1 นาที เพื่อชีวิต
ผู้ใหญ่ที่น่ารังเกียจ
คนเราแม้จะมีอายุมาก แม้มีตำแหน่งหน้าที่การงานสูง แต่ก็ไม่อาจจะเป็นเถระหรือไม่อาจเป็นผู้ใหญ่ได้ก็เพราะทำตัวไม่เหมาะสม เป็นคนเหลวไหลไม่มีสัจจะบ้าง เป็นคนไม่มีคุณธรรมบ้าง เป็นคนชอบเบียดเบียนรังแกคนอื่นบ้าง เป็นคนไม่มีศีลบ้าง เป็นคนทำอะไรตามอารมณ์เอาแต่ใจตัวเองบ้าง กลายเป็นผู้ใหญ่ที่น่ารังเกียจ ไม่น่าเข้าไกล้ ไม่น่าปรนนิบัติรับใช้ไป
สิ่งบ่งชี้ความเป็นคน
คนเราเลือกเกิดไม่ได้ แต่เมื่อเกิดมาแล้ว สามารถเลือกสิ่งที่ตนเองจะทำได้ การที่จะไปรังเกียจและกีดกันโดยดูที่ชาติกำเนิดนั้นเป็นสิ่งไม่ถูกต้อง แต่ควรรังเกียจและกีดกันที่การกระทำชั่วของผู้นั้นเอง เพราะการกระทำเป็ตัวบ่งชี้ระดับความเป็นคนของเขา
วิธีแห่งความทุกข์
อันความสุขในชีวิตนั้น หาได้ไม่ยากนัก ผู้ฉลาดย่อมหาความสุขให้ตนเองได้ทุกเมื่อ ส่วนผู้ที่ไม่ฉลาด มักจะหาเรื่องทุกข์มาให้ตนเองได้เสมอ และมักจะไม่รู้สึกตัวด้วยว่าตนเองเป็นทุกข์เดือดร้อนและไม่สบายใจเพราะเรื่องอะไร
ลักษณะนิสัยที่ไม่ดี เป็นสิ่งที่เปลี่ยนแปลงได้
อันลักษณะนิสัยที่ไม่ดีนั้นมิใช้เป็นตราบาปที่ติดตัวมาตั้งแต่เกิด แต่เป็นสิ่งที่เจ้าตัวเพาะขึ้นมาภายหลัง ซึ่งสามารถปรับปรุงเปลี่ยนแปลงได้ อยู่ที่ว่าเจ้าตัวจะยอมรับความไม่ดีนั้น และยอมปรับปรุงเปลี่ยนแปลงเสียใหม่ให้ดีขึ้นหรือไม่เท่านั้น
เรียบเรียงโดย พระธรรมกิตติวงศ์ ป.ธ.9. ราชบัณฑิต