พบวิชา

อีกความรู้หนึ่งที่น่าเรียนรู้ เรื่องธาตุธรรม 3 ฝ่าย เป็นบันทึกจากหลวงปู่ชั้ว โอภาโส ท่านจำวัตรอยู่กุฏิเดียวกับหลวงพ่อสด ความมีดังนี้ แบบย่อๆ

มีพระพุทธเจ้าอยู่ 3 ภาคที่ไม่ถูกกัน เป็นข้าศึกกันจริง ๆ เข้ากันไม่ได้อย่างเด็ดขาด เพราะผิดธาตุผิดธรรมกัน พระพุทธเจ้าสามภาคนี้ ขาวภาคหนึ่ง ดำภาคหนึ่ง ไม่ดำไม่ขาวภาคหนึ่ง

ภาคขาวนั้นคือ กุสลาธัมมา พระพุทธเจ้าภาคนี้พระกายขาวใสเหมือนแก้วขาว เกตุแหลมเป็นดอกบัวตูม ให้สุขแก่สัตว์แต่ฝ่ายเดียว ไม่มีให้ทุกข์เลย

อีกภาคหนึ่ง อกุสลาธัมมา พระพุทธเจ้าภาคนี้พระกายดำใสเหมือนแก้วดำ หรือนิล เกตุแหลมเป็นดอกบัวตูม ให้ทุกข์แก่สัตว์ฝ่ายเดียว ไม่มีให้สุขเลยเหมือนกัน

อีกภาคหนึ่ง อัพยากตาธัมมา พระพุทธเจ้าภาคนี้พระกายไม่ขาวไม่ดำ ใสเป็นสีกลาง ใสเหมือนแก้วสีตะกั่วตัด จะว่าขาวก็อมดำ จะว่าดำก็อมขาว เกตุแหลมเป็นดอกบัวตูมเหมือนกัน ให้ไม่สุขไม่ทุกข์แก่สัตว์

พระพุทธเจ้าขาว กลาง ดำ สามภาคนี้คอยประมูลฤทธิ์กันอยู่เสมอ แย่งกันปกครองธาตุธรรม ภาคขาวก็คอยจะสอดสุขให้แก่สัตว์โลก ภาคกลางกับภาคดำคอยกีดกันไว้ ภาคดำก็คอยจะสอดทุกข์ให้แก่สัตว์โลก ภาคขาวกับภาคกลางก็คอยกันไว้ ถ้าภาคกลางจะสอดไม่สุขไม่ทุกข์ให้แก่สัตว์โลก ภาคขาวกับภาคดำก็คอยกันไว้เหมือนกัน ไม่ให้ความสะดวกแก่กันได้ ไม่งั้นเสียอำนาจกัน

ภาคขาวเห็นว่าทำดี ให้สุขแก่สัตว์จึงจะถูก ภาคดำเห็นว่าทำชั่ว ให้ทุกข์แก่สัตว์จึงจะถูก ภาคกลางเห็นว่าทำไม่ดีไม่ชั่ว ให้ไม่สุขไม่ทุกข์แก่สัตว์จึงจะถูก

แต่พระพุทธเจ้าท่านก็ยังแย้งกัน แล้วมนุษย์ล้วนแต่มีธาตุธรรมปนเป็นอยู่ทั้งนั้นทำไมจะไม่แย้งกัน เข้ากันไม่ได้เหมือนเชือกสามเกลียวบิดขวาเสียเกลียวหนึ่ง บิดซ้ายเสียเกลียวหนึ่ง ไม่บิดอีกเกลียวหนึ่ง ฟั่นเข้าก็ไม่กินเกลียวกัน เพราะบิดคนละทาง แล้วต่างก็เอาพระไตรปิฎกบังคับกาย วาจา ใจของสัตว์ เอาพระวินัยปิฎกก็วินัยปิฎกด้วยกัน บังคับกายสัตว์ไว้สำหรับทำ, เอาพระสุตตันตปิฎกก็สุตตันตปิฎกด้วยกัน บังคับวาจาสัตว์ไว้สำหรับพูด, เอาพระปรมัตถปิฎกก็ปรมัตถปิฎกด้วยกัน บังคับใจสัตว์ไว้สำหรับคิด แล้วก็คอยแย่งกันสอดญาณเข้าไปในไส้ญาณสุดละเอียดของตัว* บังคับสัตว์เอาตามอำนาจพระไตรปิฎกของตัว ถ้าภาคขาวสอดเข้าไส้ญาณสุดละเอียดของตัวได้ ก็บังคับกาย วาจา ใจของสัตว์ จะทำจะพูดจะคิด ก็ล้วนแต่ดีเป็นบุญเป็นกุศลไปทั้งนั้น, ถ้าภาคดำสอดเข้าไปในไส้ญาณสุดละเอียดของตัวได้ ก็บังคับกาย วาจา ใจของสัตว์ จะทำจะพูดจะคิด ก็ล้วนแต่ชั่วเป็นบาปอกุศลไปทั้งนั้น, ถ้าภาคกลางสอดเข้าไปในไส้ญาณสุดละเอียดของตัวได้ ก็บังคับกาย วาจา ใจของสัตว์ จะทำจะพูดจะคิด ก็เป็นแต่กลาง ๆ ไม่บุญไม่บาปไปทั้งนั้น

สุดแท้แต่ว่าภาคใดเข้าในไส้ญาณสุดละเอียดได้ ภาคอื่นก็เข้าไม่ได้ เปรียบเสมือนตอไม้ที่นั่งได้คนเดียว ถ้าขึ้นนั่งได้เสียคนหนึ่งแล้ว คนอื่นก็ขึ้นไปนั่งไม่ได้ แล้วก็แย่งกันปกครองธาตุธรรมตลอดหมด ทั้งนิพพาน ภพสาม โลกันต์ ไม่มีที่ว่างดินฟ้าอากาศ ล้วนแต่อยู่ในปกครองของสามภาคนี้เท่านั้น ภาคขาวคอยเปิด ภาคดำคอยปิด ภาคกลางไม่เปิดไม่ปิด

ภาคขาวคอยเปิด เห็น จำ คิด รู้ ของสัตว์ ให้เห็นว่านิพพานมี

ภาคดำคอยปิด เห็น จำ คิด รู้ ของสัตว์ ให้เห็นว่านิพพานสูญ

ภาคกลางก็ให้สัตว์เห็นว่านิพพานไม่มีไม่สูญ

เอาแค่นี้พอเป็นความรู้เล็กๆ น้อยๆ แต่คงไปคุยกับคนอื่นที่ไม่ปฏิบัติวิชาธรรมกาย คงคุยกันไม่รู้เรื่องนะครับ

ผมอ่านของคุณอัตตา เลยเปลี่ยนจากกายธรรม เป็นพบวิชา เพราะคุณอัตตาเตือนสติ ขอบคุณครับ

ขอให้หายจากการเป็นเกย์ เร็วๆ ดีที่สุด

อ่านไปเถอะครับ ความรู้ชั้นสูงแบบนี้ อ่านได้ไม่มีใครว่า พวกที่ไม่อ่าน จะรู้อะไร ผู้รู้ที่ท่านไปถาม จะรู้จริงหรือเปล่าไม่รู้ สมัยหลวงพ่อสดอยู่ ท่านเล่าวิชาชั้นสูงให้หลวงปู่ชั้วฟัง ก่อนที่หลวงปู่ชั้วจะเห็นธรรมกายเสียอีก แค่นี้ก็ยืนยันได้ว่า วิชาชั้นสูงสามารถศึกษาได้ พระไตรปิฎก ยังไม่มีสูตรไหนห้ามอ่าน วิชาธรรมกายก็เช่นกัน ถ้าเป็นบัณฑิต ก็ศึกษาแบบบัณฑิต ตรวจสอบรู้ญาณของตนเอง การที่ใครบอกเอาตำราปราบมารไปเผาไปเผา จุดประสงค์คืออะไร สมัยก่อนมีคนเอาคู่มือสมภารไปเผา พอเอาไปเผา เราจะไปเอาความรู้จากไหนมาเดินวิชา

วิชาธรรมกายเป็นของกลาง ไม่จำกัดเฉพาะที่วัดนะครับ ความรู้ทำให้คนแตกต่างกัน หยุดในหยุด เดินวิชาต้องหมั่นทบทวนตำรา ความยากมันอยู่ตรงนี้ ไม่ทบทวนความรู้ก็เพี้ยน ใครเพี้ยนไม่เพี้ยน เถียงกันตายเลย

ไม่สังเกตบ้างเหรอ ว่าเป็นวิชาธรรมกายเหมือนกัน ทำไมรู้เห็นไม่เหมือนกัน เคยหาคำตอบไหม

ผมเข้าวัดมานาน ศึกษาไปเรื่อยๆ จนวันนี้ ยังศึกษาไม่หมดเลยครับ

ผมว่าเรื่องพวกนี้เป็นเรื่องเล็กน้อย ถ้าเดินวิชาหรือนั่งสมาธิผิดหลัก ไปคิดวิชาเอง ไม่ตรงต่อคำสอนของหลวงพ่อสด อันตรายกว่าเยอะ จริงๆ นะ