ปีติสุขใจ เมื่อพบความใสสว่างในกลางกาย

กระผมพระธรรมทายาท ปัญญา ปิยวณฺโณ อายุ 59 ปี ตัวแทนพระธรรมทายาทจากศูนย์อบรม วัดท่าเกวียน อำเภอวัฒนานคร จังหวัดสระแก้ว ก่อนมาบวชผมทำงานเป็นผู้อำนวยการ ศูนย์วิทยาศาสตร์เพื่อการศึกษาสระแก้ว หรือเรียกย่อๆสั้นๆว่า ผ.อ.ศูนย์วิทยาศาสตร์ครับ ผมเข้าวัดพระธรรมกายตั้งแต่ปี 2540 โดยมีเทพธิดาข้างกายเป็นกัลยาณมิตร แต่ตอนแรกที่เธอชวนให้มาทำบุญที่วัด ผมปฏิเสธอย่างเดียว บอกตามตรงนะครับตอนนั้นกระแสข่าวของวัดทั้งลบ ทั้งแรง ผมเลยไม่อยากมาวัดแล้ววันหนึ่งเธอก็โทรศัพท์มาบอกผมว่า ตอนนี้อยู่ที่วัดพระธรรมกาย ช่วยมารับกลับบ้านหน่อย ผมขัดใจมาก รู้สึกโกรธถึงขนาดคิดในใจว่า ให้เราขับรถไปตายซะดีกว่า จะได้ไม่ต้องไปวัดที่เราไม่ชอบ แต่พอไปถึงวัด ผมอึ้งเลย โอ้โห วัดอะไรใหญ่โตขนาดนี้ แล้วจะหากันเจอได้ยังไง ในขณะที่ผมกำลังยืนเก้ๆกังๆ อยู่ที่หน้าสภาธรรมกายสากล (ตอนนั้นยังสร้างไม่เสร็จ) ก็มีกัลยาณมิตรคนหนึ่งเดินมาถามว่า “จะมาหาใครเหรอคะ” คุยกันไม่นานเธอก็ควักโทรศัพท์มือถือให้ผมยืมโทรทันที แล้วก็มีเด็กตัวเล็กๆมาเก็บรองเท้าใส่ถุงให้ผมในวินาทีนั้น ผมอึ้ง งง ทำไม คนวัดพระธรรมกายถึงดีขนาดนี้

จากความประทับใจเล็กๆในวันนั้น ได้นำมาซึ่งความศรัทธาที่ยิ่งใหญ่ ทัศนคติของผมเปลี่ยนไป ผมเริ่มศึกษาความเป็นมาของวัดด้วยตัวเอง มาสวดมนต์ ไหว้พระ นั่งสมาธิ ทำบุญทุกบุญกับหลวงพ่อไม่ตกบุญเลย และได้สร้างพระธรรมกายประจำตัวให้กับทุกคนในครอบครัวด้วยครับ ซึ่งพอได้มาเห็นพระมหาธรรมกายเจดีย์ครั้งใด ผมก็จะรู้สึกชื่นใจทุกครั้งเลยครับผมตั้งใจมาบวชเพื่อบูชาธรรมในโอกาสครบรอบ 67 ปีของหลวงพ่อ บวชเพื่อทดแทนคุณบิดา มารดา โดยขั้นแรกผมซ้อมทดลองตัดใจจากสิ่งที่ผูกพันธ์ ก่อนที่จะจากจริง คือตัดใจจากที่ทำงาน จากครอบครัว จากทุกสิ่งทุกอย่างที่ผูกพันธ์ครับเมื่อมาเข้าโครงการแล้ว ผมก็ตั้งใจฝึกฝนตนเองทุกอย่าง เป็นคนว่าง่าย แม้ผมจะนั่งขัดสมาธิไม่ถนัด เนื่องจากเคยผ่าตัดหัวเข่าข้างซ้าย ทำให้พับขาได้ไม่สุด แต่ผมก็นั่งทุกรอบไม่เคยขาด จนผ่านไปได้ 5 วัน หัวเข่าก็เริ่มบวมและปวดมาก แต่ผมก็ไม่ท้อ ผมสู้นั่ง ทนนั่ง และได้ตั้งจิตอธิษฐานถึงพระสัมมาสัมพุทธเจ้าว่า “ขอให้พระพุทธองค์ทรงประธานธรรมะแม้เพียงเศษธุลีให้แก่ข้าพเจ้า เพื่อการเดินทางในวัฏฏสงสารที่สั้นลงด้วยเถิด” แล้วผมก็นั่งสมาธิตามเสียงของหลวงพ่อไปเรื่อยๆ ตอนนั้นหลวงพ่อกำลังสอนให้นึกถึงฐานทั้ง 7 ผมก็นึกตามเอาใจจดจ่ออยู่กับฐานต่างๆไปตามลำดับ จนถึงฐานที่ 7 ใจก็นิ่งมาก

พระธรรมทายาท ปัญญา ปิยวณฺโณ

รู้สึกว่าตัวมันหายไปเลย แป๊บเดียวก็เห็นองค์พระเป็นสีขาวนวลๆเหมือนหลอดนีออน เข้ามาอยู่ในกลางท้อง ผมเห็นท่านชัดมาก บนเศียรท่านมีดอกบัวตูม มีขมวดผมเป็นเกลียว จุดที่สูงที่สุดขอท่านอยู่เกือบถึงยอดอกของผม เห็นแขนท่าน ตัวท่าน แต่มองไม่เห็นขาของท่านครับ แล้วในตัวท่านก็มีดวงสว่างนวลๆกลมๆเหมือนดวงจันทร์ย่อขนาด เท่ากับเหรียญ 5 บาทอยู่ตรงกลางด้วย ตอนนั้นผมไม่รู้จะทำยังไง ได้แต่มองเฉยๆ แล้วยิ่งมองก็ยิ่งรู้สึกปีติ จนน้ำตาไหลอาบแก้ม ผมร้องไห้สะอึกสะอื้น โดยไม่สนใจว่าคนข้างๆจะว่าอย่างไร เพราะตอนนั้นกำลังปลื้มมาก เป็นความปลื้มส่วนตัวที่บรรยายไม่ถูกครับ แล้วองค์พระก็ค้างนิ่งอยู่ในท้องผมอย่างนั้น จนกระทั่งหมดเวลา ผมเห็นองค์พระแบบครึ่งองค์ มีดวงสว่างเท่าเหรียญ 5บาทอยู่ในกลางท้องทุกวัน แต่บางวันดวงสว่างก็จะใหญ่ขึ้นเท่ากับจานรองแก้วกาแฟ จนกระทั่งวันที่ 30 มีนาคม ผมรู้สึกอยากเดินทำสมาธิ (เดินจงกรม) ผมก้าวเท้าไป ก็เอาใจมาไว้ตรงกลางท้องไปด้วย ทำให้ใจสงบมาก จิตใจมันเบาสบาย อยู่ๆก็เห็นพระสงฆ์ห่มจีวรสีเข้ม มีรูปร่างหน้าตาเหมือนผม แต่ดูหนุ่มกว่าผม ผิวขาวสวยกว่าผม เป็นตัวเล็กๆหน้าตักกว้างประมาณ 1 คืบ นั่งสมาธิอยู่ในท้องผม แล้วก็มีดวงแก้วสว่างนวลๆอยู่ข้างในอีกชั้นหนึ่ง พอนั่งสมาธิในช่วงค่ำ หลับตาไม่นาน ก็เห็นภาพตัวเองแบบเดิมอีก พอมองไปนิ่งๆเรื่อยๆ ตรงกลางท้องก็สว่างมากขึ้น สว่างวาบ..แล้วจีวรก็เปลี่ยนเป็นสีทอง

เห็นองค์พระเป็นสีขาวนวลๆเหมือนหลอดนีออน

แป๊บเดียวก็กลายเป็นแก้วใสๆไปทั้งตัว ตอนนั้นไม่คิดอะไรเลย เหมือนการรับรู้ถูกปิดหมด ใจมันแน่วแน่มั่นคง ไม่วอกแวก พอมองไปกลางตัว ก็เห็นดวงสว่างมีรัศมีเป็นสีต่างๆพุ่งขึ้นมา ชัดเจนมาก แค่ทำแบบง่ายๆ สบายๆ ทุกอย่างก็เกิดขึ้นเองครับ ผมเห็นตัวเองแบบนี้จนถึงวันอุปสมบท ตลอดการประกอบพิธีกรรม ใจผมสงบมาก แล้วตัวข้างในของผมที่เป็นแก้วใสๆ ก็ใสมากจนมองทะลุได้ และมีดวงแก้วสว่างเหมือนดวงพระจันทร์ส่องแสงในกลางท้องอีกชั้นหนึ่งด้วย แต่หลวงพ่อครับ ตอนนี้ประสบการณ์ของผมเปลี่ยนไปแล้วครับ จากที่เห็นตัวเองเป็นแก้วใสๆ ได้กลายเป็นองค์พระใสๆนวลๆ ใหญ่เท่าพระธรรมกายประจำตัว มองท่านแล้วจะรู้สึกสบายใจ ผมเห็นท่านแบบมองจากมุมสูง ชัดทั้งองค์ แม้ลืมตาแล้วก็ยังรู้สึกว่าท่านอยู่กับผมเสมอครับ

สุดท้ายนี้ผมขอตั้งจิตอธิษฐาน ขอให้หลวงพ่อมีสุขภาพแข็งแรง อย่าได้เจ็บอย่าได้ป่วย ขอให้หลวงพ่ออยู่เป็นผู้นำในการสร้างบารมีอย่างนี้ไปนานๆ ผมอยากได้ยินเสียงที่เมตตาของหลวงพ่อ อยากเห็นหลวงพ่อยิ้มสดใสทุกวัน ผมขอติดตามหลวงพ่อไปดุสิตบุรีวงบุญพิเศษด้วยคนนะครับ ขอสร้างบารมีกับหลวงพ่อไปทุกภพทุกชาติครับ

ทบทวนฝันในฝัน วันที่ 2 เมษายน พ.ศ. 2554

ปีติสุขใจ เมื่อพบความใสสว่างในกลางกาย