กราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูง
กระผม ลูกเณร ธีรวัฒน์ พูลทวี เปรียญธรรม 5 ประโยค เป็นชาวจังหวัดเชียงใหม่ ขอรายงานตัวครับ ย้อนกลับไปในวัยเยาว์ ในสมัยที่ลูกเณรยังเป็นเด็ก ก็มีโยมแม่เป็นกัลยาณมิตร คอยชักจูงพาลูกเณรเข้าวัดปฏิบัติธรรม ณ ธุดงคสถานล้านนา จังหวัดเชียงใหม่ แม้ตอนนั้นจะไม่ได้ตั้งใจนั่งสมาธิเหมือนพวกผู้ใหญ่ แต่แค่ได้มาวิ่งเล่นกับเพื่อนรุ่นเดียวกันที่ธุดงคสถานล้านนา ก็ทำให้ลูกเณรรู้สึกสบายใจดีครับ และการได้เห็นผู้หลักผู้ใหญ่แต่งตัวด้วยเสื้อผ้าสีขาวสะอาด นั่งสมาธิกันตัวตรงเป็นเวลานานๆ ก็ทำให้รู้สึกอัศจรรย์ใจแล้วครับ ลูกเณรจึงชอบไปธุดงคสถานล้านนากับโยมแม่บ่อยๆครับ
จนมาช่วงปิดเทอมภาคฤดูร้อน ในปี พ.ศ.2542 ลูกเณรก็ได้มีโอกาสบรรพชาเป็นสามเณรลูกแก้วล้านนา ทำให้มีความสุขมาก ลูกเณรรู้สึกมีความคุ้นเคยกับผ้ากาสาวพัสตร์อย่างบอกไม่ถูก รู้สึกเสียดายผ้าเหลือง ทำให้ไม่อยากสึก แต่พอจบโครงการก็ต้องจำใจจำลาไปเรียนหนังสือให้จบครับ แล้วตั้งแต่ปี พ.ศ.2543 เป็นต้นมา ลูกเณรก็ได้มาบวชภาคฤดูร้อนอย่างต่อเนื่อง มีอยู่ครั้งหนึ่งในช่วงปิดการอบรม ตอนนั้นลูกเณรไม่อยากสึกเลยครับ ขณะที่เพื่อนๆกำลังทำพิธีลาสิกขากันอยู่ ลูกเณรก็หลบไม่ยอมเข้าร่วมพิธี แถมยังพูดทั้งน้ำตาว่า “ไม่อยากสึกเลย อยากบวชอยู่ต่อ” โยมแม่ก็มาปลอบว่า “เดี๋ยวปีหน้ามาใหม่ก็ได้นะลูก” สุดท้ายลูกเณรก็จำใจจากผ้าเหลืองไปอีกครั้งครับ
สามเณร ธีรวัฒน์ พูลทวี เปรียญธรรม 5 ประโยค
และแล้ว ความฝันของลูกเณรก็เป็นจริงในปี พ.ศ.2545 หลังจากจบโครงการบรรพชาสามเณรแล้ว ลูกเณรก็ได้โอกาสขอบวชเรียน และได้มาอยู่ที่วัดพระธรรมกายครับ นับตั้งแต่บัดนั้นจนถึงบัดนี้ก็เป็นเวลา 9 ปีเต็มแล้วครับที่ลูกเณรได้เข้ามาอาศัยใต้ร่มบารมีของหลวงพ่อ ควบคู่กับการฝึกฝนอบรมตนเองไปด้วย ซึ่งลูกเณรก็ปลื้มกับการสร้างบารมีทุกวันเลยครับ และในช่วงที่ใกล้จะอุปสมบทอุทิศชีวิต ลูกเณรก็ได้มีโอกาสมานั่งสมาธิกลั่นจิตกลั่นใจ ณ หมู่บ้านปฏิบัติธรรม เพื่อเตรียมตัวเป็นสายโลหิตของพระชินสีห์ และมีผลการปฏิบัติธรรมมากราบถวายรายงานหลวงพ่อด้วยครับ
ในเวลาที่ลูกเณรนั่งปฏิบัติธรรมนั้น ลูกเณรจะนึกถึงองค์พระแก้วใสไว้ที่กลางท้องอย่างเบาๆสบายๆ นั่งมองท่านไปเรื่อยๆ ในช่วงแรกก็ยังตรึกได้ไม่นานนัก ตรึกได้สักพักท่านก็หายไป ลูกเณรก็ตรึกท่านใหม่ เวลาที่ท่านผุดขึ้นมากลางท้อง องค์พระจะหมุนให้ลูกเณรดูที่ศูนย์กลางกายอย่างต่อเนื่อง ลูกเณรก็มองท่านอย่างสบายๆ พอผ่านไปสักครู่ องค์พระก็หยุดหมุน ลูกเณรก็ลองแตะใจไปที่ศูนย์กลางกายขององค์พระเบาๆ ก็ปรากฏว่ามีดวงแก้วผุดขึ้นมาจากองค์พระด้วยครับ ลูกเณรรู้สึกมีความสุขมาก อยากหยุดเวลานี้ไว้นานๆตลอดไปเลยครับ
มีอยู่เช้าวันหนึ่ง ในระหว่างที่ลูกเณรกำลังตรึกถึงองค์พระแบบเดิม พอนึกให้ท่านมาคลุมตัวเรา ลูกเณรก็รู้สึกว่า “ตัวเรากลายเป็นองค์พระ” แล้วในระหว่างที่กำลังทำนิ่งๆอยู่นั้น
อยู่ดีๆก็มองเห็นตัวเองโผล่ขึ้นมาที่ศูนย์กลางกาย รู้สึกมีความสุขมาก แต่ลูกเณรก็ยังทำเฉยๆหยุดใจอย่างสบายๆไปเรื่อยๆครับ พอเลิกนั่งแล้ว พระอาจารย์ก็แนะนำว่า “การจะนึกถึงองค์พระได้ชัดนั้น เราต้องทำอย่างสม่ำเสมอทั้งในรอบและนอกรอบ” ลูกเณรจึงพกองค์พระจุยเจียแก้วใสติดตัวไว้ ซึ่งเป็นพระของขวัญที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อมอบให้เนื่องในวันสามเณร ทำให้ลูกเณรตรึกองค์พระได้ง่ายยิ่งขึ้น และรู้สึกว่ามีองค์พระอยู่ในกลางท้องตลอดเวลาเลยครับ หลวงพ่อครับ ภายในวันเวลาที่เหลืออยู่นี้ ลูกเณรจะตั้งใจปฏิบัติธรรม เพื่อจะบวชให้ได้สองชั้น บูชาธรรมพระเดชพระคุณหลวงพ่อ
สุดท้ายนี้ ลูกเณรขอกราบขอบพระคุณหลวงพ่อเป็นอย่างสูง ที่ได้ให้โอกาสลูกเณรมาสร้างบารมีกับหมู่คณะ และให้โอกาสลูกเณรอุปสมบทอุทิศชีวิตในวันวิสาขบูชาที่จะถึงนี้ ลูกเณรจะขอใช้ชีวิตในเพศสมณะสร้างบารมีอย่างเต็มที่ตลอดไปครับ
กราบนมัสการด้วยความเคารพอย่างสูง
สามเณร ธีรวัฒน์ พูลทวี
เปรียญธรรม 5 ประโยค
