สมบัติที่มีค่าที่สุด

สมบัติที่มีค่าที่สุด

กายมนุษย์นี้ คือ ทุนรอนที่สำคัญที่สุดต่อการสร้างบุญบารมี

หลายคนในโลกมักไม่พอใจในสิ่งที่ตนมี ตนได้ แล้วก็ขวยขวายให้ได้มาในสิ่งที่ปรารถนา แม้ต้องแลกด้วยการทำทุจริตก็ยอม อย่างนี้เรียกว่า ได้ไม่คุ้มเสีย เพราะกลับทำลายสมบัติที่มีค่าที่สุด คือ การได้เกิดเป็นมนุษย์ ด้วยการทำผิดศีลธรรม เพราะกายมนุษย์นี้ คือ ทุนรอนที่สำคัญที่สุดต่อการสร้างบุญบารมี จะไปเกิดในภพไหนๆ ไม่ว่าสุคติหรือทุคติ ก็ไม่มีโอกาสสร้างบุญได้เช่นเดียวกับการได้เกิดเป็นมนุษย์

กายมนุษย์บังเกิดขึ้นได้ด้วยอำนาจแห่งศีล หากเราไม่รักษาสมบัติที่มีค่ายิ่งให้ดี ด้วยการรักษาศีล สร้างความดี เมื่อสูญเสียไปแล้ว โอกาสที่จะได้กลับคืนมาอีกยากแสนยาก หรือโอกาสนั้นอาจจะไม่เวียนกลับมาอีกเลย ดังที่ พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสไว้ว่า “กิจฺโฉ มนุสฺสปฏลาโภ การได้อัตภาพเป็นมนุษย์เป็นการยาก” ดังที่ตรัสสอนไว้ใน พาลบัณฑิตสูตร ดังนี้

สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคประทับอยู่ ณ พระเชตะวัน อารามของอนาถบิณฑิกเศรษฐี เขตกรุงสาวัตถี พระองค์ตรัสกับพระภิกษุทั้งหลายว่า

“ภิกษุทั้งหลาย บุรุษพึงโยนแอกที่มีรูเดียวลงไปในมหาสมุทร ลมทางทิศตะวันออกนั้นไปทางทิศตะวันตก ลมทางทิศตะวันตกนั้นไปทางทิศตะวันออก ลมทางทิศเหนือพัดแอกนั้นไปทางทิศใต้ ลมทางทิศใต้พัดแอกนั้นไปทางทิศเหนือ ในมหาสมุทรนั้น มีเต่าตาบอดอยู่ตัวหนึ่ง ผ่านไป ๑๐๐ ปี มันจะโผล่ขึ้นมาครั้งหนึ่ง

เธอทั้งหลายเข้าใจความข้อนั้นว่าอย่างไร คือ เต่าตาบอดนั้นพึงสอดคอเข้าไปในแอกที่มีรูเดียวโน้นได้บ้างไหม”

ไม่ได้ พระพุทธเจ้าข้า แต่ถ้าเวลาล่วงเลยไปนานๆ บางครั้งบางคราว มันก็จะสอดเข้าไปในแอกนั้นได้บ้างพระพุทธเจ้าข้า”

เต่าตาบอด

พระผู้มีพระภาคตรัสว่า “ภิกษุทั้งหลาย เต่าตาบอดนั้นพึงสอดคอเข้าไปในแอกที่มีรูเดียวโน้นยังเร็วกว่า เรากล่าวว่า การที่คนพาลผู้ไปสู่วินิบาต(อบายภูมิ) คราวเดียว จะพึงได้เป็นมนุษย์อีกยากกว่านั้น

ข้อนั้นเพราะเหตุไร

เพราะในวินิบาตนั้น ไม่มีการประพฤติธรรม ไม่มีการประพฤติชอบ ไม่มีการทำกุศล ไม่มีการทำบุญ ในวินิบาตนั้น มีแต่สัตว์ผู้เคี้ยวกินกันเอง เคี้ยวกินสัตว์ผู้มีกำลังน้อยกว่า

คนพาลนั้นเพราะเวลาล่วงเลยมานาน ในบางครั้งบางคราวถ้ามาเกิดเป็นมนุษย์ ก็จะเกิดในตระกูลต่ำ คือ ตระกูลคนจัณฑาล ตระกูลนายพราน ตระกูลช่างสาน ตระกูลช่างรถ หรือตระกูลคนขนขยะเช่นนั้น ที่เป็นตระกูลยากจน มีข้าว น้ำและสิ่งของเครื่องใช้น้อย เป็นไปอย่างฝืดเคือง เป็นแหล่งที่หาของกินและเครื่องนุ่งห่มได้ยาก และคนพาลนั้นมีผิวพรรณหม่นหมองไม่น่าดู ต่ำเตี้ยมีความเจ็บป่วยมาก ตาบอดเป็นง่อย เป็นคนกระจอก หรือเป็นโรคอัมพาต มักไม่ได้ข้าว น้ำ ผ้า ยาน ดอกไม้ ของหอม เครื่องลูบไล้ ที่นอน ที่พัก และเครื่องประทีป และหากเขายังประพฤติกายทุจริต วจีทุจริต วินิบาตนรก(อีก)...”

นอกจากนั้นพระพุทธองค์ยังตรัสอีกว่า

“กิจฺฉํ ธมฺมสฺสวนํ การได้ฟังสัทธรรม เป็นการยาก

กิจฺโฉ พุทฺธานมุปฺปาโท การบังเกิดขึ้นของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า หาได้ยาก”

ผลที่เกิดขึ้นจากการสร้างบุญในเมืองมนุษย์

ดังนั้น การได้เกิดเป็นมนุษย์ ได้พบพระพุทธศาสนา และได้เข้าวัดฟังธรรม จึงเป็นโชคลาภหลายชั้นของชาวพุทธทั้งหลาย แต่โชคนี้ก็มิได้เกิดด้วยความบังเอิญ เราได้มาด้วยการรักษาศีล ประพฤติธรรมมาข้ามชาติ จึงควรที่เราท่านจะภาคภูมิใจในความเป็นพุทธและตั้งใจสร้างบุญบารมีให้เต็มที่ ให้สมกับที่ได้เกิดมาเป็นมนุษย์ได้พบพระพุทธศาสนาในภพชาตินี้

แรงบันดาลใจจากพระไตรปิฎก
โดยพระมหาเถระ รุ่นปี พ.ศ. 2534 หน้า 77 - 80