|
หมวด การปรับร่างกาย การหลับตา การปรับใจ การวางใจ การนึกนิมิต การใช้คำภาวนา ความใจเย็น การดู การเห็น ความหยุดนิ่ง ฟุ้ง เครียด-ตึง ง่วง-หลับ อยาก-ลุ้น มืด ติดลมหายใจ นิมิตนอกตัว นิมิตเลื่อนลอย ขี้เกียจ-ท้อแท้ กลัว-กังวล สงสัย ความไม่ต่อเนื่อง คำถามปกิณกะ |
การทำภาวนาไปเรื่อยๆ ใจจะถูกกลั่นให้บริสุทธิ์ให้เห็นเป็นขั้นตอนอย่างไรบ้างหมวด การใช้คำภาวนา๑. เมื่อเรากำหนดนึกถึงสิ่งที่บริสุทธิ์ ใจก็จะถูกกลั่นซ้ำแล้วซ้ำอีกถูกกรองเป็นชั้น ๆ แล้วกลั่นต่อไปด้วยคำภาวนา สัมมาอะระหัง ๆ ที่ดังมาจากที่ไกล ๆ จากแหล่งแห่งความบริสุทธิ์ที่อยู่ภายในลึก ๆ ทุกถ้อยทุกคำที่เราเปล่งวาจาว่า สัมมาอะระหัง กับการนึกคิดถึงสิ่งที่บริสุทธิ์เป็นดวงแก้วใส ๆ หรือพระแก้วใส ๆ หรือหลวงพ่อวัดปากน้ำ ภาษีเจริญ ตัวแทนของสังฆรัตนะ ใจจะถูกกลั่นไปเรื่อย ๆ ซ้ำแล้วซ้ำอีก ทุกอนุวินาทีมีการ กลั่นซ้ำแล้วซ้ำอีกเป็นอสงไขยครั้งทีเดียว จิตนั้นเกิดดับอยู่ตลอดเวลาจิตถูกกลั่นซ้ำแล้วซ้ำอีก ซ้ำจนกระทั่งเราสังเกตไม่ออก แต่เมื่อเราทำไป บ่อย ๆ ต่อเนื่อง ไม่เผลอ ด้วยวิธีการนิ่ง ๆ นุ่ม ๆ ละมุนละไม จิตใจแจ่มใสเบิกบานแช่มชื่น ๆ ไม่ช้าใจก็ หยุดจากความคิดทั้งมวล ๒. เมื่อใจปลอดความคิดหยุดนิ่ง กายก็จะเริ่มเบา กายเบา จิตใจก็ฟ่องเบา ขยาย กายเนื้อก็หายไป เราจะไม่รู้สึกที่ร่างกายเรา กายจะค่อย ๆ โล่ง โปร่ง เบา สบาย ขยาย ขยายกลืนไปกับบรรยากาศ ขยายเต็มห้อง ที่เราปฏิบัติธรรมอยู่ ใจจะขยายเต็มห้องพองโตไปเรื่อยเลย ยิ่งใจเรานิ่ง ๆ ก็ขยายสุดฟ้าครอบไปเลย อาการที่ใจขยาย นี่แหละเขาเรียกว่า “เบิกบาน” เหมือนการคลี่ขยายกลีบดอกไม้ที่ค่อยๆ เบ่งบานทีละน้อยๆ แต่นี่เป็นการขยายใจ ของเราที่ค่อยๆ ออกไปรอบตัวทุกทิศทุกทาง ๓. เมื่อเรา หยุดนิ่งต่อไปอย่างสบาย รักษาความต่อเนื่องของอารมณ์สบายต่อไปอีก แสงแห่งความบริสุทธิ์ ก็จะปรากฏเกิดขึ้นมาเป็นอัศจรรย์ทีเดียว แต่เดิมเรานั่งหลับตาแล้วมืด แต่ขณะนี้แสงแห่งความบริสุทธิ์จะค่อย ๆ เกิดขึ้นเรืองรองขึ้นมาทีละน้อย จากเหมือนฟ้าสาง ๆ ตอนตีห้า จนกระทั่งสว่างเหมือนตอน หกโมงเช้าที่ดวงอาทิตย์ขึ้น แล้วก็เพิ่มขึ้นเมื่อใจเรายิ่งนิ่ง นิ่งลงไปอย่างนุ่ม ๆ สบาย ๆ ละมุนละไม ความสว่างก็ยิ่งเจิดจ้าขึ้นไปเรื่อย ๆ สว่างขึ้น ๆ เหมือนกับแสงแก้ว แสงแห่งความบริสุทธิ์ที่มาพร้อมกับความสุขภายในซึ่งเราควรเรียกว่าเป็นปีติสุข เพราะเป็นความสุขที่มีชีวิตชีวา อย่างที่เราพูดไม่ออกบอกไม่ถูก สว่างขึ้นไปกว้าง ๆ เป็นแสงสว่างที่กระจายทั่วไปหมด นั่นคือแสงแห่งความบริสุทธิ์ของดวงจิตที่นิ่ง ๔. เมื่อนิ่งลงไปอีก หยุดกับนิ่งอย่างเดียว พอถูกส่วนเข้าเราจะเห็นแหล่งกำเนิดของแสง เป็นแหล่ง แห่งความบริสุทธิ์เบื้องต้น เป็นจุดสว่างเล็ก ๆ เล็กเหมือนดวงดาวในอากาศ ที่เราเคยลืมตามองเห็นด้วยตาเปล่า ในยามราตรีที่ปราศจากหมู่เมฆ ยามราตรีที่มืดมิดมีดวงดาวปรากฏเกิดขึ้นบนท้องฟ้า จุดสว่างตรงนี้เป็นแหล่งกำเนิด แห่งความบริสุทธิ์ของดวงจิต เป็นแหล่งกำเนิดเบื้องต้นที่สมบูรณ์ เป็นความสมบูรณ์แห่งดวงจิตในเบื้องต้น และเป็นเบื้องต้นแห่งความบริสุทธิ์ที่จะก้าวไปสู่เส้นทางสายกลางที่มีอายตนนิพพานเป็นจุดหมายปลายทาง สิ่งนั้นจะปรากฏเกิดขึ้นมาท่ามกลางความหยุดนิ่งนุ่ม ๆ ท่ามกลางความสุขที่ไม่มีประมาณ คำถามในหมวดเดียวกัน - ภาวนาอย่างไรจึงจะถูกวิธี ? - ภาวนาอย่างไรจึงจะถูกวิธี ? - ภาวนาอย่างไรจึงจะถูกวิธี ? - จะต้องภาวนาไปนานแค่ไหนจึงจะพอ ? - บางครั้งอยากภาวนา บางครั้งไม่อยากภาวนา บางทีอยากนึกนิมิต บางทีก็ไม่อยากนึกนิมิต ควรปฏิบัติ อย่างไร ? - การทำภาวนาไปเรื่อยๆ ใจจะถูกกลั่นให้บริสุทธิ์ให้เห็นเป็นขั้นตอนอย่างไรบ้าง ? |
