สมาธิ
พระพุทธศาสนา
อย่ารอให้ประเทศไทยไร้พระพุทธศาสนา
จากคอลัมน์ท้ายเล่มวารสารอยู่ในบุญฉบับเดือนมีนาคม พ.ศ. ๒๕๕๙
หากพระพุทธศาสนาล่มสลายไปตอนนี้ หลายคนก็คงไม่รู้สึกอะไร เพราะยังมีกินมีใช้ จึงคิดว่าเป็นเรื่องไกลตัวแต่หากมาดูกันจริง ๆ แล้ว หากประเทศไทยขาดหลักคำสอนในพระพุทธศาสนา มนุษย์จะทำร้ายกันทั้งทางกายและใจมากไปกว่าเดิม หรือหากมีความเชื่อว่า ชีวิตหลังความตายไม่มี หรือตายแล้วสูญ มนุษย์ก็จะทำความชั่วได้โดยไม่ต้องคำนึงถึงผลกระทบอะไรเลย เพราะไม่ต้องกลัวการมาชดใช้กรรมที่ตัวเองก่อไว้ ซึ่งตรงจุดนี้เองที่จะทำให้ผู้คนไม่ละอาย ไม่เกรงกลัวต่อบาป มนุษย์จะเสื่อมจากศีลธรรม จะเกิดการเอารัดเอาเปรียบ เนรคุณ คดโกงชาติบ้านเมือง เกิดความขัดแย้งจนถึงขั้นเข่นฆ่ากันอย่างไร้ความเมตตาปรานี และทำร้ายได้แม้กระทั่งพ่อแม่ของตัวเอง
ฉะนั้น การที่ชาวพุทธรวมทั้งพระภิกษุออกมารวมตัวกันเพื่อปกป้องสังฆมณฑลจึงเป็นสิ่งที่ถูกต้องแม้บางคนอาจมองว่าไม่ใช่กิจของสงฆ์ เป็นพระควรจะอยู่สงบ ๆ มากกว่า แต่หากย้อนมาดูประวัติศาสตร์แล้วถ้าพุทธบริษัท ๔ นิ่งดูดาย ศาสนาพุทธก็จะล่มสลายไปจากดินแดนนั้นในที่สุด เช่น ประเทศอินเดีย
ดังนั้น เมื่อพระศาสนาถูกทำให้มัวหมองจนผู้คนเสื่อมศรัทธาในพระสงฆ์ จึงเป็นกิจและหน้าที่โดยตรงของคณะสงฆ์และพุทธศาสนิกชนที่ต้องลุกขึ้นมากอบกู้ เหมือนสมัยของท่าน “คุณานันทเถระ” ที่กอบกู้พระพุทธศาสนาในประเทศศรีลังกา เพราะถ้าพุทธบริษัท ๔ ไม่ช่วยกัน
ปกป้องพระพุทธศาสนาแล้ว อีกหน่อยเราจะไม่มีสังคมที่สงบให้อยู่ และเมื่อถึงตอนนั้นเราจะตกอยู่ในสภาพสังคมที่เลวร้ายโดยไม่มีทางเลือกจริง ๆ