Case Study
เรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา ทาง DMC
กราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูง
ครอบครัวของลูก มีสมาชิก 4 คน คือ ตัวลูก สามี และลูกชายที่ลูกรักอีก 2 คน แต่ลูกทั้งสองคนได้จากโลกนี้ไปแล้ว ตัวลูกเป็น โรคธาลัสซีเมียร์ (โรคเลือดจาง) ซึ่งเป็นโรคทางกรรมพันธุ์ น้องสาวของแม่ (น้า) ก็เป็น ลูกชายคนโตของลูกก็เป็นโรคเลือดจาง แต่ลูกคนที่สองไม่แน่ใจ เพราะเสียชีวิตตั้งแต่ อายุได้ 4 ขวบ ส่วนลูกชายคนแรกมีโอกาสอยู่มาได้ถึงอายุ 29 ปี ก็เสียชีวิต
ลูกชายคนเล็ก ขณะเรียนอยู่อนุบาลหนึ่ง ไม่สบายเพราะโดนเพื่อนกระโดดถีบที่ลูกตา จนตาเอียง ไปหาหมอหลายโรงพยาบาลเพื่อรักษาอาการตาเอียง จนมาถึงโรงพยาบาลรามา หมอบอกว่า สาเหตุที่ตาเอียงเพราะ เป็นมะเร็ง เนื้องอกที่สมองขั้นสุดท้าย อยู่ได้ไม่นานก็เสียชีวิต เมื่อ ปี พ.ศ.2525 การเสียชีวิตของลูกชายคนเล็กของลูก ทำให้ลูกกินไม่ได้นอนไม่หลับ มองไปทางใดก็มีแต่ภาพลูกคนเล็กตลอดเวลา ลูกเสียใจมากถึงขนาดจะบวชชี แต่ถูกผู้ใหญ่ห้ามไว้ และอีกทั้งยังมีภาระต้องดูแลลูกชายคนโตอีกด้วย
ลูกชายคนโต ได้มีโอกาสไปกราบคุณยายอาจารย์เป็นประจำในทุกๆปีที่เป็นวันเกิด เขาจะถวายทองคำ, เงิน ให้กับคุณยายอาจารย์ในทุกๆปี ในช่วงเรียนที่มหาวิทยาลัย เขาได้มีโอกาสช่วยงานพระอาจารย์ที่ธุดงคสถานล้านนา และชมรมพุทธฯ แม่โจ้
ขณะเรียน และทำงาน เขามีโอกาสบวช 3 ครั้ง คือ บวชธรรมทายาทรุ่น 24, บวชอัญเชิญพระบรมพุทธเจ้า บวชเป็นพระพี่เลี้ยงงานสามเณรแก้ว จากนั้นได้มาช่วยงานอยู่ที่ภาคนครหลวง 3 เป็นเวลา 1 ปี สาเหตุที่เขาไม่สามารถบวช และช่วยงานวัดได้ตลอด เพราะเขามีโรคประจำตัว คือโรคเลือด ที่ทำให้เขาเหนื่อยง่าย และตัวซีดตลอดเวลา
จากนั้น ลูกชายลูกได้ไปทำงานที่ต่างจังหวัด แต่เขาก็มาวัดทุกต้นเดือน และงานบุญใหญ่ไม่เคยขาด หลังจากทำงานที่ต่างจังหวัดได้ประมาณ 1 ปี เขามีอาการแน่นหน้าอก วันต่อมาตัวก็เหลือง ตาเหลือง เหมือนทาขมิ้น จึงไปตรวจที่โรงพยาบาลที่โคราช คุณหมอบอกว่า “เป็นนิ่วในถุงน้ำดี และท่อน้ำดี” จึงตัดสินใจมารับการรักษาที่กรุงเทพฯ เพราะสามารถใช้สิทธิบัตรทองได้ และต้องการประหยัดเงินที่ต้องจ่ายค่ารักษาพยาบาล เพื่อนำมาติดตั้งจานดาวธรรม และสร้างหอฉัน จึงทำให้การรักษาเนิ่นนานออกไป 3 สัปดาห์
หลังการผ่าตัดคุณหมอบอกว่า นอกจากมีนิ่วในถุงน้ำดีแล้ว ยังมีอาการตับโต ม้ามโต ตับวาย ไตวาย ซึ่งเป็นอาการจากโรคธาลัสซีเมียร์ หลังผ่าตัด รู้สึกตัวดี พูดได้ แต่เขาไม่มีโอกาสได้มาร่วมงานเทคอนกรีตปิดยอดโดมอาคารภาวนา ได้แต่อนุโมทนากับแม่ ที่เล่าบรรยากาศภายในงานให้ฟัง
วันที่ 12 มกราคม พ.ศ.2547 ช่วงเช้า อาการของเขาดีขึ้น ผู้มาเยี่ยมเล่าเรื่องบุญ เขาอนุโมทนาบุญตลอด แต่พูดไม่ได้เนื่องจากใส่ท่อหายใจ ทุกคนมีความหวังว่า เขาจะหาย และได้ทำบุญหอฉัน ปล่อยปลา พร้อมกับปีติในบุญต่างๆที่ผู้มาเยี่ยมเล่าให้ฟังตลอด และเขาพยายามจะพูดอะไรบางอย่างกับแม่ แต่พูดไม่ได้เพราะมีท่อช่วยหายใจที่ปาก แต่แล้วอาการของเขาในช่วงบ่ายกลับทรุดหนักลง ไม่รู้สึกตอบสนอง ตาเหลือก ทุกคนที่มาเฝ้าพูดแต่เรื่องธรรมะ และมีพระอาจารย์มาพูดเรื่องบุญให้ฟัง และได้ร่วมบุญหอฉันกับท่าน จากนั้นเวลา 18.40 น. หมอโทรศัพท์มาที่บ้านบอกว่า “ลูกชายมีอาการเกร็ง และให้พ่อแม่ทำใจ” เวลา 00.30 น. ของวันที่ 13 มกราคม พ.ศ.2547 เขาก็สิ้นใจ
คำถาม
1.ทำไมลูกชายคนเล็กจึงอายุสั้นคะ เป็นมะเร็งที่สมอง ตายแล้วไปอยู่ที่ไหนคะ
2.ตัวลูกและลูกชายทำกรรมใดมาคะ จึงทำให้เป็นโรคเลือดเหมือนกัน
3.ก่อนตายลูกชายคนโตอยากพูดอะไรคะ (มันเป็นสิ่งที่ลูกต้องการรู้ และติดใจลูกตลอดมาว่า สิ่งที่ลูกชายอยากพูดฝากอะไรไว้ก่อนตาย)
4.ลูกชายคนโตของลูกทำกรรมใดมาคะจึงอายุสั้น ตายแล้วไปอยู่ไหนคะ เขาได้บุญทุกบุญที่ลูกอุทิศไปให้หรือไม่คะ ชาติหน้าเขาจะได้เกิดมาสร้างบามีกับหมู่คณะเราหรือไม่คะ
5.ชาติก่อนครอบครัวลูกเคยเกิดร่วมกันหรือไม่คะ เพราะลูกรู้สึกรัก และผูกพันลูกชายมาก และชาติหน้าจะได้เกิดมาสร้างบารมีร่วมกันอีกหรือไม่คะ
กราบขอบพระคุณพระเดชพระคุณหลวงพ่ออย่างสูง
ฝันในฝัน
หลับตาฝันเป็นตุเป็นตะ ตื่นขึ้นมาหาว 1 ที
แล้วนำมาเล่าให้ฟังเป็นนิยายปรัมปรากัน นะจ๊ะ
1.ลูกชายคนเล็ก เป็นมะเร็งในสมอง และตายตอนอายุ 4 ขวบ เพราะวิบากกรรมในอดีต เรื่องมีอยู่ว่า พระราชาองค์หนึ่งทรงมีมเหสี และได้มีพระราชโอรส และพระราชธิดาด้วยกัน ต่อมามเหสีได้สิ้นพระชนม์
-
และพระราชายังได้มีพระโอรสกับนางสนมคนหนึ่งด้วย ครั้งหนึ่งพระราชาทรงพลั้งปากว่า จะให้พรแก่นางสนมนางนั้น นางจึงได้กราบทูลขอราชสมบัติให้กับลูกของตน
-
ต่อมา ได้เกิดศึกสงคราม พระราชาได้ไปออกรบ และเสียทีแก่ข้าศึก สิ้นพระชนม์ในสนามรบ ทำให้บ้านเมืองตกอยู่ในภาวะคับขัน
-
นางสนม อยากให้ลูกของตนเป็นกษัตริย์ตามพระพรของพระราชา จึงอ้างสิทธิ์นั้น
-
แต่พระราชโอรสซึ่งเกิดจากพระมเหสี จำเป็นจะต้องป้องกันพระนคร จึงสั่งให้สำเร็จโทษนางสนมและลูก ด้วยการจับใส่ถุง แล้วทุบด้วยท่อนไม้
-
พระราชโอรสผู้สั่งสำเร็จโทษนางสนม และลูกชาย (น้องชายต่างมารดา) ก็คือ ลูกชายคนเล็กของลูก
-
ผลที่ได้รับในชาตินี้เป็นแค่เศษกรรม ส่วนของกรรมได้ไปชดใช้มาแล้วในมหานรก และได้เป็นไปตามขั้นตอนของวิบากกรรม จนกระทั่งมาถึงชาตินี้
-
ลูกชายคนเล็กตายแล้ว ได้กลายไปเป็นผีเด็ก ติดตามมารดาตลอดเวลา จนกระทั่งได้รับบุญจากมารดา และครอบครัว ซึ่งทำให้เป็น ระยะๆ จึงได้ไปเกิดใหม่ ตอนนี้เป็นเด็กผู้ชายแล้ว แต่ยังจะต้องตายในวัยเด็กอีก เพราะยังไม่หมดกรรม
2.ลูก และลูกชาย ต้องเป็นโรคเลือด เพราะกรรมในอดีต ลูกได้เคยเกิดเป็นแม่ของลูกชาย ซึ่งในชาตินั้นลูกชายได้เป็นข้าหลวงที่พระราชา ทรงแต่งตั้งให้ไปปกครองเมืองเมืองหนึ่ง
-
ได้ผิดศีลข้อ 2 (อทินนาทาน) คือ มักชอบเรียกเก็บภาษีจากประชาชน เกินกว่าที่พระราชาทรงกำหนด
-
และแม่ในชาตินั้นก็พลอยยินดีกับการเก็บภาษีเกินของลูกชายด้วย
-
อีกทั้งยังคิดแค้นผู้ที่ไม่เห็นด้วยกับตน จึงหาเรื่องลงโทษประหารชีวิตผู้นั้น
-
วิบากกรรมนี้ ทำให้ลูกชายต้องมาเป็นมะเร็งในถุงน้ำดี และโรคอื่นๆอีกมากมาย
-
โรคธาลัสซีเมียร์ มักจะเกิดจากกรรมฉ้อโกง ยักยอก หรือคอร์รับชั่น เป็นหลัก
-
ถ้าหากมีกรรมปาณาติบาตมาเสริม ก็จะทำให้ตายเร็วขึ้น อย่างเช่นในกรณีของลูกชายคนโต
-
ที่กล่าวมา คือ เรื่องราวในชาติก่อนๆซึ่งได้ทำผิดพลาดเอาไว้ ก่อนที่จะได้มาเจอกับหมู่คณะ
-
ภายหลังในชาติที่ได้มาเจอกับหมู่คณะ และได้ร่วมสร้างบารมีกับหมู่คณะ บุญนั้นได้ส่งผลให้ได้มาเจอกันอีกในชาตินี้
3.ลูกชายอยากจะบอกว่า ไม่ต้องเป็นห่วงเขา เพราะเขาได้อนุโมทนาในบุญทุกๆบุญแล้ว
4.ลูกชายคนโตอายุสั้น เพราะเหตุดังที่กล่าวมาแล้ว ก่อนเสียชีวิต เขานึกถึงบุญได้ มีใจผูกพันอยู่กับหลวงปู่ หลวงพ่อ คุณยาย
-
มีราชรถทองประดับรัตนชาติ ขนาดปานกลางมารับ พร้อมกับบริวารจำนวนไม่มากนัก และได้มาเวียนประทักษิณรอบมหาธรรมกายเจดีย์ ระลึกนึกถึงบุญทุกบุญตามหลักวิชชา ด้วยใจที่ปลื้มปีติ จากนั้น ก็ไปสู่ดุสิตบุรี วงบุญพิเศษ เขตเสบียง
-
ลูกชายคนโตได้รับบุญทุกบุญที่อุทิศไปให้
-
ชาติต่อไปเขาก็จะได้มาสร้างบุญกับหมู่คณะอีก เพราะได้สร้างบุญร่วมกัน และมีใจผูกพันกับหมู่คณะ
5.ชาติก่อนได้เคยเป็นแม่-ลูกกัน เมื่อได้สร้างบุญร่วมกัน และปรารถนาที่จะไปเจอกัน ก็ต้องไปใจกันอีก หากว่า ไม่ดำเนินชีวิตผิดพลาด ซึ่งจะทำให้พลัดกัน และทำถูกหลักวิชชาที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้ทรงสั่งสอนไว้
-
ชาตินี้ให้ตั้งใจทำทาน รักษาศีล และเจริญภาวนา ปฏิบัติธรรมให้เข้าถึงพระธรรมกาย จะได้หมดวิบากเป็นชาติสุดท้าย และติดตามหมู่คณะไปสู่ที่สุดแห่งธรรม