สรรเสริญ นินทา ธรรมดาของโลก

แรงบันดาลใจจากพระไตรปิฎก

ณ ป่าประดู่ลาย

สรรเสริญ นินทา ธรรมดาของโลก
(พระผู้มีพระภาคตรัสกับอตุลอุบาสก)

อตุละ การนินทาและสรรเสริญนั่น เป็นของเก่า นั่นไม่ใช่เป็นเหมือนมีในวันนี้ ชนทั้งหลายย่อมนินทาผู้นั่งนิ่งบ้าง ย่อมนินทาผู้พูดมากบ้าง ย่อมนินทาผู้พูดพอประมาณบ้าง ผู้ไม่ถูกนินทา ไม่มีในโลก คนผู้ถูกนินทางโดยส่วนเดียว หรือว่าอันเขาสรรเสริญโดยส่วนเดียวไม่ได้มีแล้ว จักไม่มีและไม่มีอยู่ในบัดนี้หากว่าวิญญูชนใคร่ครวญแล้วทุกๆ วัน

สรรเสริญผู้ใด ซึ่งมีความประพฤติไม่ขาดสาย มีปัญญา ผู้ตั้งมั่นด้วยปัญญาและศีล ใครเล่าย่อมควรเพื่อติเตียนผู้นั้น ผู้เป็นดังแท่นทองชมพูนุท แม้เทวดาและมนุษย์ทั้งหลาย ก็สรรเสริญเขา ถึงพรหมก็สรรเสริญแล้ว

เรื่องอตุลอุบาสก เล่ม 42 หน้า 465

ความประพฤติชั่ว เป็นมลทินของสตรี ความตระหนี่ เป็นมลทินของผู้ให้ ธรรมอันลามกทั้งหลายเป็นมลทินแล ทั้งในโลกนี้ ทั้งในโลกหน้า เราจะบอกมลทินอันยิ่งกว่ามลทินนั้น อวิชชาเป็นมลทินอย่างยิ่ง ภิกษุทั้งหลาย ท่านทั้งหลาย ละมลทินนั่นได้แล้ว ย่อมเป็นผู้หมดมลทิน

เรื่อง กุลบุตรคนใดคนหนึ่ง เล่ม 43 หน้า 27

บุคคล ไม่ชื่อว่าทรงธรรม เพราะเหตุที่พูดมาก ส่วนบุคคลใด ฟังแม้นิดเหน่อย ย่อมเห็นธรรมด้วยนามกาย บุคคลใด ไม่ประมาทธรรม บุคคลนั้นแลเป็นผู้ทรงธรรม
แม้ผู้ใดเป็นผู้มีความเพียรปรารภแล้ว หวังการแทงตลอดอยู่ว่า "(เราจักแทงตลอด)ในวันนี้ ๆ แล ชื่อว่าย่อมไม่ประมาทธรรม แม้ผู้นี้ก็ชื่อว่าผู้ทรงธรรมเหมือนกัน"