ด้วยอานุภาพวัฒนธรรมคุณยายอาจารย์ฯ

กระผม พระสังเวียน อตฺตทโม ขอกราบรายงานความคืบหน้าการทำหน้าที่เป็นดวงตะวันโซโลมอนเหมือนเช่นเคยครับ หลังจากที่กระผมได้ถ่ายทอดวัฒนธรรมคุณยายอาจารย์ฯ เรื่องความสะอาดให้แก่ชาวโซโลมอนในตอน กล้าตะวัน ที่ผ่านมา ทำให้ชาวบ้านต่างเชื่อมั่นแล้วว่า กระผมได้ให้แต่สิ่งดีๆแก่พวกเขาและลูกหลานด้วยความจริงใจ

ด้วยเหตุนี้ สิ่งดีๆจึงย้อนกลับมาสู่กระผมอย่างทันตาครับ เพราะเดิมนั้น กระผมใช้ชีวิตอยู่ภายในห้องเช่าซึ่งจ่ายค่าเช่าเป็นรายเดือนครับ แต่ทว่าในเดือนนี้...ทอมมี่บอกกระผมว่า “พระอาจารย์ (ทอมมี่พูดทับศัพท์ภาษาไทยแทนตัวกระผมว่าพระอาจารย์) เดือนต่อไปไม่ต้องเช่าห้องแล้วนะ เพราะผมจะนิมนต์ให้ไปอยู่ในหมู่บ้านของผม ก่อนมาผมได้ปรึกษาญาติๆแล้วว่าบ้านหลังที่อยู่ห่างจากบ้านผมไปประมาณ 20เมตร จะให้พระอาจารย์ไปอยู่ครับ โดยไม่คิดค่าเช่าใดๆ ส่วนเรื่องอาหาร ภรรยาของผมจะทำถวายทั้งเช้าและเพลครับ”

ทีแรก กระผมก็ตั้งใจจะไปสร้างกุฏิหลังเล็กๆที่มีเสาเพียง 4ต้น ขนาด 3.5x3.5เมตร เอาไว้จำวัดและปฏิบัติธรรมในที่ดินของทอมมี่อยู่แล้ว แต่เมื่อทอมมี่ออกปากอย่างนี้ ก็เข้าเป้าพอดีครับ

เมื่อถึงวันครบกำหนดที่จ่ายค่าเช่าไว้ คือ วันที่ 11 มีนาคม พ.ศ.2552 ที่ผ่านมา กระผมและทอมมี่จึงย้ายสัมภาระต่างๆใส่รถบุญเพิ่ม (เป็นรถที่ พระปลัดสุธรรม สุธมฺโม ซื้อให้และเมตตาตั้งชื่อนี้ครับ) และเนื่องจากหมู่บ้านของทอมมี่ไม่มีไฟฟ้าใช้ จึงต้องซื้อเครื่องปั่นไฟขนาดเล็กเอาไว้สำหรับชาร์จคอมพิวเตอร์ โทรศัพท์มือถือและอื่นๆครับ

กระผมและทอมมี่เดินทางไปถึงหมู่บ้านในช่วงบ่าย สิ่งแรกที่กระผมเห็นและประทับใจ คือ ทางเข้าบ้านทอมมี่ครับ จากหญ้าที่เคยรกกลับกลายเป็นทางเข้าที่สะอาดตายิ่งนัก ด้วยฝีมือของภรรยาและลูกชายของทอมมี่ครับ

เมื่อทอมมี่พากระผมเดินไปดูบ้านที่จะใช้เป็นกุฏิ ก็ได้เจอภาพประทับใจอีกเป็นครั้งที่สอง คือ ลูกชายของทอมมี่ช่วยกันถางหญ้าบริเวณทางเข้าและรอบๆกุฏิให้ ส่วนชาวบ้านก็กำลังทำความสะอาดภายในกุฏิเพื่อรองรับพุทธบุตรครับ

จากนั้น กระผมก็เดินไปที่บ้านทอมมี่ แล้วก็พบภาพประทับใจเป็นครั้งที่สาม คือ ทอมมี่ถอดเสื้อเหลือแต่กางเกง มือขวาถือมีดขนาดยาว กำลังถางหญ้าเพื่อทำทางเข้าสำหรับเจ้าบุญเพิ่มครับ เมื่อทำทางเข้าเสร็จ ทอมมี่ก็ย้ายเจ้าบุญเพิ่มไปอาบน้ำครับ

เมื่อชาวบ้านทำความสะอาดกุฏิเสร็จ กระผมได้ไปจัดห้องที่จำวัด ซึ่งมีเตียงและเสื่อพื้นบ้านจักสานอย่างดีของทอมมี่ พร้อมมุ้งหลังใหม่สำหรับกันยุง โดยมีลูกชายของทอมมี่มาคอยอุปัฏฐากและนอนอยู่ห้องข้างๆครับ เช้าวันถัดมา ทอมมี่และครอบครัวช่วยกันเตรียมอาหารพื้นบ้านอย่างประณีตเพื่อถวายในตอนเช้า และรับพรพระสืบต่อไปครับ

จากวัฒนธรรม คุณยายอาจารย์มหารัตนอุบาสิกาจันทร์ ขนนกยูง ที่ได้รับการถ่ายทอดผ่านพระเดชพระคุณหลวงพ่อทั้งสอง พระอาจารย์และพระพี่เลี้ยง ในช่วงอบรมธรรมทายาทและพระนวกะให้แก่กระผมนั้น ตอนนี้ได้กลายมาเป็นจุดเริ่มต้นของความสว่างในดินแดนอดีตมนุษย์กินคนแห่งนี้แล้วครับ