ผู้ใดมีความเคารพ ๗ ประการ ผู้นั้นย่อมใกล้มรรค ผล นิพพาน
ความเคารพ คือ
1 ) ความพยายามค้นหา คุณงามความดี ที่มีอยู่จริง ในบุคคล สัตว์ สิ่งของ เหตุการณ์
2 ) เมื่อพบคุณธรรมความดีนั้นๆแล้ว เราต้องนำมาประพฤติ ปฏิบัติ อย่างถูกต้อง
คารวะ 1ความเคารพในพระสัมมาสัมพุทธเจ้า คือ
ระลึกถึง พระพุทธคุณ ๙ หรือ ความบริสุทธิ์ ปัญญา กรุณา แล้วแสดงออกด้วยการ
กราบไหว้ และปฏิบัติตามคำสอนของพระพุทธองค์
คารวะ 2 ความเคารพในพระธรรม คือ
ระลึกถึงคุณของพระธรรม ว่าช่วยให้ผู้ประพฤติปฏิบัติตาม พ้นทุกข์ พบสุขได้จริง
คารวะ 3 ความเคารพในพระสงฆ์ คือ
ระลึกถึงคุณของพระสงฆ์ ที่ศึกษาธรรมวินัยแล้วนำมาสั่งสอน
คารวะ 4 ความเคารพในสมาธิ คือ
หมั่นทำสมาธิให้ใจหยุด นิ่ง จนรู้แจ้งเห็นแจ้ง และทุกอิริยาบถก็รักษาใจให้ใส หยุด นิ่งต่อเนื่องไป
คารวะ 5 ความเคารพในการศึกษา คือ
เลือกศึกษาในสิ่งที่ควรศึกษา และตั้งใจเรียน ( เคารพครูผู้สอน )
การเรียนวิชาอะไร ควรคิดหาข้อดีของวิชานั้น เช่น
เรียนวิชา ประวัติศาสตร์ไทย ทำให้รู้เหตุของความเสื่อมและความเจริญ
เพื่อป้องกันข้อผิดพลาดซ้ำ ในปัจจุบันและในอนาคต
คารวะ 6 ความเคารพในความไม่ประมาท
คนไม่ประมาท คือ คนที่ระแวงภัยที่ควรระแวง และป้องกันไม่ให้เกิดภัยนั้น
หรือเกิดความเสียหายน้อยที่สุด
เพราะฉะนั้น ความไม่ประมาท คือ ทำสิ่งใดด้วยความระมัดระวังอย่างรอบคอบ
คารวะ 7 ความเคารพในการปฏิสันถาร
หลวงพ่อเน้น คุณธรรม ความเคารพในการปฏิสันถาร ด้วยการตั้งจิตอ่อนน้อม เอาใจใส่ให้ดีที่สุด
เพราะคนที่มาวัดพระธรรมกายมีหลายแบบ
1 ) มาจับผิด แบบนี้ต้อนรับง่ายที่สุด เพราะเราทำดีเพียงนิด ท่านก็คิดประทับใจ เพราะภาพเดิมลบมาก่อน
2 ) เฉยๆ แบบนี้ยากขึ้นนิด ถ้าเราบกพร่องนิด ท่านก็คิดด้านลบ โอกาสคะแนนบวก ลบ มีเท่ากัน
3 ) ผู้ที่มาด้วยความรัก ปรารถนาดี แบบนี้ต้อนรับยาก เพราะท่านมีภาพบวกของเราไว้มาก
ถ้าเราต้อนรับดีก็เสมอตัว แต่ถ้าบกพร่องนิด คะแนนบวกจะลงมาก
จากประสบการณ์ของหลวงพ่อ คนมามาก ถ้าต้อนรับไม่ทั่วก็ถูกต่อว่า เราไม่ให้ความสำคัญท่าน หรือคิดว่างานก่อนเอาใจใส่ท่านดี แต่งานนี้แย่ลง งานหน้าถ้านิมนต์ ไม่แน่ว่าจะมาอีกหรือเปล่า
หลวงพ่อยกเรื่อง โยมแม่ของหลวงพ่อเอง
โยมแม่เคยมาช่วงธุดงค์ หลวงพ่อต้องดูแลพระอาคันตุกะที่มาเยอะ ไม่มีเวลาคุยกับโยมแม่
จึงได้แค่ทักทาย คุยกันนิดหน่อยทำให้โยมแม่น้อยใจ คิดว่าท่านไม่เอาใจใส่แม่
คราวหน้าชวนมาวัด โยมแม่ก็ไม่มา
จน 7-8 ปี โยมแม่ท่านบอกว่า ไปวัดคราวนั้นไม่เอาใจใส่คุยกับแม่ คุยแต่กับคนอื่น
อีกเรื่อง มีคุณหญิงท่านหนึ่งเคยช่วยซื้อที่ดินสร้างธุดงคสถาน 2,000 ไร่
ภายหลังท่านอายุมากขึ้น ดามเหล็กที่ขา ลุกนั่งไม่สะดวกต้องนั่งเก้าอี้
เจ้าหน้าที่วัดรุ่นใหม่ไม่รู้จักท่าน ก็เชิญท่านไปนั่งท้ายสภาฯมุงจาก
ท่านจึงคิดว่า เดี๋ยวนี้เราลืมท่านแล้ว
หลวงพ่อต้องไปเจรจาขออภัยแทนเจ้าหน้าที่ อยู่นาน ท่านจึงเข้าใจ
ฉะนั้นการต้อนรับที่ดีเหมือนมี mobile poster / presentor ชมเราไปตลอดชาติ
( ต้อนรับด้วย ปิยะวาจา กิริยาท่าทาง อ่อนน้อม สุภาพ อามิส และธรรมะ )
