ผลการปฏิบัติธรรม พระธรรมทายาทรุ่นแสนรูป

พระธรรมทายาทอนุพงษ์ อติลาโภ

กราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพรักอย่างสูง

กระผม พระธรรมทายาทอนุพงษ์ อติลาโภ (วงศ์จินา) อายุ 22ปี ตัวแทนพระธรรมทายาทจากวัดเจดีย์ซาวหลัง อำเภอเมือง จังหวัดลำปางครับ ผมได้เข้าวัดทำบุญตั้งแต่ตอนเป็นเด็ก เพราะมีโยมอาเป็นกัลยาณมิตร ผมจึงมีคำสอนของคุณครูไม่ใหญ่เป็นเหมือนแสงสว่างนำทางชีวิต ซึ่งผมจะนำหลักคำสอนไปปรับใช้ในชีวิตประจำวันอยู่เสมอ ผมมาบวช เพราะอยากตอบแทนบุญคุณของโยมพ่อโยมแม่ ผมจำได้ว่า เมื่อตอนเป็นเด็ก หลายครั้งที่ท่านต้องทำบาปโดยไม่ได้ตั้งใจ มันเป็นการเลี้ยงปากเลี้ยงท้องเพื่อให้ผมได้กินอิ่มนอนหลับ ผมอยากให้ท่านได้บุญมากๆ จึงตัดสินใจลาออกจากงานและมาบวชทันทีโดยไม่ลังเลเลยครับ พอมาบวชผมถึงได้รู้ว่าชีวิตที่ดีที่สุดก็คือชีวิตนักบวช ผมรู้แล้วว่าแท้ที่จริงเราเกิดมาเพื่อสร้างบุญสร้างบารมี

เวลานั่งสมาธิ ผมจะต้องทำร่างกายให้สบายๆก่อน และค่อยๆปรับอารมณ์ให้สดชื่น ตอนแรกพอหลับตาปุ๊บก็มืดปั๊บ และมักจะมีความคิดเข้ามารบกวนจิตใจอยู่เสมอ แต่ผมก็ไม่เคยเบื่อและท้อเลยนะครับ ยิ่งพอได้ฟังหลวงพ่ออ่านผลการปฏิบัติธรรมของพระธรรมทายาทจากวัดต่างๆว่า ก่อนจะสว่างบางรูปท่านก็ต้องผ่านความมืด ความเมื่อยและความฟุ้ง มาก่อนเป็นธรรมดา ผมจึงมีกำลังใจและมีความพยายามในการนั่งสมาธิมากขึ้น ผมมีวิธีแก้ความฟุ้งซ่าน ด้วยการท่องคาถาสะกดใจว่า สัมมาอะระหัง ผมจะท่องอยู่ในใจตลอดเวลา ตั้งแต่พระอาทิตย์ขึ้นจนกระทั่งพระอาทิตย์ตกดิน แล้วผมก็รู้สึกว่าใจมันนิ่งขึ้น สงบขึ้น

มีอยู่วันหนึ่ง ผมนั่งสมาธิตามเสียงของหลวงพ่อ พอใจเริ่มสบาย ผมก็นึกถึงองค์พระแก้วใสและภาวนาสัมมาอะระหัง สักพักใหญ่ๆ ผมก็รู้สึกว่าใจมันนิ่งมากนิ่งกว่าทุกๆครั้ง แล้วอยู่ๆผมก็เห็นหน้าหลวงพ่อปรากฏขึ้น ตอนนั้นผมก็แปลกใจว่า หลวงพ่อมาได้อย่างไร ก็ผมนึกถึงองค์พระแก้วใสอยู่ดีๆ แต่พอเผลอไปจ้อง หลวงพ่อก็หายไป แม้จะเป็นช่วงสั้นๆ แต่ก็ทำให้ผมมีความเชื่อมั่น และภูมิใจว่า หลวงพ่อเมตตาผมแล้ว ผมจะต้องเข้าถึงธรรมะภายในได้อย่างแน่นอน

ในวันต่อมาเวลานั่งสมาธิ ผมก็จะรู้สึกว่าในกลางท้องของผมนั้นจะเย็นๆอยู่ตลอดเวลา พอวางใจนิ่งๆ ก็เริ่มรู้สึกว่าตัวเบา จนบางครั้งตัวก็หายไป กลมกลืนไปกับบรรยากาศ เหลือแต่ความรู้สึกโล่งๆว่างๆ ผมมีความสุขทุกครั้งที่ได้นั่งสมาธิ ยิ่งนั่งก็ยิ่งนิ่ง และไม่อยากเลิกนั่ง แล้วพอนิ่งมากๆประสบการณ์ภายในก็ชัดขึ้น

วันนั้น ผมนั่งไปได้สักพักใหญ่ ใจของผมก็สงบมาก แล้วผมก็เห็นองค์พระแก้วใสผุดขึ้นมาในกลางท้องของผม ตอนแรกผมเห็นองค์พระแค่บางส่วนยังไม่ชัด แต่พอวางใจนิ่งๆและมององค์พระไปเรื่อยๆ ผมก็จะเห็นท่านชัดขึ้นจนเห็นได้เต็มองค์ ผมเห็นท่านนั่งสมาธิอยู่บนแผ่นฌาน มีลักษณะใสๆ สว่างนวลตา สูงประมาณหนึ่งคืบ หน้าตาเหมือนกับพระธรรมกายประจำตัว ผมสามารถมองท่านได้อย่างสบายๆ และยิ่งมองก็ยิ่งรู้สึกสบายใจ

ตอนนี้ ไม่ว่าจะหลับตาหรือลืมตา ถ้าผมวางใจเบาๆนิ่งๆถูกจุดเมื่อไหร่ องค์พระก็จะมาปรากฏที่ศูนย์กลางกายของผมในทันทีอย่างเป็นธรรมชาติ สมาธิทำให้ผมมีจิตใจที่อ่อนโยนมากขึ้น และแค่นั่งเฉยๆ ก็มีความสุขอยู่ตลอดเวลา บางครั้งก็เผลอยิ้มออกมาคนเดียว มันเป็นความรู้สึกที่บรรยายไม่ถูกจริงๆครับ

ผมขอกราบขอบพระคุณหลวงพ่อเป็นอย่างสูง หลวงพ่อเป็นยิ่งกว่าซูเปอร์ฮีโร่ เพราะหลวงพ่อเป็นต้นบุญต้นแบบของความดีทุกอย่าง ผมไม่เคยเห็นใครในโลกที่จะเสียสละความสุขส่วนตัว และทำทุกอย่างเพื่อให้ทุกคนได้พบกับหนทางสว่าง และพ้นจากกองทุกข์อย่างนี้เลย ผมรักหลวงพ่อมากครับ ผมจะตั้งใจ ฝึกฝนตนเองให้เป็นพระแท้ จะตั้งใจนั่งสมาธิ จะได้ไปศึกษาวิชชาธรรมกายกับหลวงพ่อ

ตอนนี้ ผมสมัครใจอยู่เป็นพระพี่เลี้ยงอุบาสิกาแก้ว...หน่ออ่อน และขอต่อเวลาไปจนถึงรุ่นเข้าพรรษา หลังจากนั้นก็จะขอบวชไปวันต่อวัน ช่วยงานหลวงพ่อไปเรื่อยๆ โดยเลื่อนวันลาสิกขาออกไปอย่างไม่มีกำหนดครับ

กราบนมัสการด้วยความเคารพอย่างสูง

พระธรรมทายาทอนุพงษ์ อติลาโภ