จงดับทุกข์ด้วยการรักษาจิตให้มั่นคง

หากคนเรารู้จักและเข้าใจแยกแยะให้เห็นความจริงของชีวิตทั้วสองด้าน คือ ทั้งด้านสมมติและด้านปรมัตถ์ยอมรับความจริงของชีวิตว่าเป็นเรื่องของความทุกข์ในเบญจขันธ์ทั้งสิน ไม่มีอะไรอย่างอื่น อย่างอื่นเป็นเรื่องสมมติกันทั้งสิ้น เมื่อรู้อย่างนี้แล้ว จะได้ไม่ยึดมั่นถือมั่นในสิ่งที่สมมตินั้นว่าเป็นของจริงแท้ เมื่อคลายความยึดมั่นถือมั่นได้ จิตใจก็จะโปร่ง เบาสบาย หายทุกข์ร้อน หายวิตกกังวล ไม่ต้องเสียใจ ไม่ต้องเสียน้ำตาไปกับเรื่องที่สมมติกันขึ้นมา

จงดับทุกข์ด้วยการรักษาจิตให้มั่นคง

ความจริง ความสุขในชีวิตนั้นหาไม่ยาก ถ้าหากรู้ จักระวังรักษาจิตให้ดี โดยมิให้ยึดเกาะ หรือ ยอมตกเป็นทาสกิเลสตัณหาอารมณ์ต่างๆ ที่เกิดขึ้นบังคับจิตให้ปล่อยวางอะไรๆ ที่เข้ามาทำให้เกิดความทุกข์ระทมเสียบ้าง ความสุขก็จะเข้ามาแทนที่ได้แล้ว แต่ที่ทุกข์ระทบกันอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน ก็เพราะจิตไม่ปล่อยวางอารมณ์ต่างๆ ที่เป็นเหตุให้ทุกข์ระทมนั่นเองถ้าปล่อยวางเสียได้ ทุกข์จะมาทำอะไรเราได้เล่า

พินิจคนให้ถ้วนถี่ก่อนคบหา

ก่อนที่จะไปเกี่ยวข้องกับคนอื่นจะต้องดูให้ถี่ถ้วนจะได้ไม่ผิดหวังและเสียใจ เสียเวลา เพราะคนเรามีจิตใจต่างกัน การช่วยเหลือเกื้อกูลกันและการคบหากันเป็นสิ่งที่ดี แต่ต้องทำให้ถูกกาลและถูกบุคคล จึงจะเกิดผลดีตามมา หากผิดไปย่อมทำให้เกิดทุกข์เกิดโทษได้เหมือนกัน

จงสานผันให้เป็นจริง

ทุกคนมีฝันเป็นของตนเอง แต่ฝันนั้นจะเป็นจริงได้ก็ต่อเมื่อมีความมานะพยายาม ต่อสู้ ประกอบการงานสานฝันของตนไปอย่างต่อเนื่อง จนกว่าฝันของตนจะเป็นความจริง ได้แต่ฝันว่าจะได้อย่างนั้นจะเป็นอย่างนี้ แล้วมีความสุขอยู่กับฝันนั้น ไม่สานฝันให้เป็นจริงขึ้นมา ก็คงไม่ต่างอะไรกับกระต่าย ที่มีความสุขอยู่กับการชมจันทร์เท่าใดนัก