ผลการปฏิบัติธรรม จากวัดพระธรรมกายจอร์เจีย

ผมชื่อเจสซี่แมคอินนิสอายุ 20 ปี คุณพ่อของผมชื่อเจมี่ และคุณแม่ชื่อจูลี่ แมคอินนิส คุณแม่ของผมนับถือศาสนาคริสต์นิกายคาทอลิก เพราะถูกบังคับให้เป็น ด้วยเหตุนี้ ท่านจึงไม่เคยบังคับให้ลูกๆ นับถือศาสนา แต่ท่านบอกกับผมว่า “ให้ไปศึกษาหาความเชื่อด้วยตนเองในความเชื่ออะไรก็ได้ที่สามารถค้นหาความจริงให้กับชีวิตได้”

ประมาณสามปีที่ผ่านมาช่วงเดือนสิงหาคม พ.ศ.2551 ผมได้รับการแนะนำให้รู้จักกับวัดพระธรรมกายจอร์เจียเป็นครั้งแรกและได้รับข้อมูลเกี่ยวกับโครงการบรรพชาและอุปสมบท แต่ด้วยเหตุผลบางประการทำให้ผมไม่สามารถบวชในเวลานั้นได้ อย่างไรก็ตาม ความปรารถนาภายในและความสนใจเรื่องการบวชก็ได้กู่ร้องภายในใจผมเสมอ จนทำให้ผมต้องกลับมาที่วัดพระธรรมกายจอร์เจียอีกครั้ง และครั้งนี้ผมจะต้องได้บวช แล้วผมก็สมปรารถนา เมื่อผมตัดสินใจเข้าร่วมโครงการอุปสมบทหมู่ธรรมทายาท รุ่นอนุโมทนาบุญกฐิน รุ่นที่ 6

โครงการอุปสมบทหมู่ธรรมทายาทรุ่นอนุโมทนากฐินรุ่นที่ 6
จำนวน 13 ท่าน ชาวลาว 8 ท่าน และชาวอเมริกัน 5 ท่าน ณ วัดพระธรรมกายจอร์เจีย

ขณะบวชเป็นพระธรรมทายาทรุ่นอนุโมทนากฐิน รุ่นที่ 6 ณ วัดพระธรรมกายจอร์เจีย

ขณะบวชเป็นพระธรรมทายาทรุ่นอนุโมทนากฐิน
รุ่นที่ 6 ณ วัดพระธรรมกายจอร์เจีย

คุณย่าแจแนน , คุณพ่อเจมี่ และคุณแม่จูลี่ ก็มาร่วมงานบวชด้วย

      ก่อนมาบวชนั้น ผมได้รับการสอนให้ถือศีล 8 และฝึกนั่งสมาธิจากพระอาจารย์ โดยใช้หลักปฏิบัติเพื่อการเข้าถึงพระธรรมกายด้วยการวางใจให้หยุดนิ่งๆ เบาๆ ที่ศูนย์กลางกายฐานที่7 ประสบการณ์การทำสมาธิของผมพัฒนาขึ้นอย่างเป็นลำดับเมื่อบวกกับการให้เวลาและความอดทนในการนั่ง ทำให้ประสบการณ์การทำสมาธิที่ดีที่สุดของผมเกิดขึ้น

     คือเมื่อล่าสุดในวันที่ 19 ตุลาคม พ.ศ.2554 ระหว่างโครงการบวช ผมเริ่มต้นการปฏิบัติธรรมตามปกติ วันนั้นผมได้เห็นคริสตัลบอลที่สว่างสดใสในศูนย์กลางกายสักพักลูกคริสตัลบอลนั้นก็เบ่งบานออก(ขยายออก) ทำให้ผมได้เข้าไปภายในลึกๆ ของศูนย์กลางกายผมหลังจากที่เข้าไปภายในดวงที่สว่างสดใสต่อเนื่องกันถึง 6 ครั้ง(6 ดวง)

     ผมก็เริ่มที่จะเห็นภาพของตัวเองจากท็อปวิวปรากฏในกลางกายอย่างคมชัด และมีความรู้สึกที่สว่างไสวมากๆ อย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ความสุขได้บังเกิดมากขึ้นมากขึ้นเป็นลำดับๆ ยิ่งถ้าผมได้หยุดใจลงไปในกลางมากเท่าไรผมก็รู้สึกว่าตัวเองเข้าใกล้แหล่งที่มาของความสุขมากขึ้นเท่านั้นครับ

     จากจุดกลางนั้นเองผมสามารถที่จะเดินทางลึกลงไปภายในภาพของตัวเอง และผมก็ได้เข้าไปภายในกลางกายของผมอีก 6 ครั้ง จนรู้สึกว่ากายภายในของผม...ขยายออกอย่างมากในที่สุด...ผมก็รู้สึกเป็นอันหนึ่งอันเดียวกับกายภายในที่ใสสว่าง ณ จุดนี้ ผมมีความสุขที่สุด เกินจะพรรณนาจริงๆ ครับทุกอณูเซลล์ในร่างกายถูกอัดแน่นไปด้วยความสุขอย่างแท้จริง

ผมเห็นดวงแก้วกลมใส และดวงก็ขยายออก
ผมได้เข้าไปภายในดวงนั้น 6 ครั้ง

สมาธิทำให้ผมรู้สึกเป็นอันหนึ่งอันเดียวกับกายที่ใสสว่างของผม

ผมเริ่มมองเห็นตัวเองจากด้านบน และเข้าไปในภายในอีก 6 ครั้ง
จนผมรู้สึกเป็นอันหนึ่งอันเดียวกับกายที่ใสสว่างของผม
ที่จุดนั้นผมมีความรู้สึกสุข และบริสุทธิ์ยิ่งกว่าความสุขใดๆที่เคยมีมา

ในแต่ละวันระหว่างการทำสมาธิ เมื่อผมเห็นคริสตัลบอลที่สว่างสุกใสและชัดเจนที่ศูนย์กลางกาย ผมสามารถรู้สึกได้ทันทีเลยว่าในใจของผมได้รับการเติมบุญมากขึ้นหลังจากถึงจุดนี้ผมได้พบความจริงของชีวิตแล้วว่าผมต้องการอะไร? ผมต้องการที่จะช่วยคุณครูไม่ใหญ่เผยแผ่วิชชาธรรมกายในอเมริกา ผมต้องการที่จะเป็นตัวอย่างที่ดี และให้ทุกคนรับรู้ว่าพระพุทธศาสนาไม่ได้เป็นเพียงวัฒนธรรมบางอย่างหรือเหมาะสำหรับบางภูมิภาคเท่านั้นแต่ผมจะทำให้ทุกคนรู้ว่า พระพุทธศาสนาเป็นสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับทุกคน และผมอยากแสดงให้ชาวอเมริกันรู้ถึงวิธีการที่แท้จริงในการหลบหนีความทุกข์ทรมานของชีวิต

      ในที่สุดเมื่อบวชครบกำหนดโครงการในครั้งนี้แล้วในปีถัดไป ปีพ.ศ.2555 ผมจะเดินทางมายังวัดพระธรรมกายประเทศไทย เพื่อบวชในโครงการธรรมทายาทนานาชาติ และที่นั่น ผมจะเริ่มต้นการเดินทางของชีวิตอย่างแท้จริง คือ การเป็นพระภิกษุและผมจะบวชตลอดชีวิตเพื่อช่วยเผยแผ่พระพุทธศาสนาวิชชาธรรมกายไปทั่วโลกครับ

     ผมกราบขอบพระคุณสำหรับทุกสิ่งที่คุณครูไม่ใหญ่ทำเพื่อโลกใบนี้โดยเฉพาะการเผยแผ่คำสอนพระพุทธศาสนาวิชชาธรรมกายไปทั่วโลก อีกทั้งยังได้ส่งพระภิกษุมายังรัฐจอร์เจียแห่งนี้ หากไม่ได้พวกท่าน ผมคงไม่ได้เรียนรู้เกี่ยวกับเส้นทางของความสุขที่แท้จริงและคงไม่ได้มาแสวงหาวัตถุประสงค์ที่แท้จริงของชีวิต ผมหวังว่าสักวันหนึ่งผมจะสามารถมากราบขอบพระคุณคุณครูไม่ใหญ่ด้วยตนเองครับ

     ท้ายที่สุดนี้ผมขอแบ่งบุญที่ได้รับในครั้งนี้ให้กับทุกๆ คน และขอให้บุญนี้ดลบันดาลให้น้ำท่วมครั้งใหญ่ของไทยผ่านไปได้อย่างรวดเร็วครับ