ผลปฏิบัติธรรม
ของ
พระประยูร ปสนฺนจิตฺโต ประเทศมาเลเซีย
ผมชื่อพระประยูร ปสนฺนจิตฺโต อายุ 40 ปี พรรษา 17 เชื้อชาติ มาเลเซีย เรียนหนังสือและอาศัยอยู่ที่มาเลเซีย เรียนจบทางโลกแล้ว จึงมาเรียนทางธรรม จบนักธรรมเอกแล้วไปเรียนวิชาพระพุทธศาสนาต่อที่ศรีลังกาอยู่ 1 ปีเศษ ผมมีความตั้งใจที่จะบวชมานานแล้ว เพราะครอบครัวเป็นชาวพุทธ ชอบไปวัด ถวายสังฆทาน พอได้โอกาสจึงบวชตอน อายุ 22 ปี ที่วัดปรายระมัย ประเทศมาเลเซีย เพราะรู้สึกว่าโลกนี้ไม่มีอะไรประเสริฐเท่าชีวิตของนักบวช และคิดว่าการบวชเป็นหนทางที่ดีที่สุด เป็นทางแห่งความสุข ที่สามารถอนุเคราะห์เกื้อกูลแก่โลกได้มาก เพราะแม้นว่าถ้าผมเป็นมหาเศรษฐีที่รวยขนาดไหน แต่จะช่วยคนทั้งโลกนั้น คงช่วยได้ยาก เอาอะไรไปให้ก็ไม่เพียงพอ สักวันก็หมด แต่ถ้าเอาธรรมะของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าไปมอบให้เขา เราให้ได้ทั้งโลก ให้เท่าไหร่ก็ไม่มีวันหมด ให้อริยทรัพย์ดีกว่าให้โลกียทรัพย์ งานของนักบวชจึงเป็นงานที่แท้จริงของชีวิต เมื่อปี พ.ศ.2548 ยอดกัลยาณมิตร วาสนา แห่งศูนย์ปฏิบัติธรรมปีนัง ได้แนะนำให้ผมรู้จัก DMC ผมก็ดูเรื่อยมา ผมชอบรายการ Case study มากที่สุด ชอบเรื่องกฎแห่งกรรม เพราะทำให้รู้ว่าสิ่งใดควรทำไม่ควรทำ และควรละเว้น รวมถึงได้ชวนญาติและเด็กๆซึ่งมาถือศีลที่วัดได้ดูด้วยครับ
ตอนเห็นหลวงพ่อครั้งแรก ทาง DMC ผมรู้สึกดีใจ สดชื่น ปลื้มใจ เห็นรอยยิ้มแล้วสบาย เสียงของหลวงพ่อเปี่ยมด้วยเมตตา เป็นผู้ที่มีจิตใจเบิกบาน ร่าเริง หลวงพ่อมีวิธีการสอนที่สุดยอด หาฟังได้ยาก ผมฟังคนสอนธรรมะมาเยอะแล้ว แต่ไม่เหมือนหลวงพ่อสอน หลวงพ่อสอนแบบง่ายๆ แต่ว่าลึกซึ้ง ชัดเจน สอนอะไรก็เหมือนได้ไปเห็นอย่างนั้น หลวงพ่อมีแต่ความช่วยเหลือให้แก่ทุกคน เป็นกำลังหลักของโลก ทำให้ผมเห็นแล้วมีกำลังใจเยอะขึ้นมากๆ และนี่คือสิ่งสำคัญที่สุด ตั้งแต่ผมบวชมายังไม่เคยเจออย่างนี้ เมื่อเจอแล้วสิ่งที่ผมต้องทำคือ ขอติดตามตามติดหลวงพ่อไปด้วยครับ
ผมสวดมนต์ นั่งสมาธิ ตามหลวงพ่อทุกวันเลยครับ ผมนั่งโดยภาวนา “สัมมา อะระหัง” ทำตามอย่างที่หลวงพ่อแนะนำ นั่งแบบให้รู้คุณค่าของวิชชาธรรมกาย วิชชาธรรมกายมีค่าสูงสุด เอาเงินทั้งโลกมาซื้อก็ไม่ได้ พระเดชพระคุณหลวงปู่ วัดปากน้ำภาษีเจริญ พระมงคลเทพมุนี สด จนฺทสโร อุตส่าห์ค้นพบ เราเจอของดีถ้าไม่เอาก็ขาดทุน แล้วก็มองดวงแก้ว องค์พระใสๆที่ศูนย์กลางกายฐานที่ 7 ไปเรื่อยๆรู้สึกโล่ง โปร่งใส ว่าง เบา สบาย ใจเบิกบาน ใจมีแต่ความเมตตา กรุณา ทำให้ผมได้ระลึกว่าที่ผมทำได้เพราะหลวงพ่อสอน ถ้าหลวงพ่อไม่สอนผมก็ไม่มีวันรู้ อยากจะขอบคุณหลวงพ่อไม่รู้จะกี่ครั้ง แม้เพียงเบื้องต้นเรานั่งแล้วมีความสุขขนาดนี้ ถ้าได้ไปเรียนรู้ให้ลึกซึ้งแล้วจะมีความสุขขนาดไหน ผมไม่รู้จะอธิบายยังไงต้องมานั่งเองแล้วถึงจะรู้เองว่ามันมีความสุขอย่างไร มันเป็นความสุขเหนือจินตนาการ ของแบบนี้มันลึกซึ้งต้องทำเองครับ
ผมซึ้งใจในพระคุณของหลวงปู่มากๆ ที่เอาชีวิตเข้าแลกเพื่อค้นพบวิชชาธรรมกายของพระสัมมาสัมพุทธเจ้ากลับขึ้นมาอีกครั้ง ทำให้รู้เรื่องความเป็นจริงของชีวิต ว่าเกิดมาทำไม เพื่ออะไรและผมก็ได้ร่วมงานพิธีตอกเสาเข็มต้นแรก มหาวิหารของหลวงปู่ที่ Lotus land ด้วยครับ ผมปลื้มใจจนบอกไม่ถูก งานเป็นระเบียบเรียบร้อย มีการวางแผนและการต้อนรับอย่างดี หน้าตายิ้มแย้ม ทุกคนเป็นพี่เป็นน้องกันหมด ไม่มีแบ่งแยกสูงต่ำ เป็นกัลยาณมิตรกันทั้งหมด ทั้งอุบาสก อุบาสิกา และก่อนตอกเสาเข็มก็ได้นั่งสมาธิ ซึ่งเป็นเรื่องดีที่สุด ผมชอบมากๆเลย เพราะเวลาไปทำบุญต้องทำอย่างนี้คือไปเอาบุญจริงๆ ไม่ต้องมีสิ่งอื่นเลย ผมมาเพื่อทำบุญคือ ต้องการบุญโดยตรง เพื่อความบริสุทธิ์ ผมปลื้มใจมากๆ ที่จะมีสายบุญเชื่อมกับหลวงปู่ แล้วผมจะมาตอกเสาเข็มต้นสุดท้ายวันที่ 4 กพ.นี้แน่นอนครับ
ผมมุ่งมั่นที่จะฟื้นฟูพระพุทธศาสนาในมาเลเซีย และเห็นว่าวิธีของวัดพระธรรมกายเหมาะสมที่สุด ที่จะเข้ามาช่วยผสมผสานทำให้พุทธศาสนาในมาเลเซียนั้นรุ่งเรืองได้ และในระหว่างวันที่ 19 พฤศจิกายนถึงวันที่ 9 ธันวาคม พ.ศ.2549 ที่ผ่านมา ผมจึงได้จัดงานบวชสามเณรครั้งแรกที่วัดของผม ในรัฐเคดาห์ โดยมีเจ้าหน้าที่จากศูนย์ปฏิบัติธรรมปีนัง ช่วยในการจัดพิธีกรรม ผมรู้สึกประทับใจมาก เพราะเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นได้ยาก อุปสรรคก็เยอะ แต่เราสามารถผ่านมาได้ และได้เห็นลูกเณรได้บวชถึง 52 รูป ผมดีใจที่ได้นำวิชชาธรรมกายมาให้ลูกเณรได้ศึกษาและปฏิบัติ บรรยากาศในวันนั้น พ่อแม่พี่น้องที่มาร่วมบุญทุกคนยิ้มแย้มแจ่มใส รวมทั้งคนนอกที่มาร่วมงานต่างก็ประทับใจด้วย แม้ว่าจะยากลำบากแต่พอทำได้ก็ปลื้มครับ ความเหนื่อยก็หายไป
ผมอยากให้วิชชาธรรมกายมาอยู่ที่มาเลเซียให้ได้ อยากจะให้คนเข้าถึง เพราะเป็นบุญใหญ่ เมื่อวิชชาธรรมกายเข้าไปสู่หัวใจของคนแล้ว ผมคิดว่า นี่แหล่ะ ผมปลื้มใจสุดแล้ว หน้าที่ที่ต้องทำคือทำอย่างนี้ ถ้าผมยังมีชีวิตอยู่ผมต้องทำจนกว่าวันสุดท้าย
ผมจะอธิษฐานทุกๆครั้งว่า ให้ได้ไปเกิดในบวรพระพุทธศาสนา และวิชชาธรรมกาย ผมมีความศรัทธาในหลวงพ่อมากๆ ผมขอให้คุณครูไม่ใหญ่มีสุขภาพที่แข็งแรง ให้หายปวดขาเร็วๆ และเป็นแสงสว่างอย่างงดงามแก่พุทธบุตรในมาเลเซีย ที่ยังรอคอยอยู่ขณะนี้ครับ กราบขอบพระคุณพระเดชพระคุณหลวงพ่อครับ