เหตุการณ์สังหารหมู่สุดหฤโหด

แล้วนำมาเล่าให้ฟังเป็นนิยายปรัมปรากันนะจ๊ะ

ความเดิมจากตอนที่แล้ว... ครั้นกองทัพของทหารฝ่ายเหนือเดินทางไปถึงเขตหัวเมืองของขุนนางโฉดผู้นี้แล้ว ขุนนางโฉดก็รีบให้ข้อมูลเชิงลบและใส่ร้ายพวกชาวบ้านเหล่านั้นในทันทีว่า “พวกชาวบ้านกลุ่มนี้เป็นพวกกบฏที่แข็งข้อ และกระด้างกระเดื่องต่อบ้านเมือง ซึ่งในตอนนี้ พวกชาวบ้านหรือพวกกบฏได้มีการซ่องสุมกำลังคนไว้เป็นจำนวนมาก ต่อไปภายหน้าพวกกบฏเหล่านี้อาจจะเป็นอันตรายต่อราชอาณาจักรอย่างยิ่ง เพราะฉะนั้นให้รีบจัดการโดยด่วน เพื่อจะได้ตัดไฟเสียแต่ต้นลม”

ขุนนางโฉดใส่ร้ายชาวบ้านเพื่อเร่งให้กองทหารเข้าปราบปราม

เมื่อบรรดานายกองทั้งหลายได้ฟังข้อมูลอันบิดเบือนจากขุนนางโฉดเช่นนั้นแล้ว ทุกคนต่างหลงเชื่อคำพูดของขุนนางโฉดผู้นี้อย่างสนิทใจ ด้วยเหตุนี้ บรรดานายกองและทหารทุกคนจึงพร้อมใจกันปฏิบัติตามแผนการของขุนนางโฉดผู้นี้แบบว่าอย่างไรว่าตามกัน ด้วยการเคลื่อนกองกำลังทหารไปปิดล้อมและปราบปรามพวกกบฏ หรือพวกชาวบ้านที่ถูกใส่ความในทันที โดยที่พวกชาวบ้านไม่มีโอกาสได้พูดได้อธิบายความจริงเลย

กองกำลังทหารฝ่ายเหนือเข้าปิดล้อมหมู่บ้านของชาวบ้าน

ที่ต่อต้านขุนนางโฉด

ในส่วนของกองกำลังของพวกชาวบ้านนั้น ทุกคนต่างก็เตรียมตัว เตรียมใจ และเตรียมความพร้อมในการตั้งรับกองกำลังทหารที่ส่วนกลางส่งมา ด้วยการช่วยกันสร้างป้อมค่ายที่มีอาวุธยุทโธปกรณ์ต่างๆ พร้อมกับขุดคูคลองล้อมรอบหมู่บ้านแห่งนี้ และด้วยความที่กองกำลังของพวกชาวบ้านมีจำนวนค่อนข้างมาก เนื่องจากเดินทางมาจากหลายๆหมู่บ้าน จึงทำให้ป้อมค่ายที่พวกชาวบ้านช่วยกันสร้าง มีขนาดที่ใหญ่โตจนเกือบจะมีขนาดเท่ากับป้อมค่ายของเมืองเล็กๆเมืองหนึ่งเลยทีเดียว

ชาวบ้านต่างเตรียมความพร้อมในการตั้งรับกองทหาร

จากส่วนกลางมาเป็นอย่างดี

ด้วยความที่พวกชาวบ้านมีแผนการตั้งรับ และมีระบบการป้องกันที่แน่นหนา จึงทำให้กองทัพของทหารฝ่ายเหนือ (ซึ่งนำโดยพวกนายกองต่างๆ และหนึ่งในนั้นก็มีสามีของลูกรวมอยู่ด้วย) ไม่สามารถที่จะนำกองกำลังทหารลุยฝ่าข้ามกำแพงป้อมค่ายของพวกชาวบ้านเข้าไปได้ เมื่อเป็นเช่นนี้ กองทัพของทหารฝ่ายเหนือจึงปรับแผนการรบด้วยการกระชับพื้นที่ และกระจายกำลังเพื่อปิดล้อมทางเข้าออกในการส่งเสบียงอาหารของหมู่บ้านแห่งนั้นเอาไว้

กองกำลังทหารฝ่ายเหนือกระจายกำลังปิดล้อมทางเข้าออก

ในการส่งเสบียงอาหารของหมู่บ้านกลุ่มต่อต้าน

เมื่อเวลาผ่านไปได้สักระยะหนึ่ง เสบียงอาหารของพวกชาวบ้านก็เริ่มร่อยหรอ และขาดแคลนลงไปเรื่อยๆ เมื่อกองทัพต้องเดินด้วยท้อง แต่ท้องของคนในหมู่บ้านกลับว่างเปล่า เพราะไม่มีอะไรจะกิน ด้วยเหตุนี้เอง การป้องกันของพวกชาวบ้านจึงเริ่มอ่อนแอ อ่อนแรง และไม่เข้มแข็งเหมือนในช่วงแรกๆ จนในที่สุด ป้อมปราการของหมู่บ้านที่เคยเข้มแข็งก็ถูกกองทัพของทหารฝ่ายเหนือตีแตกได้ในที่สุด

ในที่สุด กลุ่มชาวบ้านที่ต่อต้านขุนนางโฉดก็พ่ายแพ้

ต่อกองกำลังทหารฝ่ายเหนือ

ในตอนนั้น สามีของลูกก็ได้บุกตะลุยนำกองกำลังทหารของตนตีฝ่าเข้าไปในป้อมค่ายของพวกชาวบ้าน เมื่อสามีของลูกตีฝ่าป้อมค่ายจนเข้าไปภายในหมู่บ้านได้แล้ว ตัวเขาพร้อมกับกองกำลังทหารฝ่ายเหนือ ก็ได้ต้อนพวกชาวบ้านผู้ชายที่ถืออาวุธให้ถอยร่นมาอยู่รวมกันบริเวณกลางหมู่บ้าน จากนั้นก็ใช้กำลังบีบบังคับให้พวกชาวบ้านที่เป็นผู้ชายเหล่านั้นวางอาวุธและยอมแพ้ ซึ่งกว่าสามีของลูกจะจัดการกับพวกชาวบ้าน และสามารถจับตัวแกนนำออกมาได้ สามีของลูกก็ได้ฆ่าพวกชาวบ้านตายไปหลายคนเลยทีเดียว

เหตุการณ์ในครั้งนี้ สามีของลูกได้ฆ่าชาวบ้านไปหลายคน

เหตุการณ์ในครั้งนี้ สามีของลูกในภพชาตินั้นได้ฆ่าชาวบ้านไปหลายคน

เมื่อกองกำลังทหารฝ่ายเหนือสามารถจับพวกชาวบ้าน และบรรดาแกนนำได้แล้ว ขุนนางโฉดก็ได้สั่งให้บรรดานายกองนำตัวพวกชาวบ้านและแกนนำที่จับมาได้ ซึ่งมีจำนวนรวมกันหลายร้อยคน ไปแขวนคอ เพื่อจะได้เป็นการเชือดไก่ให้ลิงดู พวกชาวบ้านที่เหลืออยู่จะได้ไม่กล้าลุกฮือขึ้นมาต่อต้านกับทางการอีก

ขุนนางโฉดสั่งให้ทหารจับชาวบ้านที่ต่อต้านไปแขวนคอ

เพื่อไม่ให้เป็นเยี่ยงอย่าง

วิธีการแขวนคอของขุนนางโฉดนั้น สุดแสนจะหฤโหดเลือดเย็นเป็นอย่างยิ่ง เพราะโดยปกติแล้ว การแขวนคอนักโทษในยุคนั้น เขาจะพยายามทำให้นักโทษเสียชีวิตในทันที เพื่อที่นักโทษจะได้ไม่ต้องทุกข์ทรมานมากนัก โดยเจ้าหน้าที่จะผูกเชือกที่คอของนักโทษผู้โชคร้าย จากนั้น ประตูกลซึ่งอยู่บริเวณพื้นตรงจุดที่นักโทษยืนอยู่ก็จะเปิดออก เมื่อนักโทษตกลงไปด้านล่าง เชือกที่ผูกคอจะกระตุกอย่างแรง จนทำให้คอของนักโทษคนนั้นหัก และเสียชีวิตในทันที แต่ทว่า วิธีการแขวนคอของขุนนางโฉดนั้น จะผิดแผกแตกต่างจากวิธีการแขวนคอแบบปกติทั่วไป เพราะขุนนางโฉดต้องการที่จะเห็นพวกชาวบ้านที่ออกมาต่อต้าน ค่อยๆตายอย่างทุรนทุรายไปทีละน้อย โดยขุนนางโฉดจะสั่งให้พวกนายทหารเอาไม้มาตั้งเป็นเสา 2 เสา แล้วนำไม้อีกท่อนหนึ่งมาพาด และผูกยึดอย่างแน่นหนาอยู่ด้านบนระหว่างเสาทั้งสอง จากนั้นก็จะให้ทหารโยนเชือกข้ามราวไม้นั้นมาผูกกับคอของพวกชาวบ้านที่เป็นนักโทษ

ขุนนางโฉดสั่งให้ทหารแขวนคอชาวบ้านให้ตายอย่างช้าๆ

เมื่อทุกอย่างพร้อม ขุนนางโฉดก็จะสั่งให้พวกนายทหาร ค่อยๆดึงเชือกที่มัดคอของพวกชาวบ้านขึ้นไปอย่างช้าๆ จนทำให้พวกชาวบ้านที่ถูกแขวนคอต่างดิ้นทุรนทุราย และได้รับความทุกข์ทรมานอย่างแสนสาหัส จนในที่สุด เมื่อพวกชาวบ้านทนไม่ไหวก็จะขาดใจตายไปต่อหน้าต่อตา เท่านั้นยังไม่พอ ขุนนางโฉดยังสั่งให้ทหารนำศพของชาวบ้านที่ถูกแขวนคอ ไปแขวนประจานไว้ตามจุดต่างๆของหมู่บ้านอีกด้วย เพื่อจะได้ข่มขวัญชาวบ้านที่เหลือว่า “อย่าเอาเป็นเยี่ยงอย่าง มิฉะนั้น อาจจะเป็นรายต่อไป”

ขุนนางโฉดสั่งให้นำศพชาวบ้านที่ถูกแขวนคอไปแขวนประจาน

ตามจุดต่างๆในหมู่บ้าน

สามีของลูกในภพชาตินั้น ก็ได้แขวนคอพวกชาวบ้านตามคำสั่งของขุนนางโฉดไปหลายคน เมื่อเขาได้เห็นศพของพวกชาวบ้านที่ถูกแขวนคอเกลื่อนกลาดอยู่ตามถนนหนทางเต็มไปหมด กอปรกับเหตุการณ์ในครั้งนี้ มีคนตายด้วยน้ำมือของเขาเป็นจำนวนมาก เพราะเข้าใจผิดคิดว่าพวกชาวบ้านเป็นกบฏ ตามคำใส่ร้ายของขุนนางโฉด สามีของลูกจึงรู้สึกสลดใจ และรู้สึกผิดบาปกับเหตุการณ์สังหารหมู่ที่เกิดขึ้นเป็นอย่างมาก ด้วยวิบากกรรมปาณาติบาตที่เขาได้ฆ่าพวกชาวบ้านตาย และจับพวกชาวบ้านมาแขวนคอเป็นจำนวนมาก จึงกลายเป็นวิบากกรรมหลักที่มาส่งผลทำให้สามีของลูกต้องมาเสียชีวิตอย่างกะทันหันในภพชาติปัจจุบัน

สามีของลูกในภพชาตินั้นสลดใจกับเหตุการณ์สังหารหมู่

ในครั้งนี้เป็นอย่างมาก

ในเวลาต่อมา เมื่อสามีของลูกได้มาทราบความจริงในภายหลังว่า ที่พวกชาวบ้านต่างลุกฮือขึ้นมาต่อสู้ ก็เป็นเพราะพวกชาวบ้านถูกขุนนางโฉดเอารัดเอาเปรียบมานานแล้ว ด้วยเหตุนี้ สามีของลูกจึงรู้สึกผิดบาปมากยิ่งขึ้นไปกว่าเดิม เพราะเขารู้สึกว่าตัวเองเหมือนเป็นฆาตกรที่ฆ่าคนบริสุทธิ์ ซึ่งเป็นผลทำให้เขารู้สึกเบื่อหน่ายกับระบบการเมืองการปกครอง และทำให้เขารู้สึกขยะแขยงกับการเอารัดเอาเปรียบของชนชั้นปกครองที่ชอบทุจริตโกงกินเป็นอย่างมาก ดังนั้น เมื่อทุกอย่างกลับเข้าสู่ภาวะปกติ ด้วยความที่สามีของลูกเป็นคนที่มีพื้นฐานจิตใจดีมีเมตตา เขาจึงตัดสินใจผันชีวิตตัวเองมาเป็นนักบวช ตามลัทธิความเชื่อที่ตัวเขานับถือในยุคนั้น เนื่องจากในภพชาติที่สามีของลูกมาเกิดเป็นนายทหารนี้ เป็นช่วงที่ว่างเว้นจากพระพุทธศาสนาพอดี

เมื่อสามีของลูกได้บวชเป็นนักบวชตามลัทธิความเชื่อในยุคนั้นแล้ว เขาก็ได้ทำบุญแบบสงเคราะห์โลก และช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์อย่างเต็มที่เต็มกำลังมาโดยตลอด (ประมาณว่า อยากจะไถ่บาปที่ตัวเองก่อเอาไว้ เพื่อรักษาชีวิตเพื่อนมนุษย์)

สามีของลูกได้ตัดสินใจมาเป็นนักบวชตามลัทธิความเชื่อ

ที่ตัวเขานับถือในยุคนั้น

ครั้นวาระสุดท้ายของชีวิตมาถึง ด้วยบุญสงเคราะห์โลกที่สามีของลูกได้กระทำเอาไว้อย่างเต็มที่เต็มกำลัง ได้ช่องชิงช่วงมาส่งผลก่อนวิบากกรรมปาณาติบาต จึงทำให้คตินิมิตก่อนตายของเขามีความผ่องใสสว่างไสวไม่เศร้าหมอง ด้วยเหตุนี้เอง จึงทำให้ภายหลังจากที่สามีของลูกในภพชาตินั้น เสียชีวิตลงไปแล้ว เขาจึงไม่ต้องไปตกนรก เพราะบุญสงเคราะห์โลกที่ตัวเขาได้กระทำเอาไว้อย่างเต็มที่เต็มกำลัง ได้อุ้มให้เขาไปบังเกิดเป็นเทพบุตรคนธรรพ์อยู่ที่สวรรค์ชั้นจาตุมหาราชิกา โดยได้ไปอยู่ในพื้นที่ที่มีความเชื่อเดียวกันกับที่ตัวเขานับถือในสมัยที่ยังมีชีวิต

ในภพชาตินั้น เมื่อสามีของลูกละโลกแล้ว ได้ไปเกิดเป็นคนธรรพ์

ภายหลังจากที่สามีของลูกเสวยสุขเป็นเทพบุตรคนธรรพ์ อยู่บนสวรรค์ชั้นจาตุมหาราชิกา มายาวนาน จนวันเวลาได้ล่วงเลยมาจนถึงช่วงที่หมู่คณะลงมาเกิดสร้างบารมีในพุทธันดรที่ผ่านมา ด้วยบุญเก่าที่สามีของลูกได้เคยสั่งสมเอาไว้กับหมู่คณะในภพชาติก่อนที่ตัวเขาจะพลัดพรากจากหมู่คณะ ได้ช่องมาส่งผลร่วมกันกับบุญสงเคราะห์โลกที่ตัวเขาทำอย่างเต็มที่เต็มกำลังในภพชาติที่ตัวเขาไปก่อวิบากกรรมปาณาติบาต ด้วยการฆ่าพวกชาวบ้านตาย และจับพวกชาวบ้านมาแขวนคอเป็นจำนวนมาก จึงส่งผลทำให้สามีของลูกได้จุติลงมาเกิดเป็นมนุษย์อีกครั้งในพุทธันดรที่ผ่านมา อีกทั้ง ผลแห่งบุญดังกล่าว ยังได้ดึงดูดให้สามีของลูกลงมาเกิดในช่วงที่หมู่คณะลงมาเกิดสร้างบารมีอีกด้วย

ในพุทธันดรที่ผ่านมา สามีของลูกได้มาเกิดในช่วงที่หมู่คณะ

ลงมาเกิดสร้างบารมี

ถึงแม้ในพุทธันดรที่ผ่านมา สามีของลูกจะมีโอกาสได้ลงมาเกิดในช่วงที่หมู่คณะลงมาเกิดสร้างบารมีก็ตาม แต่ด้วยวิบากกรรมเก่าที่เขาเคยหันไปนับถือลัทธิความเชื่ออื่น และมีใจออกห่างจากการสร้างบารมีกับหมู่คณะในหลายๆพุทธันดรก่อนๆโน้น ได้ช่องตามมาส่งผล จึงส่งผลทำให้สามีของลูกต้องไปเกิดในแคว้นที่อยู่ห่างไกลจากแคว้นของพระราชาองค์ที่ออกบวช และยังต้องไปเกิดในครอบครัวที่นับถือลัทธิความเชื่ออื่นอีกด้วย

สามีของลูกได้พลัดไปเกิดในครอบครัวที่นับถือลัทธิความเชื่ออื่น

โปรดติดตามตอนต่อไป...คู่บุญคู่บารมี

รับชมวีดีโอ เหตุการณ์สังหารหมู่สุดหฤโหด