มี 7 โพสต์ตอบกลับกระทู้นี้

[สิริปโภ]

ออกเดินจากบ้านสู่เมืองฟ้า สู่เมืองเทวาเมืองบางกอก
เดินทางเดียวดายจากบ้านนอก มาเล่ามาเรียนมาศึกษา
เจอะคนทั้งแบบนี้แบบนั้น เจอะทั้งแมงวันทั้งจิ้งจอก
เจอะทั้งคนดีคนกลับกลอก คนหวังปอกลอกมีมากมาย
ตั้งใจร่ำเรียนทุกค่ำเช้า ถึงหนักถึงเบาไม่ร้องบอก
อยู่ไปวันๆเหมือนมีปลอก ลากคอให้เดินตามทาง
ชี้ให้ฉันเดินไปทางไหน จะเร่งรีบไปตามคุณบอก
หัวใจเฉื่อยชาแต่ช้ำชอก แตกหักยับเยิน ป่น ปี้

ชี้ให้ฉันเขียนฉันรีบเขียน ชี้ให้ฉันเรียนให้ฉันสอบ
แข่งขันกันไปหลายรอบ เหมือนเลือกเอาหมา พันธุ์ดี
ทำเพื่อหนทางที่วาดหวัง รีดเค้นพลังพุ่งพวยออก
ก็ตามประสาคนจนตรอก หวังงานทำเงินเลี้ยงครอบ ครัว
จวบจนฉันจบการศึกษา รับใบปริญญาที่ฉันชอบ
สุขใจแค่ไหนไม่ต้องบอก ยิ้มพลางเดินพลางสบาย ดี
รีบเดินย่ำต๊อกหางาน ความสดชื่นบานที่เคยมี
เริ่มหดเริ่มหายลงทุกที ไม่มีไม่มีไมมี งาน
รับคน15คนทำงาน เด็กฝากเด็กท่านเอาหนึ่งโหล
ที่เหลือหมื่นพันร้องไห้โฮ ระบบทางแก้ ไม่ มี

หลายที่หลายแห่งคนทำงาน เช้าชามเย็นชามขั้นปี
แต่คนขยันทำงานดี ไม่มีไม่มีไม่มอง มา
ยังงี้เมื่อไหร่บ้านเมืองไทย เจริญก้าวไปทัดเทียมกัน
นานาประเทศดังคำขวัญ ที่เขียนเอาไว้สวยดี
อุตส่าห์ร่ำเรียนมาแทบตาย แต่ผลสุดท้ายต้องตกงาน
หมดเงินหมดแรงอยู่ตั้งนาน วิมานพังไร้ชิ้นดี

แม่จ๋าลูกกลับมาแนบเนาว์ กลับสู่บ้านเราช้ำชอก
ทุ่มเทกายใจให้บ้านนอก หลังถูกจับขังหลายปี
แม่จ๋าลูกกลับมาแนบเนาว์ กลับสู่บ้านเราช้ำชอก
ทุ่มเทกายใจให้บ้านนอก หลังถูกจับขัง หลายปี...

เมื่อฟังเพลงจบแล้วก็ลองมาทบทวนดูว่า การที่เราใช้เส้นสาย เพื่อให้ตัวเราใด้เข้าทำงาน หรือเข้าเรียน หรือได้ตำแหน่งต่างๆ ก็เท่ากับเป็นการปิดกั้นโอกาสของผู้อื่น ที่อาจจะมีคุณภาพ ความสามารถ หรือมีความมุ่งมั่นตั้งใจมากกว่าเรา จึงอยากถามว่าพฤติกรรมเยี่ยงนี้ จะมีวิบากอย่างไร และหนักเบาเพียงไรครับ

[รัก แล้ว ทุกข์]

หากผมมีบริษัทมีกิจการ
ผมจะเลือกคนใกล้ตัวทำงานกับผม..........อย่างนี้เรียกเส้นสายไหม
ผมอาจจะเลือกคนที่ผู้มีพระคุณแนะนำฝากฝังมาทำงานด้วย................อย่างนี้เรียกเส้นสายไหม
ผมอาจจะเลือกให้คนที่ผมรู้จักฝากมาทำงานด้วย...............อย่างนี้เรียกเส้นสายไหม
ทุกๆอย่างมันขึ้นอยู่กับ Connection สายสัมพันธ์ดีก็มีชัย
ไม่น่าจะผิดนะครับ
อย่างน้อยการฝากฝังเราก็มีคนอ้างอิงคนการันตี
ไม่ใช่ว่าผมเป็นคนถูกฝากนะครับ
แต่มันเป็นธรรมดาไปแล้ว
ไม่น่าผิดนะครับ
เพราะเจ้าของกิจการเขามีสิทธิ์เลือกว่าจะเอาใครจะรับใคร(หมายถึงเอกชน)
แต่ถ้าของราชการถ้าฝากฝังเข้าทำงานก็ถึอว่าผิด
อยู่ที่ว่าเขามีระเบียบไว้ไหมถ้าทำผิดระเบียบวินัยก็ผิดเลย
ให้สินบนไหม.........รับสินบนก็ผิดอีก

[bambam]

ไม่เห็นเป็นไรหากพนักงานคนนั้นมีความสามารถ และความประพฤติดี ก็รับหมดแหล่ะ
"ความคุ้น เป็นญาติอย่างยิ่ง"

[สิริปโภ]

ถ้าสมมุติว่า ยัดเงิน50000เข้าเป็นข้าราชการ สอบตำรวจได้ เข้าเรียนได้ สอบนั่นสอบนู่นติด ฯลฯ
หรือ วิ่งหานักการเมืองผู้มีหน้ามีตา ใช้อำนาจและบุญคุณ ฝากเด็กเข้าทำงาน หรือรับเลื่อนตำแหน่ง คนที่อุตส่าตั้งใจทำงานมาแทบตาย กลับไม่ได้

[panu]

ถ้าสมมุติว่า ยัดเงิน50000เข้าเป็นข้าราชการ สอบตำรวจได้ เข้าเรียนได้ สอบนั่นสอบนู่นติด

ความเห็น
เข้าข่ายเอาเปรียบคนอื่น ไปตัดโอกาสดีๆ ของคนอื่น และทำให้เกิดความอยุติธรรมในสังคมส่วนรวม วงจรของการกระทำจะอยู่ภายใต้โมหะ และโลภะจริต คงต้องมีวิบากกรรม เช่นตัวผู้กระทำก็จะถูกคนเอารัดเอาเปรียบ หรือพลาดโอกาสดีๆ ในชีวิตของตัวเอง ส่วนความหนักเบา คงต้องอยู่ที่ความสำคัญของงานและ การตั้งความหวังหรือเจตนาแรงกล้าขนาดไหนของผู้ถูกเบียดเบียนโอกาส นะครับ

[ฉันจะติดตามเธอ]

ความคิดเห็นนะครับ....
ถ้ามีความสามารถในตัวเองจริงก็ไม่จำเป็นต้องเส้นสายหรอกครับ หน้าที่การงานต้องการคนดีมีความสามารถ ถ้าหากว่าเราต้องใช้เส้นสายเข้าไป แสดงว่าเราคนนึงก็เป็นคนที่คอยเอารัดเอาเปรียบคนอื่น เมื่อมีหน้าที่ใหญ่โตขึ้นไป นิสัยเอารัดเอาเปรียบคนอื่นก็ไม่แน่ว่าจะหายนะครับ ฝึกตัวให้ดีไว้ดีกว่า เห็นแก่เพื่อนร่วมโลกด้วยนะครับ

ส่วนการเลือกคนมาทำงานร่วมกับเรา ถ้ากรณีที่เราเป็นเจ้าของกิจการ คนใกล้ตัว คนสนิท หรือคนที่มีพระคุณ เราก็สามารถทำได้ครับไม่ผิดเพราะเป็นงานที่เรารับผิดชอบ เราเป็นคนตัดสินใจไม่เรียกว่าเส้นสายหรอกครับ แต่การเลือกคนนั้นเราก็ควรจะดูที่ความสามารถกับคุณธรรมน่ะครับ เพราะจะเป็นประโยชน์ต่องานของเรามากกว่า จะได้ไม่ต้องมาเสียใจเพราะคนใกล้ตัวทีหลังง

[Tanay007]

จริงๆ แล้วไอ้เรื่องใต้โต๊ะเพื่อโอกาสที่ดีกว่าคนอื่นๆ นั้น มันเป็นเรื่องของความเสี่ยง น้อยคนมากที่ "จ่าย" ไปแล้ว จะได้ดังที่ตนเองหวัง เมื่อได้ก็ได้งานทำ แล้วมีเรื่องคุยโม้ได้ เมื่อไม่ได้ก็เหมือนน้ำท่วมปาก แม้รู้ว่าตนเองเสียรู้ ก็ร้องแรกแหกกระเฌอไม่ได้ แต่ถ้าพิจารณาในแง่ผลแห่งกรรมแล้ว
โอกาสในหน้าที่การงาน มักจะวิ่งเข้ามาหาผู้ที่ได้สั่งสมบุญไว้ดีแล้ว ส่วนผู้ที่บุญหย่อนลงไป ก็ต้องไปดิ้นรนแสวงหาโอกาสนั้นเอง

[ต้มข่าไก่]

"......ผู้ให้ ย่อมได้รับฐานะทั้ง 5 ประการนั้นด้วย.................."
เป็นคำที่ที่เราเคยได้ยินบ่อยๆครับ ก่อนจะกล่าวคำถวายภัตตาหารเป็นสังฆทาน
ถ้าอย่างนี้ ผู้ขาดโอกาสในการทำงาน น่าจะเรียกว่า
"......ผู้ไม่เคยให้โอกาส ย่อมไม่ได้รับโอกาสนั้น ....." น่าจะเป็นจริง เพราะล้วนเป็นไปตามกฏของการกระทำครับ