สมาธิ กฏแห่งกรรม

ทบทวนฝันในฝัน วันที่ 9 - 18 เมษายน พ.ศ. 2559

Case Study โรคมะเร็งลำไส้และภาวะลำไส้อุดตัน (คุณแม่ชื้น)
เรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา

 

ฝันในฝัน
หลับตาฝันเป็นตุเป็นตะ ตื่นขึ้นมาหาว 1 ที
แล้วก็นำมาเล่าให้ฟังเป็นนิยายปรัมปรา

     คำถามข้อที่ 1.  คุณแม่ของลูกเสียชีวิตแล้ว   ท่านไปอยู่ที่ไหน...มีความเป็นอยู่ในปรโลกเป็นอย่างไร  และท่านมีข้อความอะไรฝากมาถึงตัวลูกและทุกๆ คนในครอบครัวบ้างไหมคะ

 

      คำตอบ....ก่อนที่คุณแม่ของลูกจะเสียชีวิตในขณะที่ตัวท่านนอนป่วยอยู่บนเตียงนั้น ตัวท่านก็ได้เตรียมตัวเตรียมใจเอาไว้ก่อนแล้วว่า... “ ตัวท่านเองคงจะมีชีวิตอยู่ต่อไปได้อีกไม่นาน ” เมื่อเป็นเช่นนี้...ตัวท่านจึงได้พยายามรักษาใจของท่านให้ใสๆ ด้วยการนึกถึงองค์พระ  นึกถึงพระเดชพระคุณหลวงปู่พระผู้ปราบมาร  และนึกถึงคุณยายอาจารย์ฯ ควบคู่ไปกับการทำภาวนา “ สัมมาอะระหัง ” อยู่ตลอดเวลา

 

      และด้วยความที่ท่านมีใจเกาะเกี่ยวอยู่กับบุญ...อยู่กับธรรมะตลอดเวลานี้เอง จึงทำให้ใจของท่านมีความผ่องใสและไม่หวาดกลัวต่อมรณภัยเลยแม้แต่น้อย ยิ่งในเวลาที่มีตัวลูกกับทุกๆ คนในครอบครัวมาอยู่ใกล้ๆ กับท่าน...ตัวท่านก็จะยิ่งรู้สึกอบอุ่นใจและมีความสุขใจเป็นอย่างมาก!!!...  

 

      จวบจนกระทั่งเมื่อร่างกายของท่านทนต่อทุกขเวทนาไม่ไหวแล้ว กายละเอียดของท่านจึงได้หลุดออกมาจากกายหยาบ  แล้วก็มายืนอยู่ที่ข้างๆ ร่างของตัวท่านเอง

 

      และด้วยความที่ตัวท่านได้เตรียมตัวเตรียมใจเอาไว้เป็นอย่างดีในช่วงก่อนที่จะเสียชีวิต จึงทำให้ตัวท่านมีสติรู้ตัวได้เร็ว และเพียงแค่ตัวท่านได้เห็นร่างของท่านซึ่งนอนอย่างสงบนิ่งอยู่บนเตียง ตัวท่านก็รู้ตัวได้ในทันทีว่า “ ในตอนนี้...ตัวท่านเองได้เสียชีวิตไปแล้ว ”   

 

    ทันทีที่กายละเอียดคุณแม่ของลูกรู้ตัวเช่นนั้น ตัวท่านก็ได้รีบทำตามหลักวิชชา  ที่เคยศึกษาเรียนรู้มาอย่างดีจากโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยาด้วยการตัดใจทิ้งทุกอย่างวางทุกสิ่แล้วก็ตรงดิ่งมาที่วัดพระธรรมกาย เพื่อมานั่งสมาธิที่หน้ามหาธรรมกายเจดีย์ในทันที   

 

       เมื่อกายละเอียดคุณแม่ของลูกได้มานั่งสมาธิอยู่ที่หน้ามหาธรรมกายเจดีย์แล้ว ในช่วงแรกๆ ใจของท่านก็ยังไม่ค่อยสงบนิ่งสักเท่าไหร่ ที่เป็นเช่นนี้ก็เป็นเพราะ...ใจของท่านยังคงนึกถึงทุกๆ คนในครอบครัวอยู่ แต่ถึงกระนั้น...ตัวท่านเองก็ได้พยายามข่มใจและตัดใจปล่อยวาง... ด้วยการนึกถึงพระเดชพระคุณหลวงปู่พระผู้ปราบมาร  พร้อมกับภาวนา “ สัมมาอะระหัง ” ไปเรื่อยๆ

 

     จวบจนกระทั่งเมื่อเวลาผ่านไปได้ประมาณ 3-4 วัน (นับจากวันที่ตัวท่านเสียชีวิต) ใจของท่านก็ค่อยๆ นิ่งขึ้น นิ่งขึ้น แล้วก็นิ่งขึ้นไปจากเดิมเป็นอย่างมาก

 

     และเมื่อใจของท่านสงบนิ่งขึ้นเช่นนั้น...จึงส่งผลทำให้บุญต่างๆ ที่ตัวท่านได้เคยตั้งใจสั่งสมเอาไว้ในสมัยที่ยังเป็นมนุษย์ ไม่ว่าจะเป็น...บุญสร้างองค์พระธรรมกายประจำตัว บุญหล่อรูปเหมือนพระเดชพระคุณหลวงปู่พระผู้ปราบมารด้วยทองคำ บุญสร้างอาคารสถานที่ต่างๆ ภายในวัดพระธรรมกาย บุญบวชพระลูกชาย  และบุญที่ตัวลูกกับน้องสาวได้มารับบุญช่วยงานพระพุทธศาสนาวิชชาธรรมกาย  เป็นต้น  ก็มาได้ช่องและมาปรากฏฉายให้ตัวท่านได้เห็นอย่างชัดเจนแจ่มแจ้ง!!!...

     เมื่อตัวท่านได้เห็นภาพบุญทุกๆ บุญดังกล่าวแล้ว ใจของท่านก็เกิดความรู้สึกชุ่มชื่นเบิกบานและปลื้มปีติในบุญอย่างสุดๆ  

     และในทันใดนั้นเอง!!! กายละเอียดของท่านก็ได้แปรเปลี่ยนเป็น “ กายเทพธิดาสุดสวย ” แบบฉับพลันทันที

 

 

      ทันทีที่ตัวท่านได้แปรเปลี่ยนเป็นกายเทพธิดาสุดสวยแล้ว ตัวท่านก็ได้เห็นเทวรถพร้อมด้วยเหล่าบริวารอันเป็นทิพย์ มารอคอยต้อนรับอยู่บริเวณด้านหน้าของท่าน จากนั้น...ตัวท่านก็ได้เดินแบบลอยๆ ขึ้นไปสู่เทวรถด้วยหัวใจที่พองโตอย่างสุดๆ

      เมื่อท่านเทพธิดาใหม่ (หรือคุณแม่ของลูก) ได้ขึ้นไปนั่งอยู่บนรัตนบัลลังก์หลักกลางเทวรถแล้ว ตัวท่านก็ได้นั่งสมาธิทบทวนบุญต่อไปเรื่อยๆ ด้วยความรู้สึกปลื้มปีติในบุญเป็นอย่างมาก ซึ่งตัวท่านเองก็มีความตั้งใจอยากที่จะนั่งสมาธิกลั่นใจใสๆ ไปเรื่อยๆ เพื่ออยู่รอร่วมงานบุญใหญ่ในวันคล้ายวันเกิดของพระเถระ (ที่ตัวท่านเคารพรัก) ในวันที่ 22 เมษายน

 

       เมื่อท่านเทพธิดาใหม่ได้นั่งสมาธิหยุดใจไปเรื่อยๆ แล้ว ตัวท่านก็สามารถเข้าถึงความสว่างภายในที่มาพร้อมกับความสุขใจเป็นอย่างมาก และในบางช่วง...ตัวท่านก็ได้เห็นพระเดชพระคุณหลวงปู่พระผู้ปราบมาร  และคุณยายอาจารย์ฯ มาปรากฏขึ้นในกลางความสว่างที่ตัวท่านได้เข้าถึง   ซึ่งตัวท่านเองก็ได้หยุดใจนิ่งๆ ต่อไปในกลางความสว่างที่ละเอียดลุ่มลึกยิ่งๆ ขึ้นไป!!!

 

     และด้วยความที่ใจของท่านจดจ่ออยู่กับธรรมะภายในดังที่ได้กล่าวไปแล้วนี้เอง จึงทำให้รัศมีกายของท่านก็พลันสว่างไสวเพิ่มขึ้นไปจากเดิมเป็นอย่างมาก  

 

       ในเวลาต่อมา...พระธรรมกายก็ได้เมตตาไปเยี่ยมท่านเทพธิดาใหม่  เพื่อให้ตัวท่านได้ฝากข้อความมาถึงบุคคลอันเป็นที่รักที่ยังมีชีวิตอยู่...ทันทีที่ตัวท่านได้เห็นพระธรรมกายเมตตามาเยี่ยมเช่นนั้น ตัวท่านก็เกิดความรู้สึกปลาบปลื้มปีติใจเป็นอย่างมาก แล้วตัวท่านก็ไม่รอช้า...ได้รีบก้มลงกราบพระธรรมกายด้วยความเคารพนอบน้อมในทันที   

 

      จากนั้น...ท่านเทพธิดาใหม่ก็ได้ฝากสารแห่งความรักและความคิดถึงมาถึงตัวลูกและทุกๆ คนในครอบครัวในทำนองที่ว่า... “ ขอบใจตัวลูกและทุกๆ คนเป็นอย่างมาก...ที่ได้ทำบุญแล้วก็อุทิศส่วนบุญส่วนกุศลส่งมาให้ตัวท่านโดยตลอด   

     ในตอนนี้...ตัวท่านได้รับบุญทุกๆ บุญแล้ว   อีกทั้ง...ภาพการสั่งสมบุญของทุกๆ คนยังได้มาปรากฏฉายให้ตัวท่านได้เห็นอยู่เสมอๆ อีกด้วย

 

    ตัวท่านรู้สึกดีใจและภาคภูมิใจมากๆ ที่ลูกๆ ของท่านเป็นคนดีและยังคงระลึกนึกถึงท่านอยู่เสมอ ในตอนนี้...ตัวท่านเองก็กำลังตั้งใจนั่งสมาธิอยู่ที่หน้ามหาธรรมกายเจดีย์ เพื่อรออยู่ร่วมงานบุญใหญ่ในวันที่ 22 เมษายน

 

 

      ตัวท่านอยากให้ทุกๆ คนตั้งใจสั่งสมบุญกันให้เต็มที่ในช่วงที่ยังแข็งแรงและยังมีชีวิตอยู่ เพราะในตอนนี้...ตัวท่านได้เห็นผลแห่งบุญด้วยตาของตัวท่านเองแล้วว่า...บุญมีจริงและให้ผลมากมายจริงๆ โดยเฉพาะบุญที่ตัวท่านได้ทำเอาไว้ในพระพุทธศาสนาวิชชาธรรมกายกับพระเถระ (ที่ตัวท่านเคารพรัก) นั้น...เป็นบุญใหญ่ที่ให้ผลเกินควรเกินคาดจริงๆ

 

     และตัวท่านก็อยากให้ตัวลูกกับทุกๆ คนดูแลรักษาสุขภาพของตัวเองให้ดี เพื่อที่ทุกคนจะได้อยู่สร้างบารมีกันไปนานๆ และเมื่อทุกคนสั่งสมบุญทุกๆ บุญแล้ว  ก็ขอให้อุทิศส่วนบุญส่วนกุศลส่งมาให้ตัวท่านอีกบ่อยๆ ”

    คำถามข้อที่ 2.  วิบากกรรมใดที่ทำให้คุณแม่ของลูกต้องมาเสียชีวิตด้วยโรคมะเร็งลำไส้และมีภาวะลำไส้อุดตันคะ

 

 

       คำตอบ...สำหรับวิบากกรรมที่ทำให้คุณแม่ของลูกต้องมาเสียชีวิตด้วยโรคมะเร็งลำไส้และมีภาวะลำไส้อุดตันนั้น ทั้งนี้ก็เป็นเพราะ...วิบากกรรมเก่าที่ตัวท่านได้เคยทำผิดทำพลาดเอาไว้ในหลายๆ ภพชาติก่อนๆ นู้นได้ช่องตามมาส่งผล เรื่องก็มีอยู่ว่า...

      ย้อนไปในหลายๆ ภพชาติก่อนๆ คุณแม่ของลูกได้เกิดเป็น “ เศรษฐินีสุดสวย ” ที่มีฐานะร่ำรวยอยู่ในหมู่บ้านแห่งหนึ่ง  โดยตัวท่านจะประกอบอาชีพปล่อยเงินกู้ดอกเบี้ยต่ำให้กับพวกชาวไร่ชาวนาที่ทำมาหากินอยู่ในหมู่บ้านแห่งนั้น

 

 

      โดยการปล่อยเงินกู้แต่ละครั้ง...ตัวท่านจะตกลงกติกากับพวกชาวไร่ชาวนาที่มาขอกู้เงินว่า เมื่อไหร่ก็ตามที่ผลผลิตทางการเกษตรของพวกเขาผลิดอกออกผลแล้ว ขอให้พวกเขานำผลผลิตเหล่านั้นมาขายให้กับตัวท่าน ซึ่งตัวท่านก็จะให้ราคาดี...พร้อมกับหักลบหนี้สินที่พวกเขาเคยกู้ยืมเงินจากตัวท่านไปเลยในทันที

 

     ส่วนผลผลิตทางการเกษตรที่ตัวท่านได้มาจากพวกชาวไร่ชาวนาลูกหนี้เหล่านี้...ตัวท่านก็จะนำไปขายต่อที่ตลาดในเมืองต่อไป เรียกได้ว่า...นอกจากตัวท่านจะนิยมปล่อยเงินกู้ดอกเบี้ยต่ำแล้ว ตัวท่านยังมีอาชีพเป็นแม่ค้าคนกลางอีกด้วย!!!...

      ซึ่งพวกชาวไร่ชาวนาที่มาขอกู้เงินกับท่าน...ต่างก็พอใจกับข้อตกลงดังกล่าวเป็นอย่างมาก และเมื่อต่างฝ่ายต่างก็ได้รับผลประโยชน์ที่ลงตัวเช่นนี้ กอปรกับ...ตัวท่านก็เป็นคนที่มีอัธยาศัยดีมีน้ำใจ...ถ้อยทีถ้อยอาศัย จึงทำให้ตัวท่านกลายเป็นที่รักของคนในหมู่บ้านแห่งนั้นไปโดยปริยาย

   

 

     จนกระทั่งในเวลาต่อมา ก็ได้มีสามีภรรยายากจนเข็ญใจคู่หนึ่ง เดินทางรอนแรมมาขอพักอาศัยอยู่ในหมู่บ้านแห่งนั้น และเมื่อทางผู้ใหญ่บ้านเห็นว่าสามีภรรยาคู่นี้เป็นคนยากจนเร่ร่อน อีกทั้ง...เนื้อตัวยังมอมแมมน่าสงสารเป็นอย่างมาก ทางผู้ใหญ่บ้านจึงได้เมตตาอนุญาตให้พวกเขาเข้ามาพักอาศัยอยู่ในหมู่บ้านแห่งนั้นได้

 

      ไม่เพียงแค่นั้น ทางผู้ใหญ่บ้านยังได้จัดหาและแบ่งพื้นที่ภายในหมู่บ้านบางส่วนให้พวกเขาได้ทำไร่ไถนา เพื่อที่พวกเขาจะได้ประกอบอาชีพมีรายได้และพ้นจากความยากจนเสียที เมื่อพวกเขาได้รับความเมตตาเช่นนี้พวกเขาจึงเกิดความรู้สึกที่ดีใจอย่างสุดซึ้งเลยทีเดียว

 

      เมื่อสามีภรรยายากจนคู่นี้...ได้มีที่พักอาศัยและที่ดินทำกินเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ต่อมาพวกเขาก็ได้มาขอกู้เงินจากคุณแม่ของลูกเพื่อนำไปลงทุนทำไร่ ไถนาบนที่ดินของพวกเขาเอง

 

     ซึ่งตัวท่านก็ยินดีและเต็มใจให้พวกเขากู้เงินตามเงื่อนไขเดิม...ที่ตัวท่านได้กำหนดเอาไว้ นั่นก็คือ…เมื่อถึงช่วงฤดูเก็บเกี่ยวผลิตผลแล้ว พวกเขาจะต้องเอาสินค้าทางการเกษตรมาขายให้กับตัวท่านนั่นเอง ซึ่งสองสามีภรรยาคู่นี้ก็ได้ให้สัญญาและตกลงกับตัวท่านเอาไว้ว่า...จะทำตามนั้นทุกประการ 

 

 

       แต่พอถึงช่วงกำหนดเก็บเกี่ยวผลผลิตทางการเกษตร...สองสามีภรรยาคู่นี้กลับนำผลผลิตที่พวกเขาเพาะปลูกได้...มาขายให้ตัวท่านแค่เพียงนิดเดียว โดยทั้งสองได้ให้เหตุผลว่า เนื่องจากพวกเขาเพิ่งจะมาอยู่ใหม่ กอปรกับ...พวกเขาเองก็ทำการเพาะปลูกไม่ค่อยจะเป็น ด้วยเหตุนี้เอง...จึงทำให้ผลผลิตที่ได้มานั้นมีปริมาณที่น้อยอย่างที่ตัวท่านได้เห็น ซึ่งก็คงจะขายได้ไม่พอใช้หนี้อย่างแน่นอน เมื่อเป็นเช่นนี้พวกเขาจึงรู้สึกเสียใจเป็นอย่างมาก...ที่นอกจากพวกเขาจะได้ผลผลิตมาไม่เพียงพอต่อการใช้หนี้แล้ว   พวกเขายังไม่มีเงินที่จะใช้สำหรับลงทุนเพาะปลูกในครั้งต่อไปอีกด้วย

      และเมื่อสิ้นเสียงคำอธิบาย!!!...สองสามีภรรยาคู่นั้นต่างก็ร้องห่มร้องไห้ด้วยความสะอึกสะอื้นเสียใจอย่างสุดๆ เมื่อเป็นเช่นนี้...ตัวท่านจึงเกิดความรู้สึกสงสารพวกเขาขึ้นมาอย่างจับจิตจับใจ และด้วยความรู้สึกสงสารนี้เองตัวท่านจึงได้ให้โอกาสพวกเขากู้เงินเพื่อไปทำทุนอีกครั้งหนึ่ง!!!

 

 

     ภายหลังจากที่ตัวท่านได้ให้พวกเขากู้เงินไปลงทุนรอบที่ 2 แล้ว เมื่อถึงช่วงกำหนดเก็บเกี่ยวผลผลิตอีกครั้ง สองสามีภรรยาคู่นี้...ก็ได้มานั่งร้องห่มร้องไห้ด้วยเหตุผลต่างๆ นานาเหมือนเช่นเคย ซึ่งตัวท่านก็ยังรู้สึกสงสารและเห็นอกเห็นใจเหมือนวันวาน เมื่อเป็นเช่นนี้...ตัวท่านจึงได้อนุญาตให้พวกเขากู้เงินไปทำทุนเพาะปลูกอีกครั้งหนึ่ง (เป็นครั้งที่ 3)

      แต่แล้ว...เหตุการณ์ดังกล่าวก็ได้เกิดขึ้นแบบซ้ำๆ ด้วยเหตุผลต่างๆ นานา เช่น...อ้างว่าพืชผลที่เพาะปลูกได้ถูกฝูงแมลงบุกทำลายกัดกินบ้าง หรืออ้างว่าถูกน้ำท่วมบ้าง  หรืออ้างว่าเกิดภัยแล้งบ้าง  เป็นต้น 

 

 

       เมื่อเหตุการณ์ดังกล่าวมาถึงจุดนี้...ตัวท่านจึงเริ่มรู้สึกเอะใจและสงสัยอย่างสุดๆ ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่!!!  และด้วยความสงสัยใคร่รู้นี้เองตัวท่านจึงได้แอบส่งคนไปสอบถามพวกชาวบ้านที่อาศัยอยู่ใกล้ๆ กับไร่นาของสองสามีภรรยาคู่นี้ในทันที!!!   

      ภายหลังจากที่ตัวท่านได้แอบส่งคนไปสอบถามพวกชาวบ้านที่อาศัยอยู่ใกล้ๆ กับไร่นาของสองสามีภรรยาคู่นี้แล้ว ในที่สุด!!!...ตัวท่านก็ได้ทราบความจริงว่า ที่ผ่านมาไร่นาของสองสามีภรรยาคู่นี้ก็ปกติดีและไม่เป็นอย่างที่พวกเขาเล่าอ้างเลย แถมผลผลิตที่ได้ของพวกเขา...ยังผลิดอกออกผลเป็นอย่างดีอีกด้วย!!!  ซึ่งพวกเขาได้แอบเอาผลผลิตที่ได้นี้...ไปส่งขายให้กับพ่อค้าต่างหมู่บ้านมานานแล้ว

       เมื่อเป็นเช่นนี้...ตัวท่านจึงรู้สึกหงุดหงิดใจเป็นอย่างมาก  และด้วยความรู้สึกดังกล่าวนี้เอง...ตัวท่านจึงได้ส่งสายสืบไปสืบประวัติของสองสามีภรรยาคู่นี้ พร้อมกับจับตาดูพฤติกรรมต่างๆ ของพวกเขาในทันที!!!   

 

 

      และจากการสืบประวัติมาก็พบว่า สองสามีภรรยาคู่นี้เป็นพวกหลอกลวงต้มตุ๋นที่หลบหนีมาจากหมู่บ้านอื่นๆ  โดยพวกเขาจะใช้แผนเดิมๆ ที่ใช้กับตัวท่านและผู้ใหญ่บ้าน ด้วยการทำตัวให้ดูมอมแมมเข็ญใจ...เหมือนพวกเร่ร่อนน่าสงสาร

 

     จากนั้นก็จะขอที่ทางเพื่อทำมาหากิน...แล้วก็ไปกู้เงินจากเศรษฐีประจำหมู่บ้านนั้นๆ และเมื่อพวกเขาได้เงินมาแล้ว พวกเขาก็จะนำไปลงทุนพร้อมกับโกหกหลอกลวงต่างๆ นานา เพื่อจะได้ไม่ต้องคืนเงิน ต่อมาเมื่อเริ่มถูกจับได้...พวกเขาก็จะรีบเชิดเงินและผลกำไรที่ได้จากการขายผลผลิตทั้งหมดหนีไปในทันที!!!

 

      ทันทีที่ตัวท่าน (ในภพชาตินั้น) ได้ทราบข้อมูลความเป็นจริงทั้งหมด!!! ตัวท่านก็เกิดความรู้สึกโกรธอย่างสุดๆ  และด้วยความโกรธนี้เอง...ตัวท่านจึงได้ว่าจ้างพวกนักเลงประจำหมู่บ้านให้ไปจัดการและข่มขู่สองสามีภรรยาคู่นั้นให้รีบคืนเงินของท่านมาให้หมด

      เมื่อพวกนักเลงประจำหมู่บ้านได้ทราบข้อมูลและได้รับการว่าจ้างจากตัวท่านเช่นนั้น พวกเขาก็รู้สึกโกรธแค้นแทนตัวท่านเป็นอย่างมาก เมื่อเป็นเช่นนี้...พวกเขาจึงได้รับอาสาที่จะจัดการเรื่องนี้ให้กับตัวท่านแบบฟรีๆ เลยทีเดียว  แล้วพวกเขาก็ไม่รอช้าได้รีบบุกไปที่บ้านของสองสามีภรรยาคู่นั้นในทันที

 

      ทันทีที่พวกนักเลงประจำหมู่บ้านได้บุกไปถึงบ้านของสองสามีภรรยาคู่นั้นแล้ว พวกเขาก็ถึงกับผงะ!!!...เมื่อได้เห็นคนทั้งสองกำลังรีบเก็บข้าวเก็บของ เพื่อเตรียมที่จะหนีไปยังหมู่บ้านแห่งอื่นอยู่พอดี!!!

 

     เมื่อเป็นเช่นนี้พวกนักเลงจึงไม่รอช้า…ได้รีบเข้าไปจับตัวภรรยาเอาไว้ พร้อมกับรุมซ้อมและขู่บังคับให้สามีของเธอรีบคืนเงินที่พวกเขาได้กู้ไปมาให้หมด แต่เรื่องราวดังกล่าวหาได้จบลงอย่าง Happy Ending 

      ที่เป็นเช่นนี้ก็เป็นเพราะ...ทางฝั่งสามีของเธอไม่ยอมที่จะคืนเงินแบบง่ายๆ  เมื่อเป็นเช่นนี้...สามีของเธอจึงถูกพวกนักเลงแทงด้วยมีดไปที่ท้องและได้รับบาดเจ็บเป็นอย่างมาก เมื่อเหตุการณ์มาถึงจุดที่ต้องเลือดตกยางออกเช่นนี้...สองสามีภรรยาคู่นั้นจึงได้จำใจและจำยอมคืนเงินกู้ทั้งหมดให้แต่โดยดี และหลังจากนั้นไม่นาน...สามีที่ถูกมีดแทงก็ได้เสียชีวิตลงในที่สุด!!! 

 

 

      ภายหลังจากที่ตัวท่านทราบข่าวว่า...ตัวสามีที่เป็นอดีตลูกหนี้ ได้เสียชีวิตลงไปแล้ว ตัวท่านก็รู้สึกเสียใจเป็นอย่างมาก ที่เป็นเช่นนี้ก็เป็นเพราะ...ณ ช่วงเวลานั้น ตัวท่านได้คลายจากความโกรธเคืองสองสามีภรรยาคู่นั้นลงไปแล้ว กอปรกับ...ตัวท่านเองก็ไม่คาดคิดว่า...ตัวท่านจะกลายเป็นสาเหตุที่ทำให้ผู้อื่นต้องมาเสียชีวิต

 

      หลังจากเหตุการณ์ดังกล่าวนี้...ตัวท่านจึงได้เริ่มเข้าวัดถือศีลบำเพ็ญบุญอยู่เป็นประจำ

 

       แม้ว่า...ตัวท่านจะไม่ได้มีเจตนาให้พวกนักเลงทำร้ายตัวสามีที่เป็นอดีตลูกหนี้ เสียชีวิตลงก็ตาม แต่การกระทำดังกล่าวนั้น...มันก็ได้ถูกเซ็ตเป็นผังสำเร็จและกลายเป็นวิบากกรรมตามหลักของกฎแห่งกรรม ที่ติดตามตัวท่านนับตั้งแต่ภพชาตินั้นเป็นต้นมา

 

       จวบจนกระทั่งมาถึงในภพชาติปัจจุบันนี้...เมื่อวิบากกรรมดังกล่าวได้ช่องตามมาส่งผล มันจึงไปดึงดูดเอาเศษกรรมปาณาติบาตจากหลายๆ ภพชาติในอดีต...ที่ตัวท่านเองได้เคยฆ่าผ่าท้องปลาเป็นๆ เอาไว้ให้มาได้ช่องรวมกันส่งผล  และเป็นเหตุทำให้...ตัวท่านต้องมาเสียชีวิตด้วยโรคมะเร็งลำไส้และมีภาวะลำไส้อุดตันเหมือนอย่างที่เป็นอยู่นี้นั่นเอง

 

     ซึ่งในความเป็นจริงแล้ว...คุณแม่ของลูกจะต้องเสียชีวิตก่อนหน้านี้ 2-3 ปี แต่ด้วยความที่ตัวท่านได้ สั่งสมบุญเอาไว้ในพระพุทธศาสนาวิชชาธรรมกาย กอปรกับ...บุญบวชของพระลูกชายและผลแห่งบุญที่ลูกสาวทั้งสองคนของท่านได้อุทิศตนเข้ามาช่วยงานหมู่คณะอย่างเต็มที่เต็มกำลังมาโดยตลอด  ด้วยผลแห่งบุญดังกล่าวทั้งหมดนี้เอง...จึงเป็นเหตุทำให้ตัวท่านมีอายุที่ยืนยาวกว่าเดิม 2-3 ปีเลยทีเดียว

     คำถามข้อที่ 3. บุพกรรมใดที่ทำให้ลูกต้องมาเกิดเป็นผู้หญิงในภพชาติปัจจุบันนี้คะ

 

      คำตอบ...สำหรับวิบากกรรมที่ทำให้ตัวลูกต้องมาเกิดเป็นผู้หญิงในภพชาติปัจจุบันนี้นั้น ทั้งนี้ก็เป็นเพราะ...วิบากกรรมกาเมฯ ที่ตัวลูกได้เคยทำผิดทำพลาดเอาไว้ในหลายๆ ภพชาติก่อนๆ นู้นได้ช่องตามมาส่งผล เรื่องก็มีอยู่ว่า...

 

     ย้อนไปในหลายๆ ภพชาติก่อนๆ ตัวลูกได้เกิดเป็น “ กุลบุตรหน้าตาดีมีน้ำใจ ” อยู่ในครอบครัวที่ประกอบอาชีพค้าขายข้าวของเครื่องใช้...อยู่ในหมู่บ้านแห่งหนึ่งใกล้ๆ กับตัวเมืองหลวงของแคว้น!!!...

 

 

      โดยลักษณะนิสัยของตัวลูกในภพชาตินั้น ตัวลูกจะเป็นเด็กหนุ่มที่มีอัธยาศัยดี มีน้ำใจ เข้ากับใครๆ ได้ง่าย อีกทั้ง...ตัวลูกยังมีเรื่องราวสนุกสนานและมุกขำๆ มาเล่าให้เพื่อนๆ ฟังอยู่เป็นประจำ

 

      เมื่อเป็นเช่นนี้...จึงทำให้ตัวลูกเป็นที่รักของเพื่อนๆ ในกลุ่มเป็นอย่างมาก และไม่ว่าเพื่อนๆ จะไปเที่ยวที่ไหน...พวกเขาก็มักจะชวนตัวลูกให้ไปด้วยเสมอๆ ซึ่งตัวลูกเองก็ไม่เคยขัดใจหรือขัดข้องที่จะไปเที่ยวกับเพื่อนๆ เหล่านั้นเลย

 

      แม้ว่าตัวลูกจะเป็นเด็กหนุ่มที่ดีแสนดี  มีน้ำใจ  และเข้ากับใครๆ ได้ง่ายก็ตาม แต่ถึงกระนั้น...พอตัวลูกเจอกับสาวๆ เท่านั้น ตัวลูกก็ถึงกลับจอดสนิท!!!  คือไม่กล้าที่จะเข้าไปทักทายหรือพูดคุยกับสาวๆ เหล่านั้นเลยแม้แต่นิดเดียว

      และถึงแม้ว่าหญิงสาวคนนั้นจะสวยบาดตาบาดใจตัวลูกสักแค่ไหนก็ตาม ตัวลูกก็ได้แต่เมียงมองและชื่นชมตัวเธออยู่ห่างๆ เท่านั้น  ซึ่งถ้าหากเปรียบเทียบความหล่อคมอารมณ์ดีระหว่างตัวลูกกับเพื่อนๆ ผู้ชายในกลุ่มแล้ว   ตัวลูกถือว่าเป็นแชมป์ของกลุ่มเลยก็ว่าได้ แต่กลับกลายเป็นว่าตัวลูกเป็นเพียงผู้ชายคนเดียวในกลุ่มที่ไม่มีแฟนเหมือนอย่างคนอื่นเขาเลย

 

      จวบจนกระทั่งในเวลาต่อมาก็ได้มีแม่หญิงคนหนึ่งย้ายเข้ามาพักอาศัยอยู่ในหมู่บ้านเดียวกันกับตัวลูก อีกทั้ง...ครอบครัวของเธอยังได้มาเปิดร้านขายของอยู่ใกล้ๆ กับบ้านของตัวลูกอีกด้วย

 

      และเมื่อตัวลูกได้เห็นแม่หญิงคนนั้นเข้า...ตัวลูกก็เกิดความรู้สึกประทับใจตั้งแต่แรกพบ และตกหลุมรักเธอตั้งแต่แรกเห็นเลยทีเดียว ที่ตัวลูกรู้สึกเช่นนี้ทั้งนี้ก็เป็นเพราะตัวเธอช่างงามบาดใจ งามยิ่งกว่าสาวๆ คนไหนๆ ที่ตัวลูกเคยเจอะเจอมาเลยนั่นเอง

 

      แม้ว่าตัวลูกจะตกหลุมรักแม่หญิงแสนสวยคนนั้นเข้าอย่างจังก็ตาม แต่ด้วยความขี้อายของตัวลูก บวกกับความคิดเองเออเองของตัวลูกในทำนองที่ว่า “ ตัวเธอคงจะไม่มาสนใจคนอย่างตัวลูกหรอก ”  ตัวลูกจึงได้แต่แอบชอบ แอบชม และแอบมองตัวเธออยู่ห่างๆ แบบคนที่รักเขาข้างเดียว แต่ตัวลูกกลับหารู้ไม่ว่า “ แท้ที่จริงแล้ว...ตัวเธอก็แอบชอบตัวลูกอยู่เหมือนกัน ”  

 

      และเมื่อวันเวลาผ่านไปได้ไม่นานนัก...แม่หญิงแสนสวยก็ได้เข้ามาทักทายและพูดคุยเรื่องโน้นเรื่องนี้กับตัวลูกต่างๆ นานา ซึ่งก็ทำให้ตัวลูกเกิดความรู้สึกตื่นเต้นดีใจคล้ายๆ กับตัวเองกำลังฝันไปเลยทีเดียว

 

       และยิ่งแม่หญิงแสนสวยได้แวะเวียนมาเยี่ยมเยียนและพูดคุยกับตัวลูกบ่อยเข้า...บ่อยเข้า ตัวลูกก็ยิ่งตกหลุมรักตัวเธออย่างหัวปักหัวปำ...จนวันๆ ไม่เป็นอันทำอะไรเลยทีเดียว เพราะไม่ว่าจะหลับตาหรือลืมตา...ก็มีแต่หน้าเธอลอยขึ้นมาให้เห็นอยู่ตลอดเวลา

 

      และยิ่งวันเวลาได้ผ่านไปนานวันเข้า...ความรักที่ตัวลูกมีต่อตัวเธอก็ยิ่งเพิ่มขึ้น...เพิ่มขึ้น แล้วก็เพิ่มขึ้นไปเรื่อยๆ  ที่เป็นเช่นนี้ก็เป็นเพราะ...มันเป็นรักแรกจึงแยกยาก และรักมากมันยากแยก เพราะรักเธอเป็นคนแรก ถ้าจะแยกมันก็คงจะยาก!!!...

 

      แต่ต่อมา...ยิ่งวันเวลาผ่านไป ความรักในใจของแม่หญิงแสนสวยที่มีต่อตัวลูกนั้น ก็ยิ่งจืดจางและค่อยๆ เลือนรางลงไปเรื่อยๆ แบบไร้เหตุผลคือ...จากเดิมที่ตัวเธอเคยหมั่นแวะเวียนมาเยี่ยมเยียนตัวลูกอยู่เป็นประจำ แต่ต่อมา...ตัวเธอก็มาหาตัวลูกน้อยลง...น้อยลง  จนกระทั่งไม่มาหาตัวลูกอีกเลย!!!...

 

    เมื่อตัวลูกเห็นตัวเธอจากหายไปเช่นนั้น ด้วยความรักที่เปี่ยมล้นอยู่ในหัวใจ...จึงทำให้ตัวลูกปรับเปลี่ยนเป็นฝ่ายที่จะไปหาตัวเธอเอง  แต่พอตัวลูกได้ไปหาตัวเธอบ่อยเข้า...บ่อยเข้า ตัวเธอก็เกิดความรู้สึกรำคาญขึ้นมาจนทำให้ตัวลูกและตัวเธอต่างก็มีปากเสียงกันขึ้น แต่ด้วยความรักที่ตัวลูกมีต่อตัวเธอจึงทำให้ตัวลูกยอมเธอทุกๆ อย่าง!!!..

 

      จวบจนกระทั่งอยู่มาวันหนึ่ง... ตัวลูกก็ได้ตั้งใจไปหาตัวเธอเหมือนเช่นเคย แต่ปรากฏว่า...เมื่อตัวลูกไปถึงที่ร้านขายของของเธอแล้ว ตัวลูกกลับพบว่าร้านของเธอปิดอยู่ซึ่งผิดปกติจากทุกๆ ครั้งที่ผ่านมา

 

     เมื่อเป็นเช่นนี้...ตัวลูกจึงได้เข้าไปสอบถามพวกร้านค้าที่อยู่ใกล้เคียงกันว่า... “ เหตุไฉน...ทำไมร้านของเธอจึงไม่เปิดขายของเหมือนทุกๆ วัน ”   ซึ่งพวกเขาก็ได้บอกกับตัวลูกว่า...“ ครอบครัวของเธอได้ย้ายออกไปจากหมู่บ้านแห่งนี้แล้ว ”

 

      ทันทีที่ตัวลูกได้ทราบว่า “ ครอบครัวของแม่หญิงแสนสวยได้ย้ายออกไปจากหมู่บ้านแล้ว ” ตัวลูกก็เกิดความรู้สึกเสียอกเสียใจและผิดหวังในความรักเป็นอย่างมาก

 

      อีกทั้ง...ตัวลูกยังได้แต่อ้อนวอนกับสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายว่า  “ ขอให้แม่หญิงแสนสวยได้กลับมาหาตัวลูกเหมือนดังเดิม”   แต่ไม่ว่าตัวลูกจะอ้อนวอนอย่างไรก็ตาม…แม่หญิงแสนสวยก็ไม่หวนคืนกลับมาหาตัวลูกอีกเลย!!!..

 

       และจากเหตุการณ์ในครั้งนี้...ก็ทำให้ตัวลูกเปลี่ยนแปลงตัวเองไปจากเดิมเป็นอย่างมาก คือ จากเดิมที่ตัวลูกเป็นคนขี้อายและไม่กล้าที่จะไปจีบสาวๆ คนไหนเลย แต่พอมา ณ ตอนนี้ตัวลูกกลับกลายเป็นเพลย์บอยคนเจ้าชู้ที่ไม่อายใคร และเมื่อเจอสาวคนไหนที่ถูกใจ...ตัวลูกก็จะเข้าไปทักทาย  เจ๊าะแจ๊ะ  และจีบเขาไปทั่ว!!!...

      ที่ตัวลูกทำพฤติกรรมแบบนี้...อย่างนี้นั้น  ทั้งนี้ก็เป็นเพราะ...ตัวลูกต้องการระบายความอกหักที่อัดอั้นอยู่ในใจ  อีกทั้ง...ตัวลูกเองก็อยากที่จะหาใครสักคนมาทดแทนแม่หญิงคนเดิม เพื่อแก้ความเหงาที่รุมเร้าอยู่ในใจของตัวลูกนั่นเอง!!!...

 

      และด้วยพฤติกรรมของตัวลูก (ในภพชาตินั้น) ที่เปลี่ยนไปเช่นนี้...จึงทำให้มีสาวๆ มากหน้าหลายตาผ่านเข้ามาในชีวิตของลูกอยู่เต็มไปหมด  อีกทั้ง...ตัวลูกยังได้แอบมีความสัมพันธ์อันลึกซึ้งกับสาวๆ บางคนที่ผ่านเข้ามาในชีวิตของลูกอีกด้วย!!!...

       แต่พอตัวลูกได้คบหากับสาวๆ เหล่านั้นไปได้สักระยะหนึ่งแล้ว ไม่นาน!!!...ตัวลูกกับสาวๆ เหล่านั้นก็จำต้องเลิกราจากกันไป ที่เป็นเช่นนี้ก็เป็นเพราะ...ตัวลูกรู้สึกว่า “ ไม่มีสาวๆ คนไหนที่จะมาแทนที่แม่หญิงแสนสวยคนเดิมของตัวลูกได้เลย ”  คือ...ไม่ว่าวันเวลาจะผ่านไปนานสักแค่ไหน  แต่หัวใจของตัวลูกก็ยังคงมิเปลี่ยนแปรและมีแต่แม่หญิงแสนสวยคนนั้นอยู่ตลอดเวลา อีกทั้ง...ตัวลูกยังเฝ้าฝันถึงวันที่ตัวเธอจะหวนคืนกลับมาหาตัวลูกอีกครั้ง!!!...

 

 

      จวบจนกระทั่งในเวลาต่อมา...ตัวลูกก็ได้ทราบข่าวว่า... “ แม่หญิงแสนสวยที่ตัวลูกถวิลหา ได้ย้ายไปอาศัยอยู่ที่เมืองหลวงของแคว้น ”  ทันทีที่ตัวลูกได้ทราบเช่นนั้น...ตัวลูกก็รู้สึกดีใจอย่างสุดขีด แล้วตัวลูกก็ไม่รอช้า...ได้รีบเดินทางไปตามหาเธอด้วยความหวังว่า... “ จะได้พบกับคนรักเก่าที่อยากจะให้กลับมารักกันใหม่เหมือนดังเดิม ”
    

     ซึ่งในระหว่างทางที่ตัวลูกกำลังรอนแรมไปหาแม่หญิงแสนสวยคนนั้น หัวใจของลูกก็จดจ่อและรอคอยอยากที่จะเห็นหน้าเธอไวๆ อีกทั้ง...ใจของลูกยังคิดไปตลอดเส้นทางด้วยว่า... “ ทันทีที่ได้เจอกับแม่หญิงแสนสวยแล้ว  ตัวลูกอยากจะบอกอะไรกับเธอบ้าง ”  

 

 

      และเมื่อตัวลูกได้เดินทางไปถึงเมืองหลวงแล้ว ตัวลูกก็ได้ไปตามหาแม่หญิงแสนสวย...ด้วยการเที่ยวไปสอบถามผู้คนที่อาศัยอยู่ในละแวกนั้น แล้วในที่สุด...ตัวลูกก็สามารถตามหาและไปจนถึงร้านของแม่หญิงแสนสวยคนนั้นได้!!!...

 

     แต่พอตัวลูกได้ไปถึงที่ร้านของแม่หญิงแสนสวยแล้ว ตัวลูกกลับเห็นแม่หญิงแสนสวยกำลังอยู่กับผู้ชายคนหนึ่งที่ดูสนิทชิดเชื้อกันเป็นพิเศษ เมื่อเป็นเช่นนี้...ตัวลูกจึงได้แอบไปสอบถามข้อมูลจากร้านค้าที่อยู่ใกล้ๆ กันว่า... “ ผู้ชายคนนี้เป็นใครและทำไม..เขาถึงดูสนิทชิดเชื้อกับแม่หญิงแสนสวยเป็นพิเศษ ”

 

     ทันทีที่ตัวลูกได้ทราบคำตอบ!!!...ตัวลูกก็ถึงกับเข่าอ่อนจนแทบจะทรงตัวไม่ไหว อีกทั้ง...หัวใจของตัวลูกยังแทบจะแตกสลายจนกลายเป็นเสี่ยงๆ  เพราะผู้ชายที่ตัวลูกเห็นอยู่กับแม่หญิงแสนสวย...เขาก็คือสามีของเธอนั่นเอง
  

      และด้วยความผิดหวังช้ำใจถึงสองครั้งสองครา คือเธอจากตัวลูกมาโดยไม่ได้บอกลา แถมยังมาแต่งงานกับผู้ชายคนอื่นอีก  ด้วยความผิดหวังช้ำใจดังกล่าวนี้เอง!!!...จึงทำให้ตัวลูกได้แต่ร้องห่มร้องไห้และคิดที่จะฆ่าตัวตาย...

       แต่ทันทีที่ความคิดนี้ได้เกิดขึ้นมาในใจ...ตัวลูกก็พลันนึกถึงคุณพ่อคุณแม่ที่ตั้งใจเลี้ยงดูตัวลูกเป็นอย่างดีมาโดยตลอด แม้ในยามที่ตัวลูกทุกข์ใจเพราะเรื่องความรักท่านทั้งสองก็ยังคอยดูแลให้กำลังใจ  และอยู่เคียงข้างตัวลูกเสมอมา อีกทั้ง...ท่านทั้งสองยังพลอยทุกข์ใจตามตัวลูกไปด้วย ซึ่งถ้าหากตัวลูกคิดสั้นฆ่าตัวตายไป!!!...ท่านทั้งสองก็จะยิ่งเศร้าโศกเสียใจ และช้ำใจเสียยิ่งกว่าที่ตัวลูกเป็นอยู่ ณ ตอนนี้แบบมากๆ มากๆ เลยทีเดียว

 

 

      เมื่อตัวลูกได้คิดและคิดได้อย่างนี้ ตัวลูกจึงสอนตัวเองได้ว่า... “ ตัวลูกไม่ควรที่จะมาจมปลักอยู่กับความทุกข์ใจในเรื่องความรักแบบนี้เลย เพราะความรักแบบหนุ่มสาวนั้นไม่เที่ยงแท้แน่นอนและไม่จีรังยั้งยืนเอาเสียเลย มีแต่คุณพ่อคุณแม่ของเราเท่านั้น...ที่จะรักเราอย่างแท้จริงและอยู่เคียงข้างเราตลอดไป

 

     ดังนั้น...เราควรที่จะกลับไปตั้งใจดูแลท่านทั้งสองให้ดีจะดีกว่า เพราะที่ผ่านๆ มา...ตัวลูกก็ได้ทำให้ท่านทั้งสองเสียใจมาเยอะแล้ว แต่ต่อจากนี้ไป...ตัวลูกจะตั้งใจดูแลท่านทั้งสองให้ดีกว่าดีที่สุด ” และในช่วงที่ตัวลูกกำลังจะเตรียมตัวเดินทางกลับไปยังหัวเมืองบ้านเกิดของตัวลูกนั้น ตัวลูกก็ได้สังเกตเห็นวัดๆ หนึ่งซึ่งมีสาธุชนแต่งตัวสะอาดสะอ้านดูดีด้วยชุดขาวๆ เดินทางมาเข้าวัดกันอย่างมากมาย   

 

 

      เมื่อตัวลูกได้สังเกตเห็นเช่นนั้น!!!... ด้วยความรู้สึกสงสัยใคร่รู้...บวกกับตัวลูกเองก็มีข้อมูลที่เคยได้ยินได้ฟังมาว่า... “ อดีตพระราชา (ที่เคยปกครองแคว้นที่ตัวลูกอาศัยอยู่ในยุคนั้น) ได้ทรงสละราชสมบัติทั้งหมดเสด็จออกผนวชอยู่ที่วัดแห่งหนึ่งในตัวเมืองหลวง ”  ด้วยเหตุดังที่ได้กล่าวมาแล้วนี้เอง...จึงทำให้ตัวลูกได้ลองเดินเข้าไปดูภายในวัดแห่งนั้น

 

     หลังจากที่ตัวลูก ได้เดินเข้าไปดูภายในวัดแห่งนั้นแล้ว ตัวลูกก็เกิดความรู้สึกประทับใจกับบรรยากาศภายในวัด ที่เต็มไปด้วยความร่มรื่นและเงียบสงบเป็นอย่างมาก และเมื่อตัวลูกได้เดินต่อไปจนถึงที่ศาลา...ตัวลูกก็ได้เห็นสาธุชนจำนวนมากกำลังนั่งฟังธรรมกับพระเถระ (อดีตพระราชาองค์ที่ออกบวชในยุคนั้น) อยู่ เมื่อตัวลูกเห็นเช่นนั้น ตัวลูกจึงได้เข้าไปนั่งฟังธรรมร่วมกับสาธุชนทั้งหลายด้วย

 

       พอตัวลูกได้ฟังธรรมจากพระเถระ (อดีตพระราชาองค์ที่ออกบวชในยุคนั้น) แล้ว ตัวลูกก็เกิดความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับเรื่องราวความเป็นจริงของชีวิต ไม่ว่าจะเป็น...เรื่องกฎแห่งกรรม  เรื่องบุญบาป  หรือเรื่องนรกสวรรค์  เป็นต้น   

 

     อีกทั้ง...ตัวลูกยังรู้สึกชอบและสนุกกับการฟังธรรมเป็นอย่างมาก จนทำให้ตัวลูกลืมความทุกข์และความชอกช้ำใจไปจนหมดสิ้น!!!...

 

      และยิ่งตัวลูกได้มีโอกาสนั่งสมาธิ...พร้อมกับน้อมนำใจไปตามเสียงของพระเถระ (ในยุคนั้น) ด้วยแล้ว ตัวลูกก็สามารถเข้าไปถึงความสว่างภายใน...ที่มาพร้อมกับความสุขใจแบบที่ตัวลูกไม่เคยได้สัมผัสที่ไหนมาก่อนเลยในชีวิต คือเป็นความสุขที่เกิดจากใจบริสุทธิ์และไม่มีความทุกข์เจือปนเลยแม้แต่นิดเดียว

 

     เมื่อเป็นเช่นนี้...จึงทำให้ตัวลูกรู้สึกประทับใจกับการเดินทางมาที่วัดแห่งนี้อย่างสุดๆ   อีกทั้ง...ตัวลูกยังเกิดความรู้สึกอยากที่จะออกบวชขึ้นมาภายในใจอีกด้วย

 

      แต่ด้วยความที่ ณ ตอนนั้น...ตัวลูกมีภาระหน้าที่ที่ต้องช่วยงานของที่บ้านอยู่ อีกทั้ง...ตัวลูกเองก็ยังไม่ได้ขออนุญาตคุณพ่อคุณแม่ของลูกเลย ด้วยเหตุนี้เอง...จึงทำให้ตัวลูกต้องเดินทางกลับไปยังหัวเมืองที่ตัวลูกอาศัยอยู่ก่อน!!!...

     ถึงแม้ว่าตัวลูกจะเดินทางกลับมาถึงหัวเมืองที่ตัวลูกอาศัยอยู่แล้วก็ตาม แต่ตัวลูกก็ยังคงตั้งใจนั่งสมาธิอยู่เป็นประจำสม่ำเสมอ อีกทั้ง...ตัวลูกยังได้ตั้งใจช่วยคุณพ่อคุณแม่ขายของอยู่ที่หัวเมืองแห่งนั้นเป็นอย่างดีอีกด้วย

 

      จวบจนกระทั่งเมื่อกาลเวลาล่วงเลยผ่านไปได้สักระยะหนึ่ง ตัวลูกก็ได้ตัดสินใจขออนุญาตคุณพ่อคุณแม่ออกบวช ซึ่งท่านทั้งสองก็ได้อนุมัติและอนุโมทนากับการออกบวชของตัวลูก!!!...  
    

      หลังจากที่ตัวลูกได้ออกบวชแล้ว ตัวลูกก็ได้ตั้งใจฝึกตน ทนหิว บำเพ็ญตบะเป็นพระแท้ ควบคู่ไปกับการนั่งสมาธิและช่วยงานเผยแผ่ธรรมะของหมู่คณะ (ในยุคนั้น) อย่างเต็มที่เต็มกำลัง ซึ่งตัวลูก (ในภพชาตินั้น) ก็ถือได้ว่าเป็นกำลังสำคัญในการช่วยงานเผยแผ่ธรรมะของหมู่คณะเลยทีเดียว
    

       สำหรับผลการปฏิบัติธรรมของตัวลูกในภพชาตินั้น ตัวลูกก็มีผลการปฏิบัติธรรมที่ดี คือ...สามารถหยุดใจจนเข้าถึงพระธรรมกายภายในที่ชัดใสสว่างได้!!!...
  

      เมื่อตัวลูกหมดอายุขัยและละจากโลกไปแล้ว ตัวลูกก็ได้เดินทางกลับไปสู่ดุสิตบุรีวงบุญพิเศษเขตบรมโพธิสัตว์...ได้อย่างสมภาคภูมิแห่งนักรบกล้ากองทัพธรรม!!!...

 

 

      แม้ว่าในภพชาติดังกล่าว...ตัวลูกจะได้เข้าถึงพระธรรมกายภายในและตั้งใจบวชไปจนตลอดชีวิตก็ตามแต่ถึงกระนั้น...การกระทำที่ตัวลูกได้เคยแอบไปมีความสัมพันธ์อันลึกซึ้งกับสาวๆ หลายๆ คนเอาไว้...มันก็ได้ถูกเซ็ตเป็นผังสำเร็จและกลายเป็นวิบากกรรมที่ติดตามตัวลูกนับตั้งแต่ภพชาตินั้นเป็นต้นมา
    

       จวบจนกระทั่งมาถึงในภพชาติปัจจุบันนี้...เมื่อวิบากกรรมกาเมฯ ดังกล่าวได้ช่องตามมาส่งผล จึงเป็นเหตุทำให้...ตัวลูกต้องมาเกิดเป็นผู้หญิงเหมือนอย่างที่เป็นอยู่นี้นั่นเอง!!!...

      คำถามข้อที่ 4.  ในพุทธันดรที่ผ่านมา...ลูกสร้างบารมีกับหมู่คณะมาอย่างไร และมีหน้าที่อะไรในกองทัพธรรมคะ

 

     คำตอบ...สำหรับเรื่องราวการสร้างบารมีของตัวลูกในพุทธันดรที่ผ่านมานั้น ตัวลูกก็ได้เกิดมาสร้างบารมีร่วมกับมหาปูชนียาจารย์และหมู่คณะด้วยเหมือนกัน เรื่องก็มีอยู่ว่า...

      ย้อนไปในพุทธันดรที่ผ่านมา...ตัวลูกได้เกิดเป็น “ กุลธิดาสุดสวยผู้รักในการแสวงหาคำตอบของชีวิต ” อยู่ในครอบครัวที่ประกอบอาชีพเกษตรกรรม...ในหมู่บ้านแห่งหนึ่งที่อยู่ติดกับเมืองหลวงของแคว้นพระราชา (องค์ที่จะออกบวช)

 

 

      โดยอัธยาศัยของตัวลูก (ในพุทธันดรที่ผ่านมา) ตัวลูกจะเป็นคนที่ขยันขันแข็ง...ชอบช่วยเหลือการงานต่างๆ ภายในบ้านเป็นอย่างดี อีกทั้ง...ตัวลูกยังเป็นเด็กสาวที่เฉลียวฉลาด น่ารักนิสัยดี เรียบร้อยและช่างพูดช่างเจรจาอีกด้วย และด้วยอุปนิสัยที่ดีงามดังกล่าวนี้เอง...จึงทำให้ตัวลูกกลายเป็นที่รักของเพื่อนๆ และทุกคนในครอบครัวเป็นอย่างมาก

 

      นอกจากนี้...ตัวลูกยังมีความสนใจในเรื่องของธรรมะ และชอบแสวงหาคำตอบของชีวิตว่า...คนเราเกิดมาทำไม  อะไรคือเป้าหมายของชีวิต  แล้วชีวิตหลังความตายมีจริงหรือไม่  และถ้าหากมีจริง...คนเราตายแล้วจะไปไหน  เป็นต้น

 

      และด้วยความสงสัยใคร่รู้ดังกล่าวนี่เอง ตัวลูกจึงชอบที่จะไปหาหนังสือ...หรือตำรับตำราที่เกี่ยวกับชีวิตหลังความตายมาอ่านอยู่เสมอๆ แต่ถึงกระนั้น!!!...ตัวลูกก็ยังไม่ค่อยจะได้คำตอบที่ชัดเจนแจ่มแจ้งหรือที่โช๊ะ!!!...โดนใจ จากตำรับตำราเหล่านั้นเลย   เรียกได้ว่า...ตำรับตำราเหล่านั้นยังไม่สามารถที่จะทลายกำแพงแห่งความสงสัยใคร่รู้ในเรื่องราวความจริงของชีวิต ที่มีอยู่ภายในใจของตัวลูกได้เลยนั่นเอง

 

      นอกจากตัวลูกจะฝักใฝ่และสนใจในเรื่องของธรรมะแล้ว ตัวลูกยังมีความใฝ่ฝันอยากที่จะเป็นทหารหญิงของพระราชา (องค์ที่จะออกบวช) อีกด้วย!!!  ที่ตัวลูกมีความใฝ่ฝันเช่นนี้ทั้งนี้ก็เป็นเพราะตัวลูกชอบฟังเรื่องราวต่างๆ รวมถึงกิตติศัพท์อันงดงามของพระราชา (ผู้เป็นที่รักยิ่งของมหาชนทั้งหลาย) จากผู้คนที่อยู่รอบๆ ตัวลูกเสมอๆ  และเมื่อตัวลูกได้ยินได้ฟังเรื่องราวอันงดงามของพระองค์มากเข้า...มากเข้า ตัวลูกก็เลยเกิดแรงบันดาลใจอยากที่จะเป็นทหารหญิงของพระองค์นั่นเอง

 

      และเมื่อตัวลูกเติบใหญ่ขึ้น...ตัวลูกก็ได้ขออนุญาตบิดามารดาไปสมัครเป็นทหารหญิงของพระราชาตามที่ตัวลูกตั้งใจเอาไว้ ซึ่งท่านทั้งสองก็ได้อนุมัติและอนุญาตให้ตัวลูกได้ทำความฝันนั้นให้เป็นจริง!!!  ตัวลูกจึงเข้าสมัครทหารรับการฝึกจนผ่านเกณฑ์ ได้รับเข้าเป็นทหารหญิงในที่สุด

 

 

      ในเวลาต่อมา...เมื่อตัวลูกได้เป็นทหารหญิงสมดังที่ตั้งใจเอาไว้แล้ว ตัวลูกก็ได้รับมอบหมายจากส่วนกลาง...ให้ทำหน้าที่ประสานงาน  รวบรวมข้อมูลข่าวสาร  และปัญหาต่างๆ ที่เกิดขึ้น...กับหน่วยงานทหารที่อยู่ตามหัวเมืองต่างๆ ภายในแคว้นของพระราชา (องค์ที่จะออกบวช) มาให้ทางส่วนกลางได้รับทราบ   และด้วยภารกิจหน้าที่ดังกล่าวนี้เอง...จึงทำให้ตัวลูก (ในพุทธันดรที่ผ่านมา) จำเป็นต้องเดินทางไปตามหัวเมืองต่างๆ อยู่เป็นประจำ      

 

      แม้ว่าตัวลูกจะได้ปฏิบัติหน้าที่เป็นทหารหญิงของพระราชาสมดังที่ตัวลูกได้ตั้งใจเอาไว้แล้วก็ตาม!!!   แต่ภายในใจลึกๆ ของตัวลูกกลับยังรู้สึกว่า ชีวิตของลูกมันขาดอะไรไปบางอย่างอยู่ตลอดเวลา ที่เป็นเช่นนี้ก็เป็นเพราะ...ใจของตัวลูกยังวนเวียนอยู่กับคำถามที่ว่า...คนเราเกิดมาทำไม อะไรคือเป้าหมายของชีวิต  แล้วชีวิตหลังความตายมีจริงหรือไม่  และถ้าหากมีจริง...คนเราตายแล้วจะไปไหน  เป็นต้น  ซึ่งตัวลูกก็ได้แสวงหาคำตอบนี้...ควบคู่ไปกับการปฏิบัติภารกิจหน้าที่การงานของตัวลูกอยู่เสมอ

 

 

       และในระหว่างที่ตัวลูกกำลังค้นหาคำตอบดังกล่าวนี่เอง!!! ตัวลูกก็ได้ไปพบรักกับนายทหารหนุ่มท่านหนึ่ง ที่มีอัธยาศัยดี  ไม่เที่ยวเตร่และไม่เจ้าชู้เลย ซึ่งตัวลูกกับตัวเขาก็รักกันมาก

      แม้ว่าตัวลูกกับนายทหารหนุ่มท่านนั้น จะเป็นคู่รักที่รักกันมากแค่ไหนก็ตาม แต่ความรักดังกล่าวนั้น...มันก็ยังไม่ใช่คำตอบของการเกิดมาเป็นมนุษย์ และยังไม่ใช่เป้าหมายของชีวิตที่ตัวลูกกำลังแสวงหาอยู่เลย!!!

 

     จนกระทั่งในเวลาต่อมา ก็ได้เกิดมหาสงครามขึ้นระหว่างแคว้นของพระราชา (องค์ที่จะออกบวช) กับแคว้นกันชนฝั่งทิศใต้ (หรือแคว้นของพระราชาผู้เกะกะเกเร) ซึ่ง ณ ช่วงภาวะสงครามนี้...นายทหารหนุ่ม (หรือคู่รักของตัวลูกในพุทธันดรที่ผ่านมา) ก็ได้ไปร่วมออกรบกับกองทัพของพระราชาด้วย

 

      ส่วนตัวลูกเอง...ก็ได้รับมอบหมายจากส่วนกลางให้มาประจำการอยู่ภายในตัวเมืองหลวง เพื่อคอยช่วยประสานงานกับนายทหารตามหน่วยงานต่างๆ อีกทั้ง...ตัวลูกยังต้องคอยทำหน้าที่รับสมัครทหารกองหนุน...ที่จะไปเป็นกำลังเสริมให้กับทางกองทัพอีกด้วย

 

      และในช่วงระหว่างที่ตัวลูกกำลังปฏิบัติหน้าที่อยู่ในตัวเมืองหลวงนั้น ด้วยความรักและเป็นห่วงนายทหารหนุ่มคู่รักของตัวลูก ตัวลูกจึงได้คอยสืบข่าวจากทางกองทัพอยู่ตลอดเวลาว่า...ณ ตอนนี้...คู่รักของลูกเป็นตายร้ายดีอย่างไรบ้างหรือ...เขาได้รับบาดเจ็บจากการออกรบบ้างไหม  เป็นต้น  

      ซึ่งทุกครั้งที่มีข่าวการสูญเสียไพร่พลและกำลังทหาร ตัวลูกก็จะรู้สึกกระวนกระวายและเป็นทุกข์ใจอย่างมากมาย ยิ่งตัวลูกได้เห็นผู้คนต่างๆ ที่ตัวลูกรู้จักคุ้นเคย...ต้องล้มหายตายจากไปในระหว่างการรบ!!!   ตัวลูกก็ยิ่งรู้สึกหดหู่และเสียใจเป็นอย่างมาก และจากเหตุการณ์ต่างๆ ในช่วงมหาสงครามนี้เอง จึงทำให้ตัวลูกได้คิดสอนตนเองขึ้นมาว่า...สักวันหนึ่ง ตัวลูกเองก็คงจะต้องพลัดพรากจากคน  สัตว์  และสิ่งของที่ตัวลูกรักไปอย่างแน่นอน!!!   

 

      ในเวลาต่อมา...เมื่อมหาสงครามระหว่างแคว้นของพระราชา (องค์ที่จะออกบวช) กับแคว้นกันชนฝั่งทิศใต้ (หรือแคว้นของพระราชาผู้เกะกะเกเร) ได้ยุติลง นายทหารหนุ่มคู่รักของลูกก็ได้กลับมาพบกับตัวลูกอย่างปลอดภัย ทันทีที่ตัวลูก (ในพุทธันดรที่ผ่านมา) ได้พบกับเขา...ตัวลูกก็เกิดความรู้สึกที่โล่งใจขึ้นมาในทันที  

 

       แต่ถึงกระนั้น!!!...ภาพแห่งการพลัดพรากและบาดเจ็บล้มตายของผู้คนจำนวนมากในช่วงสงคราม...ก็ยังคงฝังแน่นและค้างคาอยู่ภายในใจตัวลูกตลอดเวลา ซึ่งเป็นผลทำให้...ตัวลูกรู้สึกทุกข์ใจทุกครั้งที่หวนไปนึกถึงภาพต่างๆ เหล่านั้น

 

 

      จวบจนกระทั่ง...เมื่อพระราชา (ผู้เป็นที่รักยิ่งของมหาชนทั้งหลาย) ได้เสด็จออกผนวช!!!   ตัวลูก (ในพุทธันดรที่ผ่านมา) ก็อยากที่จะไปกราบและไปฟังธรรมกับพระเถระ (อดีตพระราชาองค์ที่ออกบวช) เป็นอย่างมาก แต่ด้วยภารกิจที่มีอยู่มากมายจึงทำให้ตัวลูกไม่สามารถที่จะเดินทางไปทำบุญหรือไปฟังธรรมได้เลย

 

      ต่อมา...เมื่อตัวลูกว่างเว้นจากภารกิจหน้าที่การงานในเมืองหลวงแล้ว ตัวลูกก็ไม่รอช้าได้เดินทางไปสั่งสมบุญกับพระเถระในทันที!!!

 

      และเมื่อตัวลูกได้มีโอกาสฟังธรรมที่พระเถระได้เมตตานำมาแสดงแล้ว ไม่ว่าจะเป็น...เรื่องเป้าหมายที่แท้จริงของการเกิดมาเป็นมนุษย์,  เรื่องกฎแห่งกรรม  หรือ...เรื่องภพภูมิ  นรก-สวรรค์ เป็นต้น ตัวลูกก็เกิดความรู้สึกที่ประทับใจอย่างสุดๆ   

 

    ที่เป็นเช่นนี้ก็เป็นเพราะ..ทุกเรื่องทุกหัวข้อเทศน์ที่พระเถระได้เมตตานำมาแสดงและถ่ายทอดนั้น...ล้วนเป็นเรื่องที่ตัวลูกแสวงหาและสงสัยใคร่รู้มาตั้งแต่ยังเยาว์วั อีกทั้ง...พระเถระยังเทศน์สอนและถ่ายทอดเรื่องราวต่างๆ เหล่านี้ให้เข้าใจได้อย่างง่ายๆ เห็นภาพชัดเจน  และมีเหตุมีผล...ชนิดที่โดนใจและถูกใจตัวลูกแบบสุดๆ  ซึ่งเป็นผลทำให้...ตัวลูกหายสงสัยและเกิดแรงบันดาลใจอยากที่จะมาเข้าวัดเพื่อฟังธรรมอีกบ่อยๆ   

 

 

      และยิ่งตัวลูกได้มีโอกาสนั่งสมาธิพร้อมกับสาธุชนผู้มีบุญ...ตามเสียงของพระเถระ (อดีตพระราชาองค์ที่ออกบวช) ด้วยแล้ว แค่เพียงไม่นาน...ใจของลูกก็สามารถหยุดนิ่งจนเข้าถึงดวงธรรมภายในที่มาพร้อมกับความสุขและความสว่างอย่างไม่มีประมาณ ซึ่ง ณ เวลานี้...ตัวลูกรู้สึกมีความสุข อิ่มอกอิ่มใจ  และเบิกบานใจอย่างที่ไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อนเลยในชีวิต!!!

 

      เมื่อตัวลูกได้สัมผัสกับความสุขจากการประพฤติปฏิบัติธรรมเช่นนี้ตัวลูกจึงทราบเหตุผลด้วยตัวของลูกเองในทันทีว่า...ทำไมพระราชา (ผู้เพียบพร้อมไปด้วยทุกสิ่งทุกอย่าง) จึงได้ตัดสินพระทัยสละราชสมบัติอันยิ่งใหญ่เสด็จออกผนวช!!! ไม่เพียงแค่นั้น...การแสวงหาเรื่องราวความเป็นจริงของชีวิตที่ตัวลูกค้นหามาโดยตลอด...ยังได้มาถึงจุดสิ้นสุดลงที่การฟังธรรมและการปฏิบัติธรรมกับพระเถระอีกด้วย!!!  และนี่แหละ!!!  คือ...สิ่งที่ตัวลูกต้องการและโหยหามาตลอด

 

      และนับจากนั้นเป็นต้นมา...ตัวลูกก็ได้หันมาเข้าวัด เพื่อสั่งสมบุญ ฟังธรรมและปฏิบัติธรรมอยู่เป็นประจำ โดยเฉพาะการปฏิบัติธรรมนั้น ตัวลูกจะชอบมากและทำแบบไม่ขาดเลยแม้แต่เพียงวันเดียว อีกทั้ง...ใจของลูกยังจดจ่ออยู่กับธรรมะภายในตลอดเวลาอีกด้วย

 

    ต่อมา...เมื่อตัวลูกได้มีโอกาสฟังธรรมมากเข้า...มากเข้า  ตัวลูกจึงทราบถึงสาเหตุที่แท้จริง!!!...ที่ทำให้มนุษย์เราต้องเกิดมาเป็นชายเป็นหญิง ซึ่งเกิดจากการผิดศีลข้อ 3 หรือผิดศีลกาเมฯ นั่นเอง และเมื่อตัวลูกได้ทราบความจริงแท้ของชีวิตเช่นนั้น...ตัวลูกจึงเกิดความรู้สึกอยากที่จะออกบวชและเบื่อหน่ายในเรื่องของความรักเป็นอย่างมาก ที่เป็นเช่นนี้ก็เป็นเพราะ...แม้ว่าตัวลูกจะมีคู่รักที่ดีแสนดีแค่ไหนก็ตาม แต่ถ้าหากต้องแต่งงานกันไป...มันก็ต้องมีห่วงกังวลต่างๆ นานาอยู่ดี

 

 

      และไม่ว่าตัวลูกกับคู่รัก (หรือนายทหารหนุ่มท่านนั้น) จะรักกันสักแค่ไหนก็ตาม สักวันหนึ่ง...ไม่ตัวลูกหรือตัวเขาก็ต้องจากกันไปอยู่ดี   

 

     ดังนั้น...เมื่อตัวลูกคิดสอนตัวเองได้เช่นนี้ ตัวลูกจึงได้ตัดสินใจบอกเลิกเป็นแฟนกับคนรัก...พร้อมกับหันหน้าเข้าวัดประพฤติพรหมจรรย์ โดยมาสมัครเป็นเจ้าหน้าที่อาสาสมัครช่วยงานพระพุทธศาสนาวิชชาธรรมกายในทันที!!!...ซึ่งตัวลูกก็ได้ตั้งใจทำหน้าที่ช่วยงานเผยแผ่ของหมู่คณะไปตามหัวเมืองต่างๆ ควบคู่ไปกับการประพฤติปฏิบัติธรรมได้เป็นอย่างดี

 

     ไม่เพียงแค่นั้น... ด้วยความทุ่มเทเอาใจใส่และจดจ่ออยู่กับภารกิจหน้าที่งานบุญนี่เอง  จึงทำให้...ไม่ว่าหมู่คณะจะมอบหมายภารกิจหน้าที่อะไรให้กับตัวลูกก็ตาม ตัวลูกก็จะสามารถทำให้สำเร็จลุล่วงได้เป็นอย่างดีอยู่เสมอๆ เมื่อเป็นเช่นนี้...ตัวลูกจึงกลายเป็นที่รักของหมู่คณะเป็นอย่างมาก

 

       นอกจากนี้...ตัวลูกยังชอบที่จะถ่ายทอดและตอบปัญหาธรรมะให้แก่สาธุชน...ที่เดินทางมาสั่งสมบุญที่วัดของพระเถระอยู่เป็นประจำอีกด้วย ซึ่งตัวลูกเองก็มีความสุขกับการทำหน้าที่ช่วยงานเผยแผ่พระพุทธศาสนาวิชชาธรรมกายอย่างสุดๆ  

      และทุกครั้งที่สั่งสมบุญ...ตัวลูกก็จะชอบอธิษฐานจิตอยู่เป็นประจำสม่ำเสมอว่า...ในภพชาติต่อๆ ไป  ขอให้ตัวลูกได้เกิดเป็นชายและได้ออกบวชประพฤติพรหมจรรย์ และที่สำคัญที่สุดก็คือ...ขอให้ตัวลูกอย่าได้มีความรักแบบชายหญิงเลย!!!  

 

 

      สำหรับผลการปฏิบัติธรรมของตัวลูก (ในพุทธันดรที่ผ่านมานั้น)  ในช่วงบั้นปลายของชีวิต...ตัวลูกก็มีผลการปฏิบัติธรรมที่ดี  คือ...สามารถหยุดใจจนเข้าถึงพระธรรมกายภายในที่ชัดใสสว่างได้!!!...

 

      เมื่อตัวลูกหมดอายุขัยและละจากโลกไปแล้ว ตัวลูกก็ได้เดินทางกลับไปสู่ดุสิตบุรีวงบุญพิเศษเขตบรมโพธิสัตว์...ได้อย่างสมภาคภูมิแห่งนักรบกล้ากองทัพธรรม!!!...
 

      แม้ว่า...ตัวลูกจะตั้งใจสั่งสมบุญสร้างบารมีและอธิษฐานจิตอยู่เป็นประจำสม่ำเสมอว่า...ในภพชาติต่อๆ ไป  ขอให้ตัวลูกได้เกิดเป็นชายและได้ออกบวชประพฤติพรหมจรรย์แล้วก็ตาม แต่ด้วยวิบากกรรมกาเมฯ ที่ตัวลูกได้เคยแอบไปมีความสัมพันธ์อันลึกซึ้งกับสาวๆ หลายๆ คนเอาไว้ในหลายๆ ภพชาติก่อนๆ ซึ่งยังคงมีกำลังแรงอยู่ จึงส่งผลทำให้ในภพชาติปัจจุบันนี้...ตัวลูกต้องมาเกิดเป็นผู้หญิงเหมือนอย่างที่เป็นอยู่นี้นั่นเอง 

 

 

      จากเรื่องราว Case Study ที่เราได้ศึกษาเรียนรู้กันมานี้...ก็สอนให้เราได้รู้ว่า... “ ทุกๆ ชีวิตล้วนตกอยู่ภายใต้กฎแห่งกรรมซึ่งเป็นกฎสากลที่มวลมนุษยชาติทุกคนบนโลกใบนี้จะต้องเจอทั้งสิ้น!!! เพราะฉะนั้น...เราจึงจำเป็นอย่างยิ่งยวดที่จะต้องศึกษาเรียนรู้เรื่องกฎแห่งกรรมให้เข้าใจอย่างแจ่มแจ้งเพราะมันเกี่ยวกับตัวเราเอง เพื่อที่เราจะได้ดำเนินชีวิตได้อย่างถูกต้องและดีงามด้วยความไม่ประมาท  จะได้ปิดอบาย  ไปสวรรค์  และมีความสุขในปัจจุบัน   อีกทั้ง...ยังดับทุกข์ได้อีกด้วย ซึ่งความรู้นี้มีสอนเฉพาะในพระพุทธศาสนาเท่านั้น!!!...

 

       ดังนั้น...เราจะต้องตั้งใจสั่งสมบุญสร้างบารมี ประพฤติดีปฏิบัติชอบตามหลักธรรมคำสั่งสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เช่น...ทำทาน รักษาศีล และเจริญสมาธิภาวนา เป็นต้น ซึ่งถ้าหากเราทำได้เช่นนี้...ชีวิตการสร้างบารมีของเราจะได้อยู่รอดปลอดภัย   และมีชัยชนะในเส้นทางการสร้างบารมีไปตราบกระทั่งถึงที่สุดแห่งธรรม ”

      สำหรับเรื่องราว Case Study ของ คุณแม่ชื้น ก็คงจะต้องจบลงพอสังเขปเพียงเท่านี้ เอวํ ก็มีด้วยประการละฉะนี้