แรงบันดาลใจจากพระไตรปิฎก
ณ ป่าประดู่ลาย
บุญแม้เล็กน้อย
บุคคลไม่ควรดูหมิ่นบุญว่า "บุญมีประมาณน้อย" จักไม่มาถึง แม้หม้อน้ำยังเต็มด้วยหยาดน้ำที่ตกลงมา (ทีละหยาดๆ) ได้ฉันใด ธีรชน (ชนผู้มีปัญญา) สั่งสมบุญแม้ทีละน้อยๆ ย่อมเต็มด้วยบุญได้ฉันนั้น
เรื่อง เศรษฐีชื่ออพิฬาลปทกะ เล่ม 42 หน้า 30
กรรมไม่มีแก่ผู้ไม่ทำกรรม
ถ้าแผลไม่พึงมีในฝ่ามือไซร้ บุคคลพึงนำยาพิษไปด้วยฝ่ามือได้ เพราะยาพิษย่อมไม่ซึมเข้าไปสู่ฝ่ามือที่่ไม่มีแผล ฉันใด บาปย่อมไม่มีแก่ผู้ไม่ทำอยู่ฉันนั้น
เรื่องนายพรานกุกกุฏมิตร เล่ม 42 หน้า 40
ที่นี้จองผู้ทำกรรมไม่มี
บุคคลที่ทำกรรมชั่วไว้ หนีไปแล้วในอากาศ ก็ไม่พึงพ้นจากกรรมชั่วได้ หนีไปในท่ามกลางมหาสมุทรก็ไม่พึงพ้นจากกรรมชั่วได้ หนีเข้าไปสู่ซอกแห่งภูเขา ก็ไม่พึงพ้นจากกรรมชั่วได้
(เพราะ) เขาอยู่แล้วในประเทศแห่งแผ่นดินใด พึงพ้นจากกรรมชั่วได้ ประเทศแห่งแผ่นดินนั้น หามีอยู่ไม่
เรื่องชน 3 คน เล่ม 42 หน้า 59
บุคคลไม่ควรดูหมิ่นว่าบุญเล็กน้อยจะไม่มาถึง
แม้น้ำน้อยๆแต่หยดบ่อยๆ
ยังทำให้เต็มหม้อได้ ฉันใด
ผู้ฉลาดเมื่อสั่งสมบุญ แม้ทีละน้อย ๆ
ก็ย่อมเต็มด้วยบุญ ฉันนั้น
ขุททกนิกาย ธรรมบท