กราบคารวะพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูงครับ
กระผม พระสุรพงษ์ สุรนาโค อายุ 28 ปี เข้าอบรมในโครงการบวชแสนรูป ภาคฤดูร้อน 49 วัน ที่ผ่านมาครับ ก่อนนั้น กระผมเป็นนักรบเดนตาย หรือจะเรียกอีกอย่างว่า “รั้วของชาติผู้กล้าหาญ” ครับ เนื่องจากกระผมเป็นทหารที่ทางการส่งไปปราบผู้ก่อการร้ายยัง 3 จังหวัดชายแดนภาคใต้ ด้วยเหตุนี้เอง ชีวิตจึงอยู่บนความเสี่ยงตลอดเวลา เพราะบ่อยครั้ง กระผมต้องประจันหน้ากับผู้ก่อการร้าย ซึ่งมีความจำเป็นที่จะต้องยิงเขา เพราะถ้ากระผมไม่รีบชิงช่วง กระผมก็จะถูกช่วงชิง โดนยิงดับจมกองเลือดอยู่ตรงนั้นแทน ซึ่งกระผมได้ใช้ชีวิตอย่างนี้มายาวนานถึง 8 ปีครับ แต่สิ่งหนึ่งที่นำความสลดหดหู่มาสู่จิตใจกระผมมากที่สุดในช่วงชีวิตของการเป็นทหาร คือ การเห็นผู้ก่อการร้ายยิงพระภิกษุขณะเดินบิณฑบาต จนเลือดสาด บาตรกระเด็นไปต่อหน้าต่อตาหลายต่อหลายรูป โดยที่กระผมยังช่วยอะไรท่านไม่ได้ ณ เวลานั้น จากเหตุการณ์จริงที่กระผมเห็นกระผมรู้สึกสะเทือนใจสุดจะพรรณนา
พระสุรพงษ์ สุรนาโค
กระผมดำเนินชีวิตเช่นนี้ จนกระทั่งมีคนมาแจกแผ่นพับชวนบวช ซึ่งพออ่านแล้วก็อยากบวชทันที เพราะกระผมตั้งใจจะบวชให้แม่มานานแล้ว และยิ่งรู้ว่าบวชฟรีไม่เสียค่าใช้จ่าย กระผมจึงตกลงใจแบบง่ายๆ และเมื่อเข้าโครงการแล้ว ทันทีที่กระผมได้พบหลวงพ่อทางดีเอ็มซี กระผมร้อง”ว้าว” เลยครับ เพราะหลวงพ่อดูสง่างามน่าเลื่อมใส และยังสอนดีมากๆ โดยเฉพาะเรื่องนรก จากเมื่อก่อนกระผมไม่เคยเชื่อว่านรก-สวรรค์มีจริง แต่พอหลวงพ่ออธิบายเรื่องการฆ่าคนว่ามันเป็นบาป และมีอนิเมชั่น (Animation) เรื่องนรกให้ดู ทำให้กระผมกลัวจนกำซาบเข้าไปถึงระดับเซลล์ ซึ่งถ้ายังไม่โกนผม หัวคงโกร๋นไปแล้วครับ
การบวชในโครงการของหลวงพ่อ กระผมรู้สึกว่าได้อะไรมากมาย แตกต่างจากสมัยที่กระผมเคยบวชเณรตอนเป็นวัยรุ่น เพราะหลักสูตรของโครงการนี้ ทำให้กระผมรู้และเข้าใจว่า “พระแท้ ต้องทำอย่างไร” กระผมได้ฝึกความมีวินัย เคารพ อดทน และที่สำคัญได้สัมผัสถึงชีวิตที่เปลี่ยนไปจากการนั่งสมาธิ กล่าวคือ ในช่วงแรกๆ กระผมยังไม่คุ้นกับการนั่งสมาธิ กระผมเมื่อยสุดจะทน แต่ก็พยายามทนและต่อเวลานั่งครั้งละ 5 นาที จนปัจจุบันสามารถนั่งได้ต่อเนื่องนานถึง 2-3 ชั่วโมงแล้วครับ ซึ่งผลจากการนั่งสมาธินี้เองครับ ทำให้มีพัฒนาการมาเรื่อยๆ จนวันหนึ่งใจกระผมเริ่มนิ่ง รู้สึกสบายอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน แล้วจู่ๆกระผมก็เห็นดวงแก้วผุดขึ้นมาเอง ขนาดเท่าไข่นกกระทาครับ มีความสว่างเหมือนดวงอาทิตย์ ซึ่งยิ่งมองก็ยิ่งมีความสุขแบบเหนือคำบรรยาย จนกระผมรู้สึกอัศจรรย์ใจ แล้วพูดกับตัวเองว่า “เรารู้แล้วว่า การบวชให้อะไร การบวชให้ในสิ่งที่เหนือกว่าชีวิตการเป็นฆราวาสจะให้ได้” ซึ่งด้วยเหตุนี้เองครับ เมื่อใกล้จบโครงการ กระผมจึงตัดสินใจบวชต่อไปเรื่อยๆ และที่สำคัญ กระผมประทับใจและเข้าใจในมโนปณิธานของหลวงพ่อที่จะทำวัดร้างให้เป็นวัดรุ่ง เพราะกระผมรู้สึกว่า ช่างเป็นความคิดที่โดนใจสุดขั้ว และน่าจะเป็นสิ่งเดียวที่จะเข้ามาลบภาพที่ติดตากระผม คือ ภาพเหตุการณ์ที่พระภิกษุถูกผู้ก่อการร้ายยิง ด้วยเหตุนี้ กระผมจึงอยากเป็นส่วนหนึ่งที่จะช่วยหลวงพ่อทำโครงการบวชพระแสน บวชพระล้าน ในอนาคต เพื่อสร้างศาสนทายาทไปฟื้นฟูวัดร้างให้เป็นวัดรุ่งให้หมดเลยครับ
พระสุรพงษ์ สุรนาโค
หลวงพ่อครับ กระผมขอพูดอะไรตรงๆสักหน่อยได้ไหมครับ กระผมชอบหลวงพ่อมากครับ นี่ไม่ได้ปากหวานนะครับ เพราะตั้งแต่เกิดมา กระผมไม่เคยเห็นใครกล้าคิด กล้าทำ โดยมีอุดมการณ์ที่จะทำวัดร้างให้หมดไปเลยจริงๆ นี่ถ้าไม่ได้มาบวชในโครงการของหลวงพ่อก็คงไม่เชื่อ นึกว่าเป็นเพียงคำเล่าลือ แต่ที่ไหนได้ครับ กระผมกลับมีวาสนาได้มาร่วมอุดมการณ์กับหลวงพ่อ ที่ทำให้กระผมทั้งอึ้งทั้งทึ่ง เพราะขนาดหลวงพ่อป่วยแท้ๆ...ยังสู้ ซึ่งจริงๆแล้วหากหลวงพ่อไม่มาทำโครงการนี้ ก็ไม่มีใครเขาว่าอะไรเลยครับ แถมยังอยู่แบบสบายๆ แต่นี่หลวงพ่อเสียสละตนเอง ระดมทุนเอง ให้กำลังใจลูกๆเป็นล้านๆคน อีกทั้งต้องเตรียมการสอน สอนเองทุกวันทั้งๆที่ไม่มีเสียง กระผมขออนุญาตถวายสมญานามให้หลวงพ่อเป็นการส่วนตัวว่า “The best monk” ครับ หลวงพ่อครับ สู้ต่อไปนะครับ กระผมจะขอสู้ตามหลวงพ่อไปด้วย เพราะกระผมอยากเห็นพระพุทธศาสนาของเรารุ่งเรืองเหมือนสมัยพุทธกาลครับ
สุดท้ายนี้ หากใครได้อ่านเรื่องราวของกระผม อย่าลืมไปชวนบวชกันให้มากที่สุดนะครับ นี่ไม่ใช่เรื่องเล่นๆนะครับ ไม่ใช่แค่วาระแห่งชาติ หรือวาระแห่งโลกธาตุ ที่เราจะต้องไปช่วยกันชวนคนมาบวช เพื่อกอบกู้พระพุทธศาสนาให้รุ่งเรืองสูงสุดในยุคของเราครับ
กราบนมัสการด้วยความเคารพอย่างสูง
