มี 19 โพสต์ตอบกลับกระทู้นี้

[บุญโต]

สอบถามไว้ค่ะ เผื่อจะได้ระมัดระวังค่ะ...พอดีเมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมารับอาหารมาแล้วยังไม่ทาน มัวแต่รอให้ลูกหลับ แล้วก็มีคุณป้าท่านหนึ่งห่วงว่าเราจะไม่ได้รับประทาน หยิบมาให้อีก...พอดีมีพี่ชายคนหนึ่งที่รับประทานอาหารข้างนอก แล้วซื้อขนมมาฝากก็เลยมาเห็นเข้า เค้าบอกว่าทำไมวันนี้หยิบอาหารมาเยอะจัง ทานไม่หมดระวังเป็นหนี้สงฆ์นะ เรารู้สึกกลัวทันที ก็เลยนำส่วนที่เป็นกระป๋องทั้งหมดไปคืน...ก็เลยอยากจะถามว่าเวลาที่เราไปรับอาหารของวัดมารับประทาน

1. กรณีที่เป็นอาหารกระป๋องถ้าเราทานไม่หมดหรือไม่ได้ทาน เรานำไปคืนได้หรือปล่าว แล้วถ้าเรานำกลับบ้านเป็นบาปหรือไม่ (เรียกว่าเป็นหนี้สงฆ์หรือปล่าวค่ะ)
2. ถ้าเราทานไม่หมด (เหลือเยอะเกินไป) นอกจากเป็นการไม่ประหยัดแล้วมีผลอย่างอื่นหรือไม่
3. คนที่หยิบมาเพื่อมุ่งนำกลับบ้านด้วย สมควรหรือไม่ และถ้าเราหยอดเงินใส่ตู้สักจำนวนหนึ่ง ที่เราคิดว่ามากพอ เรานำกลับบ้านได้หรือไม่

หรือท่านใดมีคำแนะนำอื่น ๆ ที่คาดไม่ถึงอีกบ้างคะ

[MiraclE...DrEaM]

1. กรณีที่เป็นอาหารกระป๋องถ้าเราทานไม่หมดหรือไม่ได้ทาน เรานำไปคืนได้หรือปล่าว แล้วถ้าเรานำกลับบ้านเป็นบาปหรือไม่ (เรียกว่าเป็นหนี้สงฆ์หรือปล่าวค่ะ)

แนะนำว่า ให้รีบนำไปคืนครับ ถ้ามีคนหยิบมาเผื่อ ก็ให้ดูว่า เกินปริมาณคนที่มีหรือป่าว ถ้าเกินให้รีบนำไปที่จุดแจกอาหารทันที แล้วการนำกลับบ้าน ถามว่า นำกลับไปทำไมครับ ถ้าที่บ้านมีข้าวกินอยู่แล้ว เป็นการเพิ่มรายจ่ายและการทำงานครัวให้วัดหรือป่าว เป็นไปได้ไม่ควรนำกลับครับ

2. ถ้าเราทานไม่หมด (เหลือเยอะเกินไป) นอกจากเป็นการไม่ประหยัดแล้วมีผลอย่างอื่นหรือไม่

1) ทำให้คนอื่นที่ยังไม่ได้ไปรับอาหารอาจจะมีอาหารไม่พอ ต้องไปทานพวกมาม่าถุง หรือไม่ได้กินเลย
2) ทำให้การคำนวณการเตรียมอาหารของวัดในแต่ละงานบุญเกิดความผิดพลาด เตรียมอาหารไม่พอกับคน หรือ เตรียมอาหารเหลือมากเกินไป
3) นำเงินทองของวัดที่ชาวบ้านบริจาคให้วัดมาด้วยศรัทธาไปโยนทิ้ง อย่างเสียๆ หายๆ ในกรณีที่ทานไม่หมด เพราะคงไม่มีใครนำของกินเหลือไปกินต่อแน่นอน คงได้แต่โยนทิ้ง
4) จะทำให้คนที่ใหม่ๆ หรือ คนที่พึ่งมาวัด คิดว่า วัดพระธรรมกายรวยมาก ฟุ้งเฟ้อ นำข้าวปลาอาหารมาทิ้งๆ ขว้างๆ ในขณะที่วัดอื่นๆ โดยเฉพาะวัดต่างจังหวัดไม่ค่อยมีอะไรกิน ซึ่งเป็นเหตุให้วัดเสียชื่อเสียงได้

3. คนที่หยิบมาเพื่อมุ่งนำกลับบ้านด้วย สมควรหรือไม่ และถ้าเราหยอดเงินใส่ตู้สักจำนวนหนึ่ง ที่เราคิดว่ามากพอ เรานำกลับบ้านได้หรือไม่

ขึ้นอยู่กับวัตถุประสงค์ ถ้ามาจากต่างจังหวัดไกลๆ ต้องนั่งรถข้ามคืน อันนี้น่าเห็นใจ ควรนำกลับไปด้วย เพราะจะให้นั่งท้องร้องทั้งคืนก็คงไม่ได้ แต่ถ้าเป็นคนที่บ้านไม่ไกลมาก สามารถกลับถึงบ้านในคืนเดียว ก็ไม่ควร เพราะเป็นการเพิ่มรายจ่ายและเพิ่มการทำงานของครัวให้วัดโดยไม่จำเป็น แม้คุณจะบริจาคเงินมามากพอกับราคาข้าวที่คุณนำกลับบ้านก็ตาม

(เงินไม่ได้แก้ปัญหาทุกอย่างครับ ถ้ารู้ว่าการทำงานของคนงานในครัวต้องเตรียมอาหารตั้งแต่กี่โมงและเหนื่อยเพียงใด ลองแวะไปดูได้นะครับ อย่างกรณีของผม จะนำข้าวและน้ำไปกินเองแทบจะทุกครั้ง ไม่ค่อยจะไปกินข้าววัดครับ เพราะไม่อยากเป็นภาระให้วัด เตรียมมาได้ก็เตรียมเองครับ)

[บุญโต]

สาธุค่ะ...คำตอบจากคนเดียวแทบจะครอบคลุมเลยค่ะ

[ฝันที่เป็นจริง]

ในอีกแง่หนึ่ง การรับอาหารที่ทางวัดแจกแต่เพียงพอดีสำหรับเรา เป็นการฝึกตัวเราไปด้วยในตัวครับ เวลาปฏิบัติธรรมก็จะพบกับความพอดีได้ง่าย

[คนรักวัด]

สาธุ ขอขอบคุณ และอนุโมทนากับทุกคว่ามเห็นครับ อยากทราบว่าค่าอาหารที่นำมาเล้ยง
สาธุชนนำมาจากกองบุญใดจะได้ร่วมบุญด้วยครับ

[น้อมเศียรเกล้า]

ขอบคุณทุกคำตอบค่ะ ขอเสริมอีกนิดทานข้าวของวัดแล้วช่วยกันน้อมบุญให้เจ้าภาพสร้างวัดและเจ้าภาพอื่นๆทุกท่านด้วยนะคะ

[Dd2683]

ของสงฆ์
คือ ข้าวของเครื่องใช้ ยานพาหนะ วัสดุ อุปกรณ์ ปัจจัย ๔ บริขาร ๘ ที่อยู่ในเขตวัด พัทธสีมา
หรือ อาจอยู่นอกเขตวัด แต่เป็นกรรมสิทธิ์ของสงฆ์

ถ้าใครเจตนาล่วงเกินนำไปใช้ โดยไม่ได้ขออนุญาต หรือไม่ได้รับอนุญาตจากสงฆ์
นำไปกินไปใช้ด้วยอาการลักขโมย เจตนาฉ้อ โกง หลอก ลวง เบียด บัง ทรัพย์สินของสงฆ์
ก็น่าสงสาร น่าเวทนาแท้
มีกรณีศึกษา อยู่ในชาดก อยู่ใน MDC mini series เกี่ยวกับเปรตหลายๆเรื่อง

จำพอได้รางๆว่า
พระเดชพระคุณหลวงพ่อ ทตฺตชีโว เคยให้โอวาทเรื่องการใช้สอย ปัจจัย ๔
ให้เน้นวัตถุประสงค์หลัก , ให้พอเพียง ให้พอดี , ประโยชน์สูง ประหยัดสุด
ตัวอย่าง ( โดยความหมายนะครับ )

วัตถุประสงค์หลัก เช่น

อาหาร
เราทานเพื่ออะไร วัตถุประสงค์หลักของการกิน คือ อะไร ?
เรากินเพื่อ บำบัดความหิว อาหารบางชนิดบำบัดโรคภัยไข้เจ็บที่เป็นอยู่บ้าง ให้สุขภาพกายแข็งแรง
จะได้มีแรงไว้สร้างบุญบารมี ทำพระนิพพานให้แจ้ง มีแรงสร้างประโยชน์ให้ส่วนรวม
ไม่ใช่กินเพื่อไปบำรุงความสวยความงาม ที่อวัยวะตรงนั้นตรงนี้ จะได้มีใครมาชื่นชม
ถ้ากินแบบนั้น กินไปบำรุงกามราคะ มีประโยชน์ระยะสั้นๆ แต่โทษมากกว่าในระยะยาว ข้ามภพข้ามชาติ

เสื้อผ้า เครื่องนุ่งห่ม
เรานุ่งห่ม เพื่อปกปิด อวัยวะกันความอาย ตรงไหนควรปิด ก็อย่าไปเปิดเผย
( โดยเฉพาะแฟชั่นการแต่งกายของ สตรี )
เรานุ่งห่ม เพื่อกันความร้อน ความหนาว ป้องกันแมลง สัตว์ ที่จะมากัด มาต่อย
แต่วัตถุประสงค์เดี๋ยวนี้ มันแต่งตัวให้ ดูสวย เก๋ ดูหล่อ เท่ห์ อวดร่ำรวย มั่งมี เป็นหลัก
ไปยั่วยวน ไปบำรุง กามราคะ จึงเกิดปัญหาทั้งส่วนตัว ในครอบครัว ในสังคม ตามมามากมาย

( โดยเฉพาะใจก็กระเพื่อมไปมา หยุดยาก นิ่งยาก สงบยาก จึงสุขยาก )[color=#CC0000]

….
หรือ
เหมือนที่คุณครูไม่ใหญ่สอนว่า
มีบ้าน มี คฤหาสน์ 10 หลัง ก็อยู่ได้ทีละหลัง
มีรถยนต์หรูสัก 10 คัน ก็ใช้ได้ทีละคัน
( เคยทราบมาว่า สตรีหลายท่านมีรองเท้าเป็นร้อยคู่ แต่ก็ใช้ได้ทีละคู่ )

เรื่องความพอเพียง ความพอดี ก็สำคัญมาก เอาแค่เรื่องอาหาร
ถ้าคน กินข้าวเหลือทิ้ง แค่คนละ 1 ช้อน
สำหรับในครอบครัวเดียว มี 5 คน แค่ทิ้งข้าว 5 ช้อน ก็ดูไม่มาก

แต่วัดพระธรรมกาย งานบุญใหญ่ มีคนมาวัดหลายหมื่นคน
เท่ากับทิ้งข้าวไปหลายหมื่นช้อน คิดเป็นข้าวกี่กระสอบ เงินของญาติโยมทั้งนั้น

การกินอาหารเกินพอดี ก็เป็นอีกเรื่องที่แก้กันไม่ตก
น่าแปลกนะ กระเพาะอาหารของตัวเองแท้ๆ กินมาเป็นสิบปี ยี่สิบปี สามสิบปี ... ห้าสิบปี
กะให้กินพอดี ยังไม่ได้ แปลกจริงๆ

หลักการกินอาหารให้พอดี ในทางพุทธศาสนา
สอนให้ กินอาหาร แค่รู้สึกหายหิว + อิ่มนิดๆ ไม่รู้สึกขนาด อิ่มจนแน่นท้อง

( ไม่ถึงขนาด อึดอัดเพราะยัดไม่ได้อีก ... หรือเปล่า )

คือ กินเพื่อบำบัดดับทุกข์เก่า ( ความหิว )

พูดง่ายๆ กินเพื่ออยู่ ให้สรีระยนต์นี้อยู่สร้างความดี
ไม่ใช่อยู่เพื่อกิน

ส่วนหลักวิทยาศาสตร์ สอนว่า
การกินอาหารต้องไม่กินให้เต็มกระเพาะ ควรมีพื้นที่ว่างในกระเพาะ
ให้สำหรับน้ำดื่มสัก 1 แก้วไว้หล่อลื่น
และควรมีพื้นที่ว่างอีกเล็กน้อย ในกระบวนการย่อยอาหารทำงานได้เต็มประสิทธิภาพ

ลองนึกถึง เครื่องซักผ้านะครับ ถ้าเราใส่ผ้าเต็มแน่นถังซัก ประสิทธิภาพการซักย่อมลดลง
เพราะไม่มีเนื้อที่ให้ผ้าขยับขยายเลย

ที่นี้ถ้าเรากินอาหารเต็มกระเพาะ เช่นกัน ประสิทธิภาพการย่อยอาหารย่อมลดลง
กระเพาะอาหารต้องทำงานนานขึ้น อาหารอาจย่อยได้ไม่ละเอียด
การดูดซึมสารอาหารไปใช้ก็แย่ลงตาม
อีกทั้งทำให้ง่วง ซึมตลอดสาย บ่าย หรือทั้งวัน

ขอยกตัวอย่างเพียงเท่านี้นะครับ

การกินแบบไม่พอดี ยังมีผลกระทบอย่างที่คุณ BluE..MooN ชี้แจงไว้

2. ถ้าเราทานไม่หมด (เหลือเยอะเกินไป) นอกจากเป็นการไม่ประหยัดแล้วมีผลอย่างอื่นหรือไม่

1) ทำให้คนอื่นที่ยังไม่ได้ไปรับอาหารอาจจะมีอาหารไม่พอ ต้องไปทานพวกมาม่าถุง หรือไม่ได้กินเลย

2) ทำให้การคำนวณการเตรียมอาหารของวัดในแต่ละงานบุญเกิดความผิดพลาด เตรียมอาหารไม่พอกับคน หรือ เตรียมอาหารเหลือมากเกินไป

3) นำเงินทองของวัดที่ชาวบ้านบริจาคให้วัดมาด้วยศรัทธาไปโยนทิ้ง อย่างเสียๆ หายๆ ในกรณีที่ทานไม่หมด เพราะคงไม่มีใครนำของกินเหลือไปกินต่อแน่นอน คงได้แต่โยนทิ้ง

4) จะทำให้คนที่ใหม่ๆ หรือ คนที่พึ่งมาวัด คิดว่า วัดพระธรรมกายรวยมาก ฟุ้งเฟ้อ นำข้าวปลาอาหารมาทิ้งๆ ขว้างๆ ในขณะที่วัดอื่นๆ โดยเฉพาะวัดต่างจังหวัดไม่ค่อยมีอะไรกิน ซึ่งเป็นเหตุให้วัดเสียหายได้


ขออภัยทานด้วยที่พูดยืดยาว ขอสรุปว่า

ที่พูดเรื่องนี้ มิได้เสนอมุมมองแบบขวางโลก ให้หวั่นกลัวการทานอาหารของวัดนะครับ
เพราะอาหารของวัด สงฆ์ก็ยินดีอนุญาต ให้นำมาเลี้ยงสาธุชนอยู่แล้ว

เป็นแต่เพียงอยากให้ทุกคน ทั้งสาธุชนและคนในองค์กร 3 อาศรม
เพิ่มความระมัดระวังในการใช้ข้างของส่วนรวม

โดยเฉพาะของสงฆ์

จะได้ไม่มีอานิสงส์ปาปติดตามตัวไป ก็เท่านั้นเองครับ

[บุญโต]

สาธุค่ะคุณ dangdee...ขอบคุณมากค่ะที่ถ่ายทอดข้อมูล

อู้...อย่างนี้เห็นบางคนที่หอบลูกเดินทางมาตรงเวลาพักรับประทานอาหาร รับประทานเสร็จ แล้วเอาถุงมาใส่ เดินออกกลับบ้านไปก็แย่เลย...ชาวบ้านบางคนคงทำไปเพราะความไม่รู้นะคะ

[หัดฝัน]

แต่ผมว่า ถ้าให้สบายใจจริง แม้รับประทานพอดี ก็ต้องบริจาคทรัพย์ให้กับวัดไปบ้างนะครับ คนโบราณเขามีประเพณีขนทรายเข้าวัดก็เพราะแบบนี้ เพราะเวลาเดินเข้าวัดกลัวเหยียบทรายของวัดกลับออกไป จึงต้องมีพิธีขนทรายเข้าวัด กลับคืนมา

แต่ปัจจุบัน วัดเป็นพื้นปูนแล้ว ก็หมดปัญหาไป คงเหลือแต่ขนปัจจัย 4 เข้าวัดนั่นแหละครับ ถ้าไปเอาวัดมา ก็ต้องคืนไป หรือถ้าไม่ได้เอาของวัดมา ก็ยิ่งต้องคืนไป เพื่อเป็นบุญแก่ตนเอง

[มองอย่างแมว]

อยากทราบว่าค่าอาหารที่นำมาเล้ยง
สาธุชนนำมาจากกองบุญใดจะได้ร่วมบุญด้วยครับ

น่าจะเป็นบุญเศรษฐีถาวรนะครับ
เป็นการร่วมบุญค่าใช้จ่ายต่างๆภายในวัด เช่น ค่าสาธารณูปโภค ค่าอาหาร ฯลฯ
ร่วมบุญทุกเดือนครับ ทำสม่ำเสมอจะได้เป็นเศรษฐีถาวรไม่ใช่เศรษฐีเป็นช่วงๆไงครับ

ปล. ผมก็ทำอยู่นะครับทุกเดือน

[น้ำฝน มัชฌิมหญิงรุ่น14]

แล้วถ้าพระอาจารย์ท่านให้ไปทานบนรถ ตอนกลับบ้านแต่น้องๆรับประทานไม่หมดก็ต้องติดอานิสงค์ดังกล่าวด้วยใช่ไหมคะ

[Dd2683]

แล้วถ้าพระอาจารย์ท่านให้ไปทานบนรถ ตอนกลับบ้าน
แต่น้องๆรับประทานไม่หมดก็ต้องติดอานิสงค์ดังกล่าวด้วยใช่ไหมคะ

ไม่อยากให้หวั่นกลัวการทานอาหารของวัดนะครับ

เพราะอาหารของวัด สงฆ์ก็ยินดีอนุญาต ให้นำมาเลี้ยงสาธุชนอยู่แล้ว

ยิ่งน้องๆเป็นอาสาสมัครที่ดีและพระอาจารย์ก็อนุญาตแล้ว
หายกังวล นะครับ

และความเห็นของผมข้างต้น รวมถึงทุกความเห็นส่วนตัวในกระทู้อื่นๆ
ก็ไม่ได้หมายความว่า จะถูกต้อง 100 %
แค่ทัศนะหนึ่งเท่านั้นครับ

แต่ผมว่า ถ้าให้สบายใจจริง แม้รับประทานพอดี ก็ต้องบริจาคทรัพย์ให้กับวัดไปบ้างนะครับ
คนโบราณเขามีประเพณีขนทรายเข้าวัดก็เพราะแบบนี้
เพราะเวลาเดินเข้าวัดกลัวเหยียบทรายของวัดกลับออกไป จึงต้องมีพิธีขนทรายเข้าวัด กลับคืนมา

แต่ปัจจุบัน วัดเป็นพื้นปูนแล้ว ก็หมดปัญหาไป คงเหลือแต่ขนปัจจัย 4 เข้าวัดนั่นแหละครับ
ถ้าไปเอาวัดมา ก็ต้องคืนไป หรือถ้าไม่ได้เอาของวัดมา ก็ยิ่งต้องคืนไป เพื่อเป็นบุญแก่ตนเอง

อยากทราบว่าค่าอาหารที่นำมาเี้ลี้้ยง
สาธุชนนำมาจากกองบุญใดจะได้ร่วมบุญด้วยครับ

เข้าใจเองว่้า คงมาจากหลายกองทุนนะครับ เช่น
กองทุน ภัตตาหาร น้ำปานะ + กองทุนคุณยาย + กองทุนเศรษฐีถาวร

ลองถามรายละเอียดจากเจ้าหน้าที่ รับบริจาค เพิ่มเติมได้ครับ

[Omena]

ข้าววัดนี่ถ้าทานเหลือ 1 เม็ดก็ต้องเป็นควายใช้หนี้ 500 ชาตินะคะ แล้วเหลือแค่ไหนล่ะคะ

[บุญโต]

ทานเหลือ 1 เม็ดก็ต้องเป็นควายใช้หนี้ 500 ชาติ

ว๊าย!! ต่อไปนี้จะต้องฝึกนิสัยใหม่ให้ได้ ท่านข้าวต้องไม่เหลือสักเม็ด

[คนรักวัด]

สาธุ ครับ

[จริยคุณกุลภัทร์]

ใช่เลยยยยยยยยยยยย

[ท่านต้นผู้ยิ่งใหญ่]

ตอบตามข้อครับ
1.ให้รีบนำไปคืนครับ แล้วกลั่นใจนึกถึงบุญกุศลที่ทำมา แผ่บุญกุศลขอให้ทุกชีวิตที่เราเบียดเบียนในกระป๋องนั้นได้รับกุศลผลบุญที่เราได้ทำไว้ และอธิษฐานจิตขออย่าให้มีใครแค้นเคืองเราเพราะข้าวกระป๋องนั้น

2.บาปมหันต์ครับห้ามทำเด็ดขาด

3.ไม่ว่าอยู่ใกล้หรือไกลก็ไม่ควรทำครับ เวลาที่เราจะบริโภคของวัดนี่ต้องระวังมากๆ เพราะแค่เราผิดพลาดเล็กน้อย ก็จะได้รับผลกรรมแรงมากแล้วล่ะครับ

[น้ำฝน มัชฌิมหญิงรุ่น14]

[quote][quote]ทานเหลือ 1 เม็ดก็ต้องเป็นควายใช้หนี้ 500 ชาตินะคะ [/quot[/quote]
ohhhhhhhhh ต้องทานให้หมดๆ

[Omena]

โพสต์ #17


ตอบตามข้อครับ
1.ให้รีบนำไปคืนครับ แล้วกลั่นใจนึกถึงบุญกุศลที่ทำมา แผ่บุญกุศลขอให้ทุกชีวิตที่เราเบียดเบียนในกระป๋องนั้นได้รับกุศลผลบุญที่เราได้ทำไว้ และอธิษฐานจิตขออย่าให้มีใครแค้นเคืองเราเพราะข้าวกระป๋องนั้น

2.บาปมหันต์ครับห้ามทำเด็ดขาด

3.ไม่ว่าอยู่ใกล้หรือไกลก็ไม่ควรทำครับ เวลาที่เราจะบริโภคของวัดนี่ต้องระวังมากๆ เพราะแค่เราผิดพลาดเล็กน้อย ก็จะได้รับผลกรรมแรงมากแล้วล่ะครับ


มันไม่เกี่ยวกับเรื่องแค้นเคืองนะคะ เพราะพระท่านไม่แค้นเราหรอกค่ะ แต่เราเป็นหนี้เขา รับของฟรีที่มีคนจบท่วมหัวแล้วมาทานแต่ดันเหลือกินนี่มันไม่เบียดเบียนใครนอกจากตัวเราเองในชาติที่จะเป็นควาย

ไม่จำเป็นจะต้องของวัดหรอกค่ะ ของที่ญาติๆให้มา โดยเฉพาะพ่อแม่นี่ แฮ่ บาปพอๆกัน เดี๋ยวจะได้ไปเกิดเป็นลูกท่านอีก แต่จะเป็นลูก"ทุย"เอา

[นักท่องเที่ยว]

ตักมาเท่าที่เราทานหมดดีกว่านะครับ