แทงตา ฆ่าลูกวัว

คุณตา มาจากประเทศปากีสถานเป็นผู้ที่นับถือบูชาวัว ท่านเป็นคนที่เคร่งครัดต่อศาสนาที่นับถือวัวมาก แต่ท่านจะไม่บังคับให้ลูกหลานนับถือตามท่าน คุณตาเข้ามาอยู่ในเมืองไทย และได้แต่งงานกับคุณยาย บ้านคุณตาคุณยายเป็นคนมีฐานะดีคนหนึ่งในจังหวัดพะเยา คุณตาเสียชีวิตด้วยโรคชรา

คุณแม่ มีอาชีพเป็นแม่ค้าขายปลารายใหญ่ในกว๊านพะเยา คุณแม่เป็นคนสวย สวยแบบแขกขาว ท่านได้แต่งงานกับ สามีคนแรก มีลูกด้วยกัน 2 คน ไม่นานก็ต้องเลิกกันไป โดยคุณแม่เป็นผู้ดูแลลูกทั้งสอง จากนั้นคุณแม่ก็ได้มาพบกับ คุณพ่อของลูก มีลูกด้วยกันอีก 3 คน ลูกเป็นคนสุดท้อง เมื่อคุณแม่คลอดลูก คุณพ่อกับคุณแม่ก็เลิกกันในขณะที่ลูกยังนอนแบเบาะ

คุณพ่อเป็นคนเจ้าชู้มาก ไม่ว่าจะไปจังหวัดไหนก็จะไปมีเมียที่จังหวัดนั้น หลังจากที่เลิกกับแม่ของลูก คุณพ่อก็ได้แต่งงานใหม่ และไม่เคยเลี้ยงดูแม่ และลูกอีกเลย เมื่อลูกโตขึ้นก็ได้ทราบข่าวว่า ท่านได้เสียชีวิตแล้ว

หลังจากที่พ่อเลิกกับแม่ แม่ก็เริ่มดื่มเหล้า ดื่มทุกวัน จนติดเหล้า เมาที่ไหนก็นอนที่นั่น ทุกเย็นก็จะมีคนมาบอกยายว่า แม่เมานอนอยู่ที่ไหน ลูกและพี่ชายพอกลับมาจากเข็นไอศกรีมขาย ก็ต้องเอารถเข็นไปรับแม่ และก็ต้องพบกับสภาพของแม่ที่เมามาย น้ำลายไหลย้อย ผ้าถุงเปิด นอนไม่ได้สติ ลูกและพี่ชายอายุไม่ถึง 10 ขวบ ก็ต้องช่วยกันแบกแม่ขึ้นรถเข็นกลับด้วยความอาย ท่ามกลางสายตาผู้คนมากมายที่เฝ้าดูในระหว่างทางกลับบ้าน เป็นเช่นนี้ทุกวัน บ่อยครั้งเมื่อแม่เมาลูกก็จะได้ยินว่า แม่ไปมีเรื่องชู้สาวกับผู้ชายอยู่บ่อยๆ แต่เวลาที่แม่ไม่เมา แม่เป็นคนดีมาก ค้าขายเก่ง มีน้ำใจ

การเสียชีวิตของคุณแม่ ไม่มีใครทราบสาเหตุที่แท้จริง คนข้างบ้านเล่าว่า คืนนั้นแม่เมา และกลับดึก เรียกให้ คุณน้า มาเปิดประตูบ้านให้ ได้ยินเสียงทะเลาะกันดังหน้าบ้าน บางคนก็บอกว่า แม่ถูกน้าเอาไม้หน้าสามตีที่ศีรษะ บางคนก็บอกว่าแม่ล้มฟาดหินเอง

ตัวลูก เกิดที่จังหวัดพะเยา เมื่อลูกอายุได้ 11 ปี คุณยาย ก็พาไปอยู่ที่จังหวัดนครสวรรค์ อยู่ได้ประมาณ 6 เดือน ก็ทราบข่าวแม่เสียชีวิต และปีต่อมายายก็ตาย ในคืนที่ลูกและพี่ชายไปรับจ้างขายตั๋วหนัง เมื่อกลับมาก็พบว่า ยายตายในท่านอน ตั้งแต่คุณยายจากไปครอบครัวของลูกก็เหลือเพียง 2 คน คือ ลูก และ พี่ชาย

หลังจากที่คุณแม่และคุณยายได้จากไป ลูกต้องมาอยู่กับ คุณป้า ซึ่งมีอาชีพแม่ค้าขายเนื้อวัวรายใหญ่ ในตลาดจังหวัดนครสวรรค์ โดยลูกและพี่ชายมีหน้าที่เป็นคนไปสั่งล้มวัว และควายทุกวัน วันละ 6 ตัว หากมีเทศกาลก็เพิ่มเป็น 10 ตัว ทำตั้งแต่ลูกอายุ 12 – 19 ปี ลูกรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นนายนิรยบาลในนรก ตลอดเวลา 7 ปี ลูกและพี่ชายต้องตื่นตอน 2 ทุ่ม นำรถซาเล้งออกไปนอกเมืองเพื่อไปสั่งล้มวัว พอล้มเสร็จก็รอแล่เนื้อ จากนั้นก็บรรทุกซากเนื้อวัวที่พึ่งตายใหม่ๆ กลิ่นเหม็นคาวคละคลุ้งไปทั่ว เพื่อมาส่งที่ตลาดให้ทันก่อนเที่ยงคืน หากวันไหนเป็นวันพระจึงจะได้หยุด และลูกได้มารู้ทีหลังว่า ลูกสาวของป้า แอบบดยาม้าใส่ในโอเลี้ยง ให้ลูกและคนงานทุกคนกินมาตลอด 7 ปีเต็ม โดยไม่มีใครรู้ตัว เพียงแต่สงสัยว่า ทำไมถึงทำงานได้ตลอดไม่มีเหนื่อยไม่มีง่วง

คุณป้าท่านจะให้ลูกอย่างเต็มที่ ให้ทั้งรถ ให้ทั้งเงิน สมกับที่ลูกเหนื่อย แต่ลูกไม่เคยมีความสุขเลยกับเงินที่ได้มาด้วยการฆ่าชีวิตของสัตว์ เพราะเงินนี้ได้มาด้วยความโหดเหี้ยม ทันที่ที่ได้รับออเดอร์ เพชฌฆาตก็จะจับวัวมายังลานฆ่า ดึงขาทั้ง 4 ข้างขึงแยกออกจากกัน อีกคนจะเอามือมาบิดที่คอวัว แล้วเอามีดคมกริบเชือดที่คออย่างชำนาญ แล้วมันก็ล้มลงและแน่นิ่งไปในที่สุด (วัวตัวอื่นๆที่รอคิวฆ่า เหมือนมันรู้ชะตาชีวิตของมัน พวกมันส่งเสียงร้องโหยหวน เหมือนเป็นการร้องขอชีวิตเป็นครั้งสุดท้าย ลูกเห็นน้ำตาของทั้งวัว และควายไหลอาบทั้งสองข้าง น่าสงสารมาก)

มีอยู่เหตุการณ์หนึ่งที่ทำให้ลูกเชื่อมั่นว่ากฎแห่งกรรมมีจริง และตามส่งผลเหมือนเงาตามตัว ครั้งนั้น พี่เขยของลูก ได้ซื้อวัวมา เขาได้เลือกตัวที่ใหญ่ที่สุดเพราะหวังว่า จะมีน้ำหนักเยอะ และขายได้เงินมาก แต่ปรากฏว่าเมื่อผ่าท้องของวัวออก สิ่งที่ทุกคนเห็นก็คือ ลูกวัวตัวอ่อนๆ กระพริบตาปริบๆ หลุดออกมา ทันใดนั้นพี่เขยก็ไปคว้ามีด เอามีดจิ้มไปที่ลูกตาของลูกวัว ด้วยความโกรธที่ได้วัวที่หนักเพราะมันมีท้อง ลูกวัวก็ร้องเหมือนเสียงร้องของเด็กอ่อน แล้วก็จับเอาลูกวัวตัวนั้นไปไว้บนเขียงทั้งที่มันยังหายใจอยู่ แล้วสับมันเป็นชิ้นๆ อย่างทารุณ โยนลงหม้อต้ม แล้วก็กินด้วยความโกรธ

กฎแห่งกรรมไม่เคยยกเว้นใคร วันหนึ่งขณะที่พี่เขยกำลังแร่เนื้อ หั่นเป็นชิ้นๆอยู่นั้น ลูกก็เห็นพี่เขยเอามือตัวเองที่ถือมีดปลายแหลมจิ้มไปในลูกตาของตัวเอง ทำให้พี่เขยตาบอดไปข้างหนึ่ง นี่คงเป็นกรรมที่พี่เขยเคยทำไว้กับลูกวัว ต่อมาอีกไม่นาน วันนั้นเป็นวันพระ ไม่มีการล้มวัว ลูกกำลังปั่นลูกชิ้นอยู่ พี่เขยก็เข้ามาช่วยบดลูกชิ้นอยู่ประมาณครึ่งชั่วโมง ลูกก็ได้ยินเสียงพี่เขยร้องเสียงดัง ภาพที่เห็นก็คือ เครื่องปั่นกำลังบดนิ้วทั้ง 5 นิ้วของพี่เขย พอดึงมือออกมา เหลือแต่เอ็นสีขาวห้อยร่องแร่ง ทำให้พี่เขยคนนี้มือกุดในที่สุด

เหตุการณ์นี้ทำให้ลูกยิ่งคิดหนักว่าสิ่งที่ทำอยู่นี้มันบาปมาก อยากจะหาทางไปจากที่นี่ ประกอบกับในขณะนั้นลูกอายุได้ 19 ปี กำลังเป็นสาวทั้งขาวและสวย คุณป้าวางแผนจับลูกแต่งงานกับคนรวยในละแวกนั้น แต่ลูกเองไม่เคยคิดที่จะมีครอบครัวเลย เพราะเห็นชีวิตคู่ของคุณแม่กับคุณพ่อแล้วรู้สึกเบื่อหน่าย และรังเกียจการมีครอบครัวมาก วันรุ่งขึ้นจะเป็นวันแต่งงาน คืนนั้นลูกจึงหนีออกจากบ้าน เข้ามาทำงานในกรุงเทพฯ การออกมาครั้งนี้ลูกรู้สึกเหมือนได้หลุดออกจากนรกแล้ว

ลูกตั้งใจว่าจะเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่กรุงเทพฯ แต่แล้วก็ต้องมามีเรื่องโดนตำรวจตามจับตัว เพราะญาติที่มาอาศัยอยู่ด้วย ทำอาชีพเป็นคนกลางส่งผู้หญิงไทยไปขายที่ประเทศสิงคโปร์ ตำรวจมาจับลูกเพราะคิดว่าลูกเป็นคนผิดมีส่วนในการส่งหญิงไทยไปในครั้งนี้ด้วย ลูกเป็นทุกข์มาก ขณะนั้นลูกสาวของป้าแนะนำให้ลูก ไปขอบารมีของพระเดชพระคุณหลวงพ่อวัดปากน้ำ ลูกจึงเดินทางไปยังวัดปากน้ำ ทันทีที่เห็นภาพของพระเดชพระคุณหลวงปู่ ลูกน้ำตาไหล รู้สึกอบอุ่น และปลอดภัยเหมือนได้กลับบ้าน จากนั้นเพียงไม่กี่วันตำรวจคนเดิมก็กลับมาขอโทษลูกที่เข้าใจผิด ตำรวจจับตัวคนผิดได้แล้ว และพี่สาวคนนี้เองที่เป็นกัลยาณมิตรให้กับลูก แนะนำให้ลูกไปที่ศูนย์กัลยาณมิตรหาดใหญ่ ทันทีที่ได้ยินลูกคิดเพียงว่า ต้องไปให้ได้ และ ชีวิตการสร้างบารมีของลูกก็ได้เริ่มต้นขึ้นที่นี่ ตั้งแต่ปี พ.ศ.2528

จากชีวิตที่ไร้ค่ากลับมามีคุณค่า เพราะคำสอนของคุณครูไม่ใหญ่ที่สอนให้ลูกได้รู้เป้าหมายของการเกิดมา เมื่อลูกได้มาเป็นลูกพระราชฯ ทำให้ลูกตัดสินใจหักดิบ เหล้า บุหรี่ การพนัน และสิ่งที่ไม่ดีทั้งหมดทันที เพราะลูกได้มีพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่ง จากที่เคยน้อยเนื้อต่ำใจกับชีวิตที่ผ่านมา แต่เพราะคำสอน และกำลังใจจากคุณครูไม่ใหญ่ ทำให้ลูกเข้าใจถึงกฎแห่งกรรม และระลึกถึงคุณพ่อ คุณแม่ด้วยความซาบซึ้ง ถึงพระคุณของท่านที่ได้ให้กำเนิดลูกมาบนโลกใบนี้ ลูกได้ทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้กับท่านทั้งสองเสมอ

เมื่อหลายปีก่อน ลูกป่วยเป็นโรคไทรอยด์เป็นพิษอย่างแรง หมอจึงสั่งทำการผ่าตัดที่คอทันที หลังการผ่าตัดลูกไม่สามารถพูดได้ เป็นเวลาประมาณ 2 เดือน มาทราบภายหลังว่า แพทย์ฝึกหัดได้ทำการผ่าตัดผิดพลาด ตัดเส้นเสียงของลูกออกไป 2 เส้น หมอลงความเห็นว่า “ลูกเป็นจะต้องใบ้ตลอดชีวิต” ลูกได้อธิษฐานจิตขอบารมีคุณยาย ช่วยให้ลูกได้เสียงกลับมาภายใน 3 วัน 7 วัน ลูกจะใช้เสียงนี้ให้ธรรมะเป็นทานจนตลอดชีวิต จากนั้นเพียง 3 วัน ก็สามารถพูดได้ และเสียงใหม่ที่ได้มาก็เป็นเสียงที่เพราะกว่าเดิม จากเสียงทุ้มใหญ่ กลายเป็นเสียงหวานใสมาจนถึงปัจจุบัน

2.การที่คุณตานับถือศาสนาที่บูชาวัว จะส่งผลกับคุณตาอย่างไรบ้าง และสำหรับผู้ที่นับถือบูชาลิง งู จะส่งผลต่างกันอย่างไร และกรรมอะไรทำให้ต้องมานับถือสัตว์เดรัจฉานแบบนี้

6.วิบากกรรมอันใด ที่ทำให้ลูกและพี่ชายมีชีวิตในเด็กที่ลำบาก กำพร้าตั้งแต่อายุ 12 ปี และต้องมาเติบโตอยู่ในวงจรของผู้ที่ผิดศีล โดยเฉพาะข้อ 1 ข้อ 3 และข้อ 5 คะ

7.ตัวของลูกและพี่ชาย เคยสร้างบารมีกับหมู่คณะมาอย่างไรคะตอนนี้ลูก และพี่ชายทำหน้าที่ขยายจานดาวธรรมอย่างเต็มที่ และตั้งใจเป็นประธานกฐินในปีนี้ บุญนี้จะทำให้ลูกพ้นจากวิบากกรรมที่เคยสั่งฆ่าวัวเป็นเวลา 7 ปีได้หรือไม่คะ และจะมีวิธีแก้ไขอย่างไร ลูกจะได้กลับดุสิตบุรีวงบุญพิเศษหรือไม่คะ

1.คุณตาตายแล้วเป็นวัว เพราะใจผูกพัน เคารพ บูชาวัวมาก ตามธรรมเนียมปฏิบัติที่มาจากปากีสถาน ใจผูกพันกับสิ่งใดมาก ไม่ว่าจะเป็นคน สัตว์ สิ่งของ ก็จะไปอยู่ตรงนั้น ท่านตาย-เกิดเป็นวัวหลายรอบ ปัจจุบันก็ยังเป็นวัวอยู่ ไม่อาจรับบุญได้

2.การที่คุณตาต้องมานับถือวัวซึ่งเป็นสัตว์เดรัจฉาน เพราะไม่ได้คบนักปราชญ์บัณฑิต ไม่ได้ศึกษาธรรมะ ไม่ได้ฟังธรรม และขาดการสั่งสมปัญญาบารมี มานับหลายชาติ

3.คุณแม่ท่านประชดชีวิตที่ผิดหวังเรื่องความรักในปัจจุบัน จึงได้ไปดื่มเหล้าและมีเรื่องชู้สาวบ่อยๆ กับกรรมในอดีตตอนเป็นผู้ชายเจ้าชู้ ชาตินี้จึงได้ผู้ชายเจ้าชู้เป็นสามี และดำเนินชีวิตผิดพลาดด้วยการประชดชีวิต

4.กรรมปัจจุบันพี่เขยเอามีดจิ้มตาลูกวัวจนบอดแล้วสับเป็นชิ้นๆต้มกิน ทำให้เอามีดมาจิ้มตาตัวเองบอด กับกรรมฆ่าสัตว์ในปัจจุบันจึงทำให้เครื่องบดลูกชิ้นบดนิ้วมือตัวเอง

5.ที่ลูกเป็นใบ้ถึง 2 เดือน เพราะวจีกรรมในอดีตที่ชอบด่าว่าคนโน้นคนนี้ เรื่องมีอยู่ว่าในอดีตชาติหนึ่งเป็นแม่ค้า มีนิสัยปากจัด ชอบด่าว่าลูกจ้างเวลาลูกจ้างไม่พูดว่า “เป็นใบ้หรือ ถามอะไรก็ไม่ตอบ” พูดแบบนี้บ่อยๆ

6.ที่เกิดมามีชีวิตลำบากในวัยเด็ก เพราะชาติที่ผ่านมาทำทานไม่สม่ำเสมอ และมาเจอหมู่คณะตอนอายุมากแล้ว อีกทั้งในวัยต้นของชีวิตในชาตินั้นไปคบคนพาล จึงทำให้มาเติบโตอยู่ในหมู่คนที่ผิดศีลข้อ 1, 3, 5

7.บุญที่ช่วยขยายจานดาวธรรมและตั้งใจเป็นประธานกฐิน จะทำให้ปิดอบายภูมิได้ แต่ให้ทำบ่อยๆ รวมทั้งต้องปล่อยวัวให้มาก ทำบุญทุกครั้งให้อุทิศส่วนกุศลให้สรรพสัตว์ที่เราไปล่วงเกิน จะทำให้วิบากกรรมเบาบางหรือตามไม่ทัน