ยิ้มอิ่มบุญ

หุหุ อนุโมทนาบุญด้วยนะจ๊ะ ดีใจแทนเลย ^ ^

ขออนุญาติเสนอความเห็นนะครับ หวังว่าคุณเจ้าของกระทู้จะไม่ถือสา

ตามความเข้าใจด้วยสติปัญญาอันน้อยนิดของผม การอธิฐาน เป็นการสั่งสมบารมีอย่างนึ่งที่เรียกกันว่า อธิฐานบารมี
ซึ่งก็เหมือนกับการทำบุญ คือใครอธิฐานคนนั้นก็ได้อธิฐานบารมีไป ดังนั้นไม่จำกัดว่าบุญมากบุญน้อยครับ บุญจะเป็น
ตัวหนุนว่าคำอธิฐานเราจะเป็นจริงเร็วหรือช้ามากกว่า ถ้าบุญเยอะคำอธิฐานก็เป็นจริงเร็ว ถ้าบุญน้อยก็ช้าหน่อย
เปรียบเหมือนรถที่มีนํามันเต็มถัง เหมือนคนมีบุญมากก็ไปถึงจุดหมายได้เร็ว แต่ถ้านํามันรถมีน้อยก็ถึงจุดหมายช้าหน่อย
เพราะต้องคอยจอดเติม แม้จะไปถึงช้าแต่ก็ถึงจุดหมายเหมือนกัน ฉันใดฉันนั้นครับ

เวลาอธิฐานอย่ากังวลว่าบุญมากหรือน้อย ให้คิดเสียว่าเป็นการสั่งสมอธิฐานบารมีซะจะดีกว่านะครับ หากไปเกี่ยงว่า
บุญน้อยอธิฐานไปก็เท่านั้น เราก็อดสั่งสมอธิฐานบารมีกันพอดีครับ

การที่เพื่อนอธิฐานให้พี่ ผมคิดว่ามันน่าจะเหมือนหรืออาจคล้ายๆเป็นการแผ่เมตตามากกว่านะครับ เหมือนกับเราอุทิศ
บุญกุศล เขาก็ได้อธิฐานบารมีไป แต่การส่งผลก็อาจจะมีผลบ้างจะว่าอย่างไรดีล่ะ คงต้องกราบอาราธนาคำสอนของ
คุณครูไม่ใหญ่ที่ผมได้ยินจากในเคสเกือบทุกเคสมากล่าว คือ อาจจะทำให้ชีวิตดีขึ้นในระดับหนึ่งแต่ก็ไม่มากนัก

เคยฟังพระธรรมเทศนาเรื่องกำเนิดโลก ถ้าผมจำไม่ผิดน่าจะเป็นของพระอาจารย์สมชาย ฐานะพุทโธ
ท่านเรียกว่าลมกรรมเฉยๆ เห็นท่านว่าไม่ว่าจะเกิดด้วยวิธีไหน พอกายหยาบหลุดจากถุงนําคลำ
ปุ๊บจะมีลมชนิดหนึ่งเรียกว่าลมกรรมพัดเอาความทรงจำเกี่ยวกับอดีตชาติของเราหายไปทั้งหมด

แต่ถ้าหากคิดแบบเด็กๆเหมือนผมนะครับ เวลารับผลบุญผลกรรมของเทวดาและสัตว์นรกนั้นยาว
นานมากๆ ปกติมนุษย์แค่เอาแค่ตัวผมแค่30ปีผมยังจำเรื่องราวตอนผมเป็นเด็กยังไม่ค่อยจะได้เลย
แต่เวลาบนสวรรค์ เอาแค่สวรรค์ชั้นจาตุ 500ปีทิพย์=9ล้านปีโลกมนุษย์ แค่1ปีทิพย์ผมก็ลืมหมด
แล้วล่ะครับ ยิ่งถ้าเป็นนรกไม่ต้องพูดถึง คนธรรมดาบางคนโดนเข็มจิ้มแค่กระจึ๋งเดียว ยังเจ็บจน
ลืมว่าเมื่อกี๊ได้ทำอะไรไปบ้าง ถ้าต้องไปชดใช้กรรมในนรก แค่วินาทีเดียวของนรกผมก็คงลืมหมด
ทุกอย่างแล้วอ่ะ อ่าเหอๆ

ไม่รู้จะทำอะไรก็นั่งสมาธิสิครับ นั่งอุทิศชีวิตไปเลย ถ้าเข้าถึงธรรมได้ธรรมกายล่ะก็ ผมมั่นใจว่า คุณหายเบื่อแน่นอน
ผมเชื่อว่าเรื่องของภพ3ถ้าได้ศึกษาด้วยธรรมกาย ทั้งชีวิตก็ศึกษาไม่หมด

คนเราก็แปลกนะครับ ชอบคิดว่าไม่มีอะไรทำ แต่กลับไม่ยอมนั่งสมาธิ เข้าวัดปฏิบัติธรรม ถ้าได้เข้าถึงธรรมผมมั่นใจ
ว่าคุณจะมีอะไรให้ทำอีกเยอะครับ

ไม่ทราบว่าจะนับได้หรือไม่นะครับ เคยเห็นแต่สามเณรอภิญญา และจะเรียกว่าอะไรดีอ่า แม่ชีอภิญญามั้งครับ
ที่เป็นฆารวาส คนแรกที่เคยเห็น ก็ คุณถาวร ที่ปั้นแบบพระธรรมกาย ได้ข่าวว่าตอนนี้บวชอุทิศชีวิตไปแล้ว
อีกคนก็ หลานชายของผมเองน่ะครับ และอีก2-3คนที่ต้องขอโทษเพราะผมจำชื่อท่านเหล่านั้นไม่ได้

เท่าที่ผมสังเกตุ ท่านที่ได้ธรรมกาย จริยาก็เหมือนกับคนธรรมดาทั่วไป โดยเฉพาะเด็กก็ยังซนเหมือนเด็กยังไงยังงั้น
คนพูดเก่งก็พูดเก่งเหมือนปกติ คนที่เป็นนักธุรกิจก็จะสุขุมเหมือนทั่วไป แตกต่างกันที่วาจา คือ พูดจามีหลักการณ์
เป็นเหตุเป็นผล ฟังแล้วสามารถอ๋อได้ทันที ไม่พูดเพ้อเจ้อ และไม่ค่อยพูดจาด่าใครพรําเพรื่อ ถ้าจะด่า(เรียกว่าชี้แนะ
น่าจะดีกว่านะครับ ^ ^" )ก็จะไม่มีคำหยาบ ชี้แนะอย่างมีเหตุมีผล เหมือนกับต้องการจะให้ให้รู้สำนึกรู้ผิดรู้ถูกน่ะครับ

หลายคนคิดว่าผู้ที่ได้ธรรมกายแล้วจะนิสัย ความประพฤติจะเปลี่ยนไป อยู่ที่แต่ละคนน่ะครับ มีหลายคนที่ตอนบวช
ได้ธรรมกาย แต่พอลาสิกขาออกไปเจอโลกภายนอกแล้วหลุดไปก็มีเยอะนะครับ