LisaLorentzen

อนุโมสาธุให้กับทุกๆท่านที่ให้คำตอบดีๆ และทำให้มีกำลังใจมากขึ้นอีกเป็นกองค่ะ

โชคดีจริงๆที่มาเจอกัลฯอย่างที่บอกอ่ะน่ะค่ะ^^

ขอขอบพระคุณและอนุโมธนาบุญให้กับทุกๆท่านค่ะ
คุณพอเป็นชาวต่างชาติก็ไม่รู้ว่าบุญไม่บุญน่ะค่ะ คนเราก็มีบุญมีกรรมปนๆกันไปน่ะค่ะ ก็พยายามคิดในทางที่ดี ถึงแม้ว่าจะไม่ได้ง่ายอย่างที่คิด ไม่ได้ว่ามีบุญมาก หรือว่าเรียนเก่งอะไรแล้วได้ทุนมาเรียนต่อทีนี่หรอกค่ะ คุณพ่อตัดสินใจกลับประเทศของตัวเองแล้วพาตัวลูกมาอยู่ด้วยค่ะ ถ้าอยู่เมืองไทยนี่ก็ไม่รู้ว่าจะเรียนจบหรือว่า เพราะไม่ได้เรียนเก่งอะไรค่ะ แล้วก็อาจจะไม่ได้เจอกับกัลยานิมิตรอย่างที่เจอโดยบังเอินที่นี่ค่ะ นี่ก็เป็นบุญอย่างหนึ่งมั้งค่ะคิดว่า
ก็เคยนั่งบนโซฟาค่ะหรือไม่ก็พิงกับแพง แต่คิดว่าถ้ามัวแต่นั่งแบบนี้ก็นั่งธรรมาดาไม่ได้ พอมีเงินเดินทางไปเมืองไทยเมื่อไหร่ ไปวัดธรรมกายเมื่อไหร่อาจจะนั่งแบบคนอื่นๆไม่ได้ ก็กลัวข้อนี้แหละค่ะ แต่จะพยายามน่ะค่ะ ฝึกไปเรื่อยๆอย่างที่บอกมากค่ะ
เป็นคนไม่เก่งเรื่องอธิทาน ไม่รู้ว่าจะอธิทานอะไรดีค่ะ คงจะเป็นเพราะแบบนี้เลยไม่ได้เคลื่อนไปข้างหน้ากับเค้าเลย

ยังที่ทุกคนบอกมากมีอยู่ไม่กี่อย่างที่ต้องเปลี่ยนแปลง ให้ ศีล ภวานา สมาธิ ทาน และฝึกให้คิดดีๆ คิดถึงดวงใสๆ คิดถึงพระที่อยู่ในตัวเรา จริงๆไม่เคยเห็น ไม่รู้ว่าเป็นยังไง ใสยังไง ต้องปล่อยแบบไหน เพราะว่าไม่เคยยุดคิดเลยค่ะตั้งแต่จะความได้ คิดตลอด... ไม่ทราบทำไม แต่จะพยายามคิดถึงด้วยใสๆ แต่ว่าการบ้านสิบข้อนั้่นน่ะจำไม่ได้หรอกค่ะ ยังไม่ถึงขั้นนั้น แค่คิดถึงดวงใสๆตลอดเวลานี่ก็แย่แล้ว เพราะว่าไม่ใช่ง่ายๆเลยค่า

ขอบคุณมากๆอีกครั้งน่ะค่ะ ที่ทำให้รู้สึกว่ายังมีคนแคร์และให้ความเชื่อเหลืออยู่