ตอน : คุณต้องตายหลายที แต่ตายยากหน่อย
กราบคารวะพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูงสุดครับ
พระมหาบุญเธียร พุทฺธิธีโร
เมื่อหน้าร้อนปี พ.ศ. 2529 ช่วงนั้นกระผมยังไม่ได้มาประจำที่วัด
แต่มากราบคุณยายทุกวันพุธ
มีอยู่วันหนึ่ง ท่านเอานิ้วให้กระผมดู นิ้วท่านเป็นแผล ท่านบอกว่า “คุณ คุณ
มาทำแผลให้ยายทุกวันนะ” ท่านเปรยอยู่ 2-3 ครั้ง
ช่วงนั้นกระผมเพิ่งผ่านระยะพักฟื้นมา ยังไม่ค่อยแข็งแรง
งานที่โรงพยาบาลก็หนัก แต่กระผมก็ไม่ขัดใจท่าน ท่านให้มาก็มา
กระผมกับลูกศิษย์วัดอีก 2 คน เทียวไปเทียวมาทุกเย็นประมาณ 5 อาทิตย์
เหนื่อยพอดู มาล้างแผลให้ท่านจนหาย
น่าแปลกไหมครับ ทำไมคุณยายต้องให้กระผม ซึ่งเพิ่งฟื้นไข้ เดินทางวันละเกือบ 2 ชั่วโมงมาล้างแผลให้ท่าน ในเมื่อลูกศิษย์ท่านก็มีอยู่มากมาย
เรื่องนี้ไม่แปลกสำหรับผู้รู้ แต่ผู้ไม่รู้อาจคิดว่าแปลก เรื่องราวมันเชื่อมโยงกับเหตุการณ์ในอนาคตที่จะเกิดขึ้นกับกระผมดังนี้ครับ
เมื่อประมาณปลายปี 2529 วันหนึ่งขณะที่กระผมขับรถกลับบ้าน ผ่านหน้ามหาวิทยาลัยหอการค้า ถนนวิภาวดีรังสิต ด้วยความที่ขับรถซิ่งระเบิดเถิดเทิงมาแต่ไหนแต่ไร
ประมาณพวกเท้าปีศาจ วันนั้นกระผมเผลอซิ่งเพลินไปหน่อย
เฉี่ยวรถคันอื่นเสียหลักแฉลบปั๊บ! ชนกับเกาะกลางถนนในเลนซ้าย
หัวฟาดเปรี้ยงเข้ากับเบาะซ้าย
สลบเหมือดคาเบาะไปเลย ต่อมามีคนมาปลุก
ในเมื่อเขากล้าปลุก กระผมก็กล้าลุกขึ้นมาเหมือนกัน แต่ก็ยังงงๆ ว่าตัวเองเป็นใคร ความจำเสื่อมไปชั่วคราว ราวๆ 10 นาที ถึงจำได้ว่า “เราคือหมอบุญเธียร” ตอนนั้นกระผมมีเลือดออกที่ไหล่ซ้ายนิดหน่อย ไม่นานกระผมก็เอารถไปซ่อมได้
ทั้งๆ ที่ดูจากสภาพรถที่พังทั้งแถบแล้ว ไม่น่ารอด
วันพุธถัดมาก็มากราบคุณยาย
เล่าให้ท่านฟังว่า เกิดอุบัติเหตุเกือบตาย ท่านบอกว่า “รถชนงวดนี้คุณถึงตายเลยนะ
แต่คุณมาทำแผลให้ยายทุกวัน บุญไหลท่วมไปทั้งตัว เลยไม่เป็นอะไร”
ตอนนั้นกระผมนั่งอยู่ที่วัดแท้ๆ แต่ก็ถึงบางอ้อทันทีว่าคุณยายท่านทราบล่วงหน้า ว่าจะเกิดเหตุร้ายกับกระผม
ท่านเลยเมตตาหาบุญใหญ่ให้ โดยเรียกมาทำแผลให้ท่านทุกวันตั้งเดือนกว่าๆ ชีวิตกระผมจึงไม่ได้จบลงด้วยโศกนาฏกรรมแบบนักซิ่ง
หรือเด็กแว้นรายอื่นๆ
อย่างไรก็ตาม
กระผมยังไม่เข็ดหรอกครับ มันเป็นนิสัย ต้นปี 2534 เท้าปีศาจก็ออกอาละวาดอีก
ตอนนี้กระผมมาอยู่โรงพยาบาลสนามที่วัดแล้ว มาช่วยดูแลพระเณรที่ป่วย แต่ยังทำงานข้างนอกด้วย
วันหนึ่ง ราวๆ 8 โมงกว่าๆ
กระผมขับซิ่งอยู่ระหว่างบางขันธ์กับตลาดรังสิต ซิ่งเร็วมาก..ก..ก สวรรค์! กว่าจะเห็นว่ามีรถน้ำมันสีแดงคันเบ้อเริ่มจอดอยู่ข้างหน้า
ก็เหลือระยะห่างเพียง 10-20 เมตรเท่านั้น
ผมว่าต่อให้เซียนแค่ไหนก็หลบไม่ทันครับ แต่อัศจรรย์ที่สุด มี INVISIBLE
HAND (อินวิสซิเบิลแฮนด์ - มือที่มองไม่เห็น)
มาจับมือกระผมให้หมุนพวงมาลัยหักหลบแบบ SLOW MOTION (สโลว์โมชั่น)
แว้บ..บ..ยังกะในหนังทีเดียว ปรากฏว่า กระผมซึ่งแสดงเป็นพระเอกของเรื่องนี้
ลงไปแช่น้ำเล่นอยู่ในคูข้างทาง จากนั้น ก็ค่อยๆ ปีนออกมาจากรถ
โทรเรียกรถเครนไปยกรถ แล้วกลับวัดอย่างหงอยๆ คนละอารมณ์กับขาไป
ประมาณ 10 โมงกว่าเจอคุณยาย
ก็บอกท่านว่า รถตกคูอยู่ข้างทาง กระผมไม่ได้ถามท่านว่ารอดมาได้ยังไง
เพราะรู้อยู่แก่ใจแล้วว่าใครไปช่วย ชนครั้งนี้แค่เคล็ดขัดยอก
ฟกช้ำดำเขียวไปอาทิตย์หนึ่งเท่านั้น ถ้าคุณยายไม่ช่วย
คงอัดท้ายรถบรรทุกน้ำมันเละตุ้มเป๊ะหรือถ้าระเบิดตูมขึ้นมา ก็ฌาปนกิจฟรีกลางถนน ไม่ต้องเสียค่าใช้จ่าย
สรุปแล้วคุณยายท่านช่วยต่อชีวิตกระผมไว้ถึง
3 ครั้งครับ ไข้สมองอักเสบ 1 ครั้ง
อุบัติเหตุทางรถยนต์ 2 ครั้ง
เรื่องเกี่ยวกับความเป็นความตายของกระผมนี้ มีอยู่ครั้งหนึ่งคุณยายท่านพูดว่า
“คุณต้องตายหลายที แต่ตายยากหน่อย” พูดแล้วท่านก็ยิ้มชอบใจ เหมือนจะบอกว่า “ยายจัดการให้เรียบร้อยหมดแล้ว”
อานุภาพและความเมตตาของคุณยายที่กระผมเจอมายังมีอีกเยอะครับ
เช่นในปี พ.ศ. ๒๕๔๑
มีอยู่วันหนึ่งตอนเช้ามืด กระผมจำวัตรอยู่บนตึกสงฆ์ นอนๆ อยู่
ได้ยินเสียงคุณยายเรียกเบาๆ แว่วอยู่ข้างหู ว่า “ทำไมคุณไม่เอาบุญกะยาย” ตอนนั้นท่านไม่สบายมาก
แต่ยังเป็นห่วงลูกศิษย์กลัวจะได้บุญน้อย
กระผมรีบเร่งเอาปัจจัยไปถวายท่านอย่างด่วนเลยครับ นี่ขนาดคุณยายอายุเกือบ ๙๐ ปี
และกำลังนอนป่วยอยู่ ท่านยังห่วงลูกศิษย์ขนาดนี้
หวนนึกถึงพระคุณและความเมตตาของท่าน กระผมอดน้ำตาซึมไม่ได้ครับ
หลวงพ่อครับ
กระผมอยากบอกคุณยายว่า “ชีวิตของพระเป็นเพียงเศษซากที่หลงเหลืออยู่
รอดพ้นจากความตาย ความพิกลพิการมาได้หลายครั้ง
และสามารถอยู่สร้างบารมีได้จนทุกวันนี้ เพราะคุณยายช่วยต่อชีวิตให้ การสร้างอาคาร
๑๐๐ ปีคุณยายครั้งนี้ พระจะทุ่มเทสุดกำลัง
เพื่อตอบแทนพระคุณของคุณยาย"
และขณะนี้ลูกหลานคุณยายทุกคนก็กำลัง ALERT กันเต็มที่
เพราะได้ทราบข่าวว่าวันที่ 10 ตุลานี้ ใครมาปิดกองแผ่นทอง
ปิดกองกฐิน หรือมาปิดกองตารางเมตร ก็จะได้รับเหรียญคุณยาย 90 ปี รุ่น หนึ่งไม่มีสอง
ซึ่งเป็นเหรียญที่ศักดิ์สิทธิ์มาก เพราะจัดทำขึ้นในสมัยที่คุณยายยังมีชีวิตอยู่
ดังนั้นวันที่
10 เดือน 10 เวลา สิบ ห้า นาฬิกา ทุกท่านที่มาปิดกองจะได้รับเหรียญทันที และที่สำคัญเหรียญมีจำนวนจำกัด 1 ท่าน 1
คน 1 เหรียญเท่านั้น ต้องบอกว่าพลาดไม่ได้ทีเดียวครับสำหรับวัน แรงๆ
เช่นนี้
สำหรับเรื่องราวเกี่ยวกับคุณยายยังมีอีกเยอะ
แต่กระผมได้สัมปทานออกอากาศมาแค่ 2 ตอน เพราะต้องเปิดโอกาสให้ลูกหลานคุณยายทั่วโลกเขียนมาเล่าสู่กันฟังบ้าง
จึงจำใจต้องจากไปแต่เพียงแค่นี้ครับ
ด้วยความเคารพอย่างสูงสุดครับ
ลูก พระมหาบุญเธียร
พุทฺธิธีโร