ผลการปฏิบัติธรรม ตอน...วูบๆวาบๆ...องค์พระสว่างไสว

พระธรรมทายาท จักรวาล อติพโล

ศูนย์อบรมวัดพระธรรมกาย ระเบียง 8

ก่อนมาบวช ผมทำงานเป็นช่างอิเล็คทรอนิกส์ประจำโรงแรมแห่งหนึ่งในเมืองพัทยาครับ แล้วการบวชครั้งนี้ก็เป็นครั้งที่ 3 ในชีวิตของผมแล้ว ครั้งแรกผมบวชในโครงการอบรมธรรมทายาทอุดมศึกษารุ่นที่ 32 พอหลวงพ่อมีโครงการ 7 พันตำบล ผมก็ได้บวชอีกและได้อยู่เป็นพระพี่เลี้ยงโครงการแสนแรกด้วยครับ ซึ่งทั้งสองครั้งที่บวชผมสมัครใจบวชเองไม่ต้องมีคนชวน แต่พอมาพรรษานี้ ผู้นำบุญชลบุรีชื่อโยมพี่น้อย อยากได้บุญมาก เลยขอให้ผมบวชอีกครับ ซึ่งก็ประจวบกับอาการป่วยของโยมแม่ที่ทรุดลงทุกวัน ต้องล้างไตสัปดาห์ละ 2 ครั้ง ตัวผมเองก็อยากเติมบุญให้ท่าน จึงตัดสินใจมาบวชโดยที่ยังไม่ได้ทำเรื่องขอลางานเลยครับ พอได้กลับมาห่มผ้าเหลืองอีกครั้ง ผมรู้สึกมีความสุขมาก แล้วผมก็ตั้งใจตั้งแต่ก้าวแรกว่าผมจะต้องเก็บเกี่ยวบุญไปให้ได้เยอะๆ จะใช้โอกาสตลอดพรรษานี้สร้างแต่บุญครับ

หลวงพ่อครับ ในช่วงก่อนบวช เวลาผมนั่งสมาธิ ผมมักจะรู้สึกว่ากำลังนั่งอยู่ในที่มืด ยิ่งนั่งก็ยิ่งมืด พอมืดหนักเข้า จะรู้สึกเหมือนมีบางอย่างเคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูง คล้ายๆแผ่นดินจะทรุดฮวบลง ทีแรกตกใจมากแต่ก็รู้ว่าต้องนิ่ง แล้วผมก็มองเห็นจุดสว่างเล็กเท่าปลายปากกา บางทีก็เหมือนจะเข้าไปอยู่ใกล้ๆกับจุดสว่างนั้น แต่บางทีก็ดูเหมือนจะถอยออกมา แล้วก็จะมีอาการฮวบหนักยิ่งกว่าเดิมจนตัวจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆ แต่กลับมีความสว่างขึ้นมาคลุมตัวหนาแน่นมาก ผมเองก็ไม่รู้ต้องทำยังไงต่อก็เลยนั่งได้เท่านี้แหละครับ พอมาบวชครั้งนี้ ผมก็มีอาการแบบนี้บ่อยๆ จนกระทั่งคืนหนึ่ง ผมนั่งสมาธิแบบปลงๆ เพราะช่วงแรกที่ต้องอยู่กับคนหมู่มาก ทำให้มีเรื่องไม่เข้าใจกัน ผมคิดว่าถ้าใครจะไม่ชอบเราก็ช่างเขาเถิด เค้าจะว่าอะไรเราก็ช่างเขา ผมนั่งสมาธิอยู่กับอารมณ์แบบนี้ไปสักพักใจมันก็นิ่ง ผมไม่รู้จะคิดอะไรเลยนึกทบทวนบุญ ใจมันก็ปลื้ม ปลื้มไปเรื่อยๆ ก็เอ๊ะเพราะแสงที่เป็นจุดเล็กๆที่เคยเห็นมันเริ่มสว่างขึ้น แล้วในท้องก็โล่ง ผมรู้สึกว่าแขนขาเนื้อตัว ถูกดึงให้ลึกลงไปรวมกันเป็นจุดเดียวจนแน่นไปหมด สักพักก็ไร้ความรู้สึก แล้วทันทีแสงสว่างก็ขึ้นมาคลุมตัวเต็มไปหมดเลยครับ ผมนั่งจมอยู่ในแสงนานพอสมควร อยู่ดีๆจุดสว่างในท้องก็ขยายขึ้นกลายเป็นเศียรพระ ตอนนั้นรู้สึกว่าใจมันหล่นฮวบแรงมาก แต่ปรากฏว่าองค์พระท่านโตขึ้น และสว่างมากเหมือนพระอาทิตย์ แต่ขาวนวลออกเงินๆเหมือนแสงจันทร์ พอองค์พระโตจนถึงหน้าอก ผมทำอะไรไม่ถูกเลยลืมตาครับ

พอตื่นเช้า ผมรู้สึกว่าข้างในมันสว่างโพลง พอนั่งสมาธิอีก ความสว่างก็ขึ้นมาคลุมตัวอีก พอดูความสว่างไปเรื่อยๆ ก็เห็นองค์พระใหญ่เท่าปลายนิ้วชี้...แต่มองได้ชัดราวกับว่าท่านใหญ่มาก พอนอกรอบผมก็จะรักษาใจตามหลักที่หลวงพ่อสอน โดยหมั่นประคองใจไว้ตรงที่มันสว่าง บางทีก็มีอาการวูบๆวาบๆ ตัวเหมือนจะเบา ไม่เบาตลอดเลยครับ แล้วถ้าใจนิ่งเป็นสมาธิ ผมก็จะเห็นองค์พระแบบเดิม ตอนแรกก็งงๆว่าทำไมท่านถึงมานั่งอยู่ตรงนี้ แล้วผมก็ไม่สามารถควบคุมท่านได้เลยครับ เพราะบางทีก็เห็นชัดมาก บางที่ก็มองไม่เห็น แล้วบางครั้งท่านก็โตเท่าปลายนิ้วชี้ แต่บางทีท่านก็ใหญ่จนพุ่งชนหน้าอกผม แต่ทุกครั้งจะทำให้ผมรู้สึกอิ่มใจ สมาธิทำให้ผมมองเห็นโลกตามความเป็นจริง สามารถตัดความกังวลได้ และทำให้เป็นคนที่ทำอะไรละเอียดรอบคอบขึ้นครับ

พระธรรมทายาท จักรวาล อติพโล
ในท่า Peace Position

หลวงพ่อครับ ชีวิตสมณะเป็นชีวิตที่ดีที่สุด เพราะได้อยู่ในบุญตลอดเวลา แล้วตอนนี้ผมก็ตั้งใจ โดยคิดเอาเองว่าจะขอบวชไปนานๆแบบอาทิตย์ต่ออาทิตย์ครับ ผมจะเป็นพระที่เก่งและดี จะช่วยหลวงพ่อฟื้นฟูพระพุทธศาสนาอีกแรงนะครับ หลวงพ่อครับเวลาที่เห็นหลวงพ่อทำโครงการดีๆให้เกิดขึ้นบนโลก ผมจะรู้สึกตื้นตันจนน้ำตาไหล เพราะซึ้งใจในความเมตตาของหลวงพ่อที่อยากให้ทุกคนมีบุญเป็นที่พึ่ง แล้วทุกครั้งที่ได้เห็นหน้าหลวงพ่อหรือได้ฟังหลวงพ่อสอนผมจะรู้สึกอบอุ่น ผมขอตั้งจิตอธิษฐานขอให้หลวงพ่อหายป่วย มีอายุขัยยืนยาว ขอให้อยู่เป็นเนื้อนาบุญของโลกและจักรวาลไปนานๆ ครับ