มี 16 โพสต์ตอบกลับกระทู้นี้

[somch]

ใครเคยคิดแบบผมบ้างไหม ผมคิดว่ามีวัฒนธรรมของวัด หลายอย่างเริ่มเลือนลางไป
อย่างง่ายๆที่คิดออกคือ

อยากให้แยกนั่งชายหญิง โดยเฉพาะแนวกลางด้านหน้าหลวงพ่อ
อยากให้นั่งเป็นแถวเป็นแนว ตรงคนด้านหน้า คือเวลาดูผ่านจอทีวีแล้วรู้สึกว่ามันเป็นระเบียบและมีพลัง
อยากให้หลีกทางให้พระและนั่งลงพนมมือไหว้เวลาที่พระเดินผ่าน

ใครมีอะไรดีๆอยากแนะนำเพิ่มเติมบ้างไหม

[iMac24]

การวางรองเท้าครับ อยากให้เป็นระเบียบเหมือนแต่ก่อน (นึกออกแค่นี้ละ )

[cheterk]

ดีครับ อะไรที่ดีควรพึ่งกระทำ

[MiraclE...DrEaM]

วัฒนธรรมสมัยสภาธรรมกายหลังคาจาก (เอาเท่าที่จำได้นะครับ)

1) ถ้านั่งด้านหน้า จะต้องแยกชาย หญิงชัดเจน แม้จะเป็นสามี ภรรยากัน ก็ต้องนั่งคนฝั่ง
2) ถ้าต้องการนั่งกันเป็นครอบครัวก็ต้องไปนั่งท้ายสภา
3) ไม่มีเสียงคุยกัน เสียงโทรศัพท์มือถือ ดังขณะปฏิบัติธรรม
4) เวลาจะลุกเดินไปไหนช่วงที่มีการปฏิบัติธรรม จะเดินกันเบาๆ เหมือนย่อง ไม่ทำเสียงดังรบกวน
5) เวลาพระภิกษุสามเณรเดินผ่าน สาธุชนจะหลบเปิดทางให้ท่านและพนมมือเพื่อทำความเคารพท่าน
6) เวลาพระท่านให้พรหลังกล่าวคำถวายสังฆทาน ทุกคนจะตั้งใจพนมมือรับพร ไม่มีเสียงคุยแข่ง
7) เวลาพระท่านให้พรหลังกล่าวคำถวายสังฆทาน ถ้ายืนหรือเดินอยู่ก็จะหยุด ก้มตัวลง นั่งชันเข่าพนมมือรับพร
8) เวลาพระท่านเทศน์ หรือ หลวงพ่อให้พร จะไม่มีการคุยแข่ง จะเงียบ ตั้งใจฟัง เงียบจนกระทั่งเสียงนกร้อง
9) สาธุชนจะสวมชุดขาวบริสุทธิ์ ไม่มีเสื้อขาวลายต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นจักรแก้ว เสื้ออนุบาล ก็ไม่มี

ใครมาทันยุคนั้น แล้วนึกอะไรออกก็เสริมมานะครับ
(มานั่งรำลึกอดีต เหมือน พฤติกรรมคนแก่เลย)

[เป็นหนึ่ง]

เมื่อเสร็จพิธีกรรมแล้ว ไม่ลุกออกจากที่นั่งทันที ให้นั่งพับเพียบพนมมือ หรือ คุกเข่าพนมมือ รอส่งพระเดชพระคุณหลวงพ่อและคณะสงฆ์ ออกจากศูนย์กลางพิธีก่อน

[ชาร์ป]

อยากให้แยกนั่งชายหญิง โดยเฉพาะแนวกลางด้านหน้าหลวงพ่อ

ยากนะเพราะบางทีเค้าก็มากันเป็นครอบครัว

[รองเท้าที่ใส่พอดี]

สาธุ กับวัฒนธรรมอันดีครั้งเก่าก่อน

สิ่งดีๆ พบแล้ว....รอแค่เราลงมือทำ

[panu]

คงต้องปรับตัวปรับสภาพกันไปตามแต่ละยุคสมัยเพื่อให้เหมาะสม และอยู่ในจุดที่ดีที่สุด
เป้าหมายหลักต้องคงอยู่และชัดเจน แต่วิธีการคงต้องปรับปรุงปรับเปลี่ยนตลอด ซึ่งขึ้นอยู่กับปัจจัยต่างๆ รอบด้าน
เช่นการนั่งแยกหญิงชาย ที่สภาฯ ด้านหน้า คงไม่สะดวก เนื่องจากพื้นที่ใหญ่และผู้นำบุญใหญ่ก็มาเป็นครอบครัว
แต่การนั่งต้องเป็นแถวแนว และการทำความเคารพกับพระภิกษุ ในสภาหลวงพี่และสามเณรเดินกันมากอาจจะไม่สะดวกในการนั่งประนมมือระหว่างท่านเดินผ่าน แต่ควรยกมือไหว้ด้วยความนอบน้อม

แต่ก็เห็นด้วยครับที่ต้องพยายามรักษาธรรมเนียมปฏิบัติให้มากที่สุด

[somchet]

สมัยก่อน คนมาไม่เยอะ จึงทำได้ง่าย แต่สมัยนี้คงทำได้ยากล่ะครับ อีกอย่างสภาเดี๋ยวนี้ก็ไม่ได้เล็กๆแบบสมัยก่อนแล้ว การที่จะเดินไปมา ข้ามฟากกัน ไม่ใช่เรื่องสนุก

ผมคนนึงล่ะ ที่ไม่เห็นด้วย เพราะมาวัดกันเป็นกลุ่ม ซึ่งมีทั้งหญิงชาย เด็ก ผู้ใหญ่ ถึงวัยชรา

[ฝันที่เป็นจริง]

ตอนทานข้าวเสร็จต้องช่วยกันล้างจานและช้อน และเช็ดให้สะอาดก่อนนำไปผึ่งที่ชั้นด้วยครับ ทุกวันนี้ไม่ได้ล้างแล้ว คนมาเยอะไม่สะดวกเลยต้องใส่บรรจุภัณฑ์ที่ใช้แล้วทิ้งได้เลย

[ริมคลอง]

เสียงเด็กเล่นกันค่ะ

ซึ่งคงต้องเพิ่มการประชาสัมพันธ์ ศูนย์เด็ก ให้มากพอๆ กับเรื่องโทรศัพย์มือถือแล้วละ

โทรศัพย์ดังแล้วก็เงียบ แต่เสียงเด็กเล่น กีอกแก๊กๆ ตอนนั่งธรรมะเนี่ยมันดังตลอด

ซึ่งผู้พาเด็กมาเขาคงชินหู เลยไม่ดุเด็ก แต่คนนั่งรอบตัว เขาไม่ชินด้วยนี่

เคยเห็นบางครอบครัวย้ายที่นั่งหนีไปเลย

เคยพาคนใหม่มา เขาหงุดหงิดมาก และเสียความรู้สึกมาก

เพราะเขาเคยได้ยินชื่อเสียงว่า วัดพระธรรมกาย แม้คนเยอะ แต่เวลาปฏิบัติธรรม จะสงบเงียบเรียบร้อยดี

[หัดฝัน]

ประเพณีใดที่ยังคงใช้ได้อย่างเหมาะสม ก็ให้คงไว้น่ะครับ เช่น ไม่เอาข้าวของมาซื้อขายกันในวัด สมัยก่อนห้ามอย่างไร สมัยนี้ก็ควรห้ามอย่างนั้นต่อไป เพราะหากอนุโลมให้ซื้อขายของกันในวัดได้ จะวุ่นวาย และหมดบรรยากาศของการปฏิบัติธรรม

แต่เรื่องการนั่งนั้น ผมว่า ขอให้เป็นแถวเป็นแนว ก็ใช้ได้ครับ ส่วนเรื่องถึงขนาดแยกชายหญิง คงติดขัดด้วยเรื่องสถานที่ที่ใหญ่โตขึ้นเป็น 10 เท่า (สภาจาก 9 ไร่ สภาใหม่ 90 ไร่) และอาจไม่สะดวกหลายๆ อย่าง เช่น ปัจจุบัน ขนาดให้นั่งเป็นครอบครัว ยังมีเด็กพลัดหลงกับพ่อแม่ ให้คุณวินิจพามาออกทีวีตอนกลางวันอยู่บ่อยๆ เพราะสภาฯ เรากว้างใหญ่ แล้วถ้าไปจัดแยกชายหญิงขึ้นมาจริง เดี๋ยวต้องได้มีคุณป้า คุณลุง คุณตา คุณยาย พลัดหลงกับครอบครัว มาให้คุณวินิจพาออกทีวีตอนกลางวันบ้าง อย่างแน่นอน

[WISH]

งดการเดินลากรองเท้า เพื่อมิให้รบกวนสาธุชน โดยเฉพาะช่วงปฏิบัติธรรม

[นักท่องเที่ยว]

เมื่อก่อนก็มีนะครับแยกชายหญิ่งแต่เดี๋ยวนี้ไม่มีแล้วล่ะ

[MiraclE...DrEaM]

เสียงเด็กเล่นกันค่ะ

ซึ่งคงต้องเพิ่มการประชาสัมพันธ์ ศูนย์เด็ก ให้มากพอๆ กับเรื่องโทรศัพย์มือถือแล้วละ

โทรศัพย์ดังแล้วก็เงียบ แต่เสียงเด็กเล่น กีอกแก๊กๆ ตอนนั่งธรรมะเนี่ยมันดังตลอด

ซึ่งผู้พาเด็กมาเขาคงชินหู เลยไม่ดุเด็ก แต่คนนั่งรอบตัว เขาไม่ชินด้วยนี่

เคยเห็นบางครอบครัวย้ายที่นั่งหนีไปเลย

เคยพาคนใหม่มา เขาหงุดหงิดมาก และเสียความรู้สึกมาก

เพราะเขาเคยได้ยินชื่อเสียงว่า วัดพระธรรมกาย แม้คนเยอะ แต่เวลาปฏิบัติธรรม จะสงบเงียบเรียบร้อยดี

เห็นด้วยอย่างยิ่งสำหรับประเด็นนี้ อยากให้หน่วยงานที่รับผิดชอบปรับปรุงด่วนครับ เพราะเรื่องอื่นอาจจะปรับไปตามสภาพการณ์ แต่สำหรับเรื่องนี้ เราต้องรักษาความสงบเงียบไว้ให้เหมือนเดิมครับ

[light mint]

สมัยก่อนก็ สงบดี เงียบน่าศรัทธา คนมาใหม่ๆ มาเจอก็จะนิ่งเลย เพราะเจอะบรรยากาศคนเป็นพันเป็นหมื่นคน แต่เงียบจริงๆ ขนาดบางคนมีแวบเดินไปห้องน้ำบ้างแต่เสียงเงียบมาก

สมัยนี้คนเยอะแยะ คนมาใหม่ๆก็มาก การประชาสัมพันธ์อาจไม่ทั่วถึง หรือบางคนได้ข้อมูลไม่เท่ากัน ว่าควรทำอย่างไร บางคราวอยากคุยก็คุยเลย
....ก็เป็นการบ้านที่น่าพิจารณาค่ะ

เรื่องการแยกนั่ง ฝั่งชาย-ฝั่งหญิง
1. ที่มาทั้งครอบครัวเนี่ย ถ้าเด็กเล็กๆมากๆ เห็นมีเค้าจัดโซนให้นั่ง(ชุดที่มีเด็กเล็ก อาจมีเสียงเด็กร้อง)
แต่เรื่องแยกนั่งทั้งหมด ก็อาจส่งเสริมให้โทรศัพท์กันมากขึ้น เพราะตามตัวกัน ตามไม่เจอก็โทรเข้าไปอีก
2. บางคนที่เป็นคนใหม่ ก็โทรเลย ไม่ทันได้ดูว่า เวลานี้คือเวลาที่เขาต้องเงียบกัน (นั่งสมาธิ)
3. ครอบครัวตอนเที่ยงก็จะมากินข้าวรวมกัน ก็เดินกันไกลนะสภานี้กว้างกว่าสภาจากมาก ถ้าอายุไม่มากก็มีแรงเดิน อายุมากหน่อยก็ค่อยๆเดินไปพักไป

[D_jung]

ไม่น่าโทรศัพท์เลย เวลานั่งธรรมะเนี่ย ควรเงียบ ไม่ควรคุยกัน
นี่ถ้าทำได้ ควรเอาโทรศัพท์มือถือไว้ที่บ้านนะ
มือถือ.... ถือไปถือมาก็อยากจะโทร ก็ชอบจะโทรอยู่เรื่อยเลย...