เอาเวลาในการเข้าถึงธรรมของฉันคืนมา
จากคอลัมน์ท้ายเล่มวารสารอยู่ในบุญ
ในสมัยที่โทรทัศน์เข้ามาเมืองไทยเป็นเครื่องแรกหลวงปู่วัดปากน้ำ ภาษีเจริญ (สด จนฺทสโร) ท่านถึงกับพูดขึ้นว่า ฉิบหายแล้ว.. มารมันเข้ามาถึงในมุ้ง เพราะผู้คนจะมัวแต่ดูหนัง ดูละคร คือแทนที่ก่อนนอนจะให้เวลาในการสวดมนต์นั่งสมาธิเหมือนปกติ ซึ่งเมื่อเป็นดังนี้.. ใจมนุษย์ก็จะออกห่างศูนย์กลางกายมากขึ้นเรื่อย ๆ
ในปัจจุบันอุปกรณ์ที่ดึงใจมนุษย์ให้ห่างจากศูนย์กลางกายมีมากขึ้นกว่าเดิมหลายเท่า หนำซ้ำยังแฝงมาด้วยวิธีการต่าง ๆ นานา ไม่ว่าจะเป็นการ Chat ใน Social Network เช่น Line หรือ Facebook ฯลฯ ทำให้วิถีชีวิตของหลายคนอยู่กับการ Chat บนหน้าจอโทรศัพท์รุ่นใหม่ ๆ หรือไม่ก็เล่นเกม ดูหนัง ฟังเพลง ดูคลิป จนใจห่างจากศูนย์กลางกายไปเรื่อย ๆ ทั้ง ๆ ที่หากรวมวันเวลาจากการทำกิจกรรมเหล่านี้ จะทำให้เรานั่งสมาธิได้หลายชั่วโมงต่อเนื่อง
ดังนั้น.. หากเราเป็นผู้ไม่ประมาทในชีวิตอย่างแท้จริงเราควรถามตัวเองอย่างสุจริตใจว่า เราใช้เทคโนโลยีเพื่อความสะดวกในการสร้างบารมีจริง ๆ หรือเผลอใช้ในเรื่องไร้สาระที่ดึงเวลาจากการนั่งสมาธิของเราให้หมดไปด้วยเหตุนี้.. เราควรแบ่งเวลาในการ Chat หรือใช้ชีวิตบน Social Network ให้เป็นเวลา และกำหนดเวลาสิ้นสุดของการเล่นที่แน่นอนให้ได้ มิฉะนั้น.. เราจะตกเป็นทาสของโลกออนไลน์ ที่ดื่มกินเวลาในการเข้าถึงธรรมของเราให้หมดไปเรื่อย ๆ อย่างไม่รู้ตัว
