มี 8 โพสต์ตอบกลับกระทู้นี้

[ปัจเจกชน บนทางสายกลาง]

ไปเจอภาพบ้านในเว็บหนึ่ง ซึงแจ้งว่าบ้านหลังนี้อยู่ในประเทศ Abu-Dhabi ผมดูไปดูมา คล้ายกับภาพบ้านของท่าน อนาถบิณฑิกเศรษฐีในซีดีมากครับ เกิดคำถามครับ คนไม่น้อยในโลกนี้ที่รวยติดอันดับโลกในปัจจุบันเขาทำบุญอะไร จึงร่ำรวยแต่ไม่มีโอกาสมาเจอพระพุทธศาสนา แต่สำหรับผมหรือเพื่อนผมหลายท่าน ได้มาเจอพระพุทธศาสนา ได้มาเจอหมู่คณะ แต่มีปัจจัยทำบุญแบบขัดใจนิด ๆ หน่ะครับ แต่ผมก็จะสู้ต่อไป สงสัยทำทานบารมีมาไม่พอ  5.jpg   39.34K   119 ดาวน์โหลด  1.jpg   31.61K   107 ดาวน์โหลด  4.jpg   99.15K   102 ดาวน์โหลด

[หัดฝัน]

อ๋อ คุณครูไม่ใหญ่เคยบอกไว้ครับว่า คนที่ชาตินี้เกิดมารวย แต่ไม่พบพระพุทธศาสนา เกิดจากสาเหตุ 2 กรณีครับ คือ
1. เวลาทำทานในอดีตไม่ได้ทำทานไว้กับเนื้อนาบุญในพระพุทธศาสนาครับ ทำแต่การสงเคราะห์โลกเป็นหลัก จึงไปเกิดนอกพระพุทธศาสนา
2. ทำทานในพระพุทธศาสนานั่นแหละ แต่ไม่อธิษฐานล้อมกรอบไว้ว่า ขอให้บรรลุธรรม ขอให้มาเกิดในร่มเงาพระพุทธศาสนา แต่กลับไปอธิษฐานขอให้รวยอย่างเดียว

ชาตินี้จึงเกิดมารวย แต่ไม่พบพระพุทธศาสนาน่ะครับ

[kung]

เมื่อก่อนผมก็สงสัยเหมือนกันว่าทำไมฝรั่งไม่ได้ทำบุญตักบาตรแต่มีแฮมเบอร์เกอร์รับประทาน...ตอนหลังก็มาถึง
บางอ้อ...เมื่อทราบว่าฝรั่งเขามีการทำบุญแบบสงเคราะห์โลก..เช่นแจกทาง..สร้างโรงพยาบาล..โรงเรียน
เป็นต้นมีการตั้งมูลนิธิต่างๆเพื่อช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ เช่น มูลนิธิบิลเกตต์ เจ้าของโปรแกรมWindows ไงล่ะ..
เรื่องนี้..อ้างอิงได้จากบันทึกในพระไตรปิฎก..ที่พระอานนท์ได้ทูลทราบเรื่องอานิสงของทาน...ในตอนหนึ่งว่า
ทำบุญให้ทานกับสัตว์เดรัชฉาน..เช่นหมู..หมา..กา..ไก่ (ที่ไม่ได้เลี้ยงไว้)ก็จะได้อานิสงกี่ชาติ...จำไม่ได้..
ทำบุญกับมนุษย์จะได้อานิสง..จำไม่ได้..ทำบุญกับมนุษย์ที่มีศีล..จะได้อานิสง..ทำบุญกับพระอรหัน..จนถึง
พระพุทธเจ้า ..ก็จะได้บุญที่แตกต่างกันไป ..เอออยู่ที่หลักวิชาด้วยนะว่า วัตถุทานที่ทำนั้นบริสุทธิ์ไหม .?..
ผู้ที่ทำทานมีจิตใจเป็นอย่างไร ..? และผู้ที่รับนั้นบริสุทธิ์ไหม..? สรุปได้ว่าทำอย่างไร..ก็ได้อย่างนั้น
ทำแบบฝรั่ง..ก็ได้แบบฝรั่ง..ไงล่ะ ( ที่พูดมาอย่าพึง..เชื่อนะ..ลองไปศึกษา..และไปปฏิบัติดู..ก่อนนะ )

[สิริปโภ]

เมื่อก่อนเคยสงสัยเหมือนกันครับ ว่าคนที่บวชเป็นพระแล้วอาจสร้างทานบารมีได้น้อยกว่าคฤหัสบางท่านที่ทุ่มทำกันแบบถวายชีวิต แต่เมื่อขึ้นไปเบื้องบน วิมาณของผู้ที่เป็นบรรพชิต กลับใหญ่โตและสว่างไสวกว่าของคฤหัสบางท่านอยู่มากมายนัก

มาทราบภายหลังจากพระอาจารย์ท่านหนึ่งว่า สาเหตุที่แตกต่างกัน เพราะเขาวัดกันตรงเนกขัมมะบารมีน่ะครับ ใครหนีกิเลสได้มากกว่าคนนั้นย่อมมีบุญมากกว่า เพราะฉนั้นจะไปแคร์อันใดกับวิมาณใหนๆ ทั้งโลกนี้และโลกหน้า เราเหล่าพุทธศาสนิกชนเกิดมาใต้ร่มเงาบวรพุทธศาสนา พบทางสว่างแล้ว แสดงว่าเรามีบุญมากมายกว่าเศรษฐีเมืองนอกเมืองนาอยู่มากมาย ตรงที่เรามาอยู่ไกล้ทางรถไฟสายด่วนหนีวัฏฏะ เพียงแต่ว่าเราจะขึ้นรถไฟหรือไม่ขึ้นเท่านั้น

เกิดมาว่าจะมาหาแก้ว พบแล้วไม่กำ แล้วจะเกิดมาทำไม

ฝากนิดนึง ผมเคยได้ยินแว่วๆมาว่า ท่านเจ้าของอภิมหาซอฟแวร์ ที่ท่านร่ำรวยถึงขนาดนี้ เพราะเศษกรรม ที่ใส่บาตรกับพระปัจเจกพุทธเจ้า มาในกาลก่อนน่ะครับ จะจริงเท็จประการใดโปรดฟังเป็นนิยายปรัมปราละกันครับ

[พักผ่อน]

เหมือนจริง ๆ ด้วย

[พงษ์พันธ์ (แขก)]

สวยมากๆ เลยครับ ผมว่าค่าไฟคงแพงมากๆ เลย นี้ถ้าเค้าไม่ทำบุญมากๆ ในชาตินี้ เค้าจะรู้มั้ยน้าว่า เค้าอาจไม่ได้แบบนี้แล้ว
แต่ขอขอบคุณ คุณปัจเจกชน บนทางสายกลางมากๆ นะครับทำให้รู้ว่า ขนาดสมบัติส่วนตัวยังทำใหญ่ได้ แล้วทำไมเค้าไม่คิดสร้างสมบัติส่วนรวมใหญ่ๆ บางเนอะ.....

[น้อมเศียรเกล้า]

ในแง่ของการสร้างบารมีแบบ นักบวช กับ คฤหัสถ์ นะคะ

พระเดชพระคุณหลวงพ่อ ท่านเล่าใน case study ว่า การสร้างบารมีทั้งสองประเภทนี้ เป็นบุญคนละแบบ แต่ก็ได้บุญเหมือนกัน แล้วแต่ว่าเราจะอธิษฐานอย่างไร เพราะบุญเป็นธาตุสำเร็จ

แต่การทำบุญด้วยเงินจะได้สมบัติโดยตรงกว่า
ส่วนการทำบุญด้วยแรง จะได้บุญที่ทำให้มีกำลังมาก

ที่คุณสิริปโภ กล่าวว่า "วิมาoของผู้ที่เป็นบรรพชิต กลับใหญ่โตและสว่างไสวกว่าของคฤหัสบางท่านอยู่มากมายนัก"
อันนี้หลวงพ่อท่านก็ให้เหตุผลไว้ว่า

คฤหัสถ์ที่เป็นทานบดี เป็นเจ้าภาพน่ะ นานๆ อาจจะทำที แล้วก็ไม่ได้ลงแรงกายสักเท่าไร....แต่บรรชิตน่ะค่ะถึงแม้ไม่ได้ทำบุญด้วยปัจจัย แต่ก็ได้ทำบุญด้วยแรงกาย แถมทำทุกวัน แล้วก็รักษาศีลได้มากกว่า และอาจจะปลื้มใจมากกว่า ตั้งใจมากกว่า หยิบจับอยุ่ก็แต่วัตถุทานอันเป็นมงคลอันเป็นของที่ท่านทานบดี ถวายแล้วด้วยความเคารพต่อพระผู้มีพระภาค

จึงเป็นไปได้ที่ เมื่อผลบุญบังเกิดขึ้น จึงได้ทิพยสมบัติอันโอฬารกว่า

[หัดฝัน]

เรื่องโครงสร้างวิมานนี่ คุณครูไม่ใหญ่เคยเล่าให้ฟังสมัยโรงเรียนเปิดปีแรกๆ เลยล่ะครับ ท่านใดอยากฟัง ลองไปหา MP3 สมัยโรงเรียนเปิดปีแรกๆ ดู โครงสร้างวิมานจะประกอบไปด้วย ทาน ศีล ภาวนา น่ะครับ
ส่วนของทาน จะกลายเป็น ฐานวิมาน ถ้าใครทำทานมามาก จะมีฐานกว้างใหญ่ แต่วิมานจะไม่สูงครับ
ส่วนของศีล จะกลายเป็น อาคารของวิมาน ของอยู่เหนือฐาน ถ้าไม่ค่อยมีศีล ส่วนของอาคารจะไม่สูงครับ
ส่วนของภาวนา จะกลายเป็น หอคอยวิมาน ถ้าใครบำเพ็ญมากวิมานจะสูงมากๆ ถ้าบำเพ็ญน้อยวิมานจะสูงน้อยครับ

สำหรับบรรพชิต ใช่ว่าท่านจะไม่บำเพ็ญทานนะครับ ถึงแม้บรรพชิตบางท่านตลอดชีวิตอาจไม่ได้ทำทานเลย ท่านก็ชื่อว่า ได้บำเพ็ญมหาทานครั้งใหญ่ครั้งเดียวในชีวิตท่าน นั่นคือ การสละทรัพย์ทุกอย่างในทางโลก ให้คนที่อยู่เบื้องหลังแล้วออกบวช ตรงนี้ถือเป็นมหาทานที่ยิ่งใหญ่ไม่ธรรมดาเลยล่ะครับ แม้ว่าการที่ท่านบวช อาจสละทรัพย์ให้ครอบครัวซึ่งไม่ใช่เนื้อนำบุญ แต่ใจของท่านที่ตั้งใจสละทั้งหมด ถือเป็นกำลังทานที่ยิ่งใหญ่ทีเดียว

ยิ่งถ้าบรรพชิตท่านใด หลังจากสละทรัพย์ทั้งหมดออกบวชแล้ว ทรัพย์ที่ได้มาภายหลัง เช่น ญาติโยมถวายมา ก็นำมาทำทานต่อๆไปอีก ผลบุญก็จะยิ่งทับทวีน่ะครับ

[ปัจเจกชน บนทางสายกลาง]

ผมเห็นด้วยกับคุณ หัดฝัน ครับ

สมัยอยูู่่ ชมรมพุทธศาสน์ในมหาวิทยาลัย ผมไปช่วยออกแรง จัดงานสอบทางก้าวหน้า ขนโต๊ะ จัดห้องสอบ ขนข้อสอบ จัดงานตักบาตร ปูเสื่อ จัดอาสนะ นิมนต์พระ เก็บงาน ตอนนั้นสนุก ปลื้ม หรือแม้แต่กิจกรรมอื่น ๆ นึกถึงตอนนี้ ยังนั่งยิ้มอยู่คนเดียวเลย

บางคนที่ทำบุญนอกพระพุทธศาสนา (สงเคราะห์โลก) เขาปลื้มมาก ๆ (แม้จะไม่ถูกเนื้อนาบุญ) อาจจะตรงนี้กระมังที่ทำให้ผลบุญของเขายิ่งใหญ่ (กว่าหรือเปล่า) เพราะว่าเขาปลื้ม
บางทีผมก็นั่งมองเหมือนกันนะว่า บางคนแค่ให้ข้าวกับสุนัขจรจัด เขามีความสุข อืม เท่าที่ผมสัมผัสได้ (ต้องขอโทษที่เปรียบเทียบกับตัวอย่างนี้ แต่นึกอย่างอื่นมองไม่เห็นภาพ) แต่ก็ไม่ใช่ว่า ทำบุญกับทางวัดจะไม่ปลื้มนะครับ แต่มันเหนื่อยกับการทำงานมากไป

ผมมาสังเกตตัวเองเหมือนกัน เราอาจจะภาคภูมิใจที่ได้มาทำบุญกับหลวงพ่อ ร่วมบุญทุกบุญ แต่ละบุญก็ใหญ่ พลาดไม่ได้ แต่การทำบุญของผมเองหรือเพื่อนที่ศูนย์สาขาที่ได้มาคุยอย่างเปิดใจ มีความรู้สึกอย่างหนึ่งเหมือนกันครับ ว่า เราทำบุญทุกบุญ พูดถึงทรัพย์ที่หามาก็ไม่ง่ายนะ แต่ความปลื้ม ผมใช้คำว่า ปลื้ม มันน้อย จริงนะ ไม่รู้ว่าทำไม อาจจะกังวลกับเป้าที่กำหนด (อาจจะกดดันนิดหน่อยก็ได้มั้งครับ) ที่เราจะต้องตบให้เต็มให้ได้ แต่เราก็ สู้โว้ย ครับ