เรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา ทาง DMC
 
เรื่องที่ 1) ตายเพราะคารมเสียดแทงใจ
เรื่องที่ 2) ทหารหนุ่มปากหวาน
 
ตายเพราะคารมเสียดแทงใจ
 
    คุณแม่ของลูกมีอัธยาศัยใจเย็น ชอบเอื้อเฟื้อช่วยเหลือ ทำบุญ แต่ไม่ค่อยได้มาวัดพระธรรมกาย เพราะสุขภาพไม่ดีเป็นโรคหัวใจ เดินไกลแล้วหอบ ลูกให้ร่วมบุญ ท่านก็ร่วมทุกบุญ ครั้งสุดท้าย ท่านกำลังจะออกไปนอกบ้านกับน้องชาย ขณะที่กำลังจะใส่ถุงเท้าก็ล้มฟุบและเสียชีวิตทันที ทำให้ลูกไม่มีโอกาสได้ทำหน้าที่ลูกที่ดีในวาระสุดท้ายให้กับคุณแม่
 
    ลูกกราบขอความเมตตาพระเดชพระคุณหลวพ่อ คุมบุญให้คุณแม่ได้ไปสู่สุคติโลกสวรรค์ ไม่ต้องกังวลกับลูกๆที่บ้านด้วยค่ะ
 
กราบนมัสการด้วยความเคารพอย่างสูง
 
ฝันในฝัน
หลับตาฝันเป็นตุเป็นตะ ตื่นขึ้นมาหาว 1 ที
แล้วก็นำมาเล่าให้ฟังเป็นนิยายปรัมปรากันนะจ๊ะ
 
แม่ของลูกหลังจากที่ล้มฟุบลงแล้วเสียชีวิต กายละเอียดก็หลุดออกจากร่างทันที และมายืนมึนงงอยู่ ได้เดินวนเวียนไปมาอยู่ภายในบ้าน หลังจากนั้นท่านก็เริ่มรู้สึกตัวและยอมรับได้ว่าตัวเองตายแล้ว เพราะสื่อสารกับใครไม่ได้ จึงเริ่มนึกถึงบุญที่ตัวเองได้ทำในสมัยเป็นมนุษย์ และบุญที่ลูกสาวได้ชักชวนให้ทำ
  • บุญจึงส่งผลให้ท่านไปเกิดเป็นเทพธิดาคนธรรพ์ มีวิมานเป็นเงิน อยู่ที่สวรรค์ชั้นจาตุมหาราชิกา มีความเป็นอยู่สะดวกสบาย กำลังมีความสุขเพลิดเพลินกับทิพยสมบัติของตนเอง

***************
 
ทหารหนุ่มปากหวาน
 
    คุณพ่อของลูกเกิดวันที่ 2 มิถุนายน พ.ศ.2492_เสียชีวิตเมื่อวันที่ วันที่ 6 เมษายน พ.ศ.2551
 
    คุณพ่อเป็นผู้ที่มีจิตใจโอบอ้อมอารี ใจเย็น พูดน้อย ไม่ดื่มเหล้า ไม่สูบบุหรี่ ขยัน อดทน รักครอบครัว เริ่มเข้าวัดพระธรรมกายเมื่อปี พ.ศ.2540_และได้มีโอกาสมารับบุญจับเส้นพระผู้ใหญ่ที่ศูนย์พยาบาล ทุกวันเสาร์ ตั้งแต่ประมาณปี พ.ศ.2541-2551 รวมเวลาเกือบสิบปี
 
    เมื่อเข้าวัดปฏิบัติธรรมและเข้าใจเรื่องกฎแห่งกรรมแล้ว ทำให้ท่านเลิกกิจการค้าชีวิต คือ ทำฟาร์มไก่และปลา และเร่งสร้างบุญอย่างเต็มที่เต็มกำลัง จนกระทั่งในวันที่ 6 เมษายน พ.ศ.2551_หลังจากรับบุญจัดอาหารบูชาข้าวพระ รับบุญนวดและปฏิบัติธรรมในช่วงเช้าเสร็จแล้ว ช่วงบ่ายท่านก็เดินทางไปธุระที่จังหวัดสมุทรปราการด้วยรถตู้โดยสาร
 
    ในระหว่างขากลับมาที่วัด คุณพ่อได้ประสบอุบัติเหตุ รถตู้โดยสารที่นั่งมาพุ่งเข้าชนเสาไฟฟ้าที่เกาะกลางถนน หน้าโรงเรียนนายเรือ จังหวัดสมุทรปราการ ทำให้คุณพ่อเสียชีวิต สร้างความเสียใจให้แก่คุณแม่และลูกหลานเป็นอย่างมาก เมื่อทราบข่าวแล้วทุกคนก็พยายามไม่ร้องไห้เสียใจ เพราะเกรงว่าคุณแม่จะยิ่งเศร้า และดวงวิญญาณของคุณพ่อก็จะเป็นห่วงพวกเรา จึงพูดให้นึกถึงบุญอยู่ตลอดเวลา
 
    ในวันที่จะนำอัฐิของคุณพ่อไปลอยอังคาร พวกเราก็จะนำอัฐิไปเวียนรอบมหาธรรมกายเจดีย์หนึ่งรอบ พร้อมทั้งพูดถึงบุญที่คุณพ่อเคยทำไว้ตลอดทั้งชีวิตด้วย
 
    คุณแม่ของลูกเกิดวันที่ 16 พฤศจิกายน พ.ศ.2480_เสียชีวิตเมื่อวันที่ 16 ธันวาคม พ.ศ.2551
 
    คุณแม่เป็นคนเจ้าระเบียบรักความสะอาด มีเสน่ห์ปลายจวัก มีอัธยาศัยดีเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ ขยันอดทน รักการทำบุญและเป็นที่รักของทุกคน เริ่มเข้าวัดและทำบุญอย่างต่อเนื่องตั้งแต่ประมาณปี พ.ศ.2540
 
    บุญที่คุณแม่ปลื้มมากและทำเป็นประจำทุกเดือนเกือบสิบปี คือ การทำอาหารและจัดใส่ภาชนะบูชาข้าวพระในวันอาทิตย์ต้นเดือน ด้วยความตั้งใจ ประณีตสวยงาม
 
    ต่อมา คุณแม่เริ่มมีอาการป่วยเป็นมะเร็งลำไส้ใหญ่ เมื่อช่วงปลายปี พ.ศ.2549_และเข้ารับการผ่าตัดเมื่อวันที่ 22 เมษายน พ.ศ.2550_หลังจากผ่าตัด คุณแม่ใช้ธรรมโอสถในการรักษาแทนการให้คีโมและฉายแสง ตามคำแนะนำของพระเถระที่ท่านเคารพว่า ให้ถวายภัตตาหาร ปล่อยปลาและปล่อยวาง คุณแม่จึงเร่งสร้างบุญทุกบุญไม่ขาด แม้กระทั่งอยู่บนเตียงผู้ป่วย จนวาระสุดท้ายของชีวิต คุณแม่ได้จากไปเมื่อวันที่ 16 ธันวาคม พ.ศ.2551 รวมอายุได้ 71ปี
 
    ลูกกราบขอความเมตตา พระเดชพระคุณหลวงพ่อ ฝันในฝันว่า
 
1.เมื่อคุณพ่อละโลกแล้วเป็นอย่างไร อยู่ที่ใดในปรโลก ด้วยบุพกรรมใดจึงอายุสั้นเสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุ รวมอายุได้ 59ปี
 
2.คุณแม่ละโลกแล้วเป็นอย่างไร อยู่ที่ใดในปรโลก มีอะไรฝากถึงลูกหลานหรือไม่คะ และด้วยบุพกรรมใดจึงเป็นมะเร็งลำไส้ใหญ่คะ
 
กราบนมัสการด้วยความเคารพอย่างสูง
 
ฝันในฝัน
หลับตาฝันเป็นตุเป็นตะ ตื่นขึ้นมาหาว 1 ที
แล้วก็นำมาเล่าให้ฟังเป็นนิยายปรัมปรากันนะจ๊ะ
 
1.คุณพ่อของลูกประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตแล้ว กายละเอียดของท่านก็หลุดออกมาจากกายหยาบ หายเจ็บปวดทรมาน มายืนเฉยๆอยู่นานด้วยความมึนงง จากนั้นจึงค่อยๆรู้สึกตัวมากขึ้น หลังจากนั้นความรู้สึกเป็นห่วงครอบครัวก็เข้ามาแทนที่ในใจ จึงแวบไปที่บ้าน แต่เมื่อเห็นทุกคนไม่แสดงความเศร้าโศกฟูมฟายเสียใจ ท่านก็เลยรู้สึกสบายใจขึ้น
 
 
2.คุณแม่ของลูกหลังจากเสียชีวิตแล้ว ก็หลุดออกมาจากกายหยาบเป็นกายมนุษย์ละเอียด ซึ่งยังมีความห่วงลูกหลานอยู่มาก แต่เมื่อท่านมองเห็นแถวของบริวารที่มารอรับพร้อมด้วยเทวรถที่จอดรออยู่ ก็รู้ตัวทันทีว่าตนได้เสียชีวิตแล้ว จึงได้นึกถึงบุญที่ตนได้เคยทำมาในสมัยที่เป็นมนุษย์ ก็เกิดความปีติมากๆ
 
    พุทธันดรที่ผ่านมา ลูกได้เป็นทหารของพระราชาองค์ที่ออกบวช เป็นทหารระดับหัวหน้าฝ่ายสื่อสาร ทำหน้าที่เดินคำสั่งตามกรมกอง มีคารมดี ปากหวาน แต่ก็ได้ออกบวชเมื่อวัยกลางคน
 
***************
บทความนี้พิมพ์จาก http://www.dmc.tv/pages/casestudy/2552-10-14.html
เมื่อ 3 กรกฎาคม 2567 16:18
สงวนลิขสิทธิ์ © 2547 - 2567 http://www.dmc.tv