ตั้งใจมุ่งมั่น บวชสองชั้นวันวิสาขบูชา

กราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อด้วยความเคารพอย่างสูงครับ

กระผม ลูกเณร พลวิทย์ แต้พานิช เปรียญธรรม 6 ประโยค เป็นชาวจังหวัดชลบุรี และเป็นญาติลูกพี่ลูกน้องกับดาราตลกหน้าใสหัวใจธรรมะ โยมพี่โน้ส อุดม แต้พานิช หลวงพ่อครับ...ก่อนที่ลูกเณรจะมาบวชนั้น ลูกเณรชอบไปวัดมาก คือ ชอบที่จะไปเห็นชีวิตพระ ซึ่งเป็นชีวิตที่เรียบง่าย น่าเลื่อมใส ลูกเณรก็เคยคิดนะครับว่า “สักวันหนึ่ง ลูกเณรคงมีบุญได้มาใช้ชีวิตแบบนี้บ้าง” แล้วจุดเปลี่ยนในชีวิตของลูกเณรก็มาถึง เมื่อโยมพ่อได้เสียชีวิตลง นำความเศร้าเสียใจมาสู่ลูกหลาน ซึ่งตรงจุดนี้เองเป็นเหตุนำลูกเณรให้มาเจอกัลยาณมิตรท่านแรก นั่นก็คือ โยมพี่นงนุช แต้พานิช ซึ่งเป็นโยมพี่สาวของลูกเณร แต่ไปเรียนอยู่ในกรุงเทพฯ

สามเณร พลวิทย์ แต้พานิช เปรียญธรรม 6 ประโยค

ลูกเณร พลวิทย์ แต้พานิช เปรียญธรรม 6 ประโยค

โยมพี่ได้ชักชวนให้ลูกเณรมาบวชที่วัดพระธรรมกาย เป็นตัวแทนของวงศ์ตระกูล ส่งบุญไปให้โยมพ่อครับ และความรู้สึกแรกที่ลูกเณรมาถึงวัดพระธรรมกายก็คือ สิ่งที่เราใฝ่ฝันหามาตลอดนั้น...อยู่ตรงหน้าแล้ว นั่นก็คือ “ชีวิตสมณะ” ชีวิตที่ไม่ต้องห่วงกังวลอะไรเลย มีเพียงอาหารวันละสองมื้อ ไตรจีวรสำหรับนุ่งห่มเท่านั้น และเมื่อได้รับฟังโอวาทจากหลวงพ่อ ลูกเณรก็เหมือนได้รับแสงทองของชีวิต รู้ซึ้งถึงอุดมการณ์และเป้าหมายที่แท้จริงของชีวิต ลูกเณรจึงตั้งใจฝึกฝนอบรมตนเองให้ได้ทั้ง 3 ป. นั่นคือ ปริยัติ ปฏิบัติ ปฏิเวธ หลวงพ่อครับ...จนบัดนี้ผ่านกาลเวลามา 7 ปีแล้ว กล่าวได้ว่า “ตลอดเวลาที่ได้มาสร้างบารมีกับหลวงพ่อนั้น เป็นช่วงเวลาที่มีค่ามากที่สุดเลยครับ ซึ่งลูกเณรก็พร้อมแล้วที่จะอุทิศชีวิตให้กับพระพุทธศาสนาและวิชชาธรรมกายครับ”

ณ เวลานี้ ลูกเณรได้เข้ามาฝึกฝนอบรมตนเอง และปฏิบัติธรรมอยู่ที่หมู่บ้านปฏิบัติธรรม โดยมีพระอาจารย์และพระพี่เลี้ยงเป็นเทรนเนอร์ (Trainer) หรือผู้ฝึกสอน คอยแนะนำ และให้กำลังใจอยู่เคียงข้างครับ ลูกเณรตระหนักดีว่า การอุปสมบทอุทิศชีวิตในครั้งนี้เป็นบุญใหญ่ เพราะเป็นการยกตนขึ้นเป็นส่วนหนึ่งของพระรัตนตรัย ลูกเณรจึงตั้งใจนั่งสมาธิ ซึ่งก็มีผลการปฏิบัติธรรมมาถวายรายงานหลวงพ่อ ดังนี้ครับ

ในช่วงแรกที่นั่งสมาธิ ลูกเณรตรึกนึกถึงดวงแก้วใส พร้อมกับทำใจสบายๆ โดยตรึกได้ชัดมากเลยครับ พอเวลาผ่านไปได้สักพัก ลูกเณรก็รู้สึกตัวเบามาก และดวงแก้วในท้องก็หมุนๆ แล้วเหมือนมีจุดเล็กๆอยู่ตรงกลางดวงแก้วด้วยครับ ลูกเณรก็มองไปเฉยๆ ทำอย่างที่หลวงพ่อสอนครับ จุดเล็กๆนั้นก็ค่อยๆขยายขึ้น ผุดซ้อนกันขึ้นมา ลูกเณรมีความสุขมากและรู้สึกอัศจรรย์ใจมากครับ แม้นั่งธรรมะอยู่ในห้องที่มืดๆ แต่กลับมองเห็นดวงแก้วใสสว่างอยู่ตลอดเวลาเลยครับ ในวันรุ่งขึ้น ลูกเณรก็ทำเหมือนอย่างเดิม คือ ตรึกนึกถึงดวงแก้วใส แต่ครั้งนี้ตรึกได้ชัดและเร็วมากกว่าครั้งก่อน พร้อมกับทำใจสบายๆ คราวนี้จุดตรงกลางดวงแก้ว กลายเป็นเกศดอกบัวตูมที่อยู่บนเศียรขององค์พระครับ แล้วลูกเณรก็เห็นองค์พระแบบท็อปวิว (Top View) หรือมุมมองจากด้านบน ขยายใหญ่ขึ้นมาคลุมตัวของลูกเณรเลยครับ ลูกเณรรู้สึกตื่นเต้น หัวใจเต้นระรัวมาก แต่ลูกเณรก็ค่อยๆปรับใจให้เข้าสู่สภาวะปกติ และทำใจเฉยๆ มองไปเรื่อยๆ ผ่านไปสักพักองค์พระก็ค่อยๆผุดซ้อนกันขึ้นมาอีกครับ เป็นอย่างนี้ไปเรื่อยๆตลอดรอบเลยครับ

ในเวลาที่อยู่นอกรอบ ลูกเณรจะตรึกถึงดวงแก้วตลอดไม่ว่าจะทำกิจวัตรกิจกรรมอะไร ลูกเณรก็จะรู้สึกว่ามีดวงแก้วอยู่กลางท้องทั้งวันทั้งคืน หลวงพ่อครับ...ในช่วงเวลาที่เหลือก่อนจะถึงวันอุปสมบทอุทิศชีวิต “ลูกเณรก็จะขอทุ่มเทชีวิต ฝึกฝนอบรมตนเองและตั้งใจปฏิบัติธรรม เพื่อบูชาธรรมหลวงพ่อ ผู้เป็นดั่งวีรบุรุษในดวงใจของลูกเณร ด้วยการบวชสองชั้นให้ได้ครับ”

สุดท้ายนี้ ลูกเณรขอกราบขอบพระคุณหลวงพ่อเป็นอย่างสูง ที่เมตตาอนุญาตเปิดโอกาสให้ลูกเณรและเพื่อนๆได้อุปสมบทอุทิศชีวิตเนื่องในวันวิสาขบูชา ซึ่งเป็นวันแห่งชัยชนะของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ลูกเณรและเพื่อนๆตั้งใจขอมอบกายถวายชีวิต เป็นสายโลหิตของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า และจะเป็นลูกที่ดีของหลวงพ่อ ผู้เป็นวีรบุรุษในดวงใจของลูกเณร โดยจะขอสร้างบารมีตามติด ติดตามหลวงพ่อและหมู่คณะ ไปจนกว่าจะถึงที่สุดแห่งธรรมครับ

กราบนมัสการหลวงพ่อด้วยความเคารพอย่างสูง

สามเณร พลวิทย์ แต้พานิช

(สามเณรคุณธรรมดีเด่นประจำปี)