Jerapa

ขออนุโมนาบุญด้วยค่ะ
ถ้าดิฉันอยากจะไปปฏิบัติธรรมที่พนาวัฒน์ จะต้องทำอย่างไรและต้องติดต่อใครคะ
ขอความกรุณาช่วยชี้ทางธรรมด้วยค่ะ
ขอบคุณมากค่ะ

ขอบคุณจากใจจริง ๆ ค่ะ เพราะว่าคุณได้เตือน และเติมสติที่เหลืออยู่น้อยเต็มที่ในการอยู่ใกล้คนที่คิดว่าเราโชคร้ายจริง ๆ ที่ต้องมาทำงานกับเขา ขอให้บุญกุศลจงตกแก่คุณและครอบครัวนะคะ
สาธุค่ะ

ได้รับเหมือนกัน แต่ก็ไม่คิดอะไรมาก มารไม่มี บารมีไม่เกิดนะ เราก็คิดแค่ว่าอยากทำบุญเท่านั้น

พอดีมีภาคภาษาอังกฤษที่นักเรียนภาษาไทยแปลให้ค่ะ เผื่อส่งต่อให้เพื่อน ๆ ที่ไม่เข้าใจภาษาไทยแต่อยากจะอ่านคำบรรยาย - อนุโมทนาบุญกับนักบุญทุกคนที่ร่วมกันช่วยชีวิตปลาเหล่านั้นนะคะ สาธุ


ไม่น่าเชื่อว่าเกิดขึ้นที่ประเทศไทย
You’re not going to believe what happened in Thailand.
ระดมพลทั้งเกาะ...ช่วยชีวิต...
They mobilized the entire island . . . in an effort to save lives.
เคยแต่อ่านหนังสือเรื่อง ปลาเกยตื้นครั้งละหลายๆตัว แต่ไม่คาดคิดว่าจะเจอกับตัวเองจังๆแบบนี้
I’ve read about mass beachings before, but I never thought I’d witness one first hand.
วันนี้ ที่เกาะราชาใหญ่ ภูเก็ต ขณะที่ผมอยู่อีกฝั่งกับที่เกิดเหตุ..
พี่ชายโทรมาว่า..ให้รีบไปที่ อ่าวปะตก มีวาฬเพชฌฆาต มาเกยตื้น...
Today on the Isle of Raja Yai, I received a phone call from my older brother telling me to hurry to Patok Bay on the other side of the island in order to check out a pod of small whale-like creatures.
พี่ชายผมอยู่ภูเก็ต รู้ก่อนผมอีก...
แล้วรีบวิ่งหน้าตั้งคว้ากล้องไปอ่าวปะตก
แค่ห้านาที...ภาพที่เห็น...อึ้งครับ..ไม่เคยเจออะไรแบบนี้มาก่อน..
My brother lives on Phuket, he knew before I did . . .
So I grabbed my camera and hurried to the beach. It only took five minutes . . . What I saw left me speechless . . . I’d never seen anything like it before.
คนประมาณสองร้อยกว่าคน...
ทั้งไทย ฝรั่ง พม่า แขก มอญ...ต่างวิ่งวุ่นหน้าตั้ง ยื้อยุดฉุดหางปลาวาฬสีดำขนาดใหญ่...
พยายามลากลงทะเล...
At least 200 people, both Thai and foreigners, had gathered at the scene chaotically trying to drag the large black marine creatures back to the sea.
กะด้วยสายตาที่เห็น...ประมาณ เกือบยี่สิบตัว..นอนดิ้นหางปัดไปมา
และอีกนับไม่ถูกที่เห็นกระโดงบ่ายหน้าขึ้นบก
บางตัวกลิ้งมาในแนวขวาง..เพราะต้านแรงคลื่นไม่ไหว
As far as the eye could see, there were approximately twenty helpless little whales floundering about. Some of them were futilely struggling against the surge of the tide.
And in the water, I could see numerous others destined to join their fate.
และเสียงร้อง เหมือนเด็กทารกมาก...แปลกผมเพิ่งได้ยินวาฬร้องครั้งแรก..
Their cries of agony echoed like frightened children. It was the first time I had ever heard a whale cry.
ผมถ่ายรูปไปด้วย..สลับวิ่งลงไปลาก..มันอึ้งๆยังไงไม่รู้...
รู้แต่ว่า..มันโกลาหลวุ่นวาย..
เกาะราชาใหญ่ตอนนั้น..เกาะด้านอื่นคงร้างหมด...มารวมกันอยู่หน้าอ่าวปะตก..
I frantically tried to save the animals, pausing only to take pictures . . . Man, they were heavy! It was a real frenzy!
The island was a veritable ghost town because everyone was on the beach.
6 ชั่วโมงเต็มๆที่พยายามกันทุกวิถีทาง ทั้งแรงคน แรงเครื่องจักร...
ถึงมันจะตายไปสองสามตัว...แต่ส่วนใหญ่ก็รอด..
For full six hours, all means at our disposal were utilized in the rescue effort.
Even though we lost a few of them, the majority of the whale live to swim again.
ขอปรบมือให้กับทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์...บนเกาะราชาใหญ่
ไม่ว่าคุณจะเป็นใคร...นับถือน้ำใจครับ..
We should applaud their valiant effort, regardless of who they were, they all deserve our respect.

(แปลโดย จระเข้ และ ชาญณรงค์ นักเรียนของครูนันนา)