ค้นหาเนื้อหา
ไม่เปิดเผย
ไม่มีสมาธิเลย
เพราะว่า มีครอบครัวหนึ่ง ผู้ใหญ่ 5 คน เด็ก 2 คน มานั่งล้อมเรา เพราะมีที่ว่าง ด้านหน้า และซ้ายขวา
ตะโกนคุยกันไปข้ามหัวไป ข้ามหัวมา
ผู้ใหญ่น่ะไม่มีปัญหาหรอก ถึงเวลาก็นั่งกันเงียบดี แต่เด็ก 2 คน
คนหนึ่งซนมากน่าจะ 3 ขวบ อีกคนน่าจะ 1 ขวบ ร้องอ้อนกินนมตลอดเวลา แอ๊ๆๆ
ผู้ใหญ่นั่งหลับตาสบายใจมาก แต่เด็กวิ่งเล่นจนมาเหยียบเรา เราจุ๊ๆ เค้าก็ไม่สนใจ
เราจึงสะกิดยายของเค้าบอกให้เด็กนิ่งๆ ยายเค้าดุนิดๆ ดึงมาให้นอนตัก แล้วก็นั่งต่อไป
เด็กนอนตัก แต่เอาเท้าไปพาดพนักพิงแม่เรา แล้วก็ถีบๆๆ เล่น
เผลอๆ เอาพัดมาฟาดตรงหน้าตักเรา พั่บ พั่บ
พยายามทำใจให้ใส แต่เย็นไม่ไหวแล้วอ่า พาเด็กมาสร้างบารมี หรือไรเนี่ย
คนรอบข้างพยายามบอกให้พาไปฝากศูนย์เด็ก ยายเค้าก็หัวเราะแหะๆ แล้วนั่งต่อไป
คุณน้าอีกด้านนึงบอกว่า ทำอย่างนี้ไม่ได้นะ คนอื่นเสียสมาธิกันหมดเพราะเด็กคนเดียว
ให้เอาไปฝากที่ศูนย์เด็ก หรือไปนั่งโซนที่มีเด็ก+ผู้ปกครองเถอะ
ครอบครัวนี้ก็เฉยๆ ยิ้มๆ
จนช่วงเพล ครอบครัวนี้ล้อมวงกินข้าววงใหญ่ ที่นั่งใครวางอยู่ไม่สนใจ
ดันออกไปจากวงทั้งหมด (คนอื่นไปรับข้าวทิ้งที่นั่งไว้)
เด็กก็วิ่งเล่นเหยียบข้าวของคนอื่น เค้าก็กินข้าวสนุกเฮฮากัน
จนสุดท้ายทุกคนเห็นว่าครอบครัวนี้ไม่มีทีท่าจะขยับทำอะไร
ทุกคนที่รายล้อม รวมทั้งครอบครัวเรา ก็ค่อยๆทยอยเก็บของหนีีไปแทน
จนที่นั่งว่างโล่ง ห่างๆจากครอบครัวนี้แทน จึงสงบสติอารมณ์ขึ้นมาได้
ทั้งๆที่หัวหน้าห้องก็ประกาศให้ไปฝากศูนย์เด็ก หรือไปโซนผู้ปกครอง-- ก็ไม่ทำ
ทั้งๆที่คนรอบข้างบอกให้ย้ายไปเถอะ-- ก็ไม่สน
ใจเค้าทำด้วยอะไรหนอ จึงไม่ใยดีต่อคำพูดเหล่านั้น
ขอบ่นหน่อยนะคะ ใครมีคำชี้แนะ โปรดชี้แนะด้วยเถอะค่ะ
เรายังปราบ "โทสะ" ไม่สำเร็จ (ปฏิบัติธรรมจริงๆจังๆยังไม่ถึงปี)
----------------------------------------------------------------------
อีกเรื่องนึง คือ
น้องๆที่จัดการเรื่องเข้าห้องน้ำ (สาธุที่มีใจอยากจัดระเบียบ)
แจกถุงใส่รองเท้า ให้เข้าที่ทางเข้า ออกที่ทางออก
ทุกคนก็พยายามจะทำกัน
แต่
รองเท้าเปลี่ยนมันย้ายไปอยู่ที่ทางออกกันหมด ไม่มีรองเท้าใส่
ทุกคนก็เดินไปที่ทางออกเพื่อไปเอารองเท้าเปลี่ยน
แล้วก็เดินสวนคนออกกลับเข้ามาใหม่ ก็ชนกันอยู่ดี
บางคนเท้าเปล่าไม่ใส่มันซะเลย ก็เดินออกทางเข้าเหมือนเดิม
ก็เข้าห้องน้ำใกล้ประตูทางเข้า ก็เลยออกประตูนั้น
บางคนจอดรถใกล้ประตูทางออกก็เดินมาเข้าที่ทางออก ขี้เกียจอ้อมน่ะ
เราว่ามันโกลาหลไปกันใหญ่ ที่ไปตะโกนว่าอย่าเข้าทางออก อย่าออกทางเข้า
บางคนใจใสก็ยอมทำตาม บางคนหงุดหงิดก็ดื้อจะเข้าอ่ะ
โดยเฉพาะคนแก่อย่างแม่ดิฉัน ไม่อยากเดินไกล
จะเข้าห้องน้ำห้องแรกๆ แล้วก็เดินออกทางนั้นเลย (แม่ก็ดื้อเหมือนกัน
)เราอยากเสนอว่า ให้เข้าซ้ายออกซ้าย เข้าขวาออกขวาเถอะ
เพราะที่ผ่านๆมาไม่เคยจัด ก็ไม่เคยชนกันซะที แบ่งปันกันไปสบายๆ ทุกคนมีน้ำใจทั้งนั้น
พอมาจัด 2-3 เดือนนี่ (เฉพาะต้นเดือน) ดูวุ่นกว่าเดิมอีก
..........................................
บ่นยาวมา 2 เรื่อง ต้องขออภัย ถือเป็นการระบายความหงุดหงิด
เรากำลังปรับตัว เรื่อง "โทสะ" อยู่
