sorn28380

กฤตยา ดีแหบ ค่ะ เข้าวัดมาตั้งแต่ปลายปี 2536ค่ะ
อายุ 40 แล้วค่ะ
ทำธุรกิจส่วนตัวค่ะ
ได้มาเดินเวียนประทักษิณในพิธีบวชพระ 12000 รูปค่ะ ถือดอกบัวค่ะ
ขออนุโมทนาบุญมากับทุกท่านด้วยค่ะ

ช่วงนี้มีงานบุญเข้ามามาก กรุณาทำใจใสใสเอาไว้นะค่ะ สาูธุ[/size]

อยากจะบอกความในใจว่า

เมื่อก่อนที่เข้าวัดของเราใหม่ ๆ ก็ไม่กล้าบอกคุณแม่ เพื่อน ๆ หรือแม้แต่คนรอบข้าง

เพราะเราอายุน้อย เพิ่งจะ 20 กว่า ๆ

มีอยู่วันหนึ่งคุณแม่ ถามว่า มีความทุกข์อะไรมากนักหรือทำไมไปวัดตั้งแต่อายุยังน้อย

เราตอบคุณแม่ว่า ทำไมเราจะต้องไปวัดตอนที่มีความทุกข์ด้วยหล่ะค่ะ ทำไมจะไปวัดตอนที่มีความสุขไม่ได้หรือ

เวลาผ่านไป 16 ปีแล้ว ทุกครั้งที่่ไปวัด หลังจากกลับบ้าน เราจะโทรศัพท์เอาบุญไปฝากคุณแม่ตลอด

แรก ๆ ท่านไม่ค่อยเข้าใจ แต่เวลาผ่านไป ขณะนี้เราอายุ 40 แล้ว

คุณแม่ ท่านมีความสุขทุกครั้งที่เรา โทรศัพท์เอาบุญไปฝากท่าน

น้ำเสียงของท่านที่รับโมทนาบุญจากเราจะแจ่มใสและเครือไปด้วยความปลื้มปิติค่ะ

หลังจากนั้น ทั้งคุณแม่และคุณลูกก็ทำบุญแข่งกันใหญ่

สนุกมากค่ะ แต่ต้่องอดทนค่ะ เพราะคนบางคน เข้าใจเร็ว และคนบางคนเข้าใจช้าในเรื่องของธรรมะ

การนั่งสมาธิได้บุญมากมายมหาศาล มากกว่าการสร้างโบถส์ วิหาร และศาลาการเปรียญค่ะ

แต่พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ท่านสอนให้มนุษย์ ทำทาน ถือศีล และเจริญภาวนา

ซึ่่งเป็นหนทางลัดในการมุ่งสู่พระนิพพานค่ะ

เพราะทานเป็นบ่อเกิดแห่งโภคทรัพย์ เพราะหากขาดการให้ทานแล้ว

ท่านก็จะไม่มีความสะดวกสะบาย ในการถือศีลและเจริญภาวนา เป็นไปตามลำดับ

การถือศีล ก็จะทำให้เรามีสุขภาพพลานามัยที่สมบูรณ์

เมื่อชีวิตของเรามีทั้งทรัพย์และร่างกายที่แข็งแรงสมบูรณ์แล้ว

เราก็สามารถเจริญภาวนา เพื่อมุ่งไปสู่พระนิพพานได้โดยลำดับ

ซึ่งเราท่านทั้งหลายจึงต้องหมั่น ทำทาน ถือศีล และเจริญภาวนาไปพร้อม ๆ กัน ให้ได้ภายในวันเดียวกันค่ะ

เพราะฉะนั้นเราจึงต้องมีความเพียร พยายาม ค่ะ ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จก็อยู่ที่นั่นค่ะ

ดิฉันขอแบ่งบุญทุกบุญที่ได้กระทำมา ให้กับเพื่อน ๆ กัลยาณมิตรทุกท่านค่ะ สาธุ

อย่าท้อแท้ และสิ้นหวังเลยค่ะ เสียเวลาที่จะมานั่งเศร้าเสียใจไปเปล่า ๆ

ชีวิตมีสองด้านเสมอค่ะ เพราะดิฉันเองก็พิสูจน์ให้โลกและทุก ๆ คนที่เป็นทั้งคุณพ่อคุณแม่
พี่น้อง ญาติมิตร และเพื่อน เห็นแล้วว่า

ตัวเราเองก็เป็นหนึ่งเหมือนกัน ด้วยการทำใจหยุดใจนิ่งเวลาที่มีปัญหาอะไรก็แล้วแต่
บางปัญหาสามารถแก้ไขได้เลย บางปัญหาต้องใช้เวลาในการแก้ไข ซึ่งเราจะต้องมีความอดทนสูง

อดทนต่อคำเย้ยหยัน อดทนต่อสายตาที่ดูถูกเหยียดหยาม
อดทนต่อคำพูดและความไม่ปรารถนาดีของคนอื่น ๆ

ขอให้คิดเสมอว่า ระยะทางพิสูจน์ม้า กาลเวลาพิสูจน์คน

เวลามีปัญหาให้สวดมนตร์มาก ๆ และนั่งสมาธิมาก ๆ อย่าเปิดทวารทั้ง 5 ของเราหาความเศร้าหมองใส่ตัวเอง

ดิฉันเคยหมดตัวและชีวิตล้มเหลวมาแล้ว 2 ครั้ง ตั้งแต่อายุ 14 คุณพ่อคุณแม่แยกทางกัน
บ้านแตกสาแหรกขาด ต้องทำงานหาเลี้ยงน้องตั้งแต่อายุ 14 และหาเงินเรียนหนังสือไปด้วย

อีกครั้ง ตอนอายุ 30 ปีที่แยกทางกับสามีและต้องหมดสิ้นเนื้อประดาตัว มองไม่เห็นอนาคตของตัวเองเลย ไหนจะต้องเลี้ยงลูกและคุณแม่อีก
ไม่มีเงินเลย

แต่วันนี้ดิฉันสามารถยืนหยัดได้อีกครั้ง เพราะดิฉันจำีสุภาษิตไทยที่สอนตัวเองอยู่เสมอว่า คนล้มอย่าข้าม

คุณอาจจะรู้สึกว่าคุณเป็นคนที่มีความทุกข์ที่สุดในโลก แต่มันไม่จริง

เพราะคนที่มีความทุกข์ที่สุดในโลกนั้น มีจำนวนมากกว่าคุณอีกหลายล้านเท่า

อย่าลืมว่า การให้ที่บริสุทธิ์นั้นต้องเป็นการให้ที่ออกมาจากใจของคุณเอง โดยที่ไม่มีการหวังผลตอบแทน
แม้แต่การให้ของคุณยังไม่บริสุทธิ์ แล้วคุณจะหวังอะไรเล่า คงมีแต่ความว่างเปล่าเท่านั้นเอง

ด้วยความบริสุทธิ์ใจค่ะ และดิฉันขอเป็นกำลังใจให้คุณยืนหยัดสู้อีกครั้งค่ะ

สาธุ ขอให้เพื่อนของคุณไปสู่สุคติภูมินะค๊ะ สาธุ สาธุ สาธุ