ความประทับใจในวันบรรพชาของสามเณรธรรมทายาทศักดิ์ดา ถุงคำแก้ว

ทบทวนฝันในฝัน วันที่ 24 กรกฎาคม พ.ศ.2555
โครงการอุปสมบทหมู่เข้าพรรษา 100,000 รูป ทุกหมู่บ้านทั่วไทย

ความประทับใจในวันบรรพชา โครงการ 1 แสนรูป รุ่นที่ 6
เรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา

กระผม สามเณรธรรมทายาท ศักดิ์ดา ถุงคำแก้ว อายุ 30 ปี มาจากศูนย์อบรมธุดงคสถานอุบลราชธานีครับ ก่อนบวชผมเป็นพนักงานขับรถขนส่งจักรยานอยู่ที่จังหวัดอุบลราชธานีครับ วันหนึ่งผมขับรถไปเจอนักศึกษา 2 คน กำลังประสบอุบัติเหตุ ผมจอดรถและลงไปช่วย คนหนึ่งอาการร่อแร่มาก ดูท่าจะไม่รอด ส่วนอีกคนก็พะงาบๆ เห็นแล้วน่าสงสารมากครับ ในวินาทีนั้น ผมพูดกับพวกเค้าว่า “อย่าเป็นอะไรนะๆ ถ้าไม่เป็นอะไร ผมจะบวชให้นะ” ผมไม่รู้ว่าทำไมถึงพูดไปแบบนั้น แล้วก็มีรถปอเต็กตึ๊งพาพวกเค้าไปส่งโรงพยาบาล ซึ่งผมไม่รู้หรอกนะครับว่านักศึกษา 2 คนจะเป็นหรือตาย แต่เมื่อลั่นวาจาไปแล้ว ยังไงๆ ผมก็ต้องบวช แล้วผมก็อยากบวชให้พ่อกับแม่ด้วย เป็นเรื่องบังเอิญมากครับ พอกลับบ้านไปเย็นนั้น ก็ไปเจอทีมชวนบวชซึ่งไม่รู้มาจากไหน ผมก็เลยได้มาบวชในโครงการนี้ ได้มาอยู่ในท่ามกลางผู้มีบุญมากมาย นับเป็นบุญวาสนา เป็นความภาคภูมิใจที่สุดในชีวิตครับ

ผมมีความประทับใจในโครงการบวช ตั้งแต่ตอนที่ยังเป็นนาคแล้วครับ อย่างแรก ผมนั่งสมาธิมีความสุขมากครับ แม้ช่วง 2 วันแรก ผมเกือบจะม้วนเสื่อกลับบ้าน แต่ด้วยความเอาใจใส่จากพระอาจารย์-พระพี่เลี้ยง ทำให้ผมประทับใจ มีกำลังใจที่จะอยู่ต่อ พอได้ฟังธรรมะ ได้นั่งสมาธิทุกวัน ใจมันก็สบายขึ้น ตอนฝึกนั่งใหม่ๆ หลับตาทีไรเป็นมืดครับ ในหัวมีแต่เรื่องบ้าน เรื่องงาน แล้วก็ปวดขามากๆ แต่ผมบอกตัวเองว่าเราจะบวชให้พ่อกับแม่ไม่ใช่เหรอ แค่นั่ง แค่นี้ ต้องทำได้สิ แล้วผมก็ค่อยๆปล่อยวาง นั่งไปเรื่อยๆจนถึงจุดๆหนึ่ง รู้สึกมีสมาธิมาก ใจมันหยุดนิ่ง แล้วก็เห็นองค์พระนั่งสมาธิเปล่งแสงวูบๆวาบๆอยู่ในท้องของผม ตัวผมก็โคลงเคลงไปมา ขนลุกไปหมดเลยครับ หลังจากนั้นมา ผมจะระลึกถึงองค์พระได้เสมอ แต่อาจจะไม่แจ่มชัดเหมือนวันแรก แต่ผมก็มีความสุขทุกครั้งที่ได้นั่งครับ

พอมาถึงวันบรรพชา เป็นอีกหนึ่งความประทับใจที่ยิ่งใหญ่ ผมจำภาพงานในวันนั้นได้แบบไม่รู้ลืมครับ ผมเห็นเพื่อนๆมาจากหลายจังหวัด คนนี้ก็ตั้งใจมาบวช คนนั้นก็ตั้งใจมาบวช ทุกคนมาบวชด้วยแรงศรัทธา แม้ต่างคนจะต่างที่มา แต่ได้มาบวชร่วมกัน ได้ห่มผ้าเหลืองอย่างพร้อมเพรียงกัน เป็นอะไรที่มหัศจรรย์มากครับ แล้วที่ปลื้มอย่างที่สุดคือการที่หลวงพ่อเจ้าคณะจังหวัด รองเจ้าคณะจังหวัด จากหลายๆจังหวัด เมตตามาเป็นประธานและคล้องอังสะให้ ทำให้พิธีบรรพชาศักดิ์สิทธิ์มากครับ ผมไม่คิดไม่ฝันว่าจะมีวาสนาได้รับการคล้องอังสะจากท่าน ทำให้ผมคิดว่าเราต้องมีบุญมากอย่างที่หลวงพ่อบอกแน่ๆเลย พอได้ห่มผ้าเหลืองแล้ว ผมรู้สึกภาคภูมิใจที่สุด เพราะความตั้งใจที่จะบวชให้พ่อกับแม่สำเร็จไปอีกขั้นแล้วครับ ผมบอกกับตัวเองว่า อีกไม่นานเราจะได้เป็นพระแล้วนะ เราต้องทำให้ดีกว่านี้ ต้องระวังรักษาศีลให้ดี และต้องบวชสองชั้นให้ได้ครับ

อีกสิ่งหนึ่งที่ผมประทับใจมากเป็นพิเศษ คือโอวาทของพระอุปัชฌาย์ ผมตั้งใจฟังท่านให้โอวาทไปด้วย นึกถึงโยมพ่อ-โยมแม่ และระลึกถึงองค์พระไปด้วยครับ ทำให้ผมฟังโอวาทอย่างมีความสุข ได้หลักในการบวชอย่างดีเลยครับ ผมปลื้มมากที่ผมเป็นคนธรรมดา ที่ไม่ธรรมดา เพราะผมมีพระอุปัชฌาย์เป็นถึงราชบัณฑิตครับ

หลวงพ่อครับ ตอนแรกผมคิดจะบวชแค่ 2 อาทิตย์เพราะไม่ได้ลางานมา แต่เพราะธรรมะในพระพุทธศาสนา, ความสุขจากการนั่งสมาธิ ทำให้ผมปลื้ม ใจผมจึงขยายใหญ่ และคิดว่าถ้าบวชแค่ 2 อาทิตย์ มันน้อยเกินไป ยังเรียนอะไรได้แค่นิดหน่อย แล้วโยมพ่อ-โยมแม่ก็เพิ่งจะได้บุญไปนิดเดียว ผมอยากได้บุญเยอะๆ อยากศึกษาธรรมะให้มากกว่านี้ และอยากเข้าถึงพระธรรมกาย ดังนั้นผมจะบวชให้ดีที่สุดอย่างน้อยๆต้อง 1 พรรษาครับ

และสิ่งที่ทำให้ผมปลื้มสุดๆ อีกอย่าง ก็คือการได้ฟังหลวงพ่อสอน เวลาหลวงพ่อยิ้ม หัวเราะ ผมจะรู้สึกสบายใจ อบอุ่นใจ ผมคิดมาตลอดว่าอยากเห็นหลวงพ่อตัวจริงใกล้ๆสักครั้ง แล้ววันนี้ฝันก็เป็นจริง ผมตื่นเต้นมากเลยครับ ที่หลวงพ่อเมตตามาพบสามเณรที่ห้องแก้วสารพัดนึก และเมตตาเดินทักทายสามเณรด้วย เป็นภาพประทับใจที่จะปลื้มอยู่ในดวงใจของผมตลอดกาล หลวงพ่อครับ ผมจะตั้งใจบวช จะเป็นพระแท้ และจะบวชสองชั้นให้ได้ครับ

ปล. ผมขอฝากคำขอบคุณไปถึงโยมกุ้งและทีมงานพระอาจารย์-พระพี่เลี้ยงด้วยครับ ที่วันนั้นได้เข้าไปชวนผมบวช ถ้าไม่มีโยมกุ้ง ผมคงไม่ได้มาพบหลวงพ่อและคงไม่ได้มาบวชในโครงการที่ดีแบบนี้ครับ