ราชองครักษ์ชาตินักรบ
ตอนที่ 15
คำถาม
2.พุทธันดรที่ผ่านมา กระผมสร้างบารมีกับหมู่คณะมาอย่างไร บุพกรรมใดที่ทำให้ได้มาเทศน์สอนให้คนเข้าใจวัดและการสร้างบารมีของหมู่คณะครับ
กราบคารวะพระเดชพระคุณหลวงพ่อด้วยความเคารพอย่างสูง
ฝันในฝัน
หลับตาฝันเป็นตุเป็นตะ ตื่นขึ้นมาหาว 1 ที
แล้วก็นำมาเล่าให้ฟังเป็นนิยายปรัมปรากันนะจ๊ะ
พวกของลูกก็พากันเดินให้เร็วขึ้น ในขณะเดียวกันสะพานก็ส่งเสียงลั่นเอี๊ยดอ๊าดมากยิ่งขึ้น แล้วทุกคนก็หันมามองหน้ากันเหมือนจะส่งสัญญาณให้รู้กันว่า ถึงเวลาแล้วที่ต้องวิ่ง ทุกคนก็รีบโกยแน่บวิ่งแบบสุดชีวิตไปพร้อมๆกันในทันที สะพานก็โยกเยกไปมาอย่างรุนแรง ดูท่าสะพานจะไม่ไหวแล้ว
![](https://images.dmc.tv/www/images/casestudy/2552_11_27_1/C521127_1p1.jpg)
![](https://images.dmc.tv/www/images/casestudy/2552_11_27_1/C521127_1p2.jpg)
![](https://images.dmc.tv/www/images/casestudy/2552_11_27_1/C521127_1p3.jpg)
![](https://images.dmc.tv/www/images/casestudy/2552_11_27_1/C521127_1p4.jpg)
-
ทางผู้นำขบวนคาราวานของผู้ประสบภัย จึงได้แจ้งกับลูกว่า “ถ้าอย่างนั้น พวกเราจะเข้าไปช่วยพวกชาวบ้านเลยก็แล้วกัน”
-
อีกทั้ง ได้ขอโทษที่ขบวนเดินทางมาถึงช้า เพราะติดฝนและถนนหนทางก็เละเป็นโคลนตม รถขนเสบียงคอยจะติดหล่มตลอดเวลา จึงจำเป็นต้องหยุดขบวนอยู่เรื่อยๆเป็นระยะๆ ทำให้การเดินทางนั้นล่าช้ามาก และยังชื่นชมการตัดสินใจของลูกว่า ดีมากที่ใช้แต่ขบวนม้าเพราะคล่องตัวกว่า สามารถเดินทางได้ไวกว่า และหากขบวนของลูกไม่ได้เข้ามาช่วยชาวบ้านตั้งแต่แรก เหตุการณ์จะต้องเลวร้ายกว่านี้อีกมาก เพราะพวกชาวบ้านที่ติดอยู่ใต้โคลนคงจะเสียชีวิตไปหมดแล้ว
![](https://images.dmc.tv/www/images/casestudy/2552_11_27_1/C521127_1p5.jpg)
-
ลูกได้ส่งตัวชาวบ้านผู้ประสบภัยให้กับขบวนคาราวารช่วยดูแลรักษาพยาบาล ส่วนตัวลูกก็คอยช่วยดูแลความสะดวกอยู่ที่บริเวณนั้น จากนั้น ก็ได้ชวนให้ลูกน้องของลูกทุกคนทานข้าวทานปลากัน และนั่งพูดคุยกันรอบกองไฟ
-
โดยลูกได้กล่าวชมเชยทุกๆคนที่ช่วยกันทำหน้าที่เป็นอย่างดี ทุกคนได้เอาชีวิตเข้าเสี่ยงและเสียสละช่วยพวกชาวบ้าน มันเป็นความภาคภูมิใจของหน่วยรบพิเศษที่ทุกคนจะขอเก็บมันเอาไว้ในใจของทุกคนตลอดไป
![](https://images.dmc.tv/www/images/casestudy/2552_11_27_1/C521127_1p6.jpg)
-
ณ เวลานี้ สายตาที่ลูกน้องมองลูกก็ได้เปลี่ยนไปหมดแล้ว มันกลายเป็นสายตาที่เปี่ยมไปด้วยความรัก เคารพ และเชื่อมั่นในตัวลูกมาก แล้วลูกน้องของลูกก็ได้บอกว่า “นายกองเอาชีวิตเป็นเดิมพันอย่างนี้ แล้วจะให้พวกผมยืนดูเฉยๆได้หรือครับ”
-
ลูกน้องของลูกอีกคนก็พูดขึ้นบ้างว่า “แม้ว่านายกองกับพวกผมจะไม่ได้เกิดวันเดียวกัน แต่พวกเราก็จะขอตายวันเดียวกันครับ”
-
ลูกได้ยิ้มให้กับลูกน้องทุกคน สักพักพวกชาวบ้านที่ยังพอเดินได้กับลูกเล็กเด็กแดง ได้พากันเดินมาเป็นกลุ่มๆ ทั้งหมดพากันเดินเข้ามาหาลูกแล้วต่างก็เอาช่อดอกไม้ป่าที่สานกันเป็นพวกมาลัย มาคล้องที่คอของลูกและลูกน้องของลูกทุกคน และพวกชาวบ้านก็ให้ตัวแทนมากล่าวขอบคุณลูกที่ได้เป็นคนช่วยชีวิตพวกเขาไว้ และบอกว่าพวกเขาไม่มีอะไรจะตอบแทน นอกจากพวกมาลัยดอกไม้ป่าที่เก็บมาจากป่า
-
ชาวบ้านทุกคนล้วนประทับใจลูกและทีมงานทุกคนมาก พวกเขาทุกคนจะขอจดจำและขอเก็บความประทับใจนี้ที่มีต่อตัวลูกและทีมงานของลูกทุกคน ไว้ในใจของพวกเขาตลอดไป
-
แล้วลูกก็จับมือชาวบ้านไว้ พร้อมกับพูดว่า “มันเป็นหน้าที่ของทหารอยู่แล้วที่จะต้องช่วยเหลือชาวบ้านในเวลาที่ทุกคนเดือดร้อน แม้ด้วยชีวิต และขอขอบคุณชาวบ้านทุกคน ถ้าไม่ได้ทุกๆคนที่คอยช่วยเหลือกันคงไม่สามารถช่วยคนอื่นได้มากขนาดนี้”
![](https://images.dmc.tv/www/images/casestudy/2552_11_27_1/C521127_1p7.jpg)