น้องแต๋ม

สำหรับกระทู้ที่แล้วขอบคุณนะคะ ที่ให้คำแนะนำที่ดี แต่กลัวทำไม่ได้ค่ะ และยิ่งอดทนก็ยิ่งเครียดหนักเลย ตอนที่คุณพ่ออาลวาดแต๋มเคยอดทนได้ พอผ่านช่วงนั้นมาได้รู้สึกดีมากๆเลยค่ะ เหมือนว่าเราเอาชนะตัวเองได้ ที่ไม่เถียงพ่อ แต่พอวันรุ่งขึ้นแต๋มตื่นไปเข้าห้องน้ำ ไม่ทันได้ตั้งตัวเลย พ่อก็พูดจาถากถางเรื่องตื่นสายและไม่หางานทำ(ทั้งๆที่แต๋มไม่เคยขอเงินพ่อเลย แฟนแต๋มส่งให้ทุกเดือน แต๋มเองก้รีบหางานอยู่ แต่พ่อไม่เข้าใจ) ตอนนั้นแต๋มจู๋ๆก็ขว้างของใส่กำแพงที่ด้านข้างตัวพ่อ (ห่างจากตัวพ่อ พอควร) พ่องงเลยค่ะ แต๋มก็งงเพราะยังไม่ทันได้โต้เถียงอะไรเลย ที่สำคัญแต๋มยังไม่รู้สึกว่าตัวเองโกรธด้วยซ้ำไป ปกติต้องเดือดจริงๆนะ และจะขว้างของเฉพาะในห้องเราเท่านั้น เป็นเพราะว่าแต๋มเก็บกดจากวันก่อนรึเปล่า พอมาอีกวันก็เลยควบคุมอารมณ์ไม่ได้เลย แบบว่าระเบิดเป็น 2 เท่า พอตอนเย็นแต๋มก็เก็บเสื้อผ้าไปพักที่บ้านสมุครสาครค่ะ แต่ไม่มีคนอยู่ แฟนซื้อทิ้งไว้เฉยๆ บ้านหลังใหญ่มาก อยู่คนเดียวได้ 2-3วัน รู้สึกกลัวผีมากๆเลย แต่รู้สึกผิด และไม่อยากทำบาปอีก จึงต้องทน ส่วนแม่คิดถึงเรามาก โทรหาทุกวัน พอวันนี้แต๋มกลับมาถึงบ้านตอนค่ำ ก็สงสารแม่ เพราะไม่มีคนทำความสะอาดเลย เสื้อผ้าเต็มตระกร้า บ้านสกปรกมาก ถ้าวันจันทร์แต๋มไปอยู่ที่นู่นอีก จะขึ้นชื่อว่าไม่ดูแลบิดามารดารึเปล่า ปกติถึงแต๋มจะเถียงพ่อ แต่ก็จะเป็นคนทำความสะอาด ดูแลพ่อแม่ตลอด และพ่อก็มักเป็นตะคริวจากการกินเหล้าจัดบ่อยๆด้วย เคยเป็นถึงขั้นพ่อไม่ได้ ขยับตัวไม่ได้ก็บ่อย ซึ่งแต๋มจะเป็นคนคอยดูแลตลอดเลย คอยสังเกตุถ้าพ่อลิ้นแข็งพูดไม่ได้แต๋มจะชงยา และคอยนวดให้ ซึ่งต้องทำให้ทันที เพราะเสี่ยงต่อการเป็นอัมพาตได้ แต่ก็ทนกับนิสัยชอบอาลวาดอวดดีของพ่อไม่ไหวเหมือนกัน พอจะทำดีก็มีบาปให้มาลบไป

แต๋มไม่แน่ใจว่าเรื่องการสักยันต์ต่างๆจะเกี่ยวกับนิสัยอาลวาด ข่มผู้อื่นของพ่อไหม ตอนเด็กแต๋มจำได้ว่าพ่อ สักเต็มเลย พ่อเป็นตำรวจค่ะ แม่เคยเล่าว่าสมัยหนุ่มๆพ่อ อยู่กองปราบพิเศษ ต้องปลอมตัวล่อผู้ร้ายบ่อยๆ เสี่ยงตายหลายครั้ง เคยปราบตี๋ใหญ่ด้วย เพื่อนพ่อโดนยิงแต่พ่อไม่เป็นไรเลย พ่อมีเสือพาดกลางที่หน้าอก(แต๋มจำได้ ) ที่หลังมี เก้ายอด มีเจดีย์อะไรก็ไม่รู้เรียกไม่ถูก ที่ไหล่ก็มี ทั้งสองข้างเลย (แต่จำไม่ได้ว่าเป็นอะไร เพราะเด็กเลยไม่สนใจ)ซึ่งทุกรอยสัก ลงคาถากับอาจารย์ชื่อดังนะคะ แต่ทุกวันนี้เหลือแต่เก้ายอดค่ะ นอกนั้นมาสังเกตุอีกทีก็ไม่เห็นแล้ว แม่บอกว่าของเข้าตัว เพราะไม่ถือศีลถือสัตย์ กินเหล้า พูดหยาบ ผิดในหลายข้อที่เขาห้าม ของเลยเข้าตัว นิสัยก็เลยเป็นแบบนี้ พ่อเคยลืมตัวใช้มือขย้ำคอแต๋มด้วย พอรู้ตัวก็เลยรีบปล่อย แต่ตอนนั้น จำได้ว่า แววตานั้นไม่เหมือนพ่อเลย น่ากลัวมาก เพียงช่วงวูบเดียวเท่านั้นพ่อก็รู้ตัว และคลายมือออก อืม....นี่เป็นแค่เหตุการณ์คร่าวๆนะคะ ที่เกิดขึ้น ไม่รู้ว่าจะเกี่ยวกันรึเปล่า แล้วถ้าเกี่ยวจะแก้ไขอย่างไรดี และการหลบไปที่อื่น เพื่อหนีการมีปากเสียงกับพ่อ แต่ไม่ได้ดูแลพ่อกับแม่ หรือการอยู่ดูแล แต่ไม่รู้ว่าจะอดทนได้แค่ไหนนั้น อันไหนจะบาปน้อยกว่ากัน และควรทำไงดีคะ

อยากทำดีค่ะ อยากทำดีมากๆ แต่ที่บ้านหนูโตมากับปัญหาตลอด พ่อของหนูเป็นคนที่ชอบดื่มเหล้ามาก ชอบหาเรื่อง แต่ไม่เคยทุบตีลูกเมียนะคะ มีแต่แม่ตีพ่อค่ะ เพราะทนปากพ่อหนูไม่ไหว ใครที่ว่าแม่กับหนูร้าย แต่พอได้มาเจอพ่อจริงๆ หนีกันหมดเลยค่ะ ขนาดบรรดาญาติพี่-น้องพ่อหนู กับมาจากเมืองนอกยังแอบบอกให้หนูกับแม่ไปเยี่ยม แต่ห้ามบอกพ่อเลย เพราะจะหาเรื่องทั้งเมาและไม่เมา ทุกคนต้องสยบเขาคนเดียว ส่วนแม่หนู ก็เป็นคนไม่ยอมคนค่ะ ทุกอย่างแม่ต้องเป็นคนคุมเองหมด และจะไม่ฟังความคิดใครเลย ส่วนหนูเป็นศิลปินวาดรูปค่ะ มักจะอารมณ์สุนทรีย์ ชอบทำบุญ ฟังเพลงพระแม่กวนอิมค่ะ แต่ก็เจ้าอารมณ์ ใจร้อน และขี้รำคาญ ไม่ชอบฟังอะไรซ้ำๆ ไม่ชอบอะไรที่เจ๊าะ แจ๊ะ ซึ่งขัดกับพ่อ และแม่โดยสิ้นเชิง บ้านหนูทะเลาะกันรุนแรงมาก ตั้งแต่เกิดมาหนูกับแม่ไม่เคยกินข้าวร่วมโต๊ะกับพ่อเลย เพราะพ่อหนูเป็นคนที่สุดยอดดดดดจริงๆ แม่มักชวนหนูไปทำบุญเสมอค่ะ แต่พอกลับบ้าน ตบะแตกทั้งแม่ทั้งลูกเลย แต่แม่ตบะแตก คงไม่เท่าหนูหรอกค่ะ หนูไม่อยากบาปเลย อยากรักพ่อนะคะ ไม่อยากเถียง อาลวาด หรือขว้างของใส่พ่อเลย แต่ทนไม่ไหวจริงๆค่ะ พ่อหนูชอบด่าแบบไม่มีสาเหตุ ด่าไม่หยุด และด่าแบบอะไรที่เราเจ็บพ่อจะขุดมาด่า ที่สำคัญ ด่าโชว์ แขกที่มาบ้าน หรือเพื่อนหนูที่มาบ้านค่ะ อย่างรู้ว่าแม่รักพระบนหิ้งมาก พ่อก็ด่าพระที่แม่รัก ด่าแบบเสียหายเลยค่ะ ใครพอบอกได้ไหมคะ ว่าชาติก่อนครอบครัวหนู ก่อกรรมอะไรกันมา ชาตินี้จึงไร้ความสุขคะ และทำอย่างไรให้หนูรักพ่อดีคะ มงคลที่11ก็อ่านแล้ว หนังสือพระคุณพ่อแม่ อ่านหมดแล้ว แรกๆก็ซึ้งค่ะ ซึ้งมาก รักพ่อแม่ขึ้นมาทันทีเลย แต่พอพ่ออาลวาดหนูแบบไม่มีเหตุผล หนูแทบฉีกหนังสือเล่มนั้นทิ้งเลย หนูคิดหนีไปอยู่อีกบ้านหนึ่ง เพื่อจะได้ไม่สร้างบาปกับพ่อ แต่ก็สงสารแม่ แม่รักหนู ไม่อยากให้หนูไปไกลค่ะ หนูจะต้องทำอย่างไรดีคะ จึงจะแก้กรรมตรงนี้ได้ :'( :'(

ดิฉันเป็นคนโกรธง่ายมาก โมโหทีไม่กลัวอะไรเลย ทั้งพระและเทพไม่เคยอยู่ในสายตา(เฉพาะเวลาโกรธนะ) ซึ่งเวลาปกติเป็นคนชอบทำบุญ ชอบวาดภาพรพะพุทธเจ้าถวายตามวัดบ่อยๆ เพราะดิฉันเคยฝันเห็นพระพุทธรูปและพระแม่กวนอิม หลายครั้ง เวลาทำบุญดิฉันจะอธิฐานให้ควบคุมตัวเองได้ ให้มีสติ แต่ไม่สำเร็จ ดิฉันเลือกวิธีนั่งสมาธิเพื่อฝึกการควบคุมตัวเองให้ได้ แต่ไม่เคยนั่งได้เลยค่ะ ทุกครั้งที่กำหนดจิตถึงขั้นที่สงบ ตัวเริ่มเบา ดิฉันจะเจ็บบริเวณกลางอกมาก เหมือนมีอะไรมาแทงอย่างแรง แรกๆดิฉันทนไม่ได้จึงหยุด แต่พอช่วงหลังดิฉันลองฝืนนั่งต่อไป คิดว่าจะหายไปเอง แต่กลับหนักกว่าเก่า ดิฉันเจ็บหน้าอกอย่างมาก แล้วร้อนซ่าไปทั่วตัวเลย ซ้ำร้ายดิฉันลืมตาไม่ขึ้น เริ่มเห็นอะไรบางอย่างเป็นสถานที่ๆไม่เคยไปมาก่อน ดิฉันรู้สึกเหมือนโดนกระชากออกจากร่าง นิ้วมือเต้นตุบๆตลอดเวลาเลย หน้าผากชาและรู้สึกเหมือนบวมมาถึงตา ดิฉันรีบหาทางสบัดออก ใช้เวลาพอสมควรค่ะ แต่ก็ไม่กล้านั่งสมาธิอีกเลย ใครพอให้คำตอบกับสิ่งที่เกิดขึ้นได้บ้างคะ แล้วดิฉันจะทำอย่างไรให้ควบคุมตัวเองได้ ที่สำคัญคนที่ดิฉันมักโกรธและอารมณ์เสียใส่บ่อยๆ คือคนที่ดิฉันควรบูชายิ่งกว่าพระอีก คือ พ่อแม่ของฉันเองค่ะ ทุกครั้งที่ทะเลาะกัน ดิฉันรู้สึกละอายที่จะไหว้พระ และหยุดการทำบุญเป็นพักๆเลย พอลืมก็หันไปทำบุญอีก เพราะชอบและรักในพุทธศาสนา