CASE STUDY
ขอบคุณครับ BOSS...ที่ไล่ผมออก
เรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา ทาง DMC
กราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูง
ผม เกิดที่เมืองฮับสันวิลล์ ประเทศนิวซีแลนด์ เป็นลูกคนสุดท้องในจำนวนพี่น้อง 3 คน โดยส่วนตัวแล้วผมเป็นคนเงียบขรึม ชอบเก็บตัว และพึ่งตนเองมาตั้งแต่เด็ก เพราะคุณพ่อคุณแม่มีงานมาก คุณพ่อผมเป็นวิศวกรวิทยุในสายการบินนิวซีแลนด์ มีหน้าที่ต้องรับผิดชอบมากมาย ส่วนคุณแม่ก็เป็นพนักงานร้านขายของ ทำงานหนักไม่น้อยไปกว่าคุณพ่อ แม้จะไม่ค่อยมีเวลาได้อยู่พร้อมหน้ากันทั้งครอบครัว แต่เมื่อท่านกลับจากงาน ก็คอยมาดูแลเอาใจใส่ลูกๆ เป็นอย่างดี
เมื่อเรียนจบ ผมก็ย้ายมาอยู่กับพี่ชายที่เมืองเพิร์ท ประเทศออสเตรเลีย ผมเข้าทำงานเป็นพนักงานขุดเจาะและระเบิดเหมืองแร่ ซึ่งอยู่ห่างออกไปจากเมืองเพิร์ทอีกไกลกว่า 2,000 ก.ม. งานเหมืองแร่เป็นงานภาคสนามที่ทั้งหนักทั้งเหนื่อย เพราะต้องทำงานกลางแดดจ้าตลอดทั้งวัน วันละ 13 ชม. ยิ่งช่วงหน้าร้อนด้วยแล้ว บรรยากาศในเหมืองจะร้อนอบอ้าวมาก อุณหภูมิพุ่งสูงถึงกว่า 50 องศา หลังจากที่ต้องทำงานกรำแดดมานานกว่า 20 ปี ต่อมา ผมตรวจพบว่าเป็นมะเร็งผิวหนังบริเวณแผ่นหลังและลำคอ ผมจึงตัดสินใจขอลาหยุดชั่วคราวเพื่อกลับไปรักษาตัวที่เมืองเพิร์ท
ในวันที่ไปพบแพทย์ที่คลีนิก ผมก็ได้รู้จักกับ สาวชาวฟิลิปปินส์คนหนึ่ง เธอเป็นเลขาฯของแพทย์ที่ผมมาตรวจรักษา เธอใจดีมากช่วยลัดคิวให้ผมเข้าพบแพทย์ในวันนั้น โดยที่ผมไม่ต้องเสียเวลาเข้าคิวรอไปอีก 2 เดือน การผ่าตัดมะเร็งผ่านพ้นไปด้วยดี ผมจึงได้เดินทางกลับไปทำงานที่เหมืองอีกครั้ง แต่ในใจผมก็ยังเฝ้าคิดถึงเธอเสมอ ในที่สุดผมจึงตัดสินใจส่งดอกไม้ที่สวยที่สุดไปให้เธอ ได้ผลครับ เมื่อเธอได้รับดอกไม้ เธอก็รีบส่งจดหมายขอบคุณตอบกลับมาทันที เราติดต่อกันทางจดหมายนานกว่า 3 เดือน ผมคอยนับวันที่จะได้กลับไปพบแพทย์ตามนัดอีกครั้ง เพราะรู้ว่าเป็นโอกาสเดียวที่จะได้พบเธออีก
แล้ววันที่ผมรอคอยก็มาถึง เมื่อเจอกันคราวนี้ สิ่งแรกคือผมพยายามจะสังเกตว่านิ้วมือของเธอมีแหวนแต่งงานหรือไม่ แล้วโชคก็เข้าข้างผม เพราะนิ้วมือของเธอว่างเปล่า ผมจึงทึกทักเอาเองว่า เธอคงยังไม่ได้แต่งงาน วันนั้นผมออกปากชวนเธอไปทานอาหารมื้อค่ำ เธอตอบตกลงด้วยความยินดี ผมดีใจจนเนื้อเต้น หัวใจพองโตด้วยความหวัง แล้วคืนนั้น เธอก็เปิดเผยให้ผมทราบว่า เธอเคยแต่งงานมาแล้ว และมีลูกกับสามีคนเก่า 3 คนก่อนจะแยกทางกันไป ผมได้แต่รับฟังและแสดงท่าทีเห็นใจ หลังจากนั้นผมก็บินกลับไปทำงานที่เหมือง 10 เดือนต่อมาผมก็กลับมาหาเธออีกเพื่อขอเธอแต่งงาน
กว่า 11 ปีที่ใช้ชีวิตร่วมกันมา เธอเป็นศรีภรรยาที่คอยเคียงข้างเป็นกำลังใจให้ผมเสมอ มีครั้งหนึ่ง ผมป่วยถ่ายออกมาเป็นเลือดโดยไม่ทราบสาเหตุ เป็นอยู่นานเดือนเศษ แต่ผมไม่บอกให้ภรรยารู้ กลัวจะเป็นห่วง วันหนึ่งขณะที่ออกไปซื้อของด้วยกัน ผมรู้สึกปวด ท้องขึ้นมาอย่างรุนแรงจนล้มลงกับพื้น ต้องนำตัวส่งโรงพยาบาลทันที หมอบอกว่า อาการรุนแรงเกินกว่าจะเยียวยา และคาดว่าผมอาจตายภายในอีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้า หมอจึงบอกภรรยาของผมให้เธอทำใจ และยังแนะนำด้วยความหวังดีว่า ก่อนจะตายก็ให้เชิญบาทหลวงมาสวดให้พรก่อน หลังจากบาทหลวงสวดให้พรแล้ว เธอก็เฝ้าอธิษฐานขอพรจากพระคริสต์ ขณะเดียวกันก็สวดมนต์แบบพุทธไปพร้อมๆ กัน หลายวันต่อมา อาการของผมก็ดีขึ้นเรื่อยๆ จนกระทั่งหายเป็นปกติ ตั้งแต่นั้นมา เธอก็ขอร้องไม่ให้ผมกลับไปทำงานที่เดิมอีก
ผมทำตามที่เธอขอร้อง โดยเปลี่ยนมาทำงานที่โรงพยาบาล ทำหน้าที่ดูแลผู้ป่วยฉุกเฉินและ เป็นวิสัญญีแพทย์ (หมอวางยาสลบ) แม้เงินเดือนจะน้อยกว่างานเดิมถึงกว่าสามเท่าตัวและยังต้องทำงานในห้องผ่าตัดทั้งวัน แต่ผมก็รักในงานนี้มากและภูมิใจที่ได้ช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ให้รอดตายได้ แต่หากผู้ป่วยเสียชีวิต ผมก็จะช่วยทำความสะอาดศพให้ หลังจากนั้นก็สวดมนต์ แผ่เมตตา และนั่งสงบใจเพื่อไว้อาลัยต่อหน้าศพครู่หนึ่ง ก่อนที่จะย้ายร่างไร้วิญญาณนั้นไปยังห้องดับจิตต่อไป
แต่ผมทำงานอยู่ที่นี่ได้ไม่กี่ปี ก็มีเหตุให้ต้องถูกหัวหน้าไล่ออก เรื่องมีอยู่ว่า หลายปีที่ผ่านมา ผมเคยมาเมืองไทยและประทับใจในเมืองไทยมาก เมื่อกลับไปออสเตรเลีย ผมได้จัดกิจกรรมเพื่อช่วยเหลือชาวไทยทั้งที่อยู่ในออสเตรเลีย และในเมืองไทย ผมเป็นชาวต่างชาติคนเดียวของคณะบริหารองค์กรความร่วมมือไทย-ออสเตรเลีย และเป็นกำลังหลักในการจัดกิจกรรม จนเคยได้รับรางวัลมาก่อน
และเมื่อปลายปี 2547 ที่ผ่านมา ได้เกิดเหตุคลื่นยักษ์สึนามิ ถล่มจังหวัดภูเก็ต ทันทีที่ทราบข่าว ผมก็ไม่รอช้า ได้ขอร้องเพื่อนสนิทคนหนึ่งเพื่อเขียนจดหมายรับรองไปยังโรงพยาบาลที่ผมทำงานอยู่ แจ้งความประสงค์ขอรับบริจาคเงินให้กับสภากาชาดไทย เพื่อนำไปช่วยเหลือผู้ประสบภัย ทางโรงพยาบาลก็ยินดีบริจาคเงินจำนวน 78,000 ดอลล่าร์ให้กับสภากาชาดไทยโดยตรงทันที แต่เรื่องไม่จบแค่นั้น เพราะต่อมาเพื่อนสนิทคนเดิม ก็มาขอเข้าพบกับทางโรงพยาบาล เพื่อขอสัมภาษณ์เรื่องการให้ความช่วยเหลือ และได้เอ่ยถึงยอดเงินที่ทางโรงพยาบาลได้บริจาคครั้งแรก และยังถามถึงเงินก้อนต่อไปที่ทางโรงพยาบาลตั้งใจจะบริจาคเพิ่มอีก แม้ว่าทางโรงพยาบาลจะยินดีบริจาคเงินอีกอย่างน้อย 3 ครั้ง แต่ทั้งหมดนี้เป็นข้อมูลที่ทางโรงพยาบาลไม่ต้องการเปิดเผย ดังนั้นผมจึงถูกผู้อำนวยการโรงพยาบาลเรียกพบ แล้วผมก็ถูกไล่ออกจากงานในทันที เพราะถือว่าผิดสัญญาที่เคยให้ไว้กับทางโรงพยาบาลว่าจะไม่บอกกล่าวเรื่องราวใดๆ ที่เกิดขึ้นในโรงพยาบาลให้บุคคลภายนอกทราบ ผมจึงถูกมองว่าเป็นต้นเหตุของปัญหาทั้งหมดเพราะเป็นผู้ประสานงานกับเพื่อนคนนั้น ผมเสียใจมากต่อเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น โลกของผมเศร้าลงไปในทันที แต่ในที่สุดก็สามารถทำใจยอมรับได้
หลังจากตกงานได้ 2 วัน ก็เหมือนบุญบันดาลให้ได้มาพบทางสว่างในชีวิต เพราะในวันนั้นผมก็ได้รับการติดต่อจากศูนย์ปฏิบัติธรรมของวัดพระธรรมกายในเมืองเพิร์ท ชักชวนให้ไปเข้าร่วมโครงการบวชธรรมทายาทนานาชาติที่เมืองไทย ผมชอบเมืองไทยอยู่แล้ว เวลาที่ผมมาเมืองไทย ผมจะชอบเข้าไปนั่งเงียบๆ ที่วัดโพธิ์ ยิ่งเมื่อได้ฟังเสียงคณะสงฆ์สวดมนต์แล้ว ก็ยิ่งเลื่อมใส จนไม่อยากกลับ ผมดีใจมากที่ได้รับการติดต่อให้บวช ข่าวดีนี้ทำให้โลกของผมสดใสสวยงามขึ้นมาทันที จึงรีบตอบตกลงในทันที ทั้งๆ ที่ยังไม่รู้เลยว่า ชีวิตพระจะเป็นอย่างไร พร้อมกันนั้น ก็ถือโอกาสเขียนจดหมายไปยังโรงพยาบาล เพื่อแสดงความขอบคุณที่ได้ไล่ผมออกจากงาน เพราะเท่ากับว่าได้มอบโอกาสที่ดีที่สุดในชีวิต ทำให้ผมปลอดกังวลและหมดห่วง เพราะหากยังทำงานต่อไป คงเป็นไปไม่ได้เลย ที่ผมจะได้มีโอกาสบินมาบวชเป็นพระภิกษุที่เมืองไทย
ก่อนเดินทางมาเมืองไทย ภรรยากล่าวกับผมว่า…สิ่งต่างๆที่เลวร้ายได้ผ่านพ้นไปแล้ว ในวันนี้คุณได้พบกับเส้นทางใหม่ที่ดีกว่าเดิม การที่คุณได้ถูกไล่ออกจากงาน กลับทำให้คุณได้มีโอกาสไปเรียนรู้สิ่งใหม่ๆ ซึ่งอาจจะเป็นหน้าที่ของคุณที่จะได้เป็นพระภิกษุผู้ทำหน้าที่เผยแผ่ธรรมะ ดังนั้นไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นกับคุณที่เมืองไทยก็ตาม ถึงแม้คุณจะตัดสินใจที่จะอยู่ในร่มผ้ากาสาวพัสตร์ตลอดไป ฉันก็เคารพในการตัดสินใจของคุณ และจะขอเป็นกำลังใจให้คุณตลอดไป..... คำพูดของเธอทำให้ผมซาบซึ้งใจและอดที่จะขอบใจในความปรารถนาดีของเธอมิได้ ความรู้สึกของผมที่มีต่อเธอนั้น เกินกว่าที่จะพูดออกมาได้
หลังจากที่ผมบวชได้ระยะหนึ่งแล้ว ผมได้มีโอกาสขึ้นไปปฏิบัติธรรมที่สวนสุขสันโดษ ยิ่งได้มีโอกาสปฏิบัติธรรมอย่างต่อเนื่อง ประสบการณ์ภายในของผมก็ค่อยๆ ก้าวหน้าขึ้น ตั้งแต่เริ่มเห็นดวงแก้วผุดขึ้นทีละดวง ผุดเป็นสาย จนกระทั่งเห็นองค์พระแก้วใสเกตุดอกบัวตูมที่ใหญ่โตเท่ากับพระประธานในอุโบสถ ชัดใสสว่างมาก ทุกวันนี้ผมนั่งธรรมะวันละ 8-9 ชั่วโมง ใช้เวลาจำวัดเพียงวันละ 3 ชั่วโมง แต่กลับมีความสุขสดชื่นเบิกบาน จนพูดไม่ออกบอกไม่ถูกเลยครับ แต่ละวันผมตื่นขึ้นมาด้วยความภูมิใจในความเป็นพระของตนเอง ผมได้แต่หวังว่าจะสักวันหนึ่งทุกคนจะเข้าถึงอย่างผมบ้าง และผมก็ปรารถนาจะเป็นกำลังสำคัญในการเผยแผ่วิชชาธรรมกายไปสู่ใจของชาวโลกให้สำเร็จโดยเร็วครับ
คำถาม
1. บุพกรรมใดผมจึงต้องทำงานหนักกลางแดดตลอดเวลากว่า 20 ปี จนกระทั่งป่วยเป็นมะเร็งผิวหนังบริเวณแผ่นหลังและลำคอ
2. เมื่ออายุ 2 ขวบ ผมถูกผ่าตัดเนื้องอกที่สมอง ต้องนอนสลบไป 1 เดือน โดยหมอให้อาหารผ่านทางสายยาง แล้วยังต้องมาล้มป่วยถ่ายออกมาเป็นเลือด เป็นเพราะวิบากกรรมใดครับ ผมรอดมาได้ด้วยบุญอะไร และจะมีวีการแก้ไขได้อย่างไร
3. เพราะเหตุใดผมจึงชอบงานสังคมสงเคราะห์ช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ โดยเฉพาะอยากจะช่วยเหลือคนไทยและรู้สึกผูกพันกับเมืองไทยมากเป็นพิเศษ ทุกครั้งที่เห็นเด็กไทยและสามเณรน้อยผมจะรักและเอ็นดูมาก ผมเคยเกิดเป็นคนไทยมาก่อนหรือไม่
4. ทำไมผมชอบเข้าไปนั่งเงียบๆ ที่วัดโพธิ์ ฟังเสียงสวดมนต์ อยากจะนั่งใกล้คณะสงฆ์ เป็นเพราะเหตุใดครับ เพราะเคยบวชพระมาในอดีตชาติหรือไม่ครับ
5. บุญอะไรทำให้ผมได้มารู้จักกับศูนย์ปฏิบัติธรรมที่เมืองเพิร์ท จนกระทั่งได้มีโอกาสมาบวชธรรมทายาทนานาชาติที่วัดพระธรรมกาย หากผมไม่ถูกไล่ออกจากงานในครั้งนั้น ผมจะมีโอกาสได้มาบวชหรือไม่ครับ
6. การที่ผมปฏิบัติธรรมได้ผลดีนั้นเป็นเพราะเคยสั่งสมมาในอดีตอย่างไร ธรรมปฏิบัติของผมอยู่ในระดับใด ทำอย่างไรประสบการณ์ภายในของผมจึงจะก้าวหน้าขึ้นไปเรื่อยๆ ครับ หากจำเป็นต้องลาสิกขาไป ผมจะยังสามารถปฏิบัติธรรมได้ผลดีเช่นเดิมหรือไม่
7. วันหนึ่งขณะที่ผมกำลังนั่งหลับตาทำสมาธิอยู่ใต้โคนต้นไม้ที่สุขสันโดษ งูเห่าตัวใหญ่ยาวเกือบสองเมตร กำลังชูคอแผ่แม่เบี้ยมาทางผม ทำท่าจะฉก แต่ขณะนั้นผมใจนิ่งมาก สักพักงูเห่าตัวนั้นก็เลื้อยจากไป ผมรอดพ้นจากงูเห่าฉกมาได้อย่างไรครับ
8. โยมพ่อเสียชีวิตเมื่ออายุ 74 ปี ด้วยโรคเบาหวาน ต้องทนเจ็บปวดนานถึง 2 ปี ส่วนโยมแม่เสียชีวิตด้วยโรคหัวใจล้มเหลวเมื่ออายุ 82 ปี เป็นเพราะวิบากกรรมใด ท่านทั้งสองละโลกแล้วไปไหน ได้รับบุญที่ผมอุทิศไปให้หรือยัง และได้อนุโมทนาในการบวชของผมหรือไม่ มีอะไรจะฝากบอกผมบ้างไหมครับ
9. อดีตคู่ชีวิตของผมเคยมีเชื้อสายบุญในพระพุทธศาสนาและเคยสร้างบุญกับหมู่คณะมาก่อนหรือไม่ ผมกับเธอเกี่ยวข้องกันมาอย่างไรในอดีต วิบากกรรมใดลูกๆ ที่เกิดกับสามีเก่าของเธอ จึงมักทำให้เสียใจเพราะไม่ยอมกลับมาเยี่ยมเธอเลย ไม่ทราบจะมีวิธีแก้ไขได้อย่างไรครับ
10. ผมมีพระพี่เลี้ยงที่สนิทกันมาก เมื่อ 10 ปีที่แล้ว เราเคยพบกันครั้งแรกที่ภูเก็ต จากนั้นก็ไม่ได้พบกันอีก จนกระทั่งผมได้มาบวชที่วัดพระธรรมกาย เราจึงได้มาพบกันอีกครั้ง เป็นเพราะเราเคยเกื้อกูลกันมาอย่างไร ตัวท่านมีหน้าที่อะไรในหมู่คณะ ทำอย่างไร ภพชาติต่อไปเราทั้งสองจึงจะได้มาบวชสร้างบารมีกันตั้งแต่เยาว์วัยครับ
11. ตัวผมเองเคยสร้างบารมีกับหมู่คณะมาอย่างไร มีหน้าที่อะไรครับ และในอดีตผมมีผลการปฏิบัติธรรมเป็นอย่างไร มีผังการบวชหนาแน่นหรือไม่ ผมอยากตามติดไปอยู่ดุสิตบุรีวงบุญพิเศษ ความปรารถนานี้จะสำเร็จหรือไม่ครับ และจะต้องทำอย่างไรครับ
กราบนมัสการด้วยความเคารพอย่างสูง
ฝันในฝัน
ฝันในฝัน
หลับตาฝันเป็นตุเป็นตะ ตื่นขึ้นมา หาว 1 ที
แล้วก็นำมาเล่าให้ฟังเป็นนิยายปรัมปรากันนะจ๊ะ
1. ลูกเป็น “มะเร็งแผ่นหลังและลำคอ” อีกทั้งต้องทำงานหนักกลางแดดถึง 20 ปี เพราะ ...กรรมในอดีตลูกได้เป็นทหารได้คุมเชลยศึกทำงานขุดคูทำค่ายกลางแดด , และข่มขู่เชลยด้วยคำหยาบ เพื่อเร่งให้เชลยทำงานให้เต็มที่ , “วจีกรรมนี้” จึงทำให้เป็นโรคมะเร็งผิวหนังบริเวณแผ่นหลังและลำคอจ่ะ!
2. เมื่ออายุ 2 ขวบ ถูก “ผ่าตัดเนื้องอกที่สมอง” ต้องนอนสลบไป 1 เดือน โดยหมอต้องให้อาหารผ่านทางสายยาง และต้องถ่ายออกมาเป็นเลือด เพราะ ...กรรมในอดีต ในชาติที่ได้เป็นทหารดังกล่าว ได้ฆ่าข้าศึกตายเป็นจำนวนมาก วิบากกรรมนี้ได้ตามมาส่งผล , ซึ่งเป็นเศษกรรมที่เบาบางแล้วในชาตินี้จ่ะ!
- ลูกรอดมาได้ เพราะ บุญที่ได้ทำกับหมู่คณะมาจ่ะ!
- จะแก้ไขวิบากกรรมนี้ ลูกก็ต้องสั่งสมบุญทุกบุญ และอุทิศส่วนกุศล ไปให้ผู้ที่ลูกเคยไปเบียดเบียนเขาไว้บ่อย ๆ จ่ะ!
3. เหตุที่ลูกชอบช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ เพราะ ลูกมีอุปนิสัยเป็นแบบพระโพธิสัตว์ ที่ชอบช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ติดตัวมาหลายชาติแล้ว
- ที่ชอบสามเณรน้อย เพราะ เคยบวชพระเณรมาหลายชาติ โดยเฉพาะชาติที่ผ่านมาก็ได้บวชพระมา กับเป็นคนมีอุปนิสัยเอ็นดูเด็ก ๆ จ่ะ!
- แต่ที่ชอบคนไทยเป็นพิเศษ เป็นเพราะ บุญที่เคยสร้างกับหมู่คณะมาในอดีต ได้ดึงดูดให้มาสร้างบารมีกับหมู่คณะอีก ซึ่งชาตินี้หมู่คณะได้อยู่บนผืนแผ่นดินไทยจ่ะ!
4. ในอดีตลูกเคยบวชเป็นพระมา จึงชอบเงียบ ๆ และชอบฟังพระสวด กับอยากนั่งใกล้คณะสงฆ์จ่ะ!
5. บุญที่เคยทำกับหมู่คณะมา จึงทำให้ได้มารู้จักกับ ศูนย์ปฏิบัติธรรมที่เมืองเพิร์ท กับบุญที่เคยบวชพระมา จึงได้มีกุศลศรัทธา มาบวชพระธรรมทายาทนานาชาติ ที่วัดพระธรรมกายจ่ะ!
- บุญที่เคยทำมากับหมู่คณะและเคยบวชพระ จะดึงดูดให้มาบวชพระกับหมู่คณะจนได้ ไม่ว่าจะถูกไล่ออกหรือไม่ไล่ออก ก็ตาม เมื่อถึงเวลาที่จะต้องบวช บุญก็จะบันดาลให้มาบวชจ่ะ!
6. ลูกเคยนั่งสมาธิข้ามชาติมา จึงทำให้ชาตินี้มีผลการปฏิบัติธรรมที่ดีจ่ะ!
- ธรรมปฏิบัติของลูก อยู่ในระดับเข้าถึงองค์พระ ซึ่งมั่นคงในระดับหนึ่ง ซึ่งถือว่าดีมาก ดังนั้นให้ลูกตัดสินใจบวชต่อไป เพื่อบำเพ็ญสมณะธรรมให้ยิ่ง ๆ ขึ้นไป อย่าไปลาสิกขา
- เพราะ ...การบวชเป็นพระ จะทำให้มีโอกาสในการทำความเพียรมากกว่าเพศคฤหัสถ์ , ซึ่งจะทำให้ใจของลูกหยุดนิ่งได้ดีกว่านี้อีก เพราะไม่มีเครื่องกังวลใจจ่ะ!
7. บุญที่ลูกทำความเพียร ประกอบด้วย ศีล , สมาธิ , ปัญญา ใจของลูกจึงหยุดนิ่งบริสุทธิ์ ประกอบไปด้วยความเมตตา จึงทำให้งูเห่า ที่กำลังแผ่แม่เบี้ยใกล้ตัวลูกเตรียมจะฉก ซึ่งลูกกำลังนั่งสมาธิอยู่ที่โคนต้นไม้ที่สุขสันโดษ หมดอารมณ์ทำร้ายลูกแล้วก็จากไปอย่างสงบจ่ะ!
8. โยมพ่อเป็นโรค “เบาหวาน” ต้องเจ็บป่วยอยู่ 2 ปี เพราะ ...กรรมในอดีต ท่านได้เกิดในสังคมเกษตรกรรม ได้ฆ่าสัตว์ทำอาหารบ่อย ๆ มาส่งผลจ่ะ!
- ตายแล้วก็ไปเป็น “เทพบุตรสายคนธรรพ์” อยู่ที่ป่าหิมพานต์ , ท่านยังอนุโมทนาบุญบวชไม่เป็น , แต่ก็ได้รับบุญบางส่วนได้ไม่เต็มที่นัก เพราะอนุโมทนาไม่เป็นจ่ะ!
- แต่ก็ทำให้กายท่านสว่างขึ้น และรับรู้ว่าลูกส่งบุญหรือความดีมาให้ ซึ่งท่านก็ยังไม่เข้าใจอะไรนัก เพราะเป็นเทวดาชั้นล่างในป่าหิมพานต์ ไม่มีทิพย์เนตรเหมือนเทวดาชั้นสูงจ่ะ!
- โยมแม่เสียชีวิตด้วยหัวใจล้มเหลว เพราะหมดอายุขัย
- ตายแล้วก็ไปอยู่ป่าหิมพานต์กับพ่อ เป็นเทพธิดาสายคนธรรพ์ ได้รับบุญและรับรู้เหมือนพ่อเช่นเดียวกัน เพราะมองกลับมายังโลกมนุษย์ไม่ได้ เป็นแต่เพียงรับรู้และรู้สึกว่าใจชุ่มชื่น , กายสว่างขึ้นเท่านั้นเองจ่ะ!
9. อดีตคู่ชีวิตของลูก ก็เคยมีเชื้อสายบุญมากับหมู่คณะ แต่ไม่ต่อเนื่อง คือ บางชาติก็เจอกัน , บางชาติก็ไม่เจอกัน ซึ่งต่างจากลูกที่สร้างบุญกับหมู่คณะมาต่อเนื่อง มาหลายชาติจ่ะ!
- ลูกก็เคยเป็นสามี - ภรรยากันในบางชาติ , แล้วก็เป็นกัลยาณมิตรให้ซึ่งกันและกัน กับปัจจุบันก็ได้เกื้อกูลกัน
- แต่อดีตภรรยา ขาดบุญเกี่ยวกับการเลี้ยงดูบิดามารดา มาในอดีต จึงทำให้ลูกที่เกิดจากอดีตสามีเก่า ไม่ยอมกลับมาเยี่ยมเธอ ทำให้เธอเสียใจ
- จะแก้ไข ก็ต้องให้อดีตภรรยานั่งสมาธิ ให้เห็นพระในตัวเหมือนลูกนั่นแหละจ่ะ! จึงจะทำให้เธอมีที่พึ่ง , มีความสุข และไม่เสียใจจ่ะ!
10. ลูกกับพระพี่เลี้ยง ซึ่งเคยเจอกันที่ภูเก็ตเมื่อ 10 ปีที่แล้วและสนิทกันมาก เพราะเคยเป็นเพื่อนสหธรรมิกกันมาในอดีต ซึ่งคุ้นเคยกันและเป็นกำลังเผยแผ่พระพุทธศาสนา
- โดยพุทธันดรที่ผ่านมา พระพี่เลี้ยงและตัวลูก ต่างก็เป็นทหารของพระราชาองค์ที่ออกบวช ได้ออกบวชตามพระราชาจนตลอดชีวิตทั้งคู่ แต่ที่มาบวชช้าในชาตินี้ ก็เพราะ ไม่ได้อธิษฐานจิตว่า ให้มาเจอหมู่คณะและได้บวชตั้งแต่ยังเยาว์วัย
- ดังนั้นชาติต่อไปถ้าอยากบวชตั้งแต่เยาว์วัย ก็ต้องอธิษฐานจิตกำกับไว้ให้ดี ให้ผังหนาแน่นจ่ะ!
11. อดีตลูกทั้งสองเมื่อพุทธันดรที่ผ่านมา ก็ปฏิบัติธรรมได้เข้าถึงพระธรรมกายและบวชตลอดชีวิต , ผังบวชในอดีตหนาแน่น,ดังนั้นอย่าพังผังที่ดีเสียล่ะ ควรทำผังบวชตลอดชีวิตที่ดีนี้ ให้หนาแน่นในชาตินี้อีก จะได้ดียิ่ง ๆ ขึ้นไปจ่ะ!
- ชาตินี้มาเจอกันอีก ก็ให้ตั้งใจบวชให้ได้ตลอดชีวิต , ตั้งใจปฏิบัติธรรมให้ดียิ่ง ๆ ขึ้นไป เพื่อศึกษาวิชชาธรรมกายและขยายวิชชาธรรมกายให้ทั่วโลกให้ได้
- อีกทั้งอธิษฐานจิต ให้ได้บวชยังเยาว์วัยในชาติต่อไป แล้วตามติดไปดุสิตบุรีวงบุญพิเศษ เขตบรมโพธิสัตว์ อย่าได้พลัดกันเลยจ่ะ!