โจรปล้นทำไม ไม่เกรงใจกันเลย

ลูก เป็นผู้นำบุญมีภูมิลำเนาอยู่ จังหวัดนครราชสีมา ได้มาวัดครั้งแรกตอนปี 2540 โดยมีอาจารย์ที่จังหวัดนครราชสีมา มาเป็นผู้นำบุญให้ และได้ทำหน้าที่กัลยาณมิตรชวนคนติดจานดาวธรรม และได้นำจานดาวธรรมไปติดตามวัดต่างๆหลายวัดแล้วค่ะ ลูกขอกราบเรียนถามฝันในฝันถึงคุณครูไม่ใหญ่ดังนี้ค่ะ

ลูกมีพี่น้อง 4 คน ลูกเป็นคนสุดท้อง ขณะที่ลูกยังอยู่ในท้องแม่ได้ 6 เดือน พ่อ ก็เกิดอาการน้อยใจ คุณย่า (แม่ของพ่อ) เป็นอย่างมาก ย่ามีลูกเพียง 2 คน คือตัวพ่อและน้องสาว เวลาน้องสาวกับน้องเขยพูดอะไรย่าก็จะเชื่อหมด พ่อจึงคิดว่าย่ารักแต่ลูกสาว ไม่รักลูกชายคือตัวพ่อ พ่อจึงหนีออกจากบ้าน ไปเข้ากับกลุ่มคอมมิวนิสต์โดยสวมรอยบอกว่าตัวเองก็เป็นคอมมิวนิสต์ ขณะนั้นเป็นช่วงที่เขาส่งแนวที่ 5 ออกนอกประเทศพอดี เขาก็เลยส่งพ่อไปที่ประเทศจีน พอเข้าประเทศไปแล้วเขาก็ปิดประเทศ พ่อก็เลยกลับมาไม่ได้ ต้องอาศัยอยู่ที่ประเทศจีนจนกระทั่งเสียชีวิต แต่พ่อก็ยังได้เคยเขียนจดหมายและส่งรูปถ่ายมาให้ทางบ้านหลายครั้ง ปัจจุบันพ่อเสียชีวิตไปได้ประมาณ 30 กว่าปีแล้วค่ะ

แม่ของลูก หลังจากที่พ่อหนีไปแล้ว แม่ก็ไม่ได้แต่งงานใหม่ ทนเลี้ยงลูกทั้ง 4 คนอยู่กับย่า และดูแลปรนนิบัติย่าเป็นอย่างดีมาตลอด แม้จะโดนข่มเหงรังแกก็ไม่บ่นไม่เถียง ย่าจงเกลียดจงชังตัวลูกเป็นอย่างมาก เพราะย่าโทษว่าเพราะตัวลูกมาเกิดจึงเป็นเหตุให้พ่อของลูกกับย่าต้องพลัดพรากจากกัน ลูกจึงถูกย่าตีอย่างทารุณตลอดมา จนแม่ของลูกคิดว่า ถ้าลูกยังอยู่ต่อไป อาจถูกย่าตีตายไม่วันใดวันหนึ่งแน่นอน ตอนนั้นลูกอายุได้ 5 ขวบ แม่จึงส่งลูกไปให้ยายเลี้ยง จนลูกอายุได้ 18 ปีจึงได้กลับมาอยู่กับแม่ ภายหลังแม่ได้ป่วยเป็นโรคกระเพาะอาหาร แม่ป่วยอยู่ครึ่งปีก็เสียชีวิต

ลูกและสามี ถูกผู้ใหญ่จับแต่งงาน โดยไม่เคยรู้จักกันมาก่อน เราทั้งสองจึงมักจะไม่ค่อยลงรอยกัน แต่พ่อสามีเป็นคนใจบุญ หลังจากที่แต่งงานแล้ว ลูกจึงได้เข้าวัดไปทำบุญกับหลวงปู่รูปหนึ่งเป็นประจำ เพราะว่าพ่อของสามีคุ้นเคยกับหลวงปู่รูปนี้มาก

พ่อสามี เกิดที่ประเทศจีน ได้ลงเรือจากประเทศจีนโดยปลอมตัวเป็นพ่อครัวเพื่อเข้ามายังประเทศไทย มาถึงประเทศไทยแล้วก็มาอยู่ที่โคราช ต่อมาก็ได้แต่งงาน มีลูกทั้งหมด 6 คน สามีของลูก เป็นคนที่ 3 พ่อสามีเป็นคนอารมณ์ร้อน แต่รักการทำบุญ มีศรัทธาในพระพุทธศาสนามาก หลายสิบปีที่ผ่านมาพ่อสามีได้ช่วยหลวงปู่รูปหนึ่งในโคราช บุกเบิกสร้างวัดขึ้นมา พ่อสามีเป็นหัวเรี่ยวหัวแรงสำคัญมาโดยตลอด ไม่ว่าจะเป็นการสร้างสะพานเข้าวัด ทำซุ้มประตู ทำศาลาพักริมทาง ทำสัมปทานไฟฟ้า ให้ได้ใช้ในวัดและได้ใช้กันจนทั่วอำเภอ พ่อสามีก็ทำได้สำเร็จ พ่อสามีมีอาชีพค้าขาย ทำมาหากินไปด้วย ทำนุบำรุงพระพุทธศาสนาไปด้วย ลูกหลานจึงถูกปลูกฝังให้รักพระพุทธศาสนา โดยมีพ่อสามีทำเป็นตัวอย่าง เป็นต้นบุญต้นแบบที่ดีให้กับลูกหลานตลอดมา ท่านทำอยู่อย่างนี้จนกระทั่งชราลง วันที่พ่อสามีจะเสียชีวิต มีอาการช็อคหยุดหายใจ ไม่รู้สึกตัว ต้องให้อาหารทางสายยาง ท่านหลับตาตลอดเวลา ลูกหลานได้ไปทำบุญให้ แล้วก็มากระซิบบอก พ่อสามีก็ลืมตาขึ้นพยักหน้า แล้วก็หลับตาลงไปใหม่ สุดท้ายท่านก็จากไปด้วยอาการสงบ ในวันที่ 29 มกราคม 2546 อายุได้ 90 ปี

หลวงปู่ ซึ่งท่านเป็นสมภารที่วัดใกล้บ้าน และพ่อสามีเคยบุกเบิกสร้างวัดมาด้วยนั้น ท่านบวชมาตั้งแต่เป็นสามเณร บวชแล้วก็ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบมาตลอด จนเป็นที่รักและนับถือของชาวบ้านทั่วไป โดยเฉพาะตระกูลของสามี ตั้งแต่คุณพ่อสามีเป็นต้นมา จะเคารพศรัทธาท่านมาก ภายหลังดวงตาหลวงปู่เป็นต้อ ทำให้มองไม่เห็นมาหลายปี เมื่อมีจานดาวธรรมเกิดขึ้น ลูกรีบไปเล่าเรื่องจานดาวธรรมให้หลวงปู่ฟัง และบอกว่าจะติดจานให้ หลวงปู่ก็รับด้วยความยินดี หลวงปู่แม้จะมองไม่เห็น แต่ก็ตั้งใจฟังหลวงพ่อ พอหลวงปู่ได้ยินเสียงของหลวงพ่อ หลวงปู่ถึงกับพนมมือฟัง พูดว่า ...สาธุ ๆ ๆ...

ก่อนที่หลวงปู่จะมรณภาพ ท่านมักจะพูดเป็นนัยๆว่า มีคนแก่ๆ มาชวนท่านไป 3 ครั้งแล้ว แต่ท่านไม่ไป แต่คราวนี้ท่านจะไปแล้ว จะไปไกลๆเลย วันที่หลวงปู่จะมรณภาพ ขณะนั้นท่านอายุได้ 95 ปี หลวงปู่ได้ไปทำพิธีบวชเณร 5 รูป ที่โบสถ์ ขณะกำลังทำพิธีนั้น หลวงปู่ก็บอกกับพระภิกษุที่นั่งใกล้ๆว่า...ท่านเหนื่อยไม่ไหวแล้ว ...แล้วก็ฟุบลง พระลูกศิษย์จึงนำท่านส่งโรงพยาบาล

ตอนนั้นลูกได้เข้ามากรุงเทพฯ พอทราบข่าวว่าหลวงปู่อยู่โรงพยาบาล ลูกจึงแวะเข้าวัดพระธรรมกายเอาเงินไปสร้างองค์พระประจำตัวจารึกชื่อให้ท่าน 1 องค์ แล้วก็โทรไปบอกหลวงปู่ว่าได้สร้างพระประจำตัวให้แล้ว หลวงปู่รับทราบก็ดีใจโมทนาบุญ ท่านก็สดชื่นขึ้น วันต่อมาอาการท่านแย่ลง ลูกสาวคนที่ 3 ของลูก จึงโทรไปบอกผู้ประสานงานที่วัดให้สร้างพระให้หลวงปู่เพิ่มอีก 1 องค์ โดยโอนเงินไปให้ แต่ท่านก็ได้มรณภาพไปแล้ว ก่อนหน้านั้น 1 ชั่วโมง หมอบอกว่า หัวใจล้มเหลวเฉียบพลัน ก่อนหน้าที่หลวงปู่จะมรณภาพ 2 ปีก็ได้มีผู้นำบุญท่านหนึ่งได้สร้างพระประจำตัวพระสังฆาธิการ โดยใส่ชื่อผู้บริจาคเป็นชื่อหลวงปู่ด้วย

หลังจากหลวงปู่มรณภาพแล้วทางคณะลูกศิษย์ได้เก็บร่างของท่านไว้ในโลงแก้ว รวม 18 วัน ได้เห็นไอน้ำจับโลงแก้ว จึงนำร่างท่านมาอบให้แห้งแล้วทำการปิดทองเพื่อรักษาสภาพร่างกายท่านให้สมบูรณ์ที่สุด แต่เป็นที่น่าอัศจรรย์ใจร่างท่านไม่มีกลิ่นเหม็นใดๆ และน้ำเหลืองที่ไหลออกมาบนผ้าสบงที่รองรับไว้ และได้นำไปตากให้แห้งโดยไม่ซัก พอแห้งแล้วกลับมีคราบนูนขึ้นมาเหมือนดอกไม้ มีสีขาวเหมือนดอกมะลิ และมีกลิ่นหอม นอกจากนั้นอุปัฏฐากที่เคยปลงผมและตัดเล็บท่านไว้ตั้งแต่ท่านยังมีชีวิตอยู่ ผมและเล็บก็ได้กลายเป็นแก้วสีทองอีกด้วย
ลูกได้ทำหน้าที่ขยายจานดาวธรรมไปให้อีกหลายๆ วัด

ครั้งหนึ่งลูกได้ไปซื้อทีวีที่ตลาด ตั้งใจจะมาถวายวัดเพื่อให้พระท่านได้ดูดาวธรรม โจรได้เข้ามากระชากสร้อยคอทองคำที่คอของลูก พอกระชากเสร็จเขาก็ผลักลูกให้ล้มลงจากฟุตบาท คิ้วของลูกกระแทกกับฟุตบาทจนแตกเลือดไหลออกมามาก แต่ขณะที่ล้มลงนั้นลูกมีความรู้สึกว่าตัวเองค่อยๆล้ม เหมือนคนคอยพยุงไว้ ทั้งๆที่ลูกน่าจะเจ็บมากกว่านั้น และสิบนาทีผ่านไปตำรวจก็สามารถจับคนร้ายได้ และได้สร้อยคอกลับคืน

3. พ่อสามีตายแล้วไปไหนคะ มีกรรมนิมิตเป็นอย่างไร บุญที่พ่อสามีได้ทำนุบำรุงพระพุทธศาสนาร่วมกับหลวงปู่ที่วัดใกล้บ้านมาตลอดส่งผลให้ท่านเป็นอย่างไรคะ พ่อได้รับบุญที่ลูกหลานส่งไปให้ไหมคะ ท่านได้มาที่บ้านหรือเปล่า เพราะได้กลิ่นธูปแรงและนานมาก

4. เหตุใดหลวงปู่ที่วัดใกล้บ้านก่อนมรณภาพจึงมักจะเล่าให้ฟังเสมอว่ามีคนแก่มาชวนท่านไปด้วยกัน (ท่านมรณภาพวันเดียวกับหลวงปู่เหรียญ จังหวัดหนองคายค่ะ) และในวันครบรอบวันเกิด 95 ปี ของท่าน ท่านขอบคุณคนที่มาในงานว่า “ขอบใจที่มาร่วมงานศพของอาตมา” หลังจากนั้นได้ประมาณ 15 วัน ท่านก็มรณภาพ หลวงปู่ท่านรู้ล่วงหน้าว่าจะมรณภาพวันไหนหรือไม่คะ ท่านมรณภาพแล้วไปไหนคะ

5. บุญที่พี่ผู้นำบุญสร้างองค์พระถวายพระสังฆาธิการพร้อมแผ่นลานธรรม โดยใช้ชื่อหลวงปู่เป็นผู้บริจาค และบุญที่ลูกสร้างองค์พระให้ก่อนท่านมรณภาพ 2 ชั่วโมง 1 องค์ และบุญที่ลูกสาวสร้างองค์พระให้ท่านหลังจากท่านมรณภาพ 1 ชั่วโมง ท่านจะได้รับบุญหรือไม่ และต่างกันอย่างไรคะ และขณะหลวงปู่มีชีวิตอยู่ ทุกบุญที่ลูกทำจะอุทิศให้ท่านเสมอ ท่านจะได้รับหรือไม่ อย่างไรคะ

8. บุพกรรมใดทำให้ลูกโดนกระชากสร้อยและถูกผลักให้ล้มจนได้รับบาดเจ็บ บุญใดจึงได้สร้อยคืนมา ตอนที่ล้มลงมีสิ่งศักดิ์สิทธิ์ใดมาช่วยลูกไว้หรือเปล่าคะ ลูกจึงมีความรู้สึกเหมือนค่อยๆล้ม ทำให้ได้รับบาดเจ็บไม่มากทั้งที่น่าจะเจ็บมากกว่านั้น

9. ตัวลูกทำกรรมใดมาจึงทำให้ย่าเกลียดชังตั้งแต่เกิด ถูกหาว่าเป็นเหตุให้ย่ากับพ่อต้องพลัดพรากจากกัน และก็ถูกย่าตีอย่างทารุณอยู่ถึง 5 ปี และต้องลำบากมากตั้งแต่เล็กๆ จะมาสบายเมื่อตอนลูกๆเรียนจบแล้ว

1. พ่อถูกส่งตัวกลับประเทศจีน แล้วไม่ได้กลับมาอีก เพราะ …ในอดีตพ่อเคยเป็นทหาร และมีส่วนช่วยต้อนเชลยกลับบ้านเมืองของตนเมื่อรบชนะแล้ว ทำให้ครอบครัวของเชลยศึกแตกแยกไปคนละทาง วิบากกรรมนี้มาส่งผลจ่ะ!

2. แม่เป็น “โรคกระเพาะอาหาร” จนเสียชีวิต เพราะ …กรรมฆ่าสัตว์ทำอาหารทั้งในอดีตและปัจจุบันมาส่งผลจ่ะ! ...ตายแล้ว ก็ไปเป็น “ภุมมเทวา” ระดับทั่วไปในหมู่บ้านภุมมเทวาแห่งหนึ่ง , ได้รับบุญที่อุทิศไปให้ จึงทำให้ท่านมีสภาพที่ดีขึ้น ทุกด้านจ่ะ!

3. พ่อสามีตายแล้ว ได้ไปเป็นเทพบุตรสุดหล่อมีวิมานทองของชั้น “ยามา” ด้วยบุญที่สร้างวัดและทำนุบำรุงพระพุทธศาสนา ...ได้รับบุญที่อุทิศไปให้ ก็ยิ่งทำให้ท่านมีทิพยสมบัติเพิ่มขึ้น ...แต่ไม่ได้กลับมาที่บ้าน เพราะตายแบบหลับแล้วตื่นขึ้นกลางวิมานทองของท่านจ่ะ!

4. หลวงปู่วัดใกล้บ้านก่อนมรณภาพ มักเล่าให้ฟังเสมอว่า มีคนแก่ชวนไปอยู่ด้วยนั้น ก็เป็นหัวหน้าภุมมเทวาแถวนั้นที่รักและศรัทธาหลวงปู่ , ชอบมาเยี่ยมเยียนท่านและได้ชักชวนท่านไปอยู่ด้วยจ่ะ! ...แต่บุญท่านมากกว่านั้น

5. บุญที่สร้างองค์พระและแผ่นลานธรรม แล้วจารึกชื่อของท่านก่อนท่านมรณภาพได้ 2 ชั่วโมง และบุญที่ลูกสาวสร้างองค์พระถวายท่านภายหลังท่านมรณภาพ 1 ชั่วโมง ท่านจะได้รับบุญทั้ง 2 แบบ , ต่างกันที่บุญที่สร้างตอนก่อนมรณภาพ ก็จะไปช่วยยืดอายุขัย แต่เมื่อสังขารไม่ไหว บุญที่อุทิศให้ภายหลัง ก็ส่งผลให้ไปสวรรค์จ่ะ!

6. หลังท่านมรณภาพแล้ว ร่างท่าน “ไม่มีกลิ่น” และ “เส้นผมและเล็บ” ของท่านเป็น “แก้วใสสีทอง” เพราะ ... อำนาจศีลและธรรมที่ท่านประพฤติมาตลอดในชีวิตสมณะ ได้บันดาลให้เป็นดังนั้น เพื่อให้มนุษย์เทวาได้อนุโมทนาและเห็นเป็นประจักษ์ตา ถึงอานุภาพการรักษาศีลและประพฤติธรรมจ่ะ!

7. แม่สามีเป็น “อัมพาต” ต้องให้อาหารทางสายยางเป็นเวลา 7 - 8 ปีแล้ว เพราะ ... กรรมที่เคยฆ่าสัตว์ทำอาหารและมัดสัตว์ ไว้ฆ่า ทั้งอดีตและปัจจุบันมาส่งผลจ่ะ! ...จะช่วยท่าน ลูกก็ต้องทำบุญแทนให้ท่านทุกบุญ เพราะอายุท่านก็มากแล้วคงจะไม่หายจ่ะ!

8. ลูกโดนกระชากสร้อยและถูกผลักให้ล้มจนบาดเจ็บ , ตอนล้มลงมีความรู้สึกเหมือนค่อย ๆ ล้มลง ทำให้ได้รับบาดเจ็บไม่มากเท่าที่ควรจะเป็น เพราะ … บุพกรรมในอดีตที่เคยลักเล็กขโมยน้อยด้วยความคะนองแบบเด็ก ๆ , กับกรรมที่ทะเลาะกันกับเพื่อนพี่น้องแบบเด็ก ๆ , กรรมดังกล่าวมาส่งผล , บุญที่ทำไว้ในปัจจุบันมาคุ้มครองรักษา