ในหมู่บ้านกระซ้าขาว ชาวบ้านที่มีอาชีพการประมง มีคู่หูอยู่คู่หนึ่งซึ่งมีบ้านอยู่ติดกัน (มันน่าจะอยู่ห่างๆกัน)คือนาย จำเริญ และ นายใบ ทั้งสองเป็นเพื่อนรักกันมาก ว่างเมื่อไหร่เป็นต้องชวนกันไปกินเหล้าเป็นประจำ นายจำเริญมีลูกชายคนนึง ชื่อ จุก อายุประมาณ 5 ขวบ วันๆก็วิ่งเล่นตามประสาเด็กอยู่ที่บ้าน
ส่วนเมียนายจำเริญ แกหนีไปมีสามีใหม่ เพราะทนนาย จำเริญ(ที่ไม่เจริญ)ไม่ไหวเนื่องจากเอาแต่กินเหล้านั่นแหล่ะ ด้านเพื่อนบ้านก็ไม่ค่อยจะมีใครคบ นอกจากนายใบ(ซึ่งก็หาคนคบด้วยยาก) แต่แล้ววันหนึ่งตอนเย็นๆ นายใบ ได้วิ่งกระหืดกระหอบมาที่บ้านนายจำเริญ ในขณะที่ จุกกำลังนั่งเล่นอยู่ที่บ้าน
นายใบ----ไอ้จุกมึงรีบไปที่บ้านกำนันเดี๋ยวนี้เลย
จุก-------ไปทำไมหรือลุง
นายใบ----ก็ไปบอกกับ กำนันว่า พ่อมึงตายแล้ว
จุก-------ทำหน้างงๆ ก็เมื่อเช้ายังไปกินเหล้ากับลุงใบอยู่เลยนี่
นายใบ----มึงรีบไปด่วนเลยเพราะเดี๋ยวกูต้องไปรับศพพ่อมึงอีก
จุก-------จึงรีบวิ่งไปที่บ้านกำนัน โดยไม่รู้สึกอะไรกับการตายของพ่อเนื่องจากยังเด็ก เมื่อไปถึงก็ตะโกนบอกว่า
จุก-------ลุงกำนัน ลุงกำนัน ** พ่อมึงตายแล้ว **
กำนัน-----กำนันแกโมโหใหญ่เลย ว่าใครกันที่สอนเด็กให้มาล้อเล่นพ่อแกขนาดนี้ เพราะพ่อของกำนันแกตายตั้งแต่กำนันยังเล็กๆ ตอนนี้กำนันเองก็มีอายุใกล้จะ 60 อยู่แล้ว จึงถาม จุกไปว่า
กำนัน-----ใครบอกให้เองมาบอกกับข้าอย่างนี้ว้ะจุก
จุก-------ลุงใบคับ บังเอิญขณะนั้นมีชาวบ้านที่ทราบข่าวว่าพ่อจุกตาย มาแจ้งข่าวอีกทางนึงด้วย กำนันจึงเข้าใจ
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ผู้ใหญ่มีส่วนสำคัญอย่างมาก ที่จะทำให้เด็กดีหรือไม่ดี การกระทำของพวกผู้ใหญ่บางท่านที่ขาดความรับผิดชอบ นำมาซึ่งความหายนะให้กับเด็ก แล้วอย่าไปโทษใครเมื่อเด็กเดินทางผิด อย่างเช่นวันนี้ ที่เขาบอกกันว่าเป็นวันเด็ก แต่ก็ยังเห็นพวกผู้ใหญ่เมากันเป็นแถว นี่แหล่ะคือตัวอย่างในอนาคตของเด็ก
