มี 12 โพสต์ตอบกลับกระทู้นี้

[sam1]

ผมเป็นนักเรียนใหม่คับ..มีประสบการณ์ภายในมาขอคำชี้แนะ.ผมเริ่มนั่งสมาธิจริงๆ จัง ๆ เมื่อไม่นานคับ..เมื่อก่อนใช้วิธีกำหนดลมหายใจเข้าออก พอมารู้จักวิชชาธรรมกายก็เลยลองฝึกตามวิธีของพระเดชพระคุณหลวงปู่.. ก็ก้าวหน้ามาเป็นลำดับ..จากที่นั่งได้ไม่กึง 10 นาทีตอนนี้นั่งได้นานคราวละชั่วโมงได้..โดยปฏิบัติตามคำแนะนำของคุณครูไม่ใหญ่คับ...มีครั้งหนึ่งที่มีความรู้สึกว่าใจวูบลงแรงมากคล้ายถูกดูด.อย่างแรง..แล้วมีความรุ้สึกว่าตัวเราหายไป..ก็ลองปล่อยไปสักพักแต่ก็ยังไม่มีอะไรยังมีความรู้สึกว่าถูกดูดเข้าไปเรื่อย ๆ ..ก็พยายามวางใจเฉยๆ ดูไปเรื่อยๆ ..แต่ใจตอนนั้นแว๊ปหนึ่งรู้สึกกลัวนิดๆ คับ..เพราะมีความรู้สึกว่าตัวเราไม่มีแล้ว.ก็เลยลองขยับนิ้วดูใจก็เลยถอนออกมา..
อยากขอคำชี้แนะคับ.ใครเคยมีประสบการณ์ลักษณะแบบนี้..ควรทำอย่างไรต่อไปคับ

[light...in...body]

นิ่งๆ นานๆ เข้า นิ่ง นุ่ม เบา เบา เดี๋ยวเราจะเห็นเอง เดี๋ยวเราจะเห็นเอง

[xlmen]

มีครั้งหนึ่งที่มีความรู้สึกว่าใจวูบลงแรงมากคล้ายถูกดูด.อย่างแรง..แล้วมีความรุ้สึกว่าตัวเราหายไป..ก็ลองปล่อยไปสักพักแต่ก็ยังไม่มีอะไรยังมีความรู้สึกว่าถูกดูดเข้าไปเรื่อย ๆ ..ก็พยายามวางใจเฉยๆ ดูไปเรื่อยๆ ..แต่ใจตอนนั้นแว๊ปหนึ่งรู้สึกกลัวนิดๆ คับ..เพราะมีความรู้สึกว่าตัวเราไม่มีแล้ว.ก็เลยลองขยับนิ้วดูใจก็เลยถอนออกมา..

ตอบ สมาธิเริ่มจะทรงตัวครับ หมั่นทำใจหยุดใจนิ่งบ่อยๆ ที่ฐานที่ 7 แล้วแรงดูดจะเกิดขึ้นสม่ำเสมอเองครับ ถ้าจิตเกิดความกลัวถอนจากสมาธิแสดงว่าจิตเริ่มสังขารคือปรุงแต่ง สมาธิก็เคลื่อนครับต้องหมั่นฝึกไปเรื่อยๆ คอขาดบาดตายช่างมันเราจะไม่ถอนจากสมาธิเด็ดขาด ลองทำดูนะครับ

[MiraclE...DrEaM]

ประสบการณ์ดีแล้วนะครับ ก็ไม่ต้องทำอะไร...let it be ปล่อยให้มันเป็นไป ไม่ต้องลุ้น ไม่ต้องเร่ง ไม่ต้องจ้อง ทำใจเฉยๆ มีอะไรให้ดูก็ดูไป เกิดอะไรขึ้นก็เกิดไป เป็นคนดูที่ดีนะครับ อย่าเป็นผู้กำกับ...อ้อ แล้วก็ไม่ต้องเอ๊ะ ไม่ต้องอ๊ะ ไม่ต้องขยับตัวด้วยนะครับ นิ่งๆ นุ่มๆ เบ๊าเบา

[ตาล]

เรื่องน่ารู้เบื้องต้นในการปฏิบัติธรรม

-ให้มีความอยากนั่ง และ นั่งอย่างสบาย มีความสุขในการนั่ง- พอนั่งปุ๊ปก็หมดหน้าที่ของตา หรือ ร่างกายส่วนใดส่วนหนึ่ง เป็นหน้าที่ของใจแล้ว

- ให้รักษาอารมณ์สบายตลอดเวลาทั้งในการนั่งและช่วงอื่น ๆ เพราะว่าอารมณ์สบายจะทำให้เกิดความง่าย ง่ายต่อการนึกนิมิต ง่ายต่อการหยุดนิ่ง ง่ายต่อการเข้ากลาง ง่ายต่อการเข้าถึงกายภายใน

ความสบายมี 2 อย่าง คือ เกิดขึ้นเอง กับ เราสร้างขึ้น ความสบายที่เกิดขึ้นเอง จู่ๆ ก็เกิดขึ้นเอง ส่วนความสบายที่เราสร้างขึ้นมาทำได้....
โดย 1. ห่างจากบุคคล สิ่ง ที่ทำให้ไม่สบายใจ
2. หาสิ่งที่ทำให้สบายใจ เช่น ชมนกชมไม้ ฟังเพลง อยู่สงบคนเดียว- ให้รักษาอารมณ์สบายก่อนที่จะนั่งจนเกิดความรู้สึกอยากนั่ง มีความพอใจในการนั่ง เห็น ไม่เห็นเป็นเรื่องรอง(ไม่สำคัญ)

- นิมิต คำภาวนา มีไว้กันความฟุ้ง ความง่วง ถ้าไม่ฟุ้ง ไม่ง่วง ก็ให้จรดเข้าภายใน หรือจรดเข้าศูนย์กลางกาย อย่าอยากได้ อยากเห็น เพราะเราจะเผลอไปเร่ง แล้วดึงประสาทตา ปวดขมับ เกร็งกล้ามเนื้อ ท่องไว้ ๆ “ ถ้าเราได้ด้วยความอยาก ถึงจะใสแค่ไหน ก็ไม่เอา” ให้ได้ด้วยความสบายอย่างเดียว

- การปฏิบัติธรรม ให้มีมรรคผล นิพพาน เป็นแก่นสาร ไม่หวังลาภ ยศ สรรเสริญ ถ้าหวังอย่างนั้น จะทำให้จิตไม่นิ่ง ต้องทำใจให้บริสุทธิ์ คิดเสมอว่า เรียนไปทำไม เอาจริงไหม ปล่อยใจเลื่อนลอยไปที่อื่นหรือเปล่า

- จริงวันนี้ ได้วันนี้ จริงพรุ่งนี้ ได้พรุ่งนี้- อย่าใช้ความหยาบในการปฏิบัติเพื่อหาความละเอียด เช่นอารมณ์เศร้าหมอง ขุ่นมัว ลมหายใจเร็ว แรง จิตใจสั่น ไหว ริบรัว ฯลฯ

- ใจที่มีพลัง จะต้องเป็นใจที่เป็นกลาง ๆ ตั้งมั่น มั่นคง

- แม้เราจะไม่เข้าถึงธรรมในวันนี้ แต่อารมณ์สบาย คือ ของขวัญอันยิ่งใหญ่แก่จิตใจ ซึ่งจะทำให้เราเข้าถึงธรรมในวันหน้า

- จิต มีลักษณะเป็นดวง จึงเรียกว่า ดวงจิต เห็น = มองห่าง ๆ เหมือนของสองสิ่ง ได้ = มองใกล้ ๆ หรือ เข้า ๆ ออก ๆ เป็น = เป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน มั่นคง กลืน แยกไม่ออก

- ความเบา ความสบาย เป็นสิ่งที่เมื่อนั่งแล้วต้องเริ่มทำ ไม่ว่าจะได้ธรรมะในระดับใดก็ตาม

- ชัดไม่ชัด ไม่สำคัญ สำคัญว่ากลางหรือเปล่า นิมิตสัดส่ายเคลื่อนไหว อย่าตาม!!! จรดใจนิ่ง ๆ เข้ากลางอย่างเดียว แล้วจิตก็จะรวมลงสู่กลางเอง

- นึกดวงแก้ว ก็นึกแบบช้าง อย่าให้มีลีลา หรือมีพิธีรีตองมากมาย การนึกก็นึกอย่างสบาย นึกเห็น ก็เห็น เพราะใจเป็นธาตุสำเร็จอยู่แล้ว ให้มีความมั่นใจ ความมั่นใจเท่านั้นที่จะสร้างความมั่นใจต่อ ๆ ไป

- อย่ากลัวเสียเวลา อย่ากลัวเสียหน้า อย่ากลัวว่าจะไม่ได้

- เป็นพระภายนอก 1. สันโดษ ไม่คลุกคลีด้วยคนหมู่มาก 2. ไม่สะสม ไม่เห็นแก่ลาภ 3. ไม่อยากเด่น ไม่อยากดัง 4. อ่อนน้อมถ่อมตน เป็นไปเพื่อบุญกุศลล้วน ๆ

- อย่าท้อใจ อย่าน้อยใจ เพราะเมื่อกระแสใจเสื่อมคุณภาพ บาปจะเข้าครอง ต้องปลุกใจให้ฮึดสู้ นั่งให้สนุก เบิกบาน ให้เป็นบุญบันเทิงให้ได้

- อย่าเสียดายความคิดเก่า ๆ จงสลัดทิ้งออกไป ตัดใจให้เหมือนตายจาก- เรื่องหยาบ ๆ ภายนอก ถ้าดูเบา จะมีผลต่อภายใน

- ถ้าไม่ฝึกจรดศูนย์กลางกายตลอดเวลา เวลานั่งใจจะรวมได้ช้า ต้องมัวปัดของเก่าออก ทำให้เสียเวลา

- ถ้าเห็นภาพต้นไม้ คน สัตว์ อย่าไปสนใจ เพราะใจเริ่มเป็นสมาธิ จึงจะเห็นภาพ ให้ดูเฉย ๆ ดูจุดที่เล็กที่สุด เดี๋ยวภาพก็จะเปลี่ยนไปเอง เปลี่ยนไปสู่ความไม่เปลี่ยน

- ความง่ายเกิด เพราะเราทำจิตให้คิดว่าง่าย ความยากเกิด เพราะเราทำจิตให้คิดว่ายาก ถ้ายาก เด็กทำไม่ได้หรอก อย่ากลัวว่าจะไม่ได้ อย่ากลัวว่าจะได้ช้า

- อย่ากลัวว่าจะไม่ได้ เพราะดวงธรรมที่โตเท่ากับฟองไข่แดงของไข่ไก่ มีในมนุษย์ทุกคน ถ้าไม่มีก็เป็นคนไม่ได้ ถ้าดวงนี้แตกดับ กายก็แตกดับดวงธรรมมีกันทุกคน เพียงแต่ไม่เห็น ถ้าใจยังสัดส่ายอยู่

- อย่านั่งไปบ่นไป “ไม่เห็นมีอะไร ๆ ๆ ๆ ” ให้เฉย จะได้นิสัยอุเบกขา ใจจะได้เป็นกลาง ๆ ถ้าส่วนไหนตึง นั่นพยายามเกินไป อย่าฝืน ให้ปรับ- จุดเริ่มต้นที่ไหนก็ได้ แต่ส่งท้ายต้องศูนย์กลางกาย ช่วงแรกใจอาจจะอยู่ข้างหน้า หรือที่ไหนก็ไม่รู้ อย่ากังวล ปล่อยไป เดี๋ยวจะเข้าศูนย์กลางกายเอง แม้ไม่เห็น แม้ไม่ชัด แต่ให้ใจอยู่กลางท้อง พร้อมความหวังว่าจะได้รักษาใจให้สบาย เดี๋ยวได้แน่


- ถ้าใจยังไม่พร้อมที่จะนึก อย่าเพิ่งนึก ให้วางใจเฉย ๆ จงคอยด้วยใจที่เยือกเย็น วางใจในที่สบาย ๆ การวางใจเฉย ๆ ไม่ใช่ช้า เพราะใจเฉย เป็นใจที่ใกล้กับใจละเอียดแล้ว

- ยิ่งอยากก็ยิ่งยาก เลิกอยากก็เลิกยาก จำไว้......... ผู้ที่สว่างเดี๋ยวนี้ ก็คือผู้ที่เคยฟุ้งมาก่อน ผู้ที่จิตตั้งมั่นเดี๋ยวนี้ ก็คือผู้ที่เคยมืดมาก่อน

- เมื่อจิตหยาบ ให้ทำให้นิ่งก่อน พอจิตละเอียด จะกระดิกจิตถึงดวงแก้ว ถึงองค์พระได้ ถ้าไปนึกตอนทิ่จิตหยาบ จะเครียด เพราะมีความอยากนำหน้า ต้องทำให้นิ่งก่อน

- ทำไมฟุ้ง ทำไมคิดหลายเรื่อง เพราะจิตกำลังหาที่สบาย เมื่อยังไม่พบที่ชอบก็แสวงหาต่อไป เมื่อพบที่ชอบก็หยุด การที่มีความคิดเหลือเฟือ ไม่ใช่ว่าฝึกจิตไม่ได้ เพราะความคิดเป็นกระบวนการอย่างหนึ่งของจิต

- เมื่อเข้าถึงกำเนิดความสุข แหล่งของความสุขที่ศูนย์กลางกาย จิตก็จะไม่ไปไหน มีสุข เกิด ความพอใจ พอเหมาะ พอดี พอเพียง แค่ส่งจิตถึงศูนย์กลางกายนิดเดียว แล้วจิตถอน ก็ได้บุญมากแล้ว หรือแค่เห็นแสงแว๊บนิดเดียว ชีวิตวันนั้นก็มีความสุขแล้ว คุ้มค่าแล้ว เหมือนคนเล่นน้ำ เอาเท้าจุ่มน้ำตื้น ๆ ก็ยังชื่นใจ

- ถ้าอยากได้เร็ว จะได้ช้า ถ้าไม่กลัวช้า จะได้เร็ว ให้ตัดใจ หักใจ ห้ามใจ ของหยาบ ๆ ก่อน เรื่องข้างในมีอีกเยอะ อย่าไปเลอะเรื่องข้างนอก พลังใจเป็นต่อ เพราะใจจ่อศูนย์กลางกาย ไฟฟ้าที่ลืมปิด ชีวิตที่ลืมศูนย์กลางกาย น่าเสียดายจังน่ะสายน้ำอาจหมุนวน สายลมอาจเปลี่ยนทิศ แต่สายใยของชีวิต จะไม่เปลี่ยนทิศจากศูนย์กลางกาย

ไฟล์แนบ

•  072.gif   56.52K   9 ดาวน์โหลด

[minori]

ไม่ต้องไปทำอะไรครับ....หยุดตั้งแต่เบื้องต้น ท่ามกลาง และเบื้องปลาย
" หยุดนิ่งเฉยๆ....ได้มั้ย " ชอบประโยคนี้จากโอวาทของหลวงพ่อครับ

[ฟ้ายังฟ้าอยู่]

อย่าแข่งกับตัวเอง (อย่าคิดว่าประสบการณ์ของวันนี้ต้องดีกว่าเมื่อวาน)
อย่าแข่งกับคนอื่น (อย่าคิดว่า เราต้องเข้าถึงความสุขแบบที่คนอื่นเจอ หรือเห็นแบบที่คนอื่นเห็น)

ให้ทำใจหยุดที่ศูนย์กลางกาย ขอเพียงแค่หนึ่งนาทีในหนึ่งชม.

อย่าสงสัย อย่าเอ๊ะ อย่าอ๊ะ มีความมืดก็ให้ดูความมืด มีความสว่าง ก็ให้ดูความสว่าง นิ่งอย่างเดียว เดี๋ยวสมหวังค่ะ

[บุญรักษา]

เคยเช่นกันครับ

อาการคล้ายถูกดูดวูบไปเช่นนี้ ครั้งบรรพชาเป็นสามเณร สักพักจะรู้สึกอีกครั้งก็ตอนพระอาจารย์ท่านใช้จีวร พาดมาที่ศรีษะ แล้วดึงขึ้น ตอนนั้นเพ่งผ่านการปลงผมแรก ๆ เลย จีวรงี้ติดหนึบเลยครับ แหม่ พระอาจารย์ท่านเมตตา

ประสบการณ์แจ่มที่สุดก็สบาย ๆ เรื่อย ๆ มีดวงใส ๆ ลอยเด่นไม่รู้ว่ากลางท้องป่าวน่ะ ครับ
ตอนนั้นไม่ได้สนใจกลางท้องไหม มีความสุขใจประทับใจมาก ณ ช่วงเวลาตอนนั้น ตัวเราว่างเปล่า ไม่ได้รู้สึกวูบน่ะครับ รู้สึกว่ามีสติตลอดเวลา แต่พอไม่ได้ทำสม่ำ
เสมอ ก็หาย อาจจะมีส่วนที่ติดวิถีทางโลก ที่ทำให้มีอะไร ๆ ให้ขุ่นใจได้ง่าย อกหักรักคุดมั่ง ตั้งแต่ย่างวัยหนุ่มนี้ไม่เคยนั่งสมาธิได้ดี เท่านั้นเลยครับ

[sam1]

ขอบคุณทุกท่านคับที่เมตตา...ทุกคำชี้แนะจะนำไปเป็นแนวทางปฎิบัติคับ.

[ปุฉฉา13]

สู้ๆ..

[CEO]

โอ้ สาธุ สาธุ สาธุ ที่ทำได้ครับ สาธุ ครับ

[ประคองบุญ]

สาธุ สาธุ _/l\_
ถ้าได้ประสบการณ์แบบนี่คงดีนะเรา แต่ยังมะมีสักกะที

[ปัจเจกชน บนทางสายกลาง]

กราบอนุโมทนาบุญด้วยครับ สาธุ