สมาธิ กฏแห่งกรรม
ทบทวนฝันในฝัน วันที่ 1 - 4 มีนาคม พ.ศ. 2559
Case Study วิบากกรรมใดทำให้ไปเป็นสัมภะเวสี (คุณพ่อหัน)
เรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยาฝันในฝัน
หลับตาฝันเป็นตุเป็นตะ ตื่นขึ้นมาหาว 1 ที
แล้วก็นำมาเล่าให้ฟังเป็นนิยายปรัมปรา
คำถามข้อที่ 1. คุณพ่อของลูกตายแล้วไปไหน ท่านมีความเป็นอยู่ในปรโลกเป็นอย่างไร และท่านมีข้อความอะไรฝากมาถึงลูกและครอบครัวบ้างไหมคะ
คำตอบ....ก่อนที่คุณพ่อของลูกจะเสียชีวิตตัวท่านมีอาการมึนเมาจากการดื่มเหล้าแล้วก็เดินพลัดตกลงไปในน้ำ และด้วยความมึนเมาอย่างหนักนี้เองจึงทำให้ตัวท่านหลงทิศทางและไม่สามารถที่จะโผล่ขึ้นมาจากน้ำได้เมื่อเป็นเช่นนี้...จึงทำให้ตัวท่านขาดอากาศหายใจแล้วก็เสียชีวิตลงในที่สุด!!!...
ภายหลังจากที่คุณพ่อของลูกได้เสียชีวิตลงไปแล้ว ตัวท่านก็ได้กลายไปเป็น “ สัมภะเวสี ” ที่มีร่างกายซูบผอม ผิวคล้ำ เสื้อผ้าเนื้อตัวเปียกปอนและรู้สึกเจ็บปวดตามร่างกายอยู่ตลอดเวลา
ส่วนสาเหตุที่ทำให้ตัวท่านต้องมาเป็นสัมภะเวสี และไม่ได้ไปบังเกิดในภพภูมิอื่นนั้น ทั้งนี้ก็เป็นเพราะตัวท่านยังไม่หมดอายุขัย แต่ด้วยวิบากกรรมในปัจจุบัน!!!...ที่ตัวท่านชอบฆ่าสัตว์ทำอาหารและดื่มเหล้าอยู่เป็นประจำ ได้ไปดึงดูดให้วิบากกรรมเก่าในอดีตชาติที่ตัวท่านได้เคยทำผิดทำพลาดเอาไว้ ซึ่งรายละเอียดเราจะมากล่าวกันในภายหลัง ให้ได้ช่องตามมาส่งผลร่วมกัน จึงเป็นเหตุทำให้ตัวท่านต้องมาจมน้ำตายก่อนวัยอันควร แต่ที่ตัวท่านยังไม่ต้องไปตกนรกนั้น ทั้งนี้ก็เป็นเพราะ...ตัวท่านมีบุญบวชลูกชายของท่านทั้ง 4 คนมาอุ้มเอาไว้นั่นเอง
ซึ่งในช่วงแรกๆ ที่ตัวท่านได้กลายไปเป็นสัมภะเวสีนั้น ตัวท่านก็ได้เดินกลับไปที่บ้านของท่านด้วยอาการที่มึนๆ งงๆ และยังไม่รู้สึกตัวว่า... “ ตัวท่านเองได้เสียชีวิตลงไปแล้ว ” แต่พอตัวท่านได้พยายามพูดคุยสื่อสารกับทุกๆ คนภายในบ้าน แล้วไม่มีใครรับรู้หรือรับทราบในสิ่งที่ตัวท่านพยายามจะสื่อสารได้เลย ตัวท่านจึงรู้ตัวได้ในทันทีว่า “ ณ ตอนนี้ ตัวท่านเองได้เสียชีวิตลงแล้ว ”
เมื่อตัวท่านรู้ตัวเช่นนั้น...ตัวท่านก็ยิ่งใช้ความพยายามที่จะบอกให้ทุกๆ คนภายในบ้านรับรู้ว่า...“ ตัวท่านยังไม่ได้ไปไหน ตัวท่านยังคงอยู่กับทุกคน ” แต่ไม่ว่าตัวท่านจะพยายามอย่างไรก็ตาม ความพยายามของท่านก็ไม่เป็นผลเลยแม้แต่นิดเดียว!!!...
เมื่อเป็นเช่นนี้...ตัวท่านจึงได้เดินเร่ร่อนไปๆ มาๆ อยู่แถวๆ ละแวกบ้านของท่านด้วยอาการหิวโหย หนาวเหน็บ และเจ็บปวดตามร่างกายอยู่ตลอดเวลา
จวบจนกระทั่งในเวลาต่อมา...เมื่อตัวลูกได้ทำบุญสร้างองค์พระธรรมกายประจำตัวแล้วก็อุทิศส่วนบุญส่วนกุศลส่งไปให้ท่าน ตัวท่านก็เริ่มมีสภาพความเป็นอยู่ที่ดีขึ้นไปจากเดิม คือ...อาการหนาวเหน็บและเจ็บปวดตามร่างกายของท่านก็ค่อยๆ ทุเลาเบาบางลงไป อีกทั้ง...เสื้อผ้าของท่านที่เคยเปียกปอนก็ค่อยๆ แห้งลงไปตามลำดับ และยิ่งตัวลูกกับทุกๆ คนในครอบครัวได้ทำบุญแล้วก็อุทิศส่วนบุญส่วนกุศลส่งไปให้ตัวท่านอยู่เรื่อยๆ สภาพความเป็นอยู่ของท่านก็ยิ่งดีขึ้นดีขึ้น แล้วก็ดีขึ้นไปจากเดิมเป็นอย่างมาก
จวบจนกระทั่งเมื่อตัวลูกได้อุทิศตนเข้ามาเป็นบัณฑิตแก้วสร้างบารมีอยู่เขตใน และตั้งใจทุ่มเทสั่งสมบุญสร้างบารมีกับหมู่คณะอย่างเต็มที่เต็มกำลัง แล้วก็อุทิศส่วนบุญส่วนกุศลส่งไปให้กับคุณพ่อของลูกมาโดยตลอด
ด้วยผลแห่งบุญดังกล่าวนี้เองจึงได้ส่งผลทำให้กายสัมภะเวสีของท่านค่อยๆ สว่างขึ้น สว่างขึ้น แล้วก็สว่างขึ้นจากเดิมเป็นอย่างมาก ไม่เพียงแค่นั้น!!!...ผลแห่งบุญดังกล่าวยังได้ช่องไปดึงดูดให้บุญต่างๆ ที่คุณพ่อของลูกได้เคยสั่งสมเอาไว้ในสมัยที่ยังเป็นมนุษย์ ไม่ว่าจะเป็น...บุญที่ตัวท่านได้ทำตามประเพณี หรือบุญที่ตัวท่านได้ไปร่วมงานบวชลูกชายของท่านทั้ง 4 คน เป็นต้น ให้มาได้ช่องส่งผลมากขึ้น มากขึ้น แล้วก็มากขึ้น!!!...
และเมื่อบุญทุกๆ บุญได้ช่องตามมาส่งผลอย่างเต็มที่แล้ว จึงส่งผลทำให้ตัวท่านได้แว้บ!!!...ไปบังเกิดเป็น “ ภุมมะเทวาระดับกลาง ” ที่มีวิมานไม้ 2 ชั้นขนาดย่อมๆ ซ้อนอยู่บนโลกมนุษย์ แถวๆ บ้านเดิมที่ตัวท่านเคยอาศัยอยู่ในสมัยที่ยังมีชีวิตในทันที
เมื่อตัวท่านได้ไปบังเกิดเป็นภุมมะเทวาระดับกลางแล้ว ตัวท่านก็แลดูเหมือนกับคนที่มีอายุประมาณ 40 ปี อีกทั้ง...ตัวท่านยังมีความเป็นอยู่ที่ดีกว่าในสมัยที่ยังเป็นมนุษย์ และมีเหล่าบริวารที่คอยรับใช้ตัวท่านอยู่ประมาณ 3-5 ตนอีกด้วย เรียกได้ว่า...ตัวท่านพ้นจากความยากลำบาก แล้วมีชีวิตความเป็นอยู่ที่ดีขึ้นได้เพราะมีเธอ หมายถึงลูกๆ และทุกๆ คนในครอบครัวที่ทำบุญแล้วก็อุทิศส่วนบุญส่วนกุศลส่งมาให้กับท่านโดยตลอด จึงทำให้ตัวท่านได้มาอยู่ในภพภูมิที่ดีขึ้นไปจากเดิม
หมายเหตุ : เพราะฉะนั้น...อย่าเปลี่ยนศาสนา ต้องสอนให้ลูกๆ หลานๆ เป็นพุทธมามกะ เพราะการทำบุญปุพพเปตพลี หรือการทำบุญอุทิศไปให้กับผู้ที่ล่วงลับไปแล้ว มีเฉพาะในพระพุทธศาสนาซึ่งเป็นแหล่งแห่งเนื้อนาบุญเท่านั้น โดยเฉพาะชีวิตหลังความตาย...สุขก็สุขนาน ทุกข์ก็ทุกข์นาน ซึ่งผู้ที่ล่วงลับไปแล้วหมดสิทธิ์ที่จะทำบุญ แต่ยังไม่หมดสิทธิ์ที่จะรับบุญดังนั้น...จึงเป็นหน้าที่ของผู้ที่ยังมีชีวิตอยู่ที่จะต้องทำบุญแล้วก็อุทิศไปให้กับหมู่ญาติที่ล่วงลับไปแล้ว แต่ถ้าเปลี่ยนศาสนาแล้วไปทำบุญนอกบุญเขตมันก็ได้บุญทีละกระจึ๋ง แล้วบุญทีละกระจึ๋ง มันจะไปถึงท่านได้อย่างไร ดังนั้น...อย่าเปลี่ยนศาสนา!!!...
ซึ่งตัวท่านก็มีข้อความฝากมาถึงตัวลูกและทุกๆ คนในครอบครัวอันเป็นที่รักของท่านในทำนองที่ว่า...
“ ในตอนนี้...ตัวท่านสบายดี มีความสุข และมีเพื่อนๆ มากมาย ตัวท่านรู้สึกดีใจและยังคงนึกถึงทุกๆ คนอยู่เสมอไม่เคยลืม และตัวท่านก็อยากขอบใจทุกๆ คนมากๆ ที่ได้ทำบุญแล้วก็อุทิศส่วนบุญส่วนกุศลส่งมาให้ตัวท่านอยู่ตลอด ซึ่งก็ทำให้ตัวท่านมีความเป็นอยู่ที่ดีขึ้น มีอาหารมากขึ้น และมีความสุขสบายมากกว่าในสมัยที่ยังมีชีวิตอยู่เป็นอย่างมาก เพราะที่หมู่บ้านภุมมะเทวาแห่งนี้ไม่ต้องประกอบอาชีพอะไรเลยและตัวท่านเองก็อยากจะอยู่ที่หมู่บ้านภุมมะเทวาแห่งนี้ไปอีกนานๆ ตามความเข้าใจของท่าน ณ ช่วงเวลานี้ ดังนั้น...เมื่อทุกๆ คนได้สั่งสมบุญทุกๆ บุญแล้ว ก็ขอให้อุทิศส่วนบุญส่วนกุศลส่งมาให้ตัวท่านอีกบ่อยๆ ”
ส่วนสาเหตุที่ทำให้คุณพ่อของลูกต้องมาจมน้ำตายก่อนวัยอันควรนั้น ทั้งนี้ก็เป็นเพราะ...วิบากกรรมที่ตัวท่านได้เคยทำผิดทำพลาดเอาไว้ในหลายๆ ภพหลายๆ ชาติก่อนๆ นู้น ได้ช่องตามมาส่งผลร่วมกับวิบากกรรมในภพชาติปัจจุบัน...ที่ตัวท่านชอบฆ่าสัตว์ทำอาหารและดื่มเหล้าอยู่เป็นประจำ เรื่องก็มีอยู่ว่า...
ย้อนไปในหลายๆ ภพหลายๆ ชาติก่อนๆ คุณพ่อของลูกได้เกิดเป็น “ กุลบุตรสุดหล่อ ” อยู่ในสังคมเกษตรกรรม และเมื่อตัวท่านเติบใหญ่ขึ้นตัวท่านก็ได้แต่งงานแล้วก็มีครอบครัว
ภายหลังจากที่ตัวท่านได้แต่งงานมีครอบครัวแล้ว ตัวท่านก็ได้กลายเป็นผู้ชายที่รักครอบครัว และดูแลทุกๆ คนในครอบครัวเป็นอย่างดี อีกทั้ง...ตัวท่านยังขยันทำมาหากินเป็นอย่างมากอีกด้วย เมื่อเป็นเช่นนี้...จึงทำให้ครอบครัวของท่านเต็มไปด้วยความรักความอบอุ่นอย่างสุดๆ
จวบจนกระทั่งในเวลาต่อมาก็ได้มีหนุ่มขี้เมาคนหนึ่งที่อาศัยอยู่ในหมู่บ้านเดียวกันกับตัวท่านได้ย้ายมาพักอาศัยอยู่ใกล้ๆ กับบ้านของท่าน
และด้วยความที่หนุ่มขี้เมาคนนี้...เป็นคนที่ชอบดื่มเหล้าเป็นชีวิตจิตใจ อีกทั้ง...ยังชอบเลี้ยงเหล้าเพื่อนบ้านข้างเคียงคนอื่นๆ อีกด้วย ด้วยเหตุนี้เอง...จึงทำให้บ้านของหนุ่มขี้เมาคนนี้ได้กลายเป็นแหล่งรวมของนักเลงสุราที่อาศัยอยู่ในละแวกนั้น และเมื่อพวกนักเลงสุรากลุ่มนี้ดื่มเหล้าจนเมามายแล้ว พวกเขาก็มักจะชอบร้องรำทำเพลง...แล้วก็ส่งเสียงเอะอะโวยวายรบกวนชาวบ้านอยู่เป็นประจำ!!!...
เมื่อคุณพ่อของลูก (ในภพชาตินั้นซึ่งมีบ้านอยู่ติดกับหนุ่มขี้เมาคนนี้) ถูกพวกนักเลงสุราส่งเสียงรบกวนโสตประสาทเช่นนั้น ในช่วงแรกๆ แม้ว่าตัวท่านจะรู้สึกรำคาญเป็นอย่างมากก็ตาม แต่ตัวท่านก็ได้ใช้ความอดทนข่มกลั้นอารมณ์ของตัวท่านเอาไว้!!!...
แต่พอตัวท่านต้องทนรับฟังเสียงรบกวนจากพวกนักเลงสุรากลุ่มนี้อย่างนี้แบบนี้มากเข้า...มากเข้า ตัวท่านก็เริ่มชักจะหงุดหงิดมากขึ้นไปเรื่อยๆ และยิ่งเสียงของพวกนักเลงสุราไปรบกวนลูกๆ ของท่าน...จนทำให้ลูกๆ ของท่านนอนไม่หลับด้วยแล้ว ตัวท่านก็ยิ่งรู้สึกโมโหและโกรธเคืองพวกนักเลงสุรากลุ่มนี้เป็นอย่างมาก
แม้ว่าคุณพ่อของลูกจะรู้สึกโมโหและโกรธเคืองพวกนักเลงสุรากลุ่มนี้มากขนาดไหนก็ตาม แต่ตัวท่านก็ไม่กล้าที่จะไปตักเตือนพวกเขาโดยตรง ที่เป็นเช่นนี้ก็เป็นเพราะตัวท่านกลัวว่าพวกเขาจะมารุมทำร้ายตัวท่านและลูกๆ ของท่านนั่นเอง
เมื่อตัวท่านไม่สามารถที่จะตักเตือนพวกเขาโดยตรงได้ ตัวท่านจึงได้คิดหาอุบายที่จะแกล้งพวกเขา โดยตัวท่านมักจะสังเกตเห็นว่า... “ หลังจากที่พวกนักเลงสุรากลุ่มนี้ดื่มเหล้าจนเมามายได้ที่แล้วพวกเขาก็จะพากันเดินกลับบ้านโดยผ่านทางสะพานไม้เล็กๆ ข้ามคลอง ”
เมื่อคุณพ่อของลูกสังเกตเห็นเช่นนั้น ตัวท่านจึงได้คิดวางแผนที่จะทำให้สะพานข้ามคลองที่พวกนักเลงสุราใช้เดินผ่านกลับบ้านเป็นประจำนั้นลื่น!!!...ด้วยการเอาโคลนมาทาที่สะพาน แล้วก็ปลดเชือกที่เป็นราวจับข้ามสะพานให้หลวมๆ เพื่อที่ว่า...เมื่อนักเลงสุราคนแรกลื่นแล้วไปจับเชือกเพื่อจะทรงตัวเอาไว้ เชือกนั้นก็จะหลุด...แล้วเขาก็จะต้องพลัดตกลงไปในคลองในที่สุด
ส่วนพวกนักเลงสุราคนอื่นๆ ที่ตามมาเมื่อเกิดอาการลื่นไถลแล้วไม่มีอะไรจับยึดเอาไว้ พวกเขาก็จะต้องพลัดตกลงไปในคลองด้วยเช่นกัน!!!...
หลังจากที่คุณพ่อของลูกได้ดำเนินการตามแผนการที่ได้วางเอาไว้เช่นนั้นแล้ว ก็ส่งผลทำให้พวกนักเลงสุราได้พลัดตกลงไปในคลองกันหลายคนเลยทีเดียว!!!...
และด้วยความที่ในช่วงเวลานั้น...พวกเขามีอาการที่มึนเมาหนักมาก แถมกระแสน้ำในคลองก็ไหลเชี่ยว อีกทั้ง...บริเวณนั้นก็มืดมาก ด้วยเหตุดังกล่าวนี้เองจึงทำให้นักเลงสุราบางคนช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ แล้วก็จมน้ำเสียชีวิตไปในที่สุด!!!...
และด้วยวิบากกรรมดังกล่าว หรือวิบากกรรมที่คุณพ่อของลูกได้แกล้งทำให้พวกนักเลงสุราพลัดตกลงไปในน้ำ จนทำให้บางคนเสียชีวิตไปเลยนั้น มันก็ได้กลายเป็นผังที่ติดตามตัวท่านนับตั้งแต่ภพชาตินั้นเป็นต้นมา
จวบจนกระทั่งมาถึงในภพชาติปัจจุบันนี้ เมื่อวิบากกรรมดังกล่าวได้ช่องตามมาส่งผลร่วมกับวิบากกรรมในปัจจุบันที่ตัวท่านชอบฆ่าสัตว์ทำอาหารและดื่มเหล้าอยู่เป็นประจำ จึงส่งผลทำให้ตัวท่านต้องมาจมน้ำตายก่อนวัยอันควรอย่างที่เป็นอยู่นี้นั่นเอง
ภายหลังจากที่คุณพ่อของลูกได้ไปบังเกิดเป็น “ ภุมมะเทวาระดับกลาง ” ที่มีวิมานไม้ 2 ชั้นขนาดย่อมๆ ซ้อนอยู่บนโลกมนุษย์แล้ว ตัวท่านก็ได้ใช้ชีวิตอย่างสุขสบายตามสไตล์ ของภุมมะเทวาระดับกลางเรื่อยมา
จวบจนกระทั่งเมื่อกาลเวลาได้ล่วงเลยผ่านไป...ด้วยบุญที่ตัวลูกได้ตั้งใจเข้ามารับบุญช่วยงานพระพุทธศาสนาวิชชาธรรมกายเป็นสมาชิกเขตในอยู่หลายปี จึงทำให้พระธรรมกายได้เมตตาไปหาคุณพ่อของลูกถึงที่วิมานของท่าน!!!...
หลังจากนั้น...พระธรรมกายก็ได้เมตตาเอาบุญทุกๆ บุญที่ตัวลูกได้ตั้งใจทุ่มเทรับบุญช่วยงานพระพุทธศาสนาวิชชาธรรมกายอย่างเต็มที่เต็มกำลังมาโดยตลอด...มาประกอบวิชชาธรรมกาย แล้วก็ช่วย อัพเกรดให้คุณพ่อของลูกไปบังเกิดเป็น “ อากาศเทวาระดับกลาง ” ที่มีวิมานสีเงินยวงขนาดใหญ่...ลักษณะคล้ายๆ กับบ้านทรงไทยประยุกต์!!!...เพราะภพภูมิอากาศเทวาแห่งนี้...มีความใกล้เคียงกับสังคมมนุษย์ที่ตัวท่านคุ้นเคย
ส่วนรอบๆ ตัววิมานของท่านนั้นก็จะมีอาณาบริเวณที่กว้างขวางเป็นอย่างมาก อีกทั้ง...ยังมีซุ้มประตูในทิศทั้ง 4 และมีศาลารายล้อมสำหรับกั้นเขตแดนระหว่างวิมานของท่านกับวิมานของอากาศเทวาท่านอื่นๆ
ทันทีที่คุณพ่อของลูกได้ไปบังเกิดเป็นอากาศเทวาระดับกลางแล้ว ตัวท่านก็เกิดความรู้สึก ตื่นเต้น และอัศจรรย์ใจอย่างสุดๆ แล้วตัวท่านก็ไม่รอช้า...ได้รีบก้มลงกราบพระธรรมกายด้วยความเคารพนอบน้อมในทันที
จากนั้น พระธรรมกายก็ได้เมตตาประทานโอวาทให้กับคุณพ่อของลูกในทำนองที่ว่า...“ การที่ตัวท่านได้มาบังเกิดใหม่เป็นอากาศเทวาและมีความเป็นอยู่ที่สุขสบายกว่าเดิมเป็นอย่างมากนั้น ทั้งนี้ก็เป็นเพราะบุญของลูกสาวของท่านที่สั่งสมเอาไว้ในพระพุทธศาสนาวิชชาธรรมกายเป็นหลัก เพราะลำพังบุญของตัวท่านเองเพียงอย่างเดียวนั้น ไม่สามารถที่จะทำให้ท่านมาบังเกิดใหม่อยู่ ณ ที่แห่งนี้ได้!!!...
ดังนั้น ขอให้ตัวท่านจงอย่าประมาท อย่ามัวเพลิดเพลินอยู่กับทิพยสมบัติ ให้ตั้งใจนั่งสมาธิและภาวนา “สัมมา อะระหัง” ไปเรื่อยๆ ทุกวันอย่าให้ขาดเลยแม้แต่เพียงวันเดียว
เพราะถ้าหากตัวท่านประมาทและไม่ตั้งใจนั่งสมาธิตามที่สอนเอาไว้ เมื่อวิบากกรรมต่างๆ ที่ตัวท่านได้เคยทำผิดทำพลาดเอาไว้ในสมัยที่ยังเป็นมนุษย์ ไม่ว่าจะเป็นวิบากกรรมฆ่าสัตว์ทำอาหาร หรือวิบากกรรมดื่มเหล้าอยู่เป็นประจำ เป็นต้น ได้ช่องตามมาส่งผล ตัวท่านก็จะต้องพลัดตกไปในนรก...ซึ่งมีความทุกข์ทรมานมากกว่าในสมัยที่ตัวท่านยังเป็นสัมภะเวสีแบบนับเท่าไม่ถ้วนหรือเทียบกันไม่ได้เลย อีกทั้ง...ความทุกข์ทรมานในนรกนั้นยังยาวนานมากๆ มากๆ อีกด้วย ซึ่งถ้าหากตัวท่านประมาทและพลัดตกไปในนรกเช่นนั้น...ก็จะไม่มีใครไปช่วยท่านขึ้นมา!!!... ”
หลังจากที่คุณพ่อของลูกซึ่งมาบังเกิดใหม่เป็นอากาศเทวาระดับกลาง ได้รับฟังโอวาทอันทรงคุณค่าจากพระธรรมกายแล้ว ตัวท่านก็ได้กราบขอบพระคุณและรับปากกับพระธรรมกายว่าจะปฏิบัติตามโอวาทที่พระธรรมกายได้ให้ไว้ทุกประการ!!!...
จากนั้นพระธรรมกายก็ได้เมตตาประทานโอวาทฝากมาให้กับตัวลูกและทุกๆ ในครอบครัวในทำนองที่ว่า... “ ตอนนี้...คุณพ่อของลูกได้มาบังเกิดใหม่เป็นอากาศเทวาแล้ว แต่วิบากกรรมที่ตัวท่านได้เคยทำผิดทำพลาดเอาไว้ในสมัยที่ยังเป็นมนุษย์ ไม่ว่าจะเป็นวิบากกรรมฆ่าสัตว์ทำอาหาร หรือวิบากกรรมดื่มเหล้าอยู่เป็นประจำ เป็นต้น มันก็คอยหาช่องที่จะส่งผลอยู่ตลอดเวลา
ดังนั้น...ถ้าหากตัวลูกและทุกๆ คนรักคุณพ่อ และอยากให้ตัวท่านอยู่ที่วิมานอากาศเทวาแห่งนี้ไปอีกนานๆ ตัวลูกและทุกๆ คนก็จะต้องตั้งใจนั่งธรรมะให้เข้าถึงพระธรรมกายภายในกันให้ได้ อย่ามัวแต่เพลิดเพลินกับการทำมาหากินเพียงอย่างเดียว ให้แบ่งเวลานั่งธรรมะและสั่งสมบุญทุกๆ บุญด้วยและเมื่อทุกๆ คนสั่งสมบุญแล้วก็ให้อุทิศส่วนบุญส่วนกุศลส่งไปให้ตัวท่านอีกบ่อยๆ เพื่อที่ว่าบุญจะได้ไปหล่อเลี้ยงให้ตัวท่านได้อยู่ที่วิมานอากาศเทวาแห่งนี้ไปอีกนานๆ ”
คำถามข้อที่ 2 ในพุทธันดรที่ผ่านมา...ลูกสร้างบารมีกับหมู่คณะมาอย่างไร และมีหน้าที่อะไรในกองทัพธรรมคะ
คำตอบ...สำหรับเรื่องราวการสร้างบารมีของตัวลูกในพุทธันดรที่ผ่านมานั้น ตัวลูกก็ได้เกิดมาสร้างบารมีร่วมกับมหาปูชนียาจารย์และหมู่คณะด้วยเหมือนกัน เรื่องก็มีอยู่ว่า...
ย้อนไปในพุทธันดรที่ผ่านมาตัวลูกได้เกิดเป็น “ กุลบุตรสุดหล่อผู้มีหัวใจมุ่งมั่น ” อยู่ในครอบครัวที่ประกอบอาชีพเกษตรกรรมซึ่งอาศัยอยู่ในหัวเมืองแห่งหนึ่งใกล้ๆ กับเมืองหลวงของแคว้นพระราชา (องค์ที่จะออกบวช)
และเมื่อตัวลูกเติบใหญ่ขึ้น...ตัวลูกก็เป็นเด็กที่มีความขยัน อดทน ซื่อสัตย์ และเป็นที่รักของทุกๆ คนในครอบครัว อีกทั้ง...ตัวลูกยังคอยช่วยเหลืองานเกษตรกรรมของที่บ้านเป็นอย่างดีอีกด้วย
แม้ว่าตัวลูก (ในพุทธันดรที่ผ่านมา) จะเติบโตมาอยู่คู่กับงานเกษตรกรรมของที่บ้านก็ตาม แต่ถึงกระนั้น!!!...ภายในใจลึกๆ ของตัวลูกกลับไม่อยากเป็นเกษตรกรตามอย่างพี่ๆ น้องๆ คนอื่นๆ ในครอบครัวเลย ที่เป็นเช่นนี้ก็เป็นเพราะตัวลูกมีความใฝ่ฝันอยากที่จะเป็นทหารของพระราชา (องค์ที่จะออกบวช) มากกว่า อีกทั้ง...ตัวลูกยังมีความรู้สึกว่า “การเป็นทหารรับใช้ชาตินั้นจะทำให้เราได้พัฒนาศักยภาพของตัวเองอย่างเต็มที่และสามารถทำคุณประโยชน์ให้เกิดขึ้นกับบ้านเมืองได้หลายอย่างเลยทีเดียว!!!...”
เมื่อตัวลูกมีความมุ่งมั่นตั้งใจและใฝ่ฝันอยากที่จะเป็นทหารเช่นนั้น จึงทำให้ในเวลาต่อมาตัวลูกก็ได้ตัดสินใจเดินทางเข้าไปยังเมืองหลวง เพื่อสมัครเป็นทหารของพระราชา (องค์ที่จะออกบวช)
และหลังจากที่ตัวลูกได้สมัครเป็นทหารของพระราชา (องค์ที่จะออกบวช) แล้ว ตัวลูกก็ได้ตั้งใจศึกษาเล่าเรียนและฝึกฝนวิชาทหารทั้งภาคทฤษฎีและปฏิบัติอย่างเต็มที่เต็มกำลังเรื่อยมา!!!...
จวบจนกระทั่งเมื่อตัวลูกสำเร็จการศึกษาวิชาทหารแล้ว ตัวลูกก็ได้รับการบรรจุให้เป็นนายทหารที่รับผิดชอบดูแลความสงบเรียบร้อยอยู่ภายในเมืองหลวงของแคว้นพระราชา (องค์ที่จะออกบวช) ซึ่งตัวลูกเองก็ได้ตั้งใจปฏิบัติหน้าที่ที่ได้รับมอบหมายได้เป็นอย่างดีมาโดยตลอด
และในช่วงระหว่างที่ตัวลูกกำลังปฏิบัติหน้าที่ทางการทหารอยู่ในเมืองหลวงนี้เอง ตัวลูกก็ได้ไปพบกับแม่หญิงแสนสวยคนหนึ่งซึ่งเป็นลูกสาวของพ่อค้าที่ขายข้าวของเครื่องใช้อยู่ภายในตัวเมืองหลวง และเพียงแค่แว้บแรกที่ตัวลูกได้สบตาเธอเท่านั้น ตัวลูกก็ตกหลุมรักและแอบปิ๊งตัวเธอตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา
เมื่อตัวลูกได้แอบปิ๊งแม่หญิงแสนสวยเข้าแล้ว ตัวลูกก็ได้แอบแวะเวียนมาเยี่ยมเยียนตัวเธออยู่เป็นประจำ อีกทั้ง ตัวลูกยังได้คอยมอบความรักผ่านถ้อยคำหวานๆ ให้กับตัวเธออยู่เสมอๆ อีกด้วย
เมื่อเป็นเช่นนี้...จึงทำให้หัวใจของเธอค่อยๆ ถูกเติมเต็มไปด้วยความรักจากใจของตัวลูก จนในที่สุด...ตัวเธอก็ได้ตกหลุมรักตัวลูกเข้าอย่างจัง!!!...
แต่ทว่า!!!...เรื่องราวความรักระหว่างตัวลูกกับแม่หญิงแสนสวยกลับไม่ได้ราบรื่นอย่างที่คิดที่เป็นเช่นนี้ก็เป็นเพราะคุณพ่อของเธอไม่อยากให้เธอไปชอบหรือไปรักกับนายทหาร เพราะตัวท่านมีความคิดว่า “ ถ้าหากลูกสาวของท่านไปแต่งงานกับนายทหารเข้าแล้ว เมื่อนายทหารคนนั้นต้องออกไปรบ...เขาก็อาจจะต้องเสียชีวิตลงในระหว่างการรบก็เป็นได้ และถ้าหากเป็นเช่นนั้น...ลูกสาวของท่านก็คงจะต้องเศร้าโศกเสียใจอย่างสุดๆ ”
และด้วยความคิดดังกล่าวนี้เองจึงทำให้คุณพ่อของแม่หญิงแสนสวยไม่เห็นด้วยและรู้สึกไม่พอใจเป็นอย่างมากที่ลูกสาวของท่านได้มาคบหากับตัวลูกซึ่งเป็นนายทหาร
เมื่อคุณพ่อของแม่หญิงแสนสวยไม่เห็นดีเห็นงามในเรื่องความรักระหว่างตัวลูกกับตัวเธอเช่นนั้น จึงทำให้ตัวลูกกับตัวเธอต้องแอบไปมาหาสู่กันแบบลับๆ อีกทั้ง...ตัวลูกกับตัวเธอยังได้แอบมีความสัมพันธ์ฉันชู้สาวกัน...โดยไม่ให้คุณพ่อคุณแม่ของเธอรับรู้หรือรับทราบเลยอีกด้วย
จวบจนกระทั่งในเวลาต่อมาก็ได้เกิดมหาสงครามขึ้นระหว่างแคว้นของพระราชา (องค์ที่จะออกบวช) กับแคว้นกันชนฝั่งทิศใต้ (หรือแคว้นของพระราชาผู้เกะกะเกเร) และในช่วงภาวะสงครามนี้เอง ตัวลูกก็ได้รับหน้าที่ให้ดูแลเกี่ยวกับเรื่องการประสานงานและจัดหากำลังพลส่งไปให้ตามหน่วยทหารต่างๆ ควบคู่ไปกับการดูแลความสงบเรียบร้อยภายในตัวเมืองหลวง
ส่วนเรื่องความรักระหว่างตัวลูกกับแม่หญิงแสนสวยนั้น ตัวลูกก็ได้ตกลงกับเธอเอาไว้ว่า “ พอหลังเสร็จศึกสงครามระหว่างแคว้นแล้ว ตัวลูกจะไปขอตัวเธอแต่งงานอย่างเป็นทางการ!!!... ” และเมื่อศึกสงครามระหว่างแคว้นได้สงบลงแล้ว ตัวลูกก็ได้รีบเคลียร์ภารกิจหน้าที่การงานต่างๆ ให้เรียบร้อย เพื่อเตรียมการจะไปขอตัวเธอแต่งงานตามที่ได้ตกลงกันเอาไว้ แต่ปรากฏว่าในช่วงจังหวะเวลานั้นตัวลูกก็ได้ยินข่าวการเสด็จออกผนวชของพระราชาพอดี!!!...
ทันทีที่ตัวลูกได้ยินข่าวการเสด็จออกผนวชของพระราชาแล้ว ตัวลูกก็เกิดความคิดขึ้นมาเองภายในใจว่า “ ณ ช่วงเวลานี้...อาจจะมีเหตุการณ์วุ่นวายสับสนหลายๆ อย่างเกิดขึ้นกับบ้านเมืองก็เป็นได้ ดังนั้น...เราควรจะเลื่อนการแต่งงานของตัวเรากับแม่หญิงแสนสวยออกไปก่อน เพื่อรอให้สถานการณ์ต่างๆ ในบ้านเมืองลงตัวและเรียบร้อยกว่านี้จะดีกว่า ” และเมื่อตัวลูกเกิดความคิดขึ้นมาเองภายในใจเช่นนั้นตัวลูกจึงได้ไปขอแม่หญิงแสนสวยเลื่อนการแต่งงานระหว่างตัวลูกกับตัวเธอออกไปก่อน!!!...
จวบจนกระทั่งในเวลาต่อมา ตัวลูกก็ได้มีโอกาสไปฟังธรรมกับพระเถระ (อดีตพระราชาองค์ที่ออกบวช) และเมื่อตัวลูกได้ฟังธรรมกับพระเถระแล้ว ตัวลูกก็รู้สึกชอบและประทับใจในทุกๆ เรื่องที่พระเถระได้เมตตานำมาเทศน์สอนเป็นอย่างมาก ไม่ว่าจะเป็น...เรื่องกฎแห่งกรรม บุญบาป นรกสวรรค์ หรือเรื่องการบวช เป็นต้น
และยิ่งตัวลูกได้ตรองตามธรรมะที่พระเถระได้เมตตานำมาแสดงด้วยแล้ว ตัวลูกก็ยิ่งเกิดความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับเป้าหมายของการเกิดมาเป็นมนุษย์ว่า “ คนเรานั้นเกิดมาทำไม และอะไรคือเป้าหมายที่แท้จริงของการมาเกิดเป็นมนุษย์!!!... ”
นอกจากตัวลูกจะเกิดความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับเป้าหมายของการเกิดมาเป็นมนุษย์แล้ว ตัวลูกยังเกิดความคิดอยากที่จะออกบวชเป็นอย่างมากอีกด้วย แต่ด้วยความที่ ณ ช่วงเวลานั้น...ตัวลูกยังติดภาระเกี่ยวกับเรื่องการแต่งงานและยังเคลียร์เรื่องปัญหาหัวใจไม่จบ ด้วยเหตุนี้เองจึงทำให้ตัวลูกยังไม่สามารถออกบวชได้ในทันที
แต่ถึงกระนั้น!!!...ตัวลูกก็ได้เดินทางไปฟังธรรม นั่งสมาธิ และสั่งสมบุญที่วัดของพระเถระ (อดีตพระราชาองค์ที่ออกบวช) อยู่เป็นประจำ
และในเวลาที่แม่หญิงแสนสวยมาทวงถามเรื่องการแต่งงานตัวลูกก็มักจะบ่ายเบี่ยงเลี่ยงประเด็นและขอเลื่อนการแต่งงานออกไปเรื่อยๆ จวบจนกระทั่งเมื่อกาลเวลาได้ล่วงเลยผ่านไปหลายปี แม่หญิงแสนสวยก็เริ่มจะอดทนรอตัวลูกไม่ไหว อีกทั้งยังแอบสงสัยและคิดในใจว่า “ ตัวลูกคงแอบปันใจไปให้ใครบางคนเสียแล้ว ” เมื่อเป็นเช่นนี้ตัวเธอจึงได้ตัดสินใจขอเลิกกับตัวลูกในที่สุด!!!...
ในช่วงแรกๆ หลังจากที่ตัวลูกถูกแม่หญิงแสนสวยบอกเลิกเช่นนั้น ตัวลูกก็รู้สึกเสียใจ ช้ำใจ และจำต้องทำใจอยู่นานพอสมควร ที่เป็นเช่นนี้ก็เป็นเพราะตัวลูกรู้สึกรักและผูกพันกับตัวเธอมากๆ มากๆ แต่เมื่อตัวลูกได้มองถึงมโนปณิธานอันยิ่งใหญ่และความตั้งใจอยากที่จะออกบวชแล้ว ตัวลูกก็ได้ตัดใจจากความอาลัยอาวรณ์ถึงแม่หญิงแสนสวย แล้วก็รีบเคลียร์ภารกิจหน้าที่การงานต่างๆ ให้เรียบร้อย เพื่อเตรียมตัวจะออกบวชตามที่ตัวลูกได้ตั้งใจเอาไว้!!!...
และเมื่อตัวลูกสามารถเคลียร์ภารกิจหน้าที่การงานต่างๆ ได้ลงตัวแล้ว ตัวลูกก็ได้ตัดสินใจออกบวชและก็ตั้งใจบำเพ็ญสมณธรรมอย่างเต็มที่เต็มกำลัง ควบคู่ไปกับการทำหน้าเผยแผ่ธรรมะให้กับมหาชนทั้งหลายเรื่อยมา
จวบจนกระทั่งมาถึงในช่วงบั้นปลายของชีวิตตัวลูกก็สามารถปฏิบัติธรรมจนหยุดใจเข้าถึงพระธรรมกายภายในที่ชัด ใส สว่างได้ในที่สุด และเมื่อตัวลูกหมดอายุขัยและละจากโลกไปแล้ว ตัวลูกก็ได้เดินทางกลับไปสู่ดุสิตบุรีวงบุญพิเศษเขตบรมโพธิสัตว์ได้อย่างสง่างาม!!!...
แม้ว่าในพุทธันดรที่ผ่านมา...ตัวลูกจะตั้งใจสั่งสมบุญสร้างบารมีและออกบวชบำเพ็ญสมณธรรมอย่างเต็มที่เต็มกำลังไปจนกระทั่งหมดอายุขัยก็ตาม แต่ด้วยวิบากกรรมที่ตัวลูกได้เคยแอบไปมีความสัมพันธ์ฉันชู้สาวกับแม่หญิงแสนสวยเอาไว้ โดยปิดบังไม่ให้คุณพ่อคุณแม่ของเธอได้รับรู้หรือรับทราบเลยนั้น...มันก็ได้กลายมาเป็นผังที่ติดตามตัวลูกนับตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา
จวบจนกระทั่งมาถึงในภพชาติปัจจุบันนี้...เมื่อวิบากกรรมกาเมฯ ดังกล่าวได้ช่องตามมาส่งผล จึงทำให้ตัวลูกต้องมาเกิดเป็นผู้หญิงเหมือนอย่างที่เป็นอยู่นี้นั่นเอง!!!...
จากเรื่องราว Case Study ที่เราได้ศึกษาเรียนรู้กันมานี้ ก็สอนให้เราได้รู้ว่า... “ ทุกๆ ชีวิตล้วนตกอยู่ภายใต้กฎแห่งกรรม ซึ่งเป็นกฎสากลที่มวลมนุษยชาติทุกคนบนโลกใบนี้จะต้องเจอทั้งสิ้น!!! เพราะฉะนั้นเราจึงจำเป็นอย่างยิ่งยวดที่จะต้องศึกษาเรียนรู้เรื่องกฎแห่งกรรมให้เข้าใจอย่างแจ่มแจ้งเพราะมันเกี่ยวกับตัวเราเอง เพื่อที่เราจะได้ดำเนินชีวิตได้อย่างถูกต้องและดีงามด้วยความไม่ประมาทจะได้ปิดอบาย ไปสวรรค์ และมีความสุขในปัจจุบัน อีกทั้ง...ยังดับทุกข์ได้อีกด้วย ซึ่งความรู้นี้มีสอนเฉพาะในพระพุทธศาสนาเท่านั้น!!!...
ดังนั้น...เราจะต้องตั้งใจสั่งสมบุญสร้างบารมี ประพฤติดีปฏิบัติชอบตามหลักธรรมคำสั่งสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เช่น ทำทาน รักษาศีล และเจริญสมาธิภาวนา เป็นต้น ซึ่งถ้าหากเราทำได้เช่นนี้ชีวิตการสร้างบารมีของเราจะได้อยู่รอดปลอดภัย และมีชัยชนะในเส้นทางการสร้างบารมีไปตราบกระทั่งถึงที่สุดแห่งธรรม ”
สำหรับ Case Study คุณพ่อหันก็คงจะต้องจบลงพอสังเขปเพียงเท่านี้ เอวํ ก็มีด้วยประการละฉะนี้ สำหรับวันนี้
