มี 14 โพสต์ตอบกลับกระทู้นี้

[สาคร]

มีท่านใดทำใจได้หรือไม่ครับ หรือมีแนวคิดที่จะแนะนำได้ใหม ทำยังไงถึงจะคิดให้อยู่ในกรอบอันนี้ได้ แบบจริงใจนะ ทุกวันนี้ผมรู้ว่าตัวผมเองมีแต่ของเน่าเสีย แต่จิตใจผมยังไม่ยอมรับ ยังมีการแต่งตัวใส่เครื่องประดับเหมือนเดิม คนอื่นเขาทำกันยังไงแล้วเขาทำกันได้ใหมครับ

[บุญโต]

ทำได้ถ้าได้ทำ...ต้องเริ่มทำค่ะ

สงสัยต้องผู้ชายด้วยกันตอบ!

[dmm]

ถ้าคุณเคยผ่านการบวชมาแล้วคงจะไม่ใช่เรื่องอยากเลยนะครับ สำหรับคำถามนี้ ในเมื่อมันเป็นเรื่องจริงที่ทุกคนมีต้องยอมรับนะครับการที่คุณจะแต่งตัวเพื่ออะไรนั้นก็ทำได้นะครับ แต่ต้องพิจรณาบ่อยๆแล้วจะยอมรับได้เอง

[เคยเข้าวัด]

จะเอาแบบพิจารณาตัวเองหรือคนอื่นล่ะครับ ถ้าพิจารณาตัวเองก็ยากหน่อยนะครับ เพราะต้องใช้ระยะเวลาและสมาธิช่วย ผมขอแนะนำวิธีที่ผมใช้อยู่ประจำทุกวันให้นะครับ เผื่อจะได้ผลกับคุณ ให้เริ่มตั้งแต่ตื่นนอนเลยนะครับ

1. เมื่อตื่นนอนแล้ว ก่อนจะลุกจากที่นอน ให้เอาใจเข้าศูนย์กลางกายสัก10นาที
2. อย่าพึ่งเข้าห้องนํา อย่าพึ่งล้างหน้า และอย่าพึ่งแปลงฟัน ให้หากระจกที่อยู่ใกล้ที่สุดแล้วไปยืนส่องดูตัวเอง แล้วนึกในใจว่า นี่หรือคือตัวจริงของเรา
3. ให้เอามืออังปากตัวเองแล้วพ่นลมหายใจออกมาทางปาก แล้วสูดดมเข้าไปลึกๆ แล้วนึกในใจว่า นี่คือกลิ่นภายในที่แท้จริงของเรา
4. เมื่อใดที่ต้องเสียเหงื่อ จนมีกลิ่นกายออก ให้นึกเสมอว่านี่แหละกลิ่นตัวของเรา แม้จะพยายามปกปิดด้วยนําหอมหรือเครื่องประดับสุดท้ายก็ไม่เป็นผล ปกปิดได้แค่ชั่วคราว สุดท้ายกลิ่นตัวเราก็ส่งกลิ่นเหม็นออกมาอยู่ดี
5. ให้สังเกตุเครื่องประดับ ว่ามีความสกปรกหรือไม่ หากมี ให้คิดในใจว่า เครื่องประดับเหล่านี้ตอนซื้อมาก็สวยดี แต่พอโดนตัวเราปุ๊บของสวยงามนี้ก็หม่นหมอง ร่างกายเรามีแต่ของสกปรก เครื่องประดับที่ตอนแรกดูสวยงามกลับต้องมาหม่นหมองเพราะร่างกายเรา

เอาแค่5ข้อนี้ไปลองทำดูก่อนนะครับ ถ้าคุณเจ้าของกระทู้เอา5ข้อนี้ไปฝึก ผมคิดว่าต้องช่วยได้ไม่มากก็น้อยครับ

[นักท่องเที่ยว]

สอ่งที่ตบแต่งร่างกายนั้นไม่ใช่ของจริงของที่จริงนั้นอยู่ในภายตัวเราเคยได้ยินทุกวันใช่มั้ยครับที่หลวงพ่อว่ายิ้มกันหรือยังจ๊ะ ถ้าเราไม่ยิ้มเหมือนว่าเรายังไม่ได้แต่งตัวเหมือนขาดอะไรไปสิ่งที่ครูบาอาจารย์สั่งสอนมานั้นเชื่อเถอะคราบมีผลดีเยอะถ้าเราลองมาพิจารณากันดูแต่ละอย่างสิครับว่าถูกมั้ยผมว่าถูกนะตั้งแต่สมัยหลวงปู่ คุณยาย หลวงพ่อธัมมะ และหลวงพ่อทัตตะ ท่านสอนอะไรมาถ้าเราคิดตามล่ะก็สว่างเลยครับช่วงฝันในฝันทุกวันหลวงพ่อจะมาให้ธรรมะทุกวันธรรมะมีแตกต่างกันไปที่พระสัมมาสัมพุทธพระองค์สั่งสอนมาไม่มีวันรู้จบเรียนทั้งชาติหรือกี่ชาติก็ยังไม่จบ อย่าลืมนะให้เราคิดธรรมตามนะแล้วจะดีเอง

[Tanay007]

อาจจะไม่ถูกกับอัธยาศัยก็ได้ เรื่องนี้แม้แต่ในพุทธกาลก็เกิดมาแล้ว
มีสัทธิวิหาริกของพระสารีบุตร (พระลูกศิษย์ที่ท่านบวชให้) ออกบวชจากตระกูลช่างทอง พระอุปัชฌาย์เห็นว่าดูแล้วพวกช่างทองคงจะมีอุปนิสัยรักความสวยความงาม ก็เลยให้กรรมฐานประเภทอสุภกรรมฐาน (ดูศพบ้าง ดูอาการ 32 บ้าง) แต่ยิ่งให้ ก็ดูเหมือนนักเรียนก็ยิ่งจะเครียด ก็พาไปเฝ้าพระพุทธเจ้า พอพระองค์ตรวจดูอุปสัยที่สั่งสมมาปรากฏว่าสั่งมาแต่เรื่องสวยๆ งามๆ ทั้งนั้น ก็เลยประทานกรรมฐานที่เหมาะสมให้ (ถ้าจำไม่ผิดน่าจะเป็นดอกไม้สีแดง) และนั่นเองจึงเป็นเหตุให้ท่านใจหยุด จนได้บรรลุอริยผลในที่สุด
ถามว่าพระสารีบุตรท่านไหม? ท่านไม่ผิดเลย ท่านก็ว่าไปตามหลักสูตรของท่านเลยครับ (เกสา โลมา นขา ทันตา ตโจ) แต่ภิกษุท่านนี้ เป็นแบบพุทธเวไนย ต้องให้พระพุทธเจ้าโปรดเท่านั้น
ส่วนคุณสาคร ก็พอที่จะประยุกต์ใช้ได้ ถ้าอารมณ์ดังกล่าวไม่ถูกกับอัธยาศัยตนเอง ก็ต้องเลือกเอาอารมณ์ที่สบาย ให้เหมาะกับจริตตนเองครับ ขอแต่เพียงให้อารมณ์นั้นทำให้ใจเราหยุดนิ่งได้ ก็ถือได้ว่าทำถูกวิธีแล้ว

[ปาลินารี]

เป็นเรื่องธรรมดาที่ต้องทำใจกันหน่อย บางเรื่องง่ายสำหรับคนหนึ่ง ยากสำหรับอีกคน บางเรื่องยากสำหรับคนหนึ่ง แต่ง่ายสำหรับอีกคน

สำหรับตัวเอง เรื่องที่ทำใจอยู่พักใหญ่สมัยเข้าวัดใหม่ ๆ คือ ยอมรับว่า ผู้หญิงเป็นเพศอาภัพ เกิดมาเป็นผู้หญิงเพราะทำผิดกาเม แต่เดี๋ยวนี้ยิ่งกว่ายอมรับอีก ยิ่งฟังเคสมาก ยิ่งยอมรับมาก รวมถึงความรู้ที่ยิ่งเรียนรู้ยิ่งยอมรับว่าใช่เลย

ในเรื่องทำใจว่าภายในตัวมีแต่ของเน่าเหม็นนั้น ไม่แน่ใจว่าจำผิดหรือเปล่า

สมัยหลวงปู่ ให้พระบวชใหม่เก็บผมที่โกนเอาไว้หลาย ๆ วัน แล้วเอามาดูภายหลัง...ผมเปียกที่เก็บไว้มีกลิ่นแน่นอน

ไปวัดบ่อย ๆ ฟังธรรมมาก ๆ นั่งสมาธิเยอะ ๆ บวชด้วยยิ่งเยี่ยม อีกหน่อยก็ยอมรับไปเองแหละค่ะ ...ไม่ใช่เรื่องน่าหนักใจนะคะ

อนุโมทนาบุญค่ะ

[PhraDhamma_son]

มีวิธีที่ง่ายที่สุดเลยนะครับ การพิจารณาก่อนจะนำของเหม็นเข้า ของเน่าออกจากร่างกาย คือก่อนคำข้าวเข้าปากหน้าตาอาหารนั้นเป็นอย่างไร เมื่อป้อนคำข้าวนั้นเข้ายังช่องปากแล้ว อมไว้ยังไม่เคี้ยว หรือเคี้ยวสัก2-3ครั้ง แล้วลองคายออกมาดูสิ ภาพที่น่าเอร็ดอร่อยของคำอาหารเมื่อไม่นานมานี้ แปรเปลี่ยนสภาพไปแล้วแม้นเราเองยังขยะแขยง ยื่นให้ใครมองดู เข้าก็หน้าเบ้ ในภาพที่ได้เห็นนั้น นี้จึงพิจารณาได้ไม่ต้องรอนาน แล้วสามารถสัมผัสได้ไม่ยากนักครับ

[สิริปโภ]

ก็ใช้วิธีเดียวกันกับที่ เรายอมรับว่าร่างกายเรามีเสื้อผ้าเครื่องประดับสวยงาม แต่จะต่างกันตรงที่ แบบนั้นมันเห็นภาพชัดเจน ก็เลยนึกยอมรับเอาอย่างง่ายๆได้ แต่ถ้าจะไห้ยอมรับสภาพเน่าเหม็นของ อวัยวะภายใน บางท่านอาจจะยาก เพราะมันอยู่ข้างใน มองไม่เห็นด้วยสายตา อาจจะทำได้โดย นึกเอาให้เห็นของเน่าเหม็นต่างๆของร่างกายที่มองเห็นได้ด้วยตาก่อน อย่างพวกของเน่าๆผิวนอกเช่น น้ำมูก น้ำลาย อุจจาระ ปัสาวะ (ขี้มูก ขี้ตา ขี้ฟัน) (ขี้หู ขี้เล็บ รังแค ชันตุ) แค่นี้ก็แทบอ๊วกแล้ว

[หัดฝัน]

เรื่องนี้ ก็ขึ้นอยู่กับบารมีที่สั่งสมมาด้วยนะครับ อย่างผมนี่ ถ้าให้บวชชั่วคราว ก็มีใจอยากบวช แต่ถ้าจะให้บวชตลอดชีวิตนี่คิดหนักเลย เพราะเรารู้ตัวเองเลยว่า จิตใจเรายังไม่ถึงขั้น สละกามคุณทั้ง 5 (รูป รส กลิ่น เสียง สัมผัส) ได้ เรื่องนี้บางท่านอย่ามองแค่เรื่องเพศตรงข้ามนะครับ เพราะกามคุณทั้ง 5 นั้นรวมหมด เช่น อยากมีบ้านสวยๆ มีรถยนต์คันหรู มีชื่อเสียงหน้าตาในสังคม เป็นต้น ผมยอมรับว่าตอนนี้ ยังสละเรื่องพวกนี้ไม่ได้ แต่ผมก็มั่นใจว่า เมื่อผมได้บำเพ็ญบารมีไปเรื่อยๆ รวมทั้งเนกขัมมบารมีให้ยิ่งๆ ขึ้นไป สิ่งที่ทำไม่ได้ในตอนนี้ ก็ไม่ได้หมายความว่า เราจะทำไม่ได้ตลอดไป มันก็ต้องสั่งสมบารมีกันไปน่ะครับ

[นักรบทิศตะวันตก]

ร่างกายนี้แก่หง่อมแล้ว เป็นที่อาศัยของโรค
แตกทำลายง่าย ร่างกายอันเน่าเหม็นนี้
จักแตกสลายพังภินท์
เพราะชีวิตสิ้นสุดลงที่ความตาย


จงดูร่างกายที่ว่าสวยงามนี้เถิด
เต็มไปด้วยแผล สร้างขึ้นด้วยกระดูก
มากด้วยโรค มากด้วยความครุ่นคิดปรารถนา
หาความยั่งยืนถาวรมิได้
พุทธพจน์

[~ รั ก บุ ญ ~]

มีท่านใดทำใจได้หรือไม่ครับ หรือมีแนวคิดที่จะแนะนำได้ใหม ทำยังไงถึงจะคิดให้อยู่ในกรอบอันนี้ได้ แบบจริงใจนะ ทุกวันนี้ผมรู้ว่าตัวผมเองมีแต่ของเน่าเสีย แต่จิตใจผมยังไม่ยอมรับ ยังมีการแต่งตัวใส่เครื่องประดับเหมือนเดิม คนอื่นเขาทำกันยังไงแล้วเขาทำกันได้ใหมครับ

ตอบ การที่จะทำให้ใจของเรายอมรับว่า ร่างกายของเราเป็นสิ่งไม่สะอาด ไม่น่าดู ไม่น่าชม นั้น ต้องพิจารณาตามหลักอสุภกรรมฐาน หรือ กายคานุสติ ซึ่งเริ่มแรกที่เราพิจารณานั้น เราอาจจะยังยอมรับไม่ได้ว่าร่างกายของเราเป็นสิ่งที่ไม่สะอาด เราต้องหมั่นพิจารณาบ่อยๆ จึงสามารถมองเห็นร่างกายของเราตามความเป็นจริงได้
แต่ถ้าปัจจุบัน เรายังไม่สามารถยอมรับได้ว่าร่างกายของเราเป็นสิ่งไม่สะอาดสกปรก หรือยังเห็นว่าร่างกายเราเป็นของสะอาดอยู่
ขอให้เราลองนึกถามตัวเอง เป็นต้นว่า หากตัวเราสะอาดจริงแล้ว ทำไมเราถึงต้องอาบน้ำ แปรงฟัน ทุกวันเล่า ? ก็เพราะตัวเราไม่สะอาดมิใช่หรือ เราจึงจำเป็นต้องอาบน้ำชำระร่างกายทุกวัน เพื่อให้ร่างกายของเรานี้ ไม่สกปรกยิ่งกว่าที่เป็น

น้ำลาย น้ำมูก สิ่งปฏิกูล ที่ออกมาจากร่างกายของเรา เมื่อพ้นจากตัวเราออกสู่ข้างนอกแล้ว มีแต่คนว่า น้ำลาย น้ำมูก สิ่งปฏิกูลเหล่านั้นไม่สะอาด มีแต่คนรังเกียจ ไม่กล้าแตะต้อง ขอให้เรานึกถามตัวเองว่า ก็น้ำลายน้ำมูก หรือสิ่งปฏิกูลอันหลากหลายที่สกปรกเหล่านี้ ได้ออกมาจากร่างกายของเราเองมิใช่หรือ แล้วด้วยเหตุนี้ ร่างกายของเราจะเป็นของที่สะอาดได้อย่างไรกัน
พิจารณาอย่างนี้เป็นต้น

ขอให้หมั่นพิจารณาบ่อยๆตอนแรกๆอาจจะยังยอมรับไม่ได้ แต่เมื่อทำบ่อยๆแล้วทำเป็นประจำ ไม่วันใดก็วันหนึ่ง จะทำให้เรามองเห็นร่างกายของเราและผู้อื่นไปตามความเป็นจริง ทำให้เราคลายความกำหนัด กามราคะ ต่างๆลงได้

_/|\_ ส า ธุ อ นุ โ ม ท น า บุ ญ ค รั บ
*************************************

[light mint]

ไม่ยากค่ะ หากคุณมีความตั้งใจที่จะหาทางยอมรับ

อันดับแรก คุณต้องมียอมรับประโยคกระทู้ที่คุณตั้งนะคะ ว่าร่างกายมนุษย์และสัตว์มีของเน่าเสียอยู่จริง

2. คุณลองตื่นมาแล้วไม่บ้วนปาก ไม่แปรงฟัน ไม่อาบน้ำ คุณไปกินข้าวเช้าแล้วก็ไม่แปรงฟันหลังอาหาร แต่งตัวไปทำงาน โดยไม่ใช้โรลออน หรือน้ำหอมทุกอย่าง ข้าวเที่ยงก็ทานเลย จนถึงตอนเย็น กลับบ้านก็ไม่ต้องอาบน้ำแปรงฟัน ทำธุระก่อนนอน แล้วก็นอนเลยค่ะ คือให้ลองใช้ชีวิตแบบร่างกายมนุษย์เพียวๆ ดูสัก 2-3 วัน (ถ้าทนได้นะ)
แล้ว....
ไม่เกิน 7 วัน
3. เพื่อนที่ทำงานของคุณจะยอมรับได้เองละค่ะว่า ตัวมนุษย์มีแต่ของเน่าเสีย ..เพื่อนคุณจะมาบอกคุณ มาตอกย้ำคุณ ให้คุณทราบเอง

ในทางตรงข้าม ถ้าคุณต้องการยอมรับความจริง ให้คนสนิทของคุณ หรือเพื่อนที่คุณต้องทำงานด้วยที่นั่งใกล้คุณที่สุด ลองทำแบบนี้ ไม่นานคุณจะยอมรับได้ด้วยตัวคุณเองค่ะ แต่คนอื่นในที่ทำงานจะทนไหวรึเปล่าไม่รู้นะคะ
..............................................................................................
แต่ถ้ายังทำใจรับไม่ได้ คุณก็ไปที่สถาบันนิติเวช หรือโรงพยาบาลที่สอนนักษาศึกษาแพทย์ (ไม่รู้ว่าเขาอนุญาตยังไงนะ คือเคยมีหมอพาให้ไปดูเองแล้ว ส่วนใหญ่เจอแต่อาจารย์ใหญ่ที่แห้งแล้วค่ะ) จะดูรูปอย่างเดียว หรือจะขอเข้าไปดูการผ่าศพก็ชัดดีนะ ว่า(เมื่อปราศจากฟอร์มาลีนแล้ว) นอกจากเน่าเสียได้ กลิ่นก็รุนแรงมากๆ ค่ะ

คิอร่างมนุษย์เนี่ย ยังมีชีวิตอยู่ก็เน่า มีขี้ต่างๆ ไหลออกทุกทวาร ซึ่งปัจจุบันมีผลิตภัณฑ์ทำความสะอาดมากมาย และเสริมสวยเสริมหล่อกันมาก เลยลืมๆไปว่าร่างนะเน่าเป็นปกติ
แต่คุณสาคร พยายามยอมรับความเป็นจริง เนี่ยถือว่ากำลังพยายามอยู่ ดีมากค่ะ ขอให้ทำได้สำเร็จนะคะ

[supapalo]

บทฝึกของคุณยายอาจารย์ ที่ให้ล้วงขัดวิมาน(ไม่ได้สวมถุงมือ) เคยนำมาใช้ได้ผลดีสำหรับตัวเองในเรื่องเหล่านี้ได้มาก รวมอีกมีคุณในอีกหลายๆเรื่อง

[iMac24]

นั่งธรรมะเยอะ ทำการบ้านหลวงพ่อ ทำแต่ความดี รักษาศีล เมื่อใจสบาย อยู่ในบุญแล้วทุกอย่างจะดีเอง