มี 1 โพสต์ตอบกลับกระทู้นี้

[ไชยานุภาพ ปราบหงสาวดี]

๑๗. พิจารณาไส้น้อย มีสีเหมือนรากบัว รูปร่างก็เช่นเดียวกันกับรากบัวที่คดไปมา มีอยู่ทั้งตอนบนและตอนล่างของร่างกาย ขดรัดรึงไส้ใหญ่ไว้ด้วยกัน เป็นสิ่งปฏิกูล

๑๘. พิจารณาอาหารใหม่ที่อยู่ในกระเพาะอันป่องพอง ภายนอกดูเกลี้ยงเกลา แต่ผนังภายในกระเพาะกลับขรุขระ ในกระเพาะมีหมู่พยาธิอยู่ถึง ๓๒ จำพวก ถ้ายังไม่มีอาหารตกลงไปเป็นเวลานานพยาธิจะพากันหิวก็พากันกัดไส้ในพุง ให้รู้สึกเจ็บปวดในท้องไม่สบาย พออาหารตกลงไปมันก็พากันแหงนคอยกิน อาหารคำแรกๆ พวกพยาธิจะพากันแย่งกินหมด ในกระเพาะเปรียบได้กับบ่อน้ำครำอันสกปรก เต็มไปด้วยอุจจาระ ปัสสาวะ เสมหะ น้ำลาย เนื้อ หนัง กระดูก เอ็น แหลกเป็นชิ้นน้อยใหญ่หมักหมมอยู่ เมื่อไฟธาตุเข้าทำการย่อยก็ขึ้นเป็นฟองปุดๆ มีสีเขียวคล้ำ มีกลิ่นเหม็นน่ารังเกียจอาหารที่ถูกบดถูกเคี้ยวด้วยฟัน ผสมกับน้ำลายปนกับน้ำดี เสมหะ ไม่ผิดกันกับอาเจียนของสุนัข ยังเป็นฟองฟอด มีหมู่หนอนยั้วเยี้ยเต็มไปหมด อาหารทั้งหมดที่กินเข้าไปนั้น หนอนพยาธิกินเสีย ๑ ส่วน ไฟธาตุไหม้ไปเสีย ๑ ส่วน ไปหล่อเลี้ยงร่างกาย ๑ ส่วน เป็นน้ำปัสสาวะไป ๑ ส่วน เป็นอาหารเก่าไป ๑ ส่วน ส่วนที่ไปหล่อเลี้ยงร่างกายแล้ว ก็ไหลออกมาเป็นขี้หู ขี้ตา ขี้มูก ขี้ฟันฯลฯ ตามทวารทั้ง ๙ ล้วนแต่น่าเกลียดน่าชังยิ่งนัก อีกทั้งยังเป็นปฏิกูลทุกประการ

๑๙. พิจารณาอาหารเก่า ซึ่งเป็นอาหารที่ไฟธาตุเผาย่อยอยู่ มีสีต่างๆ ตามที่บริโภคเข้าไป ส่วนรูปร่างสัณฐานเป็นไปตามอวัยวะที่ถูกบรรจุอยู่ กล่าวคือ ถ้าอยู่ในกระเพาะ รูปร่างก็เหมือนกระเพาะ ถ้าไปค้างอยู่ที่ลำไส้ ก็มีรูปร่างเหมือนลำไส้ ตั้งอยู่ตรงที่สุดลำไส้ใหญ่ ระหว่างท้องตอนล่างและกระดูกข้างหลังที่เป็นหนาม อาหารที่ถูกกินเข้าไปเมื่อตกลงสู่กระเพาะ อาหารใหม่จะถูกไฟธาตุย่อยให้แหลกละเอียดเหมือนบดด้วยแผ่นหิน แล้วอาหารนั้นก็ไหลเลื่อนไปตามช่องของไส้ใหญ่ ไปรวมเป็นก้อนอยู่ในกระเพาะอาหารเก่า เหมือนดินเหลืองที่ใส่ไว้ในปล้องไม้สูง ๘ นิ้ว เป็นสิ่งปฏิกูลอยู่ดังเดิม

๒o. พิจารณาสมอง มันสมองที่อยู่ภายในกระโหลกศีรษะนั้น มีสีขาวเหมือนสีดอกเห็ด แต่ก็ไม่ขาวเท่านมข้น สีพอๆ กับสีนมสด รูปร่างเหมือนหัวกระโหลกที่บรรจุอยู่บนส่วนบนของร่างกาย แบ่งออกเป็นสี่ส่วน เหมือนก้อนแป้ง ๔ ก้อนที่วางรวมกันไว้ มีจำนวนเท่าความโตของหัวกระโหลก เป็นสิ่งปฏิกูลเหมือนสิ่งอื่น

๒๑. พิจารณาน้ำดี ดีมีสองอย่าง ได้แก่ ดีที่อยู่ในฝักและที่ไม่มีฝัก ดีที่อยู่ในฝัก มีสีเหมือนสีน้ำมันผลมะซางข้น ส่วนน้ำดีที่ไม่อยู่ในฝักมีสีเหมือนสีดอกพิกุลแห้ง น้ำดีมีรูปร่างแล้วแต่แหล่งที่อยู่ ดีที่อยู่ในฝักอยู่ท่อนบนของร่างกาย ส่วนที่ไม่อยู่ในฝักมีอยู่ทั้งตอนบนและล่าง ซึมซาบอยู่ทั่วสรรพางค์กาย ฝักดีมีสัณฐานเหมือนฝักบวบขมใหญ่ แอบอยู่กับเนื้อตับ ตั้งอยู่ระหว่างปอด น้ำดีถ้ากำเริบไม่ปกติ เจ้าตัวก็จะเป็นบ้า มีสัญญาวิปลาส ปราศจากหิริโอตตัปปะ เราจึงมีสำนวนพูดกันว่า บ้าดีเดือด ดีก็เป็นสิ่งปฏิกูลเหมือนสิ่งอื่น

๒๒. พิจารณาเสมหะ เสมหะในร่างกายของคนเรามีจำนวนมากประมาณเต็มบาตรใบหนึ่ง มีสีขาวเหมือนน้ำใบแตงหนู มีรูปร่างสัณฐานตามที่อยู่ มีอยู่ตอนบนของร่างกาย ตั้งแต่ท้องขึ้นไป ในส่วนที่ตั้งอยู่ในบริเวณพื้นท้อง เมื่อกินอาหารลงไป อาหารตกลงถูกเสมหะในลำคอ เสมหะขาดออกเป็นช่องให้อาหารผ่าน เมื่อผ่านไปแล้วก็กลับปิดติดกันดังเก่า เสมหะจึงมีหน้าที่ปิดสิ่งสกปรกมิให้ส่งกลิ่นขึ้นมาจากในท้อง ถ้าเสมหะมีจำนวนน้อยก็จะปิดกลิ่นไม่หมด มีกลิ่นเหม็นฟุ้งออกมาทางปากด้วยธาตุลมมีพัดขึ้นเบื้องบน (อุทธังคมาวาตะ) เสมหะเป็นสิ่งปฏิกูลน่ารังเกียจ

๒๓. พิจารณาน้ำเหลือง หรือน้ำหนอง น้ำเหลืองในร่างกายที่ยังมีชีวิตอยู่มีสีเหลือง ส่วนน้ำเหลืองในซากศพจะมีสีเหมือนน้ำข้าวข้นๆ ที่บูด มีสัณฐานรูปร่างตามแหล่งที่เกิด อยู่ทั้งตอนบนและตอนล่างของร่างกาย ที่อยู่ไม่แน่นอน ไม่ได้อยู่เป็นประจำในที่ใด แต่จะเกิดมีขึ้นตรงร่างกายที่เป็นบาดแผล เช่น ถูกอาวุธ ถูกไฟ ตรงไหนมีเลือดไปคั่งอยู่ น้ำเหลืองก็จะเกิดที่นั่นเป็นปฏิกูลน่าเกลียดชัง

๒๔. พิจารณาเลือด เลือดมี ๒ ชนิด ได้แก่ เลือดข้น (สันนิจิตโลหิต) และเลือดเหลว (สังสรนโลหิต) เลือดข้นมีสีแดงสดดังน้ำครั่งข้นๆ เกิดอยู่ตอนบนของร่างกาย มีปริมาณเต็มบาตรใบหนึ่งท่วมตั้งแต่เนื้อตับส่วนล่างไปจนถึงหัวใจ ปอด ม้าม ไหลซึมชุ่มไปทีละน้อยๆ ทั่วไปในอวัยวะเหล่านั้น ถ้าเลือดข้น คือ สันนิจิตโลหิต ไม่ชุ่มอาบไปทั่วหัวใจ ตับ ปอด และม้ามแล้ว จะเกิดกระหายน้ำมากผิดปกติ ส่วนเลือดเหลว (สังสรนโลหิต) มีหน้าที่ไหลเวียนไปตามกระแสเส้นโลหิตทั้งหมดในอวัยวะทั้งปวงของร่างกาย ดุจน้ำที่ซึมซับอยู่ในทรายเว้นไว้แต่ผิวหนังที่หนากระด้างแห้ง ผม ขน เล็บ และฟัน ถ้าส่วนหนึ่งส่วนใดของร่างกายเกิดบาดแผลเนื้อหนังเปิดออก เลือดเหลวก็จะไหลออกจากที่นั้น โลหิตเป็นปฏิกูลทั้งสองชนิด

[ปัจเจกชน บนทางสายกลาง]

สาธุ