เราจะทำให้โลกนี้สว่างได้อย่างไร
จากคอลัมน์ท้ายเล่มวารสารอยู่ในบุญฉบับเดือนสิงหาคม พ.ศ. ๒๕๕๘
ผู้ที่เหมาะสมในการทำให้โลกนี้สว่าง คือ ผู้ที่ปราศจากพันธนาการของชีวิต และทำตนให้ถึงจุดแห่งความสว่าง โดยทำใจหยุดนิ่งจนเกิดความสว่างภายใน ซึ่งถ้าทำได้อย่างนี้ใจเราจะเกิดสุขอันไม่มีประมาณ จนอยากจะทำให้ทุกคนมีความสุขไปด้วย เพราะมองเห็นแล้วว่า บนโลกใบนี้ไม่มีอะไรที่ทำให้มนุษย์เกิดความสุขที่แท้จริงได้ นอกจากการทำใจหยุดใจนิ่ง
การที่มนุษย์สามารถทำใจหยุดนิ่งที่ศูนย์กลางกายได้ คือ สิ่งที่พญามารกลัวที่สุด เพราะหากมนุษย์หยุดใจได้แล้วเขาจะควบคุมไม่ได้ เหมือนครั้งที่เจ้าชายสิทธัตถะสละราชสมบัติแล้วเสด็จออกผนวช พอพญามารรู้จึงเกิดความกลัวถึงขนาดเอาสมบัติจักรพรรดิมาล่อ และยื่นข้อเสนอว่า ถ้าไม่ผนวชจะให้เป็นพระเจ้าจักรพรรดิครองโลก ที่พญามารทำอย่างนี้เพราะเขากลัวการเสด็จออกผนวช กลัวบุคคลที่กล้าเพิกเฉยต่อสิ่งล่อลวงเหล่านี้
จากนั้น พญามารก็ทำทุกวิถีทางเพื่อไม่ให้เจ้าชายสิทธัตถะทำใจหยุดนิ่ง เพราะหากหยุดนิ่งได้ ท่านจะเข้าถึงความสว่างภายใน เข้าถึงความสุขที่แท้จริง คือ เข้าถึงปฐมฌานจนถึงพระธรรมกาย แล้วใจจะหลุดล่อนจากกิเลสทั้งปวง พบความสุขที่แท้จริง ซึ่งสภาพใจอย่างนี้เป็นสภาพใจที่ทรงพลานุภาพอันไม่มีประมาณ เป็นสภาพใจที่เปี่ยมล้นไปด้วยมหากรุณาเป็นล้นพ้น ที่จะขนสรรพสัตว์จำนวนมหาศาลให้ข้ามพ้นจากห้วงแห่งทุกข์ทั้งปวงโดยไม่เห็นแก่อุปสรรคอันใดเลย
เฉกเช่นกัน ในฐานะที่เราเป็นพุทธศาสนิกชน เราต้องดำเนินรอยตามอย่างท่าน คือ ทำใจหยุดนิ่งจนเกิดความสว่างภายใน พร้อมกับคิดว่า ดกิดมาทั้งทีต้องทำโลกนี้ให้สว่างให้ได้ โดยเริ่มจากตัวเรา เมื่อเราสว่าง โลกก็สว่างด้วย