ดวงตะวันจากอูกันดา

ผม เฟรด แอมมานูเอล หรือ เฟรมม่า เยาวชน Peace Revolution รุ่นแรกของโลก จากประเทศอูกันดาครับ ผมกลับมาอูกันดาครั้งนี้ มาพร้อมความตั้งใจจริงที่จะแบ่งปันความรู้อันล้ำค่าให้แก่พี่น้องทุกคน สมาธิเป็นเหมือนยาฟรีที่ไม่ควรเก็บไว้คนเดียว ดังนั้นผมจึงเดินตามความฝันที่ตั้งใจไว้ทันที โดยเดินทางไปที่มหาวิทยาลัยมาเกเรเร่ และติดต่อเจ้าหน้าที่จนได้รับอนุญาตให้จัดรายการวิทยุได้

ผมถือโอกาสนี้ พูดเรื่องสมาธิในรายการวิทยุของมหาวิทยาลัย ซึ่งมีผู้ฟังประมาณ 80,000คน ผมพูดทั้งหมด 45นาที ปรากฏว่ามีคนโทรศัพท์เข้ามาสอบถาม 12คน และส่งข้อความ SMS อีกมากมาย เพื่อถามเกี่ยวกับเรื่องสมาธิ ซึ่งผมก็แนะนำให้เข้าไปดูในเว็บไซต์ www.peacerevolution2010.org เพราะในเว็บไซต์นี้จะตอบคำถามเหล่านั้นได้มากมายเลยครับ

โปรเจคต่อไป ผมไปทางตะวันตกของอูกันดา ไปสอนสมาธิให้แก่ ซูซานน่า โรเบิร์ต และ แชริตี้ เอ ซึ่งทำงานอยู่ที่มหาวิทยาลัยเอ็มบาราร่า (Mbarara) จนตอนนี้เราเป็นเพื่อนร่วมทีมกันแล้ว เพราะเรานั่งสมาธิด้วยกัน และมีความสุขมากๆ พวกเขาบอกผมว่า เขาไม่มีความเครียดมากเหมือนแต่ก่อนอีกแล้ว

จากตำบลเอ็มบาราร่า (Mbarara) เราเดินทางต่อไปอีกเกือบ 4ชั่วโมง บนทางที่ขรุขระ เพื่อไปยัง ค่ายอพยพนากิเวล ซึ่งอยู่ที่ตำบลอิซิงกิโร่ (Isingiro) ผมรู้สึกอยู่เต็มหัวใจว่า การมาครั้งนี้เป็นเสมือนคำสัญญาว่า จะกลับมาที่นี่อีกครั้ง เมื่อไปถึงพวกเขาจดจำผมได้ ส่งยิ้มให้และมีความสุขที่ได้พบผม ไม่เพียงแต่ข่าวดีเกี่ยวกับสมาธิเท่านั้น ผมยังพกกล่องยาและคำอวยพรจากพระเดชพระคุณหลวงพ่อ (พระราชภาวนาวิสุทธิ์) ให้พวกเขาทุกคนมีแต่ความสุขและสันติภาพภายในมาด้วย ตอนนี้เราพร้อมแล้วที่จะสร้างสันติภาพให้เกิดขึ้นในค่ายแห่งนี้ครับ

ผมได้เข้าไปพบผู้คุมค่ายชื่อ คุณกุสตาเวีย ซึ่งก็ให้การต้อนรับเป็นอย่างดี และได้ไปเยี่ยมเพื่อนเก่าที่เคยอธิบายเรื่องการนั่งสมาธิให้ฟัง เพื่อเอาขนมไปให้ด้วย จากนั้นเราก็มาปรึกษากับหัวหน้าค่ายว่า จะนำสมาธิเข้ามาพัฒนาได้อย่างไร ผมแนะนำเกี่ยวกับพิธีลอยโคม ซึ่งเขาก็รับฟังและยอมรับว่าพิธีนี้จะนำความปรองดองมาให้แก่กันได้ เพราะแต่ละคนมาจากต่างเผ่าครับ และเขาก็พร้อมจะให้ความร่วมมือเพื่อสร้างสันติภาพผ่านการนั่งสมาธิ

หลังจากนั้น เราได้ไปแจกจ่ายยาให้แก่ผู้ลี้ภัยครับ โดยได้รับความช่วยเหลือจาก ดร.อับดุลเซ็นกา และทีมงาน เมื่อเราเล่าเรื่องสันติภาพภายในให้ฟัง เป็นที่น่าดีใจว่า ทุกคนอยากเป็นส่วนหนึ่งของการสร้างสันติภาพด้วย จากจุดเริ่มต้นตรงนี้ พวกเราจึงมีความคิดริเริ่มที่จะจัดตั้งโครงการหนึ่งขึ้นมาในนามของ Uganda Peace Foundation Initiative หรือเป็นภาษาไทยว่า มูลนิธิการริเริ่มเพื่อสันติภาพ แห่งประเทศอูกันดา เพื่อเสริมความสงบภายในให้แก่ผู้อพยพ ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงทางสังคมผ่านการทำสมาธิ รวมไปถึงให้ความช่วยเหลือด้านการศึกษาและอนามัยครับ เราตั้งใจว่าในเบื้องต้นจะเตรียมเต็นท์ใหญ่ๆให้ผู้อพยพมานั่งสมาธิร่วมกันครับ

เนื่องจากคนที่นี่มีปัญหาหลากหลาย ทั้งเรื่องโรคภัยไข้เจ็บ เด็กติดยา การออกจากโรงเรียน และการเป็นแม่หม้าย หากผมสามารถตั้งโครงการสันติภาพในค่ายได้ ก็อาจช่วยให้คนเหล่านี้มีความสุขแบบผมได้ครับ

ก่อนจากกัน พวกเขาบอกให้ผมช่วยกราบเรียนพระเดชพระคุณหลวงพ่อว่า พวกเขาและลูกหลานดีใจมากๆและขอบคุณมากๆ ที่มีคนให้ความช่วยเหลือและทราบปัญหาของพวกเขา โดยมอบยาและคำสอนดีๆ ที่จะนำ

สันติภาพและความรักมาสู่พวกเขา ส่วนอีกท่านหนึ่งได้กล่าวกับผมว่า “พวกเราดีใจมากและหวังว่า คุณจะมีชีวิตที่ดี อย่าลืมพวกผม และได้โปรดทำให้พวกผมให้เป็นเหมือนคุณนะ”

คนที่นี่ต่างต้องการสันติภาพ และพยายามเรียนรู้การทำสมาธิ เพราะรู้ว่านี่เป็นวิธีสร้างสันติภาพอย่างแท้จริง พวกเขาเขียนจดหมายมาหาผมหลายฉบับมากๆ ซึ่งวันหนึ่ง ผมอาจนำจดหมายมาถวายพระเดชพระคุณหลวงพ่อให้อ่านด้วยครับ

ผมได้เห็นความเปลี่ยนแปลงของผู้อพยพเหล่านี้แล้ว ก็ตื้นตันใจมาก ผมจะพยายามทำสมาธิให้ดีที่สุดเพื่อให้เห็นดวงแก้วภายใน เพราะทราบดีว่าในเมื่อเราเป็นผู้บอกพวกเขาเกี่ยวกับสันติภาพภายใน เราก็ควรมีผลการปฏิบัติที่ดีเป็นตัวอย่างด้วย ตอนนี้เมื่อผมนั่งสมาธิ ผมก็จะรู้สึกสามารถปลดปล่อยอารมณ์ได้ทุกๆลมหายใจเข้าออก ได้เกือบทุกครั้ง ใจของผมอยู่ในสภาวะสมดุล และสมาธิช่วยทำให้ผมมุ่งมั่นกับงานได้ดีขึ้น

สุดท้ายนี้ ผมต้องขอขอบคุณพระเดชพระคุณหลวงพ่อ และผู้มีส่วนเกี่ยวข้องทุกคน ที่ทำให้โครงการ Peace Revolution เกิดขึ้น พวกเราจะทำให้สันติภาพเกิดขึ้นในแอฟริกาให้ได้ หวังว่าคงได้พบทุกคนอีกเร็วๆนี้ ผมคิดถึงทุกคน แต่เราก็อยู่ใกล้กันเพียงแค่ผ่านการนั่งสมาธิเท่านั้น