เสียชีวิต...หลังจากถวายผ้าไตรจีวร

Case study

เรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา ทาง DMC

กราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูง

ลูก ได้เข้ามาสร้างบารมีกับหมู่คณะตั้งแต่ปี พ.ศ.2537 ครอบครัวของลูกเป็นครอบครัวธรรมกาย ทั้งสามีและลูกๆทั้ง 3 คน มีทิฐิเสมอกันไม่เคยขัดข้องในเรื่องการสร้างบุญเลย ทุกๆวันอาทิตย์ทั้งครอบครัว จะมาวัดโดยพร้อมเพรียงกันสม่ำเสมอ

สามีของลูก เป็นคนใจดี ใจบุญ ก่อนที่เขาจะมาวัดพระธรรมกาย ได้มีกัลยาณมิตรท่านหนึ่งชวนมาสร้างบุญ สามีของลูกได้ฝากปัจจัยมาสร้างบุญทุกครั้ง ภายหลังเมื่อได้มีโอกาสมาวัดแล้ว เขามีความศรัทธาในตัวของพระเดชพระคุณหลวงพ่อ และหมู่คณะเป็นอย่างมาก ได้ทำบุญอย่างต่อเนื่องโดยเฉพาะบุญใหญ่ๆ ได้ทุ่มเททำเต็มกำลังทุกครั้ง ในปี พ.ศ.2537 นั้นเอง ได้ร่วมบุญหล่อรูปเหมือนหลวงปู่สดทองคำ 1 ล้านบาท สร้างองค์พระธรรมกายประจำตัวบนโดมองค์ละ 1 ล้านบาท จำนวน 6 องค์ สร้างองค์พระธรรมกายประจำตัวให้กับตนเอง และสมาชิกในครอบครัว และบอกบุญญาติมิตร รวมทั้งหมด 1,000 กว่าองค์ ร่วมบุญสร้างอาคารที่พักสงฆ์ 1 ห้อง เป็นประธานรองในงานบุญใหญ่หลายๆงาน และสนับสนุนนมถั่วเหลืองกล่องเป็นคันรถสิบล้อ เพื่อแจกสาธุชนที่มาร่วมงานบุญใหญ่ และในงานอบรมธรรมทายาทหลายครั้ง

ปี พ.ศ.2541 สามีของลูกมีอาการเครียดๆ และบ่นว่าปวดหัว จนกระทั่งวันที่ 11 มีนาคม พ.ศ.2541 เขาได้หมดสติล้มลงในห้องน้ำ เส้นเลือดในสมองแตก มีเลือดไหลออกมาจากจมูกเยอะมาก เมื่อนำส่งโรงพยาบาล คุณหมอได้ผ่าตัดในวันที่ 13 มีนาคม พ.ศ.2541 มีอาการดีขึ้นเป็นอัศจรรย์ สามีของลูกได้เข้ารับการรักษาที่โรงพยาบาลเพียง 1 เดือนกว่า คุณหมอก็อนุญาตให้กลับมาอยู่บ้านได้ เขาเริ่มเดินได้ พูดได้ แต่อาการทางสมองและการรับรู้ ไม่สามารถฟื้นขึ้นมาได้ทั้งหมด ดีขึ้นเพียง 80% เท่านั้น เมื่อเทียบกับคนปกติ แต่หลายคนก็แปลกใจที่เขารอดมาได้

การป่วยของสามีในครั้งนี้ ทำให้ครอบครัวของลูกมีหนี้สินมากมาย ลูกได้พยายามทำทุกทางเพื่อให้สามีหายป่วย แม้เศรษฐกิจของครอบครัวจะเป็นอย่างไรก็ตาม พวกเราก็ยังคงเหนียวแน่นมั่นคงในการสร้างบุญบารมี ทำบุญทุกบุญที่หลวงพ่อบอก พยายามหอบหิ้วกันมาวัดทั้งๆ ที่สามีอยู่ในอาการที่สติสัมปชัญญะไม่ครบถ้วนบริบูรณ์ แต่ลูกอยากให้เขาได้บุญทุกบุญ แม้วัดจะเป็นข่าวหรือมีปัญหาอันใด พวกเราก็อยู่ร่วมเป็นกำลังใจให้หมู่คณะเสมอ ลูกคนเล็กก็ยังอยู่ในรถเข็น สามีก็ยังต้องประคอง ตัวลูกเองก็มีภาระต้องรับผิดชอบหลายอย่าง ขาดคู่คิด ขาดปัจจัย ลูกๆก็ยังเล็ก วัยกำลังกินกำลังนอน แต่คิดเสมอว่า มีปัญหาอะไรในชีวิตก็จะไม่ทิ้งบุญ

จากปี พ.ศ.2541 ถึงปี พ.ศ.2548 ปัจจัยที่เราได้ร่วมสร้างบุญกับหลวงพ่อมีจำนวนน้อยลงไปมาก แต่หัวใจนั้นอยากจะสร้างบุญทุกๆ บุญให้เต็มที่เหมือนเดิม ลูกไม่เคยนึกไม่เคยฝันมาก่อนเลยว่า วันหนึ่ง ชีวิตจะต้องอยู่ในสภาพที่ต้องอดทนทั้งกายและใจ ในการแบกภาระความรับผิดชอบครอบครัวแต่เพียงผู้เดียว ไม่เคยคิดเลยว่า วันหนึ่ง จะต้องพบกับอุปสรรคในการสร้างบารมีที่ใหญ่หลวงถึงเพียงนี้ หากย้อนกลับไปในชาติที่ผ่านๆมาได้ ลูกอยากจะรื้อวิบากกรรม ที่มีส่วนทำให้ตัวเองได้รับความทุกข์ยากในชาตินี้ออกไปให้หมด ถึงอย่างไรก็ตามลูกก็ได้รับกำลังใจจากหมู่คณะเรื่อยมา มาเติมบุญที่วัดทุกวันอาทิตย์ เพื่อให้จิตใจเข้มแข็งขึ้น โดยเฉพาะในปีหลังๆนี้ได้เข้าโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา ได้ติดจานดาวธรรมที่บ้าน เข้าโรงเรียนทุกวันไม่เคยขาด ยิ่งทำให้ลูกมีกำลังใจเพิ่มพูนทับทวี รู้สึกว่าตัวเองและครอบครัวโชคดีเหลือเกิน ที่หลวงพ่อได้เปิดโอกาส ให้ได้รับฟังธรรมะจากพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่บ้านได้ทุกๆวัน ทำให้ใจอยู่ในบุญกุศล และได้ใกล้ชิดครูบาอาจารย์ ได้นำคำสอนมาใช้ในการแก้ปัญหาชีวิตตามหลักพระพุทธศาสนา ได้สติและยอมรับในเรื่องกฎแห่งกรรมมากขึ้น

ในช่วงนี้ลูกได้ชักชวนหมู่ญาติให้ติดจานดาวธรรม ทำทุกวิถีทางให้เขาได้ดูดาวธรรม สนับสนุนให้ทุกคน ได้ใกล้ชิดหลักธรรมคำสอนขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ทุกครั้งที่ไปบอกบุญลูกจะพาสามีไปด้วยทุกที่

สามีของลูกมีอาการดีวันดีคืน ตัวลูกเองก็เบิกบานในบุญที่หลวงพ่อมอบให้ จนกระทั่งในวันพุธที่ 16 กุมภาพันธ์ พ.ศ.2548 ลูกและสามีได้มาถวายผ้าไตรจีวรแด่คณะสงฆ์ที่วัด ขากลับจากทำบุญที่วัด เห็นหน้าตาสามีไม่ค่อยดี คิดว่าเกิดจากอากาศร้อน และช่วงนี้สามีอ้วนขึ้นมาก ลูกจึงพาไปเดินที่ห้างสรรพสินค้าเพื่อรับอากาศเย็น ๆ แต่พอเดินนาน ๆ ก็ยิ่งเห็นว่าอาการของสามีไม่ดีขึ้น รู้สึกว่าเขาอ่อนล้ามากจึงพากลับบ้าน ได้มาพักผ่อนนอนหลับที่บ้าน พอตื่นขึ้นมา สามีของลูกก็อาเจียน อ่อนแรงเหมือนจะหมดสติ แม่ของลูกบอกให้เขานึกถึงหลวงปู่สด หลวงพ่อ ไว้กลางท้อง และให้นึกถึงบุญทุกๆบุญ และสามีของลูกก็จากพวกเราไปอย่างสงบ ในเวลา 4 ทุ่มกว่าของวันพุธที่ 16 กุมภาพันธ์ รวมอายุได้ 53 ปี

สำหรับคำถามมีดังต่อไปนี้ค่ะ

1.สามีของลูกเสียชีวิตด้วยโรคเส้นเลือดหัวใจตีบกะทันหัน เมื่อตายแล้ว เขามีสติรู้ตัวหรือไม่เจ้าคะ ได้มาร่วมงานศพหรือเปล่าเจ้าคะ ได้ฝากข้อความถึงครอบครัวอย่างไรบ้าง ขณะนี้อยู่ภพภูมิไหน

2.ในอดีตชาติสามีของลูกได้ทำกรรมใดไว้จึงมีอายุสั้น

3. หลังจากสามีเสียชีวิตได้ 1 วัน มีคนได้เห็นนกกระจอกตัวหนึ่งบินวนเวียนมาที่โต๊ะทำงานที่บริษัทฯ บินไปบินมาในห้องทำงานของสามี ญาติคนนั้นบอกว่า “ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก เดี๋ยวจะดูแลบ้านให้” นกกระจอกตัวนั้นถูกสามีของลูกเข้าสิง อย่างที่ญาติเข้าใจหรือเปล่าคะ

4. บุญใดที่ทำให้สามีรอดชีวิต จากอาการเส้นเลือดในสมองแตกเมื่อปี พ.ศ.2541 สามารถอยู่สร้างบุญกับหมู่คณะต่อมาได้อีกถึง 7 ปี

5.บุญที่สามีได้สร้างองค์พระจำนวนมาก ได้ชักชวนหมู่ญาติให้มาร่วมสร้างและทำบุญต่างๆ กับหมู่คณะ จะมีอานิสงส์อย่างไร มีผลต่อภพนี้และภพหน้าอย่างไรบ้างเจ้าคะ

6.หนี้สินที่เกิดจากการรักษาตัวของสามีมากมายเหลือเกินเจ้าค่ะ เขายังใช้หนี้ไม่หมด แต่ก็เสียชีวิตไปแล้ว จะมีวิบากกรรมถึงชาติหน้าอย่างไรเจ้าคะ ส่วนตัวลูกนั้นจะมีบุญมากพอที่จะใช้หนี้ที่ยืมมาได้หมดในชาตินี้หรือไม่เจ้าคะ

7.ในบั้นปลายชีวิตของลูก พอจะปลดเปลื้องภาระความทุกข์ยาก มีชีวิตที่สุขสบาย ไร้กังวลได้บ้างหรือไม่เจ้าคะ

8.วิบากกรรมใด ที่ทำให้เส้นทางการสร้างบารมีของลูกไม่ราบรื่น มีอุปสรรคทั้งชีวิตในทางโลก และในเส้นทางการสร้างบารมีเจ้าคะ

9.ตัวลูก สามี และลูกทั้ง 3 คน เคยสร้างบารมีมากับหมู่คณะอย่างไร ทำไม เราจึงเป็นครอบครัวธรรมกายที่มั่นคงในเส้นทางการสร้างบารมีมากเจ้าคะ

ฝันในฝัน

หลับตาฝันเป็นตุเป็นตะ ตื่นขึ้นมาหาว 1 ที

แล้วนำมาเล่าให้ฟังเป็นนิยายปรัมปรากัน นะจ๊ะ

1.สามีของลูกตายด้วยหัวใจตีบ ก่อนตายมีสติระลึกถึงบุญและธรรมะได้ แต่ไม่ถึงขั้นที่จะรู้ตัวว่าตาย แค่รู้ตัวเองว่าจะหลับเท่านั้น

เมื่อตายแล้วก็เหมือนหลับไปแล้ว ได้ยินคนมาเรียกจึงลุกขึ้น ตัวก็ลอยขึ้นจากกายหยาบ แล้วบริวารก็มาพาขึ้นเทวรถทองคำประดับรัตนชาติ เมื่อนั่งอยู่บนเทวรถกายก็เปลี่ยนเป็นทิพย์ จึงรู้ว่าตัวเองตายแล้ว

บุญที่สั่งสมในตัวเองจึงทำให้สอนตัวเองได้ว่า ต้องมาทำตามหลักวิชชา ดังนั้นบริวารจึงได้พามาเวียนประทักษิณรอบมหาธรรมกายเจดีย์ และทำให้ระลึกนึกถึงบุญต่างๆได้ด้วยสติที่สมบูรณ์กว่าตอนเป็นกายมนุษย์มาก เพราะรู้เรื่องหมด

ได้แว๊บไปดุสิตบุรีวงบุญพิเศษเขตเสบียง โดยที่ไม่ได้ไปงานศพ และฝากสั่งว่าไม่ต้องเป็นห่วงหรือเสียใจ ตอนนี้กำลังตื่นเต้นเบิกบานว่า วิมานสวยจัง อลังการจริงๆ

2.ในอดีตชาติสามีลูก ทำกรรมปาณาติบาต กรรมสุรา และกรรมกาเม คือ เป็นคนมีนิสัยนักเลง เมื่อดื่มสุราแล้วมักมีเรื่องชกต่อย ทุบตี ทะเลาะวิวาท มีอยู่ครั้งหนึ่งได้ทะเลาะวิวาท รุมทำร้ายอีกฝ่ายเสียชีวิต ด้วยวิบากกรรมนี้จึงทำให้อายุสั้น

3.ส่วนเรื่องนกกระจอกเป็นบังเอิญ จึงคิดประสมประเสไปเองโดยใช้สันนิษฐานวิทยา แต่ไม่เกี่ยวกับการตายของสามีของลูก

4.บุญที่สร้างบารมีกับหมู่คณะมาในอดีต กับบุญปัจจุบันที่ทำไว้ในทุกบุญกับหมู่คณะได้ตามมาช่วย จึงทำให้รอดชีวิตมาสร้างบารมีได้อีกถึง 7 ปี ตั้งแต่ปี พ.ศ.2541 เรื่อยมา

5.บุญที่สร้างองค์พระธรรมกายประจำตัวและบุญต่างๆด้วยตัวเอง และชวนหมู่ญาติมิตรมาสร้างด้วย จะทำให้ไปตัดรอนวิบากกรรมเก่าที่ทำไว้ในอดีตให้เบาบางลง

และจะได้มาสร้างบารมีกับหมู่คณะไปอีกในภพชาติต่อไป ด้วยสภาพที่มีฐานะมั่งคั่ง สุขภาพร่างกายแข็งแรง อายุยืนยาว มีความรู้ดี ความสามารถดี มีดวงปัญญา มีพวกพ้องบริวารที่ดี เป็นต้น

6.หนี้สินที่เกิดจากการรักษาตัวสามีของลูก ยังไม่ทันใช้หมดก็มาเสียชีวิตก่อน โดยไม่มีเจตนาหนีหนี้ ไม่มีวิบากกรรมอะไร และหากไปเกิดใหม่ บุญที่ทำไว้มากมายในปัจจุบัน จะทำให้มีสมบัติไปใช้หนี้ในภพชาติต่อไปได้ และเหลือเฟือที่จะสร้างบารมีต่อไปอีก

เพราะบุญมีมากกว่าหนี้สิน อีกทั้งปัจจุบันให้ลูกทำใจใสๆ เดี๋ยวสมบัติใหญ่จะไหลมาให้ลูกใช้หนี้คืนได้หมด

7.ในบั้นปลายชีวิตของลูก ลูกจะไม่ลำบากดังที่กังวลใจ ถ้าลูกไม่ทิ้งบุญ บุญจะตามเกื้อหนุนให้มีช่องทางในการดำเนินชีวิตได้สะดวกสบาย และสร้างบารมีได้สมใจ อย่ากังวลใจไปเลย ความมืดไม่ได้มีอยู่ตลอดเวลา สักวันจะถึงวันสว่างของลูก

8.ลูกในอดีตเคยเป็นภรรยาของสามีลูก ได้ทำกับแกล้มให้สามีกิน จึงต้องมาดูแลสามีที่มีสภาพดังกล่าว และตัวลูกมีวิบากกรรมที่ไปอนุโมทนายินดีกับการกระทำของสามีในชาตินั้น

เมื่อกัปที่ผ่านมาที่นอกจากเป็นนักเลงสุราแล้วยังรับจ้างทวงหนี้ด้วย เมื่อวิบากกรรมตามมาส่งผลจึงทำให้เส้นทางการสร้างบารมีของลูกไม่ราบรื่นเท่าที่ควร ทั้งๆที่ควรจะสร้างได้ดีกว่านี้อีกมากมาย แต่ก็สร้างบารมีที่ผ่านมาได้ไม่น้อย

9.ตัวลูก สามี และลูกทั้ง 3 คน ได้สร้างบารมีมากับหมู่คณะ โดยเฉพาะพุทธันดรที่ผ่านมาได้เป็นเศรษฐี และสร้างบารมีอย่างเต็มที่ ราบรื่นดีกว่าชาตินี้เยอะ แต่ชาตินี้ไม่ราบรื่นเพราะวิบากกรรมจากกัปที่ผ่านมาตอนเป็นนักเลงดังกล่าวตามมาส่งผล

ที่วิบากกรรมตามทัน เพราะช่วงต้นชีวิตในชาตินี้ก่อนพบหมู่คณะ สามีลูกได้คบคนพาล มีนิสัยนักเลง จึงทำให้วิบากกรรมเก่าได้ช่องส่งผลในช่วงท้ายของชีวิต ทั้งๆที่เมื่อเจอหมู่คณะแล้วก็สร้างบุญอย่างเต็มที่