ถนนเส้นดังกล่าว
จัดว่าเป็นหนึ่งในถนนไม่กี่เส้นที่เป็นเส้นทางคมนาคมสำคัญแต่โบราณที่ยังคงเหลืออยู่
ซึ่ง
เส้นทางนี้เป็นถนนที่จิ๋นซีฮ่องเต้ เกณฑ์ทหารและประชากรกว่า 300,000
คนมาจัดสร้าง ซึ่งทางทิศเหนือเริ่มจากเขตจิ่วหยวนของมองโกเลียใน ทางใต้ไปจรดเขตใกล้เมืองเสียนหยางนครหลวงของราชธานีจิ๋น
(อำเภอตุนฮว่า มณฑลส่านซีในปัจจุบัน) ตลอดเส้นทางมีความยาวกว่า 700
กิโลเมตร เชื่อมต่อเส้นทางเหนือและใต้ของจีน โดยโบราณได้เรียกว่า
“จื๋อเต้า” (หมายถึง ทางตรง) ซึ่งจัดเป็นเส้นทางสำคัญในด้านการทหาร การค้า
และวัฒนธรรม
“ถนนฉินจื๋อเต้านั้น การก่อสร้างได้อาศัยการตัดเขาเป็นหลัก
โดยจะมีการเลือกมุมของสันเขา แล้วทำการขุดลึกลงไป
จากนั้นก็ทำให้เป็นถนนทางราบ
โดยถนนที่คงอยู่ในปัจจุบันจะมีความกว้างเฉลี่ยอยู่ที่ 23-26 เมตร
ส่วนที่กว้างที่สุดอยู่ที่ 47 เมตร ถนนเส้นดังกล่าวมีความเรียบค่อนข้างสูง
เทียบเท่ากับมารตรฐานถนนหลวงระดับ 2 ของปัจจุบัน” จางไจ้หูกล่าว
ทั้งนี้ ตามบันทึกประวัติศาสตร์ของซือหม่าเชียน
ได้บันทึกเหตุการณ์เมื่อ 212 ปีก่อนคริสตศักราชไว้ว่า
จิ๋นซีฮ่องเต้ได้มีการตัดทำทาง เส้นจิ่วหยวน มีการตัดเขาถมหุบ
เพื่อสร้างทางตรง