มี 10 โพสต์ตอบกลับกระทู้นี้

[niwat]

ผู้ให้

..... เคยได้ยินมาว่า "ยามเราหัวเราะ โลกทั้งโลกหัวเราะกับเรา ยามเราร้องไห้
เราจะร้องไห้อยู่คนเดียว" ดูแล้วเป็นถ้อยคำที่โหดร้ายมากแต่รู้ไหมครับว่ามันเป็น
ความจริง หลายคนประสบมากับตัวเอง ดังนั้นการพึ่งพาตนเองนั้นดีที่สุด ใครก็ตาม
ที่พยายามดิ้นรนเรียกร้องความเห็นอกเห็นใจจากผู้อื่นตลอดเวลานั่น นับว่าน่าสงสารที่สุด
หลายคนอยากได้รับ อยากรับ แต่ลืมไปว่าทำไมเราไม่เปลี่ยนมาเป็น "ผู้ให้" บ้างล่ะครับ

.....สมัยผมวัยรุ่น เคยเรียกร้องความรัก ความเอาใจใส่จากพ่อแม่ พี่ชาย พี่สาว
คนรอบข้างตลอดเวลาอยากให้เขามาสนใจผมมากๆ อยากให้เพื่อนฝูงรุมล้อม อยากเป็น
คนมีค่า เป็นคนสำคัญ อยากโน่นอยากนี่มากมายเป็นทุกข์เหลือเกิน ที่เขาเรียกกันว่า
"เด็กมีปัญหา" นั่นแหล่ะผมเอง จนวันหนึ่งที่ผมรู้สึกทนไม่ไหว ปลีกตัวออกมาเงียบๆ
คนเดียว มองย้อนสำรวจตัวเอง ทำใจให้เย็นลง แล้วลองคิดมุมกลับกันถามตัวเองว่า
"ทำไมเราไม่เป็นผู้ให้บ้างล่ะ" ผมเริ่มแบ่งปันสิ่งของที่พอจะหยิบยื่นให้กับคนรอบข้างได้
ยิ้มแย้ม ทักทาย พูดจาดีๆ ให้กำลังใจผู้อื่น ให้ความช่วยเหลือ แสดงความห่วงใย
เลิกทะเลาะกับน้องชาย เวลามีอะไรที่ไม่พอใจผมจะไม่เข้าไปติเข้าแรงๆ จะค่อยๆทักทาย
ยิ้มแย้ม ยกย่องก่อน แล้วค่อยบอกว่าต้องปรับอะไรบ้าง เวลาผ่านไปสักพักหนึ่งผมเริ่ม
สังเกตความเปลี่ยนแปลงในตัวเอง ส่องกระจกดู รู้สึกว่ามีความสง่าผ่าเผยขึ้น หน้าตา
ดูสดใส ไม่เศร้าเหมือนเมื่อก่อน มีกำลังใจเหลือเฟือเต็มเปี่ยม เพื่อนฝูงมากขึ้นโดยที่ผม
ไม่ได้เรียกร้องอะไร

....."ความรักยิ่งเรียกร้องมากเท่าไร มันยิ่งวิ่งหนีเราเท่านั้น" แต่เมื่อเราแจกจ่าย
ความรักยิ่งมากเท่าไร ความรักจะเอ่อล้นขึ้นมาในใจของเรามากกว่านั้นอีก ในที่นี่
ผมหมายถึงความรักความเมตรตาโดยทีเราให้อย่างไม่หวังผลตอบแทน นอกจาก
ความสุขใจเท่านั้น ใครก็ตามที่ทำตัวเป็นคนเจ้าทุกข์ตลอดเวลาเพื่อหวังให้ใคร
มาสนใจนั้น คิดผิดมากครับ เขาอาจสนใจเพียงช่วงแรกเท่านั้น อย่าลืมนะครับว่า
ทุกชีวิตอยากอยู่ใกล้ต้นไม้ที่ร่มครื้มสดชื่น มากกว่าอยู่ใกล้ต้นไม้เหี่ยว แห้ง เฉา ใกล้ตาย

.....มาทำตัวให้สดใส ยิ้มแย้ม ทักทาย เป็น "ผู้ให้" กันดีกว่า ไม่ว่าจะเป็นการให้ปัน
สิ่งของ ให้รอยยิ้ม ให้คำพูดที่ไพเราะ ให้กำลังใจแก่คนรอบข้างเพราะสิ่งเหล่านี้เป็นที่มา
ของความสุขโดยที่เราไม่ต้องเรียกร้องจากใคร ขอทิ้งท้ายสำหรับคนที่กำลังตกอยู่
ในความโศกไว้ด้วยข้อความสั้นๆนะครับ

....."คนเศร้านอนจมกองน้ำตา เมื่อตื่นขึ้นมาเขาจะเสียดายเวลาที่ผ่านไป"

โชติกะ จิตบรรจง

[glouy.]

ช่างหาบทความที่ให้กำลังใจได้ดีซะเหลือเกิน

ขออนุโมทนาบุญ

สาธุ

[ลีดเดอร์]

คนที่กระโหลกหนา ปัญญาหยาบ ก็คงจะคิดไม่ออกจริงๆ นั่นแหล่ะ
อันนี้ ไม่ได้ว่าใคร แต่กำลังว่าให้ตัวเอง ฟังดูแล้วแล้ว รู้สึกดีนะ เป็นผู้ให้
ให้ รอยยิ้ม ให้ข้อคิดดีๆ กับคนรอบข้าง ไม่ใช่ว่าไม่เคยทำ แต่มันก็มีบาง
อารมณ์ ที่อยากเป็นผู้รับมั้งง่ะ ก็ต้องฝึกตัวต่อไป ก็มันเป็นกิเลสนี่คะ ใครๆ
ที่อินทรีย์ อ่อนๆ ก็ตกหลุมพราง ของ มาร ทั้งนั้นแหล่ะ ก็กำลังฝึกตัวกันต่อไป
ต้องบอกว่า พอเจอกระทู้แล้ว อยากเข้ามาอ่านมากๆ ต้องขอบคุณเจ้าของ กระทู้
มากๆ เลย จ้า

[พรฤทธิ์]

บทความดี มีประโยชน์มาก ๆค่ะ โดยเฉพาะใคร ๆก็อยากอยู่ใกล้ต้นไม้ที่ร่มรื่นสดชื่น ตอนนี้พยายามทำตัวเป็นต้นไม้เช่นนี้อยู่ค่ะ

[Apple072]

เห็นด้วยเป็นอย่างยิ่ง น่าแปลกใจทำไมตัวเอง ชอบให้มาตั้งแต่เด็ก แม้นจะไม่มีกินก็ตาม รู้แต่ว่าหน้าที่ต้องให้ ไม่รู้ว่าใครสั่ง????รู้แต่ว่าเวลาให้แล้วมันมีความสุขเหลือเกิน

[ThDk]

Very Good
Anumothana Sathu Ka

[ßЃĢ ƒΘŐŢ]

ผู้ให้ย่อมสุขและสบายใจกว่าผู้รับ ผมก็ถูกปลูกฝังมาอย่างนี้ครับ ข้อความกินใจดีจังครับ โดยเฉพาะตอนจบ โดนมากมายครับ

[ธงรบ]

อ่านแล้วรู้สึกประทับใจมากๆเลยครับ ขออนุญาติเอาบทความนี้ส่งต่อไปให้เพื่อนๆนะครับ ขอบคุณครับ

[cat....ka]

ขอบคุณ...สำหรับกระทู้ดีๆในวันที่อ่อนล้า....คิดว่า...เป็นอะไรที่ใช่จริงๆแต่ทำยากมากๆเลยอ่ะ

[ชวนชมdmc]

ดีค่ะ อ่านแล้วมีกำลังใจ อยากเป็นผู้ให้.....เป็นต้นไม้ใหญ่ร่มครึ้ม

[ปัจเจกชน บนทางสายกลาง]

ขอกราบอนุโมทนาบุญกับคุณ Niwat ด้วยครับ สาธุ