มี 37 โพสต์ตอบกลับกระทู้นี้

[สาคร]

ได้ยินแต่กินข้าวเย็น คือเกิดกับคุณแม่ผมเอง ตอนที่บวชอยู่ที่วัดๆหนึ่ง แม่มาคูยกับผมว่า พระท่านบอกให้แม่ผมทำข้าวต้มรอบดึกให้หน่อย เนื่องจาก ป่วยต้องกินยา แต่บางรูปก็ไม่ได้ป่วย แต่อ้างว่าถ้า พระปล่อยให้ตัวเองหิวก็ อาบัติ เอะยังไงกันครับพี่ งงอธิบายให้หน่อย

[eq072]

คงทำตัวเหมือนหลวงจีนนะ
ก็อาบัตินะสิ

[arunrat]

ต้องให้ผู้รู้อธิบายค่ะ

[marissa]

แปลกๆๆนะค่ะ ต้องให้ผู้รู้ช่วยตอบแล้วล่ะค่ะ

[พบพาน ผ่านภพ]

ไหนๆ ใครรู้ช่วยบอกโด้ย

[มองอย่างแมว]

หิวไม่อาบัติหรอกครับ ฉันรอบดึกสิครับอาบัติ
ไม่ทราบว่าเป็นวัดทางเหนือรึเปล่า ได้ยินมาบ่อยครับเรื่องแบบนี้

ถ้าจำเพลงชีวิตสมณะได้จะมีท่อนหนึ่งร้องว่า
"ฝึกตน ทนหิว บำเพ็ญตบะ"
ทนหิวก็เป็นส่วนหนึ่งของชีวิตสมณะไงครับ

[luckynara]

ขอถามเพิ่มนะคะ
พระขับรถได้เหรอคะเคยเห็นมาสองหนละ สองวัดค่ะ ก็เลยงงงงอ่ะค่ะ

[บุญโต]

ไม่ใช่ฉันรอบดึกเท่านั้นที่อาบัติ...พระวินัยของเรื่องฉันอาหาร...ขนาดนี้เลยเหรอค่ะเนี๊ย
............................................................

พระไตรปิฎก เล่มที่ ๒ พระวินัยปิฎก เล่มที่ ๒
มหาวิภังค์ ภาค ๒


หน้าที่ ๖๘๖.
วรรคที่ ๕ กพฬวรรค
กพฬวรรค สิกขาบทที่ ๑
[๘๔๑] สาวัตถีนิทาน. ครั้งนั้น พระฉัพพัคคีย์เมื่อคำข้าวยังไม่นำมาถึง ย่อมอ้าช่องปากไว้ท่า ...
พระบัญญัติ
๑๘๖. ๔๑. ภิกษุพึงทำความศึกษาว่า เมื่อคำข้าวยังไม่นำมาถึง เราจักไม่อ้า-
*ช่องปาก.
สิกขาบทวิภังค์
อันภิกษุผู้ฉันอาหาร เมื่อคำข้าวยังไม่ถึงปาก ไม่พึงอ้าช่องปากไว้ท่า ภิกษุใดอาศัยความ
ไม่เอื้อเฟื้อ เมื่อคำข้าวยังนำมาไม่ถึงปาก อ้าช่องปากไว้ท่า ต้องอาบัติทุกกฏ.
อนาปัตติวาร
ไม่แกล้ง ๑ เผลอ ๑ ไม่รู้ตัว ๑ อาพาธ ๑ มีอันตราย ๑ วิกลจริต ๑ อาทิกัมมิกะ ๑
ไม่ต้องอาบัติแล.
กพฬวรรค สิกขาบทที่ ๑ จบ.
-----------------------------------------------------
กพฬวรรค สิกขาบทที่ ๒
[๘๔๒] สาวัตถีนิทาน. ครั้งนั้น พระฉัพพัคคีย์กำลังฉันอยู่ สอดนิ้วมือทั้งหมดเข้าไปในปาก ...
พระบัญญัติ
๑๘๗. ๔๒. ภิกษุพึงทำความศึกษาว่า เราฉันอยู่ จักไม่สอดมือทั้งนั้นเข้าในปาก.
สิกขาบทวิภังค์
อันภิกษุกำลังฉันอาหารอยู่ ไม่พึงสอดนิ้วมือทั้งหมดเข้าในปาก ภิกษุใดอาศัยความไม่
เอื้อเฟื้อ กำลังฉันอยู่ สอดนิ้วมือทั้งหมดเข้าในปาก ต้องอาบัติทุกกฏ.
อนาปัตติวาร
ไม่แกล้ง ๑ เผลอ ๑ ไม่รู้ตัว ๑ อาพาธ ๑ มีอันตราย ๑ วิกลจริต ๑ อาทิกัมมิกะ ๑
ไม่ต้องอาบัติแล.
กพฬวรรค สิกขาบทที่ ๒ จบ.
-----------------------------------------------------
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
หน้าที่ ๖๘๗.
กพฬวรรค สิกขาบทที่ ๓
[๘๔๓] สาวัตถีนิทาน. ครั้งนั้น พระฉัพพัคคีย์เจรจาทั้งๆ ที่ในปากยังมีคำข้าว ...
พระบัญญัติ
๑๘๘. ๔๓. ภิกษุพึงทำความศึกษาว่า ปากยังมีคำข้าว เราจักไม่พูด.
สิกขาบทวิภังค์
อันภิกษุผู้ฉันอาหารไม่พึงพูดด้วยทั้งปากยังมีคำข้าว ภิกษุใดอาศัยความไม่เอื้อเฟื้อ พูดด้วย
ทั้งปากยังมีคำข้าว ต้องอาบัติทุกกฏ.
อนาปัตติวาร
ไม่แกล้ง ๑ เผลอ ๑ ไม่รู้ตัว ๑ อาพาธ ๑ มีอันตราย ๑ วิกลจริต ๑ อาทิกัมมิกะ ๑
ไม่ต้องอาบัติแล.
กพฬวรรค สิกขาบทที่ ๓ จบ.
-----------------------------------------------------
กพฬวรรค สิกขาบทที่ ๔
[๘๔๔] สาวัตถีนิทาน. ครั้งนั้น พระฉัพพัคคีย์ฉันอาหารโยนคำข้าว ...
พระบัญญัติ
๑๘๙. ๔๔. ภิกษุพึงทำความศึกษาว่า เราจักไม่ฉันเดาะคำข้าว.
สิกขาบทวิภังค์
อันภิกษุผู้ฉันอาหารไม่พึงฉันเดาะคำข้าว ภิกษุใดอาศัยความไม่เอื้อเฟื้อ ฉันเดาะคำข้าว
ต้องอาบัติทุกกฏ.
อนาปัตติวาร
ไม่แกล้ง ๑ เผลอ ๑ ไม่รู้ตัว ๑ อาพาธ ๑ ฉันอาหารที่แข้น ๑ ฉันผลไม้น้อยใหญ่ ๑
มีอันตราย ๑ วิกลจริต ๑ อาทิกัมมิกะ ๑ ไม่ต้องอาบัติแล.
กพฬวรรค สิกขาบทที่ ๔ จบ.
-----------------------------------------------------
กพฬวรรค สิกขาบทที่ ๕
[๘๔๕] สาวัตถีนิทาน. ครั้งนั้น พระฉัพพัคคีย์ฉันอาหารกัดคำข้าว ...
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
หน้าที่ ๖๘๘.
พระบัญญัติ
๑๙๐. ๔๔. ภิกษุพึงทำความศึกษาว่า เราจักไม่ฉันกัดคำข้าว.
สิกขาบทวิภังค์
อันภิกษุผู้ฉันอาหารไม่พึงฉันกัดคำข้าว ภิกษุใดอาศัยความไม่เอื้อเฟื้อ ฉันอาหารกัดคำข้าว
ต้องอาบัติทุกกฏ.
อนาปัตติวาร
ไม่แกล้ง ๑ เผลอ ๑ ไม่รู้ตัว ๑ อาพาธ ๑ ฉันขนมที่แข้นแข็ง ๑ ฉันผลไม้น้อยใหญ่ ๑
ฉันกับแกง ๑ มีอันตราย ๑ วิกลจริต ๑ อาทิกัมมิกะ ๑ ไม่ต้องอาบัติแล.
กพฬวรรค สิกขาบทที่ ๕ จบ.
-----------------------------------------------------
กพฬวรรค สิกขาบทที่ ๖
[๘๔๖] สาวัตถีนิทาน. ครั้งนั้น พระฉัพพัคคีย์ฉันอาหารทำกระพุ้งแก้มให้ตุ่ย ...
พระบัญญัติ
๑๙๑. ๔๖. ภิกษุพึงทำความศึกษาว่า เราจักไม่ฉันทำให้ตุ่ย.
สิกขาบทวิภังค์
อันภิกษุฉันอาหารไม่พึงฉันทำกระพุ้งแก้มให้ตุ่ย ภิกษุใดอาศัยความไม่เอื้อเฟื้อ ฉันอาหาร
ทำกระพุ้งแก้มให้ตุ่ยข้างเดียวก็ดี ทั้งสองข้างก็ดี ต้องอาบัติทุกกฏ.
อนาปัตติวาร
ไม่แกล้ง ๑ เผลอ ๑ ไม่รู้ตัว ๑ อาพาธ ๑ ฉันผลไม้น้อยใหญ่ ๑ มีอันตราย ๑
วิกลจริต ๑ อาทิกัมมิกะ ๑ ไม่ต้องอาบัติแล.
กพฬวรรค สิกขาบทที่ ๖ จบ.
-----------------------------------------------------
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
หน้าที่ ๖๘๙.
กพฬวรรค สิกขาบทที่ ๗
[๘๔๗] สาวัตถีนิทาน. ครั้งนั้น พระฉัพพัคคีย์ฉันอาหารสลัดมือ ...
พระบัญญัติ
๑๙๒. ๔๗. ภิกษุพึงทำความศึกษาว่า เราจักไม่ฉันสลัดมือ.
สิกขาบทวิภังค์
อันภิกษุผู้ฉันอาหารไม่พึงฉันสลัดมือ ภิกษุใดอาศัยความไม่เอื้อเฟื้อ ฉันอาหารสลัดมือ
ต้องอาบัติทุกกฏ.
อนาปัตติวาร
ไม่แกล้ง ๑ เผลอ ๑ ไม่รู้ตัว ๑ อาพาธ ๑ สลัดมือทิ้งเศษอาหาร ๑ มีอันตราย ๑
วิกลจริต ๑ อาทิกัมมิกะ ๑ ไม่ต้องอาบัติแล.
กพฬวรรค สิกขาบทที่ ๗ จบ.
-----------------------------------------------------
กพฬวรรค สิกขาบทที่ ๘
[๘๔๘] สาวัตถีนิทาน. ครั้งนั้น พระฉัพพัคคีย์ฉันอาหาร โปรยเมล็ดข้าว ...
พระบัญญัติ
๑๙๓. ๔๘. ภิกษุพึงทำความศึกษาว่า เราจักไม่ฉันทำเมล็ดข้าวตก.
สิกขาบทวิภังค์
อันภิกษุผู้ฉันอาหารไม่พึงฉันทำเมล็ดข้าวตก ภิกษุใดอาศัยความไม่เอื้อเฟื้อ ฉันทำเมล็ดข้าว
ให้ร่วง ต้องอาบัติทุกกฏ.
อนาปัตติวาร
ไม่แกล้ง ๑ เผลอ ๑ ไม่รู้ตัว ๑ อาพาธ ๑ ทิ้งผงข้าวเมล็ดข้าวติดไปด้วย ๑ มีอันตราย ๑
วิกลจริต ๑ อาทิกัมมิกะ ๑ ไม่ต้องอาบัติแล.
กพฬวรรค สิกขาบทที่ ๘ จบ.
-----------------------------------------------------
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
หน้าที่ ๖๙๐.
กพฬวรรค สิกขาบทที่ ๙
[๘๔๙] สาวัตถีนิทาน. ครั้งนั้น พระฉัพพัคคีย์ฉันอาหารแลบลิ้น ...
พระบัญญัติ
๑๙๔. ๔๙. ภิกษุพึงทำความศึกษาว่า เราจักไม่ฉันแลบลิ้น.
สิกขาบทวิภังค์
อันภิกษุผู้ฉันอาหารไม่พึงแลบลิ้น ภิกษุใดอาศัยความไม่เอื้อเฟื้อ ฉันอาหารแลบลิ้น
ต้องอาบัติทุกกฏ.
อนาปัตติวาร
ไม่แกล้ง ๑ เผลอ ๑ ไม่รู้ตัว ๑ อาพาธ ๑ มีอันตราย ๑ วิกลจริต ๑ อาทิกัมมิกะ ๑
ไม่ต้องอาบัติแล.
กพฬวรรค สิกขาบทที่ ๙ จบ.
-----------------------------------------------------
กพฬวรรค สิกขาบทที่ ๑๐
[๘๕๐] สาวัตถีนิทาน. ครั้งนั้น พระฉัพพัคคีย์ฉันอาหารดังจับๆ ...
พระบัญญัติ
๑๙๕. ๕๐. ภิกษุพึงทำความศึกษาว่า เราจักไม่ฉันทำเสียงจับๆ.
สิกขาบทวิภังค์
อันภิกษุฉันอาหารไม่พึงฉันทำเสียงดังจับๆ ภิกษุใดอาศัยความไม่เอื้อเฟื้อ ฉันอาหาร
ดังจับๆ ต้องอาบัติทุกกฏ.
อนาปัตติวาร
ไม่แกล้ง ๑ เผลอ ๑ ไม่รู้ตัว ๑ อาพาธ ๑ มีอันตราย ๑ วิกลจริต ๑ อาทิกัมมิกะ ๑
ไม่ต้องอาบัติแล.
กพฬวรรค สิกขาบทที่ ๑๐ จบ.
วรรคที่ ๕ จบ.
-----------------------------------------------------
วรรคที่ ๖ สุรุสุรุวรรค
สุรุสุรุวรรค สิกขาบทที่ ๑
[๘๕๑] โดยสมัยนั้น พระผู้มีพระภาคพุทธเจ้าประทับอยู่ ณ โฆสิตาราม เขตพระนคร
โกสัมพี. ครั้งนั้น พราหมณ์คนหนึ่งปรุงปานะน้ำนมถวายพระสงฆ์ ภิกษุทั้งหลายซดน้ำนมดังชูดๆ
ภิกษุรูปหนึ่งเคยเป็นนักฟ้อนรำกล่าวขึ้นอย่างนี้ว่า ชะรอยพระสงฆ์ทั้งปวงนี้อันความเย็นรบกวน
แล้ว. บรรดาภิกษุที่เป็นผู้มักน้อย ... ต่างก็เพ่งโทษ ติเตียน โพนทะนาว่า ไฉน ภิกษุจึงได้พูด
ปรารภพระสงฆ์เล่นเล่า แล้วกราบทูลเรื่องนั้นแด่พระผู้มีพระภาค.
ทรงสอบถาม
พระผู้มีพระภาคทรงสอบถามภิกษุรูปนั้นว่า ดูกรภิกษุ ข่าวว่า เธอได้พูดปรารภพระสงฆ์
เล่น จริงหรือ?
ภิกษุรูปนั้นทูลรับว่า จริง พระพุทธเจ้าข้า.
ทรงติเตียนแล้วบัญญัติสิกขาบท
พระผู้มีพระภาคพุทธเจ้าทรงติเตียนว่า ดูกรโมฆบุรุษ ไฉนเธอจึงได้พูดปรารภสงฆ์เล่น
เล่า การกระทำของเธอนั่น ไม่เป็นไปเพื่อความเลื่อมใสของชุมชนที่ยังไม่เลื่อมใส หรือเพื่อ
ความเลื่อมใสยิ่งของชุมชนที่เลื่อมใสแล้ว ... ครั้นแล้วทรงทำธรรมีกถารับสั่งกะภิกษุทั้งหลายว่า
ดูกรภิกษุทั้งหลาย อันภิกษุทั้งหลายไม่พึงพูดปรารภพระพุทธ พระธรรม หรือพระสงฆ์เล่น รูปใด
ฝ่าฝืน ต้องอาบัติทุกกฏ.
ครั้นทรงติเตียนภิกษุนั้นโดยอเนกปริยายแล้ว ตรัสโทษแห่งความเป็นคนเลี้ยงยาก ...
ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็แลพวกเธอพึงยกสิกขาบทนี้ขึ้นแสดงอย่างนี้ ว่าดังนี้:-
พระบัญญัติ
๑๙๖. ๕๑. ภิกษุพึงทำความศึกษาว่า เราจักไม่ฉันทำเสียงดังซูดๆ.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
หน้าที่ ๖๙๒.
สิกขาบทวิภังค์
อันภิกษุผู้ฉันอาหารไม่พึงฉันดังซูดๆ. ภิกษุใดอาศัยความไม่เอื้อเฟื้อ ฉันอาหารทำเสียง
ดังซูดๆ ต้องอาบัติทุกกฏ.
อนาปัตติวาร
ไม่แกล้ง ๑ เผลอ ๑ ไม่รู้ตัว ๑ อาพาธ ๑ มีอันตราย ๑ วิกลจริต ๑ อาทิกัมมิกะ ๑
ไม่ต้องอาบัติแล.
สุรุสุรุวรรค สิกขาบทที่ ๑ จบ.
-----------------------------------------------------
สุรุสุรุวรรค สิกขาบทที่ ๒
[๘๕๒] สาวัตถีนิทาน. ครั้งนั้น พระฉัพพัคคีย์ฉันอาหารเลียมือ ...
พระบัญญัติ
๑๙๗. ๕๒. ภิกษุพึงทำความศึกษาว่า เราจักไม่ฉันเลียมือ.
สิกขาบทวิภังค์
อันภิกษุผู้ฉันอาหารไม่พึงฉันเลียมือ ภิกษุใดอาศัยความไม่เอื้อเฟื้อ ฉันอาหารเลียมือ
ต้องอาบัติทุกกฏ.
อนาปัตติวาร
ไม่แกล้ง ๑ เผลอ ๑ ไม่รู้ตัว ๑ อาพาธ ๑ มีอันตราย ๑ วิกลจริต ๑ อาทิกัมมิกะ ๑
ไม่ต้องอาบัติแล.
สุรุสุรุวรรค สิกขาบทที่ ๒ จบ.
-----------------------------------------------------
สุรุสุรุวรรค สิกขาบทที่ ๓
[๘๕๓] สาวัตถีนิทาน. ครั้งนั้น พระฉัพพัคคีย์ฉันอาหารขอดบาตร ...
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
หน้าที่ ๖๙๓.
พระบัญญัติ
๑๙๘. ๕๓. ภิกษุพึงทำความศึกษาว่า เราจักไม่ฉันขอดบาตร.
สิกขาบทวิภังค์
อันภิกษุผู้ฉันอาหารไม่พึงฉันขอดบาตร. ภิกษุใดอาศัยความไม่เอื้อเฟื้อ ฉันอาหารขอด
บาตร ต้องอาบัติทุกกฏ.
อนาปัตติวาร
ไม่แกล้ง ๑ เผลอ ๑ ไม่รู้ตัว ๑ อาพาธ ๑ ข้าวสุกเหลือน้อยกวาดขอดรวมกันเข้าแล้ว
ฉัน ๑ มีอันตราย ๑ วิกลจริต ๑ อาทิกัมมิกะ ๑ ไม่ต้องอาบัติแล.
สุรุสุรุวรรค สิกขาบทที่ ๓ จบ.
-----------------------------------------------------
สุรุสุรุวรรค สิกขาบทที่ ๔
[๘๕๔] สาวัตถีนิทาน. ครั้งนั้น พระฉัพพัคคีย์ฉันอาหารเลียริมฝีปาก ...
พระบัญญัติ
๑๙๙. ๕๔. ภิกษุพึงทำความศึกษาว่า เราจักไม่ฉันเลียริมฝีปาก.
สิกขาบทวิภังค์
อันภิกษุผู้ฉันอาหารไม่พึงฉันเลียริมฝีปาก. ภิกษุใดอาศัยความไม่เอื้อเฟื้อ ฉันอาหารเลีย
ริมฝีปาก ต้องอาบัติทุกกฏ.
อนาปัตติวาร
ไม่แกล้ง ๑ เผลอ ๑ ไม่รู้ตัว ๑ อาพาธ ๑ มีอันตราย ๑ วิกลจริต ๑ อาทิกัมมิกะ ๑
ไม่ต้องอาบัติแล.
สุรุสุรุวรรค สิกขาบทที่ ๔ จบ.
-----------------------------------------------------

[สาคร]

ที่ถามมาว่าพระขับรถได้หรือ คุ้นๆว่าขับไม่ได้นะครับแต่ผมไม่มีข้อมูล แม้กระทั่งมีวัดอยู่วัดหนึ่งที่ลงข่าวครึกโครม ที่เวลาไปบิณทบาตรต้อง ขี่ม้า ไปในหมู่บ้าน
ผมว่าในพระวินัยน่าจะห้ามนะ ท่านใดมีข้อมูลขอหน่อยนะครับ

[Mai D na]

*******************************

คุณมองอย่างแมวพูดถูกต้องแล้วครับ..

หิว ไม่ อา บัติ..

แต่ ฉัน ซิ อา บัติ..

5555

คิด ได้ ไง..เนี้ย..

********************************

[ท่านต้นผู้ยิ่งใหญ่]

อืม.....ใช่

คิดได้ยังไงครับ

[อันบุ]

เคยเห็นเหมือนกันครับที่พระขับรถ แต่น่าจะให้ขับได้นะครับ เผื่อท่านมีธุระเร่งด่วน สมัยนี้มันเปลี่ยนแปลงกันแล้วเนอะ แต่ถ้าผิดวินัยสงฆ์ก็ไม่สมควรอย่างยิ่งคร้าบผม

[JK564]

ถ้าป่วยได้ แต่ถ้าไม่ป่วย ก็อาบัติครับ

ส่วนเรื่องไปเที่ยว ร้องเพลง ต่อให้ปลงแล้ว ก็ยังมีบาปอยู่ดี

ส่วนเรื่องของผลบาปนั้น เคยอ่านในหนังสือ พระปาฏิโมกข์ น่ากลัวทีเดียวครับ

[หัดฝัน]

ที่คุณสายน้ำทิพย์ นำมาโพส นั้น ความรุนแรงของอาบัติจะต่างกันน่ะครับ ส่วนของคุณสายน้ำทิพย์ จะเป็นอาบัติเรื่องมารยาท ถ้าทำผิดก็มีโทษเล็กน้อย แต่ส่วนที่เจ้าของกระทู้เขานำมาโพส จะเป็นอาบัติร้ายแรงกว่าน่ะครับ

[Omena]

ถ้าป่วยได้ แต่ถ้าไม่ป่วย ก็อาบัติครับ

ถึงป่วยก็ฉันยามวิกาลไม่ได้นะคะ
ต้องฉันปานะค่ะ
ปานะที่ฉันอิ่มก็มี นม น้ำมัน น้ำอ้อย ฯลฯ

[thitipong]

จำได้ว่า หลวงพ่อ ทัตตะ เคยบอกอยู่ 4 คำ
ผิด ชอบ ชั่ว ดี
ผิด กับ ชอบ คือไม่รู้แล้วทำไป
ชั่ว กับ ดี นี่คือทั้งรู้แล้วตั้งใจทำไป

ผมว่า ปลงอาบัติมันน่าจะสำหรับการทำผิด คือเผลอทำไปนะครับ แล้วสำนึกได้เลยปลงอาบัติกับพระผู้มีภันเตสูงกว่า
แต่ไม่ใช่การทำชั่ว แบบตั้งใจ เสร็จแล้วก็มาปลงอาบัติ ฟังแล้วแปลกๆ ดีครับ

[koonpatt]

เมื่อก่อนไม่ค่อยศรัทธาในพระภิกษุ (แถวจังหวัดที่อยู่นะคะ) เพราะที่บ้านเป็นปั๊มน้ำมันกลางเมือง จะเห็น พระมาเปลี่ยนชุดบ่อยๆ แล้วมีผู้หญิงมารับ แล้วนั่งรถออกไป แล้วก็มาเปลี่ยนกลับไปใส่จีวรในตอนเย็น ประกอบกับข่าวจากทางเพื่อนที่เป็นตำรวจ บุกจับ CD โป๊ในวัด จับยาเสพติดจากพระ ฯลฯ เลยเกิดอาการเสื่อมศรัทธาน่ะค่ะ (แต่โชคยังดี ที่ยังไม่ถึงกับ "หมด" ศรัทธา) แต่ก็ใส่บาตรนะคะ เวลาไปวัดก็ซื้อเป็นของใช้ในวัดไปถวาย เช่น หลอดไฟ ไม้กวาด แปรงล้างห้องน้ำ ถังน้ำ ฯลฯ คือ จะถวายอะไรที่เป็นกลางๆ ที่เป็นของใช้ของวัดเสียมากกว่า หรือไม่ก็เลี่ยงไป บ้านพักคนชรา หรือ สถานสงเคราะห์เด็กแทนน่ะค่ะ เพราะ คลางแคลงใจ สงสัย ในภิกษุสงฆ์

จนกระทั่งเพื่อน ที่ชวนมาเข้าวัด ได้แก้ความคลางแคลง สงสัย จนถึงเสื่อม ตรงนี้ว่า
"คนเราทั่วไป ควรถือ ศีลให้ครบ แค่ 5 ข้อ ยังถือกันไม่ได้ พระสงฆ์ มีศีลตั้ง 200 กว่าข้อ ถึงจะทำผิดศีลไป สัก 10-20 ข้อ ต่อให้ผิด 100 ข้อ ก็ยังคงเหลือศีลที่ท่านยังถือ ได้มากกว่า คนทั่วไปอยู่ดี แล้วเราจะทำใจ เคารพท่านต่อไปไม่ได้เลยหรือ" ก็ o.k. ถ้าคิดอย่างนี้ก็หยวนๆน่า สบายใจกว่า จะมานั่งคอยจับตาดูว่า พระรูปไหน ผิดศีลอะไร เพราะอย่างน้อย ท่านก็ยังถือศีลได้มากกว่าเราอยู่ดี (ฮิ ฮิ แต่บางทีก็อดคิดบ้างไม่ได้เหมือนกันนะคะว่า ถ้าข้อง่ายๆ ยังผิดได้ แล้ว ที่เหลือ อีกมากมาย จะถือไหวเร้อ" ขออภัยนะคะ ถ้าที่โพสต์ไป ไม่เหมาะ แต่ตอนนี้ กำลังปรับความเห็นให้ตรง ให้ชอบและคิดแต่ในสิ่งที่ดีอยู่ และทำได้มากขึ้น ทุกวันทุกวันค่ะ เพราะถึงอย่างไร ท่านก็เป็นเนื้อนาบุญของเรา ใช่มั๊ยคะ

ถ้าท่านจะฉันมื้อดึก หรือจะขับรถ จะด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม ก็ปล่อยๆไปเถอะค่ะ อย่าคิดมาก เพราะท่านก็ผิดแค่ข้อเดียว เหลืออีกตั้งเยอะ ที่ท่านทำได้ดีแล้ว จะได้ไม่ต้องคิดตำหนิท่านในใจ ให้ขุ่นไงคะ เดี๋ยวใจจะหมอง ซะเปล่าๆ

แล้วตกลงที่ koonpatt พยายามคิดแบบนี้เนี่ย (คือ พยายามคิดว่า ผิดไม่กี่ข้อก็ช่างเถอะ อย่าคิดมาก) ถูกต้องมั๊ยคะ ควรมั๊ยคะ รบกวนท่านผู้รู้ ช่วยตอบด้วยนะคะ

ปล. แต่ไม่เคยคิดที่จะสนับสนุนให้พระผิดศีลแม้แต่สักข้อเดียวนะคะ เพียงแต่ถ้าเห็นก็พยายามไม่คิดต่อ หรือคิดตำหนิเท่านั้นเองค่ะ

[ลูกพระธัมฯ Merry Ma]

หากพระท่านทำอย่างที่ลงไว้ในหัวข้อกระทู้จริงๆ นับว่าบาปมากๆเลยนะคะ ปลงอาบัติยังไงก็ไม่หายบาปแน่นอนเลย

หากยังอยากจะทำเช่นนั้น ก็ไม่ควรอยู่ในสถานะของพระแล้วค่ะ


ส่วนถ้าพระท่านกำลังป่วยต้องฉันยาจริงๆ ก็ถวายข้าวต้มที่เพียงพอแก่การช่วยย่อยยา
แต่ถ้าไม่ป่วย นี่ยังไงก็ไม่ถูกต้อง เห็นด้วยกับน้องOmena ว่าให้ฉันปานะแทนค่ะ

และที่คุณ... ยกเอาเพลงชีวิตสมณะ "ฝีกตนทนหิว บำเพ็ญตบะ.....
อันนี้เป็นสิ่งที่พระท่านต้องฝึกจริงๆค่ะ

[สาคร]

ในนาม สาคร เจ้าของกระทู้ ขอกราบขอโทษพี่ๆชาวDMCด้วย ถ้ากระทู้ที่โพสรุนแรงไม่เหมาะสม หรือใช้คำที่ไม่ดี กระผมเปิดโอกาสให้พี่ๆและผู้รู้ทั้หลายว่ากล่าวตักเตือนได้เต็มที่ทุกกระทู้ที่ผมโพส เพื่อเป็นการชี้นำในทางที่ดีให้กับผม ขอขอบคุณครับ

[บุญโต]

ที่คุณสายน้ำทิพย์ นำมาโพส นั้น ความรุนแรงของอาบัติจะต่างกันน่ะครับ ส่วนของคุณสายน้ำทิพย์ จะเป็นอาบัติเรื่องมารยาท ถ้าทำผิดก็มีโทษเล็กน้อย

ขอบคุณคุณหัดฝันค่ะที่ขยายความให้เข้าใจ...มีความรู้เพิ่มขึ้นค่ะ

[Tanay007]

เรื่องที่ถามมาเรื่องการฉันนอกเวลานั้น เป็นอาบัติแน่นอน การปลงอาบัติแค่เป็นการสารภาพผิดในความผิดชนิดที่ยังแก้ตัวได้ (พร้อมกับให้คำมั่นว่า จะสำรวมกาย วาจา ใจ) ไม่ให้พลั้งเผลอไปทำผิด แต่ไม่ใช่การลงโทษ แต่ถ้ายังผิดซ้ำซากอีก ก็ยังมีวิธีที่คณะสงฆ์ในที่นั้นใช้จัดการจัดระเบียบได้ครับ
ส่วนเรื่องการขับรถ เป็นเรื่องของควร หรือไม่ควรซะมากกว่า แล้วแต่ความเหมาะสม แต่ถ้าเป็นประเทศไทย การขับรถ เป็นโลกวัชชะครับ คำว่า "โลกวัชชะ" ในที่นี้ไม่ใช่แค่หมายถึงชาวโลกติเตียน (เพราะหาเรื่องติได้เรื่อย) เท่านั้น แต่หมายถึงมีโทษ(อาญา) ทางโลก

[นับดาว]

เพราะที่บ้านเป็นปั๊มน้ำมันกลางเมือง จะเห็น พระมาเปลี่ยนชุดบ่อยๆ แล้วมีผู้หญิงมารับ แล้วนั่งรถออกไป แล้วก็มาเปลี่ยนกลับไปใส่จีวรในตอนเย็น ประกอบกับข่าวจากทางเพื่อนที่เป็นตำรวจ บุกจับ CD โป๊ในวัด จับยาเสพติดจากพระ ฯลฯ

เอ่อ..อันนี้เขาไม่ได้เรียกว่า "พระ" มั๊งคะ แค่เอาผ้าเหลืองมาห่ม มีอบายภูมิเป็นที่ไป..
อย่าสับสนนะคะเราต้องแยกให้ออก
แล้วอย่าไปเสียอารมณ์ เสียความรู้สึก
ใช้แค่พฤติกรรมของคนไม่ดีบางคน
มาตัดสินทั้งหมด

พระคุณเจ้าที่ปฏิบัติดี ปฏิบัติชอบยังมีอีกมาก
ที่เราเรียกท่านว่า "พระแท้" ไงคะ

[บุญโต]

สาธุ สาธุ สาธุ...กับข้อความของคุณนับดาวค่ะ

ที่เราเรียกท่านว่า "พระแท้" ไงคะ

...ไม่ใช่พระ "ตัวอย่าง" เหมือนที่สามเณร 2 รูปพูด

[BiBi]

พระขับรถได้เหรอคะเคยเห็นมาสองหนละ สองวัดค่ะ ก็เลยงงงงอ่ะค่ะ

หลวงพ่อทัตตะ เคยเทศไว้ค่ะ

แต่ที่ท่านเทศเรื่องพระนั่งเรือหางยาว ถ้าบิณบาท ก็ไม่ควรค่ะ แต่ถ้าพระในวัตป่วย ต้องพาไปโรงพยาบาล ก็สมควรค่ะ

[huy072]

ก็เท่าที่รู้มาพระอาจารย์ท่านยังไม่ฉันอะไรตอนกลางคืนนอกจากปานะ
จำได้ว่าหลวงพ่อทัตตะท่านจะบอกว่าจะฉันได้ก็ต่อเมื่อพระอาทิตย์ขึ้น
แล้วมองเห็นลายมือของตนเองชัดเจนถึงจะฉันได้
งง วัดไหนง่ะ

[นับดาว]

ไม่ใช่พระ "ตัวอย่าง" เหมือนที่สามเณร 2 รูปพูด

แม่นแล้วค่ะหนูสายน้ำทิพย์

[มองอย่างแมว]

เรื่องขับรถก็เหมือนกับคุณ Tanay007 ว่าไว้ละครับ อยู่ที่ว่าควรไม่ควร
ก็ต้องดูกันไปตามสถานการณ์

ยกตัวอย่าง (จากเรื่องจริง)
พระอาจารย์นั่งรถไปกับอุบาสกท่านหนึ่ง แล้วรถไปติดหล่ม แถวนั้นไม่มีรถผ่านไปมาเท่าไหร่
อุบาสกก็ต้องลุยโคลนลงไปเข็น พระอาจารย์ท่านก็จัดการขึ้นไปใส่เกียร์เหยียบคันเร่ง ขับเองเลย
อย่างนี้ผมว่าถ้าจะมากลัวอาบัติคงไม่ต้องไปไหนกันละครับ

[บุญโต]

อ๋อสาธุค่ะ...คุณมองอย่างแมว

ที่บ้านสมัยเด็ก ๆ เคยมีเหมือนกันค่ะ...วันนั้นท่านกลับมาเยี่ยมบ้าน ลูกสาวหุงข้าวแบบโบราณ(บ้านนอกสมัยก่อน) เตาถ่านแบบต้องรินน้ำแล้วมีไม้ขัดหม้อ ลูกสาวโดนน้ำร้อนลวกทั้งตัวเลยค่ะ ท่านต้องแบกอุ้มลูกสาวค่ะ...แบบนี้ก็ถือว่าไม่เป็นไรใช่มั๊ยค่ะ

[Sareochris]

ยกตัวอย่าง (จากเรื่องจริง)
พระอาจารย์นั่งรถไปกับอุบาสกท่านหนึ่ง แล้วรถไปติดหล่ม แถวนั้นไม่มีรถผ่านไปมาเท่าไหร่
อุบาสกก็ต้องลุยโคลนลงไปเข็น พระอาจารย์ท่านก็จัดการขึ้นไปใส่เกียร์เหยียบคันเร่ง ขับเองเลย
อย่างนี้ผมว่าถ้าจะมากลัวอาบัติคงไม่ต้องไปไหนกันละครับ

ถูกต้องนะคร้าบ แยกแยะ ถูก-ผิด ควร-ไม่ควร

พระมาเปลี่ยนชุดบ่อยๆ แล้วมีผู้หญิงมารับ แล้วนั่งรถออกไป แล้วก็มาเปลี่ยนกลับไปใส่จีวรในตอนเย็น ประกอบกับข่าวจากทางเพื่อนที่เป็นตำรวจ บุกจับ CD โป๊ในวัด จับยาเสพติดจากพระ ฯลฯ

ควรแจ้งพระวินัยธรนะครับ ช่วยกันกำจัดโจรในผ้าเหลืองออกไป สงสารครับ เพราะต้องไปอบายภูมิยาวนานมาก

[noomnim072]

อืม...อย่างนี้ต้องอบรมทบทวนครั้งใหญ่เกี่ยวกับเรื่องพระวินัยค่ะ